Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Erotikon 1920

Erotikon 1920
Ερωτικό

Του Mauritz Stiller
Ο Mauritz Stiller γεννήθηκε το 1886 από εβραίους γονείς στην Φιλανδία, που τότε ήταν μέρος της Ρωσικής αυτοκρατορίας. Τα 1904 διέφυγε στην Σουηδία και βρήκε δουλειά στο θέατρο όπου εργάστηκε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Αλλά αυτό που τον απορρόφησε ολοκληρωτικά ήταν το να κάνει ταινίες.
Μία από τις σπουδαιότερες ταινίες του και μία από τις σπουδαιότερες βουβές ταινίες του Σουηδικού κινηματογράφου ήταν η ταινία: EROTIKON του 1920. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στη Σουηδία, στις 8 Νοεμβρίου 1920. Έγινε μεγάλη  εμπορική επιτυχία και πουλήθηκε σε 45 αγορές του εξωτερικού. Πρόκειται για κωμωδία που ασχολείται με τις ερωτικές ίντριγκες της αστικής τάξης και επηρέασε τους Τσάρλι Τσάπλιν στην ταινία του Μια γυναίκα από το Παρισι (1923), τον Jean Renoir στο «Ο Κανόνaς του Παιχνιδιού» 1939, τον Ingmar Bergman στο  «Χαμόγελα Καλοκαιρινής Νύχτας», και άλλους.
Μας παρουσιάζεται ο καθηγητής εντομολογίας Leo Charpentier ο οποίος ερευνά την σεξουαλική ζωή των εντόμων.


Η γυναίκα του Ειρήνη περνά την ώρα της χαζεύοντας διάφορα γουναρικά και κοσμήματα. Δεν φαίνεται να την ενδιαφέρει και πολύ ο άντρας της, ο καθηγητής. Είναι ερωτευμένη με τον γλύπτη Πρέμπεν, τον καλλίτερο φίλο του καθηγητή.


Δεν χάνει όμως την ευκαιρία να φλερτάρει με τον βαρόνο Φέλιξ ο οποίος την πηγαίνει βόλτες με το αεροπλάνο του.


Του Πρέβεν του αρέσει κι αυτού η Ειρήνη αλλά δεν τολμά να της το φανερώσει αφού είναι η γυναίκα του καλύτερου φίλου του. Όταν όμως του περνά η ιδέα ότι η Ειρήνη προχώρησε την σχέση της με τον βαρόνο, λυσσάει από ζήλια. Μια και δεν έχει κανένα δικαίωμα να επέμβει στη ζωή της, από εκδίκηση ειδοποιεί τον φίλο του καθηγητή πως η γυναίκα του τον απατά. Τότε η Ειρήνη που φαίνεται να ψάχνει ευκαιρία να απαλλαγεί από τον καθηγητή, παραδέχεται ότι και καλά δεν του ήταν πιστή και ως εκ τούτου γυρίζει στην μητέρα της. Ο καθηγητής που είναι ξετρελαμένος με την ανιψιά του και με κολακεία αντιμετωπίζει το φλερτ της, δεν φαίνεται να πολυστενοχωριέται για τον χωρισμό με την γυναίκα του. Κάποια στιγμή ο Πρέμπεν αντιλαμβάνεται ότι έκανε λάθος και πως δεν υπήρξε καμία προχωρημένη σχέση μεταξύ Ειρήνης και βαρόνου. Τότε πηγαίνει στο σπίτι της μητέρας της Ειρήνης για να της ζητήσει συγνώμη και να την πείσει να επανέλθει στον άντρα της. Αυτή όμως του αποκαλύπτει ότι είναι ερωτευμένη μαζί του.


Παίρνει τηλέφωνο τον άντρα της, του ανακοινώνει τα νέα και εύχεται σ’ αυτόν και στην ανιψιά να ευτυχίσουν και αυτοί όπως η ίδια με τον Πρέμεντ.
Οι Μεσότιτλοι έχουν μεταφραστεί από εμένα.
Παρακαλώ τους γνώστες των Σουηδικών να συγχωρέσουν τα μεταφραστικά λάθη μου.



Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Die Nibelungen 1966-1967

Die Nibelungen 1966-1967

Μέρος Πρώτο: Siegfried

Μέρος Δεύτερο: Kriemhilds Rache


Αν σας ενδιαφέρει μόνο να γνωρίσετε τον Γερμανικό και γενικότερα τον βορειοευρωπαϊκό θρύλο των Νιμπελούγκεν αλλά δεν έχετε καμία διάθεση να μπλέξετε με προπολεμικά ασπρόμαυρα βουβά έργα, τότε η ταινία σε δύο μέρη: το πρώτο  το 1966 και το δεύτερο το 1967 είναι αυτό που σας χρειάζεται. Πράγματι από την δεκαετία του πενήντα είχαν βολιδοσκοπήσει τον Fritz Lang αν ήτο διευθετημένος να ξανασκηνοθετήσει πάλι μια ταινία με θέμα τον θρύλο των Νιμπελούγκεν. Αυτός δεν φάνηκε πρόθυμος για κάτι τέτοιο διότι υπεστήριζε ότι σε τέτοια περίπτωση δεν θα είχε τίποτε νέο να προσθέσει. Τελικά επιλέγει ο Harald Reinl ο οποίος κατά το πρότυπα του Fritz Lang γύρισε την ταινία σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος που ονομάστηκε «Ζίγκφριντ» το 1966 κα ι το δεύτερο μέρος το 1967 με τον τίτλο «Η Εκδίκηση της Κρίμχιλντ». Πρωταγωνιστής στο ρόλο του Ζίγκφριντ επελέγη ο τρίτος ολυμπιονίκης του 1964 στην σφύρα, ο Uwe Beyer, ο οποίος δεν είχε καμία πείρα σχετικά με την υποκριτική.


Ως Κρίμχιλντ επελέγη η Maria Marlow, η οποία μπορεί να ήταν μια όμορφη ξανθιά, απείχε όμως πολύ από την εικόνα της παραμυθένιας ξανθιάς με τις χρυσές κοτσίδες που μας παρουσίασε η ταινία του 1924. Αυτός που δίνει ρέστα είναι ο Siegfried Wischnewski στο ρόλο του αντιπαθούς Χάγεν. Γενικά το όλο εγχείρημα κόστισε περί το 8 εκατομμύρια μάρκα, ποσό ρεκόρ για την μεταπολεμική Γερμανία. Το κοινό όμως ανταποκρίθηκε ανάλογα και γέμισε ασφυκτικά τις αίθουσες όπου προβάλλετο. Αγνόησαν τους κριτικούς πού όχι μόνο δεν το παίνεσαν αλλά το αντιμετώπισαν αδιάφορα στην καλλίτερη περίπτωση, συχνά το καυτηρίαζαν και το ειρωνευοντουσαν.
Θα το επαναλάβω. Μην περιμένετε από τις ταινίες αυτές να δείτε τίποτε σκηνοθετικά αριστουργήματα. Για να γνωρίσετε όμως τον μύθο των Νιμπελούγκεν είναι κάτι το άνετο και ξεκούραστο. Το περιεχόμενο των  ταινιών ανταποκρίνεται σχεδόν ολοκληρωτικά με το περιεχόμενο αυτών του 1924. Οι σημαντικότερες διαφορές και συμπληρώσεις είναι οι εξής:
Ο Ζίκφριντ δεν πέφτει τυχαία πάνω στον δράκο, αλλά ξεκινά  με σκοπό να τον σκοτώσει και να καρπωθεί τον αμύθητο θησαυρό του οπίου ο δράκος είναι φύλακας. Κατά τα λοιπά τον σκοτώνει, λούζεται με το αίμα του και γίνεται άτρωτος εκτός από το επίμαχο σημείο που του κώλυσε ένα φύλο δέντρου. Αντιμετωπίζει και νικά τον βασιλιά των νάνων Άλμπεριχ, του αποσπά τον μαγικό φιλέ που τον κάνει αόρατο, όχι όμως και να του δίνει την ικανότητα να παίρνει όπια μορφή θέλει. Ανάμεσα στα πολύτιμα αντικείμενα του θησαυρού υπάρχει και το δαχτυλίδι των  Νιμπελούγεν που όπως του εξήγησε ο νάνος Άλμπεριχ, η βασίλισσα της Ισλανδίας Μπρουνχίλντε η οποία ήταν μια Βαλκιρία (Βαλκηρίες ήσαν κάτι κατώτερες θεότητες), καταδικάστηκε από τον θεό Βοτάν σε αιώνια ύπνο διότι ενώ της είχε αναθέσει να φυλάει τον θησαυρό των Νιμπελούγκεν, αυτήν την πείρε ο ύπνος με αποτέλεσμα μα της τον κλέψουν. Από τον ύπνο δε θα συνέλθει παρά μόνο όταν βρεθεί κάποιος που θα βρει το δαχτυλίδι και θα της το φορέσει. Τότε ο Ζιγκφριντ αποφασίζει να πάει μέχρι την Ισλανδία και να ξυπνήσει την βασίλισσα από τον αιώνιο ύπνο της


Πράγματι φθάνει στην Ισλανδία και φορά το δαχτυλίδι σιν Μπρουνχίλντε και καταφέρνει να την ξυπνήσει.


Αυτή τον ερωτεύεται και θέλει να τον κρατήσει εκεί για πάντα. Αυτός για να την ξεφορτωθεί της λέει ότι θα επιστρέψει. Όταν κάποτε ο Ζίγκφριντ ξαναέφθασε στην Ισλανδία με σκοπό να συμπαρασταθεί τον βασιλιά της Βουργουνδίας Γκούντα που την ήθελε να την παντρευτεί, αυτή νόμισε ότι επέστρεψε γι αυτήν και απογοητεύτηκε πολύ όταν έμαθε τον σκοπό της επιστροφής του.


Κατά τα άλλα η ταινία κυλάει όπως και αυτή του 1924 και τελειώνει με την Κρίμχιλντ να ορκίζεται πάνω από τον νεκρό άντρα της εκδίκηση.


Στο δεύτερο μέρος της ταινίας μαθαίνουμε ότι όταν ο Ζίγκφριντ δολοφονήθηκε, η Κρίμχιλντ ήταν ήδη έγγειος και σε λίγο γέννησε το παιδί του. Τότε αυτή αποφάσισε να αποσυρθεί την πατρίδα του νεκρού άντρα της και να αναθρέψει το παιδί της διαποτίζοντας  το με την ιδέα ότι κάποια μέρα έπρεπε να εκδικηθεί τον φόνο του πατέρα του. Ο Χάγκεν που δεν ήθελε κάτι τέτοιο πείθει τον βασιλιά Γκούντα να απαγάγουν το παιδί και να το δώσουν να μεγαλώσει σε μοναστήρι. Στήνει λοιπόν ενέδρα στην Κρίμχιλντ ενώ αυτή ταξιδεύει προς το Ξάντεν για να της απαγάγει το παιδί της. Επάνω όμως στην διαμάχη το παιδί σκοτώνεται! Απαρηγόρητη η Κρίμχιλντ νιώθει να έχασε τα πάντα. Τότε εμφανίζετε αντιπροσωπεία του βασιλιά των Ούννων Αττίλα και της προτείνει να δεχτεί να γίνει σύζυγος του τρομερού βασιλιά.

Η Κρίμχιλντ έχοντας απογοητευτεί από την στάση της οικογένειάς της και έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού της την εκδίκηση δέχεται και γίνεται βασίλισσα των Ούννων στο πλευρό του Αττίλα.


Κάποτε γεννιέται ένα αγόρι που θα είναι και ο διάδοχος του Αττίλα. Στα τρία του χρόνια το παιδί πρέπει να βαπτιστεί. Τότε η Κρίμχιλντ ζητά από τον Αττίλα να καλέσουν τα αδέλφια και όλους τους συγγενείς της για την βάπτιση. Οι Βουργουδοί δέχονται την πρόσκληση αλλά καταφθάνουν στην χώρα των Ούννων συνοδεία ισχυρότατης φρουράς. Η Κρίμχιλντ ζητά τότε από τον Αττίλα να δολοφονήσουν τον Χάγκεν. Αυτός αρνείται διότι θεωρεί ότι οι επισκέπτες είναι κάτι το ιερό.


Τότε αυτή στρέφεται προς τον αδελφό του Αττίλα ο οποίος της έχει αδυναμία και του ζητά να αψηφήσει τον αδελφό του και να σκοτώσει τον Χάγκεν.


Αυτός του ορμά να τον σκοτώσει αλλά στην μονομαχία ο Χάγκεν σκοτώνει τον αδελφό του βασιλιά.

Τα παρακάτω συμβαίνουν όπως και στην ταινία του 1924. Στο γενίκευμα της διαμάχης το παιδί σκοτώνεται Μετά από μια άγρια σφαγή η Κρίμχιντ καταφέρνει να πάρει την εκδίκησή της. Εδώ όμως φαίνεται να χάνει και η ίδια την ζωή της.

Τους υπότιτλους των δύο αυτών ταινιών τους μετέφρασα εγώ.

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Greed (1924)

Greed (1924)

ΤΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ

Του Erich von Stroheim

Για την ταινία αυτή υπάρχουν αρκετές αξιόλογες παρουσιάσεις και κριτικές στο διαδίκτυο. Έτσι, αντί να προσθέσω κι εγώ μια δικιά μου, αποφάσισα να σας μεταφέρω στο κπλοκ ΠΑΡΑΛΙΛΑ ΒΛΕΜΑΤΑ για να διαβάσετε αυτούσια την παρουσίαση-κριτική που ανέβασε ο Αχιλλέας Παπακωνσταντής:
και  να δείτε το σχόλιο του argiris-cinefil:

Τι να πω κι εγώ μετά από όλα αυτά;
Να σας δώσω μερικές πληροφορίες για τον Erich von Stroheim.
Γεννήθηκε το 1885 στη Βιέννη από γονείς εβραϊκής καταγωγής. Το 1909 μετανάστευσε στην Αμερική όπου κάποια στιγμή εργάστηκε επιτυχημένα ως βοηθός του Γκρίφιθ. Κατόπιν καθιερώθηκε σαν ηθοποιός σε ρόλους σκληρού και κυνικού άνδρα. Κατόπιν ασχολήθηκε και με την σκηνοθεσία με ποιο πετυχημένη του δουλειά το “GREED”. Με την καθιέρωση του ομιλούντος κινηματογράφου ένοιωσε απογοήτευση και ασχολήθηκε μόνο με την ηθοποιία. Κορυφαία του εμφάνιση ήταν στην ταινία του Renoir LA GRANDE ILLUSION το 1937 ‘την οποία σας έχω παρουσιάσει εδώ: http://old-films.blogspot.gr/2011/11/la-grande-illusion-1937.html
Αν και αντικομφορμιστής, δεν απέφυγε τις μικροαστικές φιγούρες, έτσι προσέθεσε στο όνομά του την λέξη «φον»! Στο Παρίσι μέχρι τον θάνατό του το 1957, όλοι πίστευαν πως ήταν «αριστοκρατικής καταγωγής».


Τους μεσότιτλους της ταινίαςτους μετέφρασα εγώ.
Μιλάμε για την αποκατεστημένη κόπια των τεσσάρων περίπου ωρών.


Προσοχή! Ο συγχρονισμός και η προσαρμογή των μεσότιτλων έγινε επάνω σε μία κόπια που προέρχεται από τηλεοπτική εκπομπή του καναλιού ARTE. Αν έχετε διαφορετική κόπια, θα πρέπει να το παλέψετε το πράμα.



Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

THE FAMILY WAY 1966

THE FAMILY WAY 1966
Η ΠΡΩΤΗ ΝΥΧΤΑ ΓΑΜΟΥ



Σκηνοθεσία: Roy Boulting

Με τους: Hayley Mills, Hywel Bennett, John Mills, κ.α.

Το 1959, η μικρούλα  -τότε- Hayley Mills, κόρη του διάσημου John Mills, μας κατέπληξε με την ερμηνεία της στην ταινία: Tiger Bay. Όλοι καταλάβαμε πως έχουμε να κάνουμε με παιδί θαύμα! Έγκαιρα το κατάλαβαν και οι υπεύθυνοι των στούντιο της Walt Disney και έκλεισαν  πολυετές συμβόλαιο μαζί της. Ερμήνευσε την Pollyanna στην ομώνυμη ταινία και ακολούθησαν κι άλλες, μερικές γλυκανάλατες και μερικές ενδιαφέρουσες, όπως η κωμωδία: That Darn Cat! Και κάποτε η μικρούλα μεγάλωσε και το συμβόλαιό με την Disney έληξε. Η πρώτη μετά Disney ταινία που έκανε ήταν το  THE FAMILY WAY, το 1966 με την εταιρία Jambox.
Το σενάριο της ταινίας που προέρχεται από το θεατρικό έργο του Bill Naughton, είναι σχετικά αφελές για την σημερινή εποχή. Εμένα όμως ως έφηβο τότε με εντυπωσίασε η κοινωνική του διάσταση. Αισθανόμαστε τότε… οι φτωχοί συγγενείς των Ευρωπαίων. Στην παρούσα όμως ταινία που γυρίστηκε στις γειτονιές του Bolton, οι υποβαθμισμένες τότε περιοχές της Αθήνας δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από την περιοχή αυτή! Μπάνιο σε εδική σκάφη, κάτι  σαν μπανιέρα για μωρά,


τουαλέτες εκτός σπιτιού στην αυλή, πρώτη νύχτα για το νεόνυμφο ζευγάρι στο σπίτι των γονιών του γαμπρού όπου δεν υπάρχουν ιδιωτικές στιγμές.


η χαϊδεμένη από τους γονείς της νεαρή, η Τζένη (Hayley Mills), η οποία έχει ασπαστεί της αρχές της μητέρας της, ότι και καλά πρέπει να μείνει παρθένα μέχρι την ημέρα του γάμου της.


Για να επιτευχθεί ο στόχος την πείθει να παντρευτεί πρόωρα τον νεαρό με τον οποίο σχετίζεται εδώ και δύο χρόνια, τον Άρθουρ (Hywel Bennett), ένα νεαρό που δείχνει να διαφέρει τελείως από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του, και ιδίως από τον πατέρα του Έζρα Φύτον (John Mills). Του νέου αυτού του αρέσει το διάβασμα και η κλασική μουσική, πράγμα για το οποίο πολλοί τον κοροϊδεύουν ο δε πατέρας του αισθάνεται απελπισμένος με αυτή την… «ιδιαιτερότητα» του γιου του.


Εντύπωση προκαλεί η αξία που δίδουν στα παρθένα κορίτσια εκείνη την εποχή, ακόμα και στην Αγγλία!
Και ο γάμος γίνεται.


Ακολουθεί το γαμήλιο γλέντι σε παραδοσιακή Αγγλική Pup όπου η μπύρα ρέει άφθονη. Παρατηρούμε τον πατέρα Έζρα να προσπαθεί να αποδείξει ότι αν και μεγάλος στην ηλικία δεν ξόφλησε και μπορεί να αντιπαρατεθεί με τους νέους. Στον αυθορμητισμό του επάνω δεν διστάζει να παραβγεί και με τον γαμπρό γιο του και προσπαθώντας να αποδείξει ότι ακόμα βαστάει να ταπεινώσει τον ευαίσθητο νεαρό. Κάποτε έρχεται η ώρα να κλείσει η Pup και το γλέντι συνεχίζεται στο σπίτι των γονέων του γαμπρού.  Εκεί το κακέντριχο αφεντικό του νεαρού τους κάνει μια άγρια πλάκα. Ανεβαίνει κρυφά στο δωμάτιο των νεόνυμφων και βγάζει τις βίδες του κρεβατιού τους! Όταν το ζευγάρι βρίσκεται επιτέλους μόνο στο δωμάτιό του και πάνε να ξαπλώσουν, η πλάκα πετυχαίνει το σκοπό της. Το κρεβάτι διαλύεται και το ζευγάρι βρίσκεται στο πάτωμα! Η κοπέλα βάζει τα γέλια αλλά ο ευαίσθητος νεαρός σοκάρεται και παρεξηγεί το γέλιο της κοπέλας. Έτσι η πρώτη νύχτα γάμου πάει στράφι! Για την επομένη έχουν προγραμματίσει γαμήλιο ταξίδι στην Μαγιόρκα, όπου και ελπίζουν ότι βρισκόμενοι σε διαφορετικό περιβάλλον, η γκάφα της πρώτης νύχτας θα ξεχαστεί. Πηγαίνοντας όμως στο ταξιδιωτικό γραφείο, βρίσκουν και τους λοιπούς συνταξιδιώτες τους με… τις βαλίτσες στο χέρι. Ο ταξιδιωτικός πράκτορας τελικά ήταν απατεώνας και εξαφανίστηκε με τα λεφτά του κόσμου! Όλα αυτά προκαλούν ανυπέρβλητη νευρικότητα στον ευαίσθητο νεαρό Άρθουρ με αποτέλεσμα το σοκ όλων αυτόν των γεγονότων να μην του επιτρέπει να ολοκληρώσει την συνέρευσή του με την γυναίκα του που τόσο ανυπομονούσε


Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, το πρόβλημα του ζευγαριού διαρρέει και το κουτσομπολιό στην γειτονιά δίνει και παίρνει. Δεν λείπουν και τα άγρια πειράγματα από χαιρέκακους! Εντύπωση προκαλούν οι κουτσομπόληδες της περιοχής που μπροστά τους οι αντίστοιχοι Έλληνες και Νοτιοιταλοί φαντάζουν αξιοπρεπέστατοι!
Ο πατέρας του Άρθουρ συχνά αναφέρει κάποιον πολύ φίλο του, τον Μπιλ –αχώριστοι οι δυο τους ακόμα και στο γαμήλιο ταξίδι του ζευγαριού - που ξαφνικά εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, χωρίς να δώσει καμία εξήγηση. Το σενάριο μας αφήνει υποψία ότι ο Άρθουρ πιθανόν να είναι γιος του Μπιλ, και αυτός είναι ο λόγος που ο τελευταίος εξαφανίστηκε μην αντέχοντας το ατόπημα στο οποίο είχε περιπέσει.
Τελικά η σχέσεις του ζευγαριού περνάνε από σαράντα κύματα μέχρι που να κατορθώσουν να ξεπεράσουν το πρόβλημά τους και μέχρι να φτιάξουν οι σχέσεις του Άρθουρ με τον πατέρα του.

Την ταινία αυτή  την εύρισκα , αλλά χωρίς υπότιτλους για να μπορέσω να τους μεταφράσω. Υπότιτλοι ούτε στα Κινέζικα! Και ξαφνικά πρόσφατα κυκλοφόρησε από το AMAZON ένα DVD της εν λόγο ταινίας με την αυθεντική Αγγλική γλώσσα αφενός και με Ισπανική μεταγλώττιση αφετέρου. αλλά το κυριότερο με Ισπανικούς υπότιτλους! Αμέσως παρήγγειλα το DVD και  έκατσα και μετέφρασα όπως-όπως τους Ισπανικούς υπότιτλους. Μετά ακλούθησε διόρθωση ακούγοντας τα Αγγλικά. Στο θέμα αυτό πολύτιμη ήταν η συμβολή του γιου μου Μανόλη, ο οποίος κατέχει τα Αγγλικά πολύ καλά.



Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

FANTÔMAS 1913 - 1914

FANTÔMAS 1913 - 1914

ΦΑΝΤΟΜΑΣ

Ο Φαντομάς είναι ένας φανταστικός αρνητικός ήρωας της Γαλλικής αστυνομικής λογοτεχνίας που δημιούργησαν οι Pierre Souvestre και Marcel Allain τα έτη 1910- 1911.
Η απήχηση που είχαν στο αναγνωστικό κοινό τα αστυνομικά αυτά μυθιστορήματα ήταν μεγάλη, έτσι δεν άργησαν να μεταφερθούν οι περιπέτειες των μυθιστορημάτων στο νεοσύστατο είδος τέχνης, τον κινηματογράφο.
Για το νέο αυτό είδος τέχνης να αναφέρουμε ότι ενώ θεωρητικά ο Έντισον είναι ο εφευρέτης του κινηματογράφου, οι μηχανές που χρησιμοποιούσε η εταιρία «Έντισον» ήταν βαριές και δύσχρηστες, έτσι ώστε τα χρόνια εκείνα μόνο πειραματικά κυρίως φιλμ είχε να μας παρουσιάσει. Αντίθετα, στην Γαλλία οι αδελφοί Λυμιέρ με τις εξελιγμένες και ευέλικτες μηχανές τους κάνανε πράγματα και θαύματα. Το σινεμά όπως το γνωρίζουμε εμείς σήμερα έχει τις ρίζες του σε Ευρωπαίους δημιουργούς. Έπρεπε να βρεθεί ο μεγάλος Griffith και ιδίως να στραγγιχτεί η Ευρώπη (Σκανδιναβία, Γερμανία, Γαλλία και λοιποί)  από ταλαντούχους δημιουργούς με  δέλεαρ το δολάριο για να μπορέσει και ο Αμερικανικός κινηματογράφος να σηκώσει κεφάλι.
Την μεταφορά στην οθόνη ανέλαβε ο Louis Feuillade (1873-1925), ο οποίος ήταν επικεφαλής των στούντιο Gaumont. Ο Louis Feuillade πολιτικά ήταν φιλομοναρχικός και αυστηρά καθολικός. Με τον πατέρα του και τα αδέλφια του ασχολείτο στην οικογενειακή επιχείρηση που είχε να κάνει με το εμπόριο κρασιών.΄
Όταν τα πράγματα για την επιχειρήσει πήγαν άσχημα και μετά τον θάνατο του πατέρα του
μετακόμισε στο Παρίσι και έπιασε δουλειά ως δημοσιογράφος.
Το 1905, τον πλησίασε η γραμματέας των στούντιο Gaumont και του ζήτησε να γράψει σενάρια ταινιών. Από το 1907, έγινε το αφεντικό της Gaumont και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τον πρόωρο θάνατό του το 1925.  Σκηνοθέτησε συνολικά περί τις 800 ταινίες!
Ο Louis Feuillade θεωρήθηκε διάσημος Γάλλος σκηνοθέτης την πρόωρη ακόμα εποχή του βωβού κινηματογράφου. Εκεί που θεωρείται πρωτοπόρος είναι τα σήριαλ όπου δημιούργησε δύο σειρές. Το Fantômas (1913 - 1914),  και το Les Vampires.
Και τα δύο σήριαλ ασχολούνται μα την δράση εγκληματικών ομάδων που περιφρονούν και μέμφονται την αστική τάξη, πολλές φορές την γελοιοποιούν, αλλά το μόνος τους κίνητρο είναι ο πλουτισμός.
Στο «Φαντομά» μας παρουσιάζει έναν ήρωα που είναι στυγνός δολοφόνος, άσσος στις μεταμφιέσεις και που συχνά εμφανίζεται με την ταυτότητα κάποιου προσώπου που έχει δολοφονήσει. Το 1913 γυρίστηκαν 3 επεισόδια, η μεγάλη όμως ανταπόκριση που έδειξε το κοινό  έκανε τον Louis Feuillade να γυρίσει άλλα δύο το 1914.
Όπως και στα μυθιστορήματα, κύριος διώκτης του Φαντομά είναι ο επιθεωρητής Juve με τον φίλο του τον δημοσιογράφο Jérôme Fandor.
Τα επεισόδια διαρκούν μία με μιάμιση ώρα. Συνήθως ο Φαντομάς συλλαμβάνεται στο τέλος, αλλά την τελευταία στιγμή καταφέρνει να διαφύγει  για να υπάρχει περιθώριο να γυριστεί ακόμα ένα επιτήδειο. Στο δεύτερο επεισόδιο μάλιστα υπάρχει πρωτοποριακό για την εποχή σασπένς. Οι Juve και Fandor βρίσκονται μέσα σε μία βίλα που ο Φαντομάς ανατινάζει για να απαλλαγεί από τους διώκτες του. Η ταινία μας υποβάλει το αγωνιώδες ερώτημα, αν οι δύο ήρωες θαφτήκαν στα ερείπια της βίλας. Την απαντήσει όμως θα την έχουμε αν δούμε το επόμενο επεισόδιο!
Συνολικά λοιπόν τα επεισόδια ήταν πέντε. Τα εξής:

Fantômas I: À l'ombre de la γκιλοτίνα ( Στη σκιά της γκιλοτίνας) 1913
Fantômas II: Juve contre Fantômas (Ο Juve εναντίον Φαντομά) 1913)
Fantômas III: Le Mort Qui Tue (Ο νεκρός που δολοφονεί) 1913
Fantômas IV: Fantômas contre Fantômas (Φαντομάς εναντίον Φαντομά) 1914
Fantômas V: Le Faux Magistrat (Ο Ψεύτικος Δικαστής) 1914






Τα εφέ που έκαναν τους τότε δημιουργούς να φουσκώνουν από περηφάνια, σήμερα πολλά από αυτά μας προκαλούν χαμόγελα για την αφέλειά τους. Αλλά είπαμε. Οι ταινίες αυτές προφέρονται για μελέτη της ιστορίας του κινηματογράφου και όχι για να μας προσφέρουν κάποιες ώρες διασκέδασης.
Τα πέντε επεισόδια αποκαταστάθηκαν υπό τη διεύθυνση του Jacques Champreaux και κυκλοφόρησαν σε DVD στην Ευρώπη το 2006.
Τους μεσότιτλους αυτών των ταινιών μετέφρασα εγώ.


1.       


Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Mutter Krausens Fahrt ins Glück (1929)

Mutter Krausens Fahrt ins Glück (1929)

Η ΜΗΤΕΡΑ ΚΡΑΟΥΖΕΝΣ ΤΑΞΙΔΕΎΕΙ
ΣΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ

Σκηνοθεσία: Phil Jutzi

Με τους: Alexandra Schmitt, Holmes Zimmermann, Ilse Trautschold | και λοιπούς.



Η βωβή αυτή ταινία του Γερμανικού κινηματογράφου εντάσσεται στην λεγόμενη κατηγορία «Προλεταριακές Ταινίες.» Είναι επηρεασμένη από τον τότε Σοβιετικό κινηματογράφο και δείχνει με ρεαλισμό την εξαθλίωση του λαού την εποχή εκείνη. Ξεκινά σαν ντοκιμαντέρ, περιγράφοντάς μας μια υποβαθμισμένη συνοικία του Βερολίνου και τις άθλιες καταστάσεις που βιώνει ο κόσμος, άνεργος στη πλειοψηφία του. Εκατομμύρια οι άνεργοι! Παράλληλα μας δίνεται μια εικόνα από λαϊκές γιορτές και πανηγύρια όπου η νεολαία ιδίως αισιοδοξεί για ένα καλλίτερο μέλλον.
Αφού κατατοπιζόμαστε επαρκώς για το περιβάλλον που εκτυλίσσεται η ταινία, αρχίζει και η υπόθεσή της. Κεντρικός ήρωας είναι η ηλικιωμένη Χήρα «μητέρα Κράουζες» που ζει με τα δύο ενήλικα παιδιά της, τον Πωλ και την Έρνα σε ένα υποτυπώδες διαμέρισμα στην πιο υποβαθμισμένη γειτονιά του Βερολίνου.


Για να τα φέρει βόλτα η μαμά έχει υπενοικιάσει ένα δωμάτιο σε κάποιον που κάνει μπαμ πως είναι απατεώνας, ο οποίος ζει με την αγαπητικιά του, κάποια εκδιδόμενη, και το μικρό τους κοριτσάκι. Η μαμά, η κόρη της Έρνα και το κοριτσάκι κοιμούνται στην κουζίνα!


Ο Πωλ είναι ένας από τα εξίμισι εκατομμύρια ανέργων και κάνει τον ρακοσυλλέκτη για να βγάλει καμιά δεκάρα. Η μητέρα Κράουζες έχει ένα πενιχρό εισόδημα μοιράζοντας εφημερίδες. Κάποια μέρα ο Πωλ βοηθάει την μητέρα του στην είσπραξη των χρημάτων για τις εφημερίδες, αλλά παρασύρεται από γνωστούς του και τα ξοδεύει πίνοντας και κερνώντας στην μπυραρία. Τελικά από την μητέρα Κράουζες λείπουν 20 μάρκα για να αποπληρώσει το χρέος της προς τους εργοδότες της! Κινδυνεύει να πάει φυλακή αν δεν βρει τα χρήματα αυτά, αλλά το ποσό είναι τεράστιο για την εποχή και τις συνθήκες που επικρατούσαν και δεν μπορούσε κανένας να βοηθήσει. Τότε ο απατεώνας νοικάρης, εκμεταλλευόμενος τον φόβο του Πωλ να μη πάει η μητέρα του φυλακή, τον πείθει να συμμετάσχει σε μία ληστεία. Η ληστεία όμως αποτυγχάνει και ο Πωλ συλλαμβάνεται μπροστά στη μητέρα του! Τότε αυτή απελπισμένη καταφεύγει στην έσχατη λύση. Ανοίγει το φωταέριο και αποφασίζει «να ταξιδεύσει στην ευτυχία!» Ίσως μου πει κανείς ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάποιου που αποφασίζει να θέσει τέρμα στη ζωή του, να το κάνει. Αυτό όμως που μου προκαλεί αλγεινή εντύπωση είναι το ότι η μητέρα Κράουζες αποφασίζει ότι το κοριτσάκι δεν αξίζει τον κόπο να ζει σε τέτοιον κόσμο και το αφήνει να πεθάνει μαζί της! Δηλαδή το δολοφονεί!
Σε κάποιο σημείο της ταινίας, η Έρνα ψάχνοντας να βρει τον φίλο της τον Μαξ, τον βρίσκει να συμμετέχει σε παρέλαση των κομουνιστών και εντάσσεται κι αυτή στους παρελαύνοντες υπό τους ήχους της μελωδίας της «Διεθνούς».



Το γεγονός αυτό δεν εμπόδισε τον αστικό τύπο της εποχής να αναφέρει με διθυραμβικά σχόλια για την ταινία! Οι Ναζί όμως όταν ήλθαν στην εξουσία, ένα από τα πρώτα έργα που απαγόρευσαν ήταν το συγκεκριμένο.
Η ταινία αυτή ήταν η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη Phil Jutzi. Είχε και παλαιότερα σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους με κοινωνικά θέματα για λογαριασμό του Κομουνιστικού Κόμματος του οποίου υπήρξε μέλος. Το 1929 όμως διαφώνησε μαζί τους και παραιτήθηκε. Το 1933 μάλιστα εντάχτηκε  στο Ναζιστικό κόμμα. Τώρα μη μου ζητάτε να σχολιάσω το γεγονός εδώ πέρα, διότι αυτό είναι... άλλου παππά ευαγγέλιο.
Επιβλητική είναι η παρουσία της Alexandra Schmitt στο ρόλο της μητέρας Κράουζες. Αυτή όμως που μου έκανε εντύπωση είναι η Ilse Trautschold στο ρόλο της κόρης Έρνα. Όμορφο, δροσερό και καλλίγραμμο κορίτσι, γεμίζει το κάδρο με την γεμάτο αυτοπεποίθηση παρουσία της!


Αναρωτιέμαι πως παρέμεινε μια απλή ηθοποιός και δεν εξελίχτηκε σε βεντέτα της εποχής.
Η ταινία παίχτηκε από το δεύτερο πρόγραμμα της Γερμανικής τηλεόρασης, (ZDF), και κυκλοφόρησαν αμέσως μαγνητικές έγγραφες  αυτής. Μια τέτοια εγγραφή βρήκα κι εγώ καθώς και Ισπανικούς υπότιτλους που ήσαν γάντι με την κόπια αυτή. Κράτησα τους χρόνους και μετάφρασα τους Γερμανικούς μεσότιτλους. Να σημειωθεί ότι οι μεσότιτλοι αυτοί ήταν γραμμένοι στην τοπική Βερολινέζικη διάλεκτο για να παρουσιάζει το φιλμ περισσότερη αυθεντικότητα.


Τα κατάφερα όμως.







Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Me and My Gal (1932)

Me and My Gal (1932)
ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΊΤΣΙ ΜΟΥ


Σκηνοθεσία: Raoul Walsh

Με τους: Spencer Tracy, Joan Bennett, Marion Burns, κλπ 


Η συγκεκριμένη ταινία αν και περιλαμβάνεται στην λίστα του βιβλίου, του STEVEN JAY SCHNEIDER, 1001 ταινίες που πρέπει να δείτε... κλπ, δεν μπορούσα να βρω όχι μόνο υπότιτλους οποιοσδήποτε γλώσσας, αλλά ούτε και την ίδια την ταινία, ακόμα και να την αγοράσω. Τελικά είχα την τύχη να βρω μια Ισπανική κόπια με τον τίτλο Mi Chica Y Yo η οποία περιελάμβανε Ισπανικούς υπότιτλους καμένους επάνω της, διότι προφανώς προέρχεται από βιντεοκασέτα. Την τεχνική τέτοιου είδους RIP δεν την κατέχω. Χρησιμοποίησα μια δική μου μέθοδο που δεν πρόκειται όσο θα ζω να την ξανακάνω! Έγραψα με το χέρι γραμμή-γραμμή το κείμενο και το χειρότερο, έπρεπε να φτιάξω και τους χρόνους! Τελικά μετέφρασα όπως-όπως το Ισπανικό κείμενο και ακουστικώς από τα Αγγλικά διόρθωσα ότι μπόρεσα. 

Τελικά ως προς την ταινία, πρόκειται για μια χαριτωμένη κωμωδία του 1932, αυτό μην το παραβλέπουμε, που  τα ιδιαίτερά της είναι: Ο νεαρός Spencer Tracy που τον παρακολουθούμε στο ξεκίνημα της καριέρας του
 και το ότι η υπόθεση της ταινίας διαδραματίζεται δύο χρόνια πριν την άρση της ποτοαπαγόρευσης. Ήδη όμως στη συνείδηση του κόσμου η άρση αυτή έχει ουσιαστικά επέλθει. Έτσι παρατηρούμε έναν κωμικά επιθετικό και μόνιμα μεθυσμένο (WillStanton) σε σπαρταριστά επεισόδια, καθώς και ένα γαμήλιο πάρτι όπου το ποτό έχει την τιμητική του. Οι δε αστυνομικοί αρνούνται το κέρασμα, όχι διότι το ποτό είναι παράνομο, αλλά διότι δεν θέλουν να πίνουν εν ώρα υπηρεσίας!
Ο Spencer Tracy υποδύεται τον Ντάνι, έναν καλόκαρδο αφελή αστυνομικό ο οποίος επιτηρεί μια περιοχή του λιμανιού όπου βρίσκεται και ένα φαγάδικο. Εκεί δουλεύει η Έλεν (Joan Bennett), την οποία ο Ντάνι ερωτεύεται.


Η Έλεν έχει μια αδελφή όμως την Κέιτ, η οποία αν και παντρεύεται έναν ναυτικό έχει προϊστορία κάποιου δεσμού  με έναν κακοποιό.


Αυτός, αν και η κοπέλα παντρεύτηκε , την εκβιάζει και καταφέρνει να της αποσπάσει πληροφορίες σχετικά με το πιστωτικό ίδρυμα που εργάζεται. Στο σημείο εδώ έμεινα έκπληκτος διότι είχα την εντύπωση ότι η μέθοδος Rififi πρωτοπαρουσιάστηκε στον κινηματογράφο για πρώτη φορά  από τον Ζηλ Ντασέν το 1955. Δεν είχα ιδέα ότι ο Raoul Walsh προηγήθηκε το 1932 παρουσιάζοντας ένα  εξίσου εντυπωσιακό γεγονός. Πόσα κανείς μαθαίνει όσο ζει! Τελικά ο Ντάνι καταφέρνει να εξουδετερώσει τον κακοποιό και να καλύψει την αδελφή της κοπέλας του έναντι  του διασυρμού.
Ο σκηνοθέτης τονίζει τα κωμικά στοιχεία της ταινίας ή ακόμα την εμπλουτίζει με τέτοια, έτσι ώστε τελικά η ταινία να έχει τον χαρακτήρα κωμωδίας, αντί σκληρής γκανγκστερικής ταινίας.



Το γεγονός αυτό δεν ενοχλεί καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα.