The Arrangement (1969)

The Arrangement (1969)

Ο Συμβιβασμός

Του Elia Kazan

Με τους: Kirk Douglas, Faye Dunaway, Deborah Kerr, Richard Boone και λοιποί
Ελληνικοί υπότιτλοι από: Γιάννης από Ανάβυσσο

Όταν παίχτηκε η ταινία το 1969, η λέξη συμβιβασμός έγινε πολύ τις μόδας. Δημοσιογράφοι ρωτούσαν επωνύμους: «Εσείς τι συμβιβασμούς έχετε κάνει στη ζωή σας;» Γενικά την ταινία στην αρχή την καλοδέχτηκαν όλοι, αλλά αργότερα έπεσε το σύνθημα (από πού;) και έπεσαι στην περιφρόνηση και την αφάνεια. Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είναι από τις κορυφαίες του Elia Kazan, αλλά για μένα δεν παύει να είναι εργάρα και δεν δικαιούται κανένας να ισχυρίζεται ότι είναι οπαδός του ποιοτικού σινεμά, αν δεν έχει δει αυτή την ταινία.

Οι λόγοι είναι μάλλον πολιτικοί. Οι… προοδευτικοί του κατεστημένου Αμερικανικού κινηματογράφου θυμηθήκαν να τιμωρήσουν τον σκηνοθέτη για το ατόπημά του την εποχή Μακάρθι. Χαρακτηριστικά ο ρόλος του πρωταγωνιστή προτάθηκε από τον σκηνοθέτη στον Μάρλον Μπράντο, αλλά αυτός τον αρνήθηκε διότι όπως είπε ήταν ακόμα νωπές οι πληγές από την δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ!

Τελικά ο ρόλος δόθηκε στον Kirk Douglas.

Ένα σημείο με το οποίο διαφωνώ είναι η μετάφραση του τίτλου «The Arrangeman» ως «Ο Συμβιβασμός». Γλωσσολογικά είναι σωστό. Δεν είναι όμως μόνο αυτή η μετάφραση της λέξης «Arrangeman». Είναι και η «Διευθέτηση» και αυτός θα ήταν ο σωστός τίτλος στην περίπτωσή μας.

Το σενάριο προέρχεται από το μυθιστόρημα που έγραψε ο ίδιος ο Elia Kazan, ογκώδες 500 σελίδων, και που για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν στα αμερικανικά best sellers. Μερικοί εξηγούν την όχι και τόσο μεγάλη επιτυχία της ταινίας στο ότι έγινε προσπάθεια να συμπυκνωθεί μα τεράστιας διάρκειας υπόθεση σε ταινία 125 λεπτών.

Όλοι οι ήρωες της υπόθεσης δεν μας απασχολούν για πρώτη φορά. Πριν από μερικά χρόνια ο Elia Kazan μας κατέπληξε με το αριστούργημα του «Αμέρικα-Αμέρικα». Τον κεντρικός ήρωα της υπόθεσης που τότε τον έπαιζε ο Στάθης Γιαλελής, τώρα έχει γεράσει και τον ρόλο τον παίζει ο Richard Boone.

Μας παρουσιάζεται ως ένας απόστρατος επιτυχημένος επιχειρηματίας (εισαγωγέας χαλιών από Περσία κυρίως), με σύζυγο και δύο γιους, ο οποίος όμως δεν απέβαλε την ανατολίτικη νοοτροπία σχετικά με την συμπεριφορά του στην γυναίκα και τα παιδιά του. Τώρα μάλιστα λόγω αρτηριοσκλήρωσης, η κατάστασή του έχει χειροτερέψει δραματικά. Βλέπει φανταστικούς εραστές της γυναίκας του και ευελπιστεί με να καταφέρει να ξαναστήσει την επιχείρησή του, για να αποδείξει σε όλους ότι δεν ξόφλησε.

Ο κεντρικός πρωταγωνιστής της υποθέσεις είναι ο γιος του Eddie Anderson τον οποίo υποδύεται ο Kirk Douglas. Το πραγματικό του όνομα είναι Ευάγγελος Τοπούζογλου, αλλά διάλεξε ένα αμερικανοποιημένο. Αυτός είναι ένα πετυχημένο στέλεχος διαφημιστικής εταιρίας που με τις τρελές ιδέες του, όπως το σλόγκαν για τα τσιγάρα ΖΕΦΥΡΟΣ: «Το καθαρό Τσιγάρο», κερδίζει αρκετά, βιώνει το Αμερικανικό όνειρο με βίλλα, πισίνες, πολυτελή αυτοκίνητα και όλα τα σχετικά.

Με αξιοπρεπή σύζυγο, την Φλωράνς (Deborah Kerr) και φαίνεται να διάγει πολύ πετυχημένη ζωή. Μια μέρα όμως, πηγαίνοντας στη δουλειά του εμφανίζει συμπτώματα αυτοκαταστροφής. Οδηγώντας το σπορ αυτοκίνητό του το ρίχνει σε ένα φορτηγό!

Τελικά σώζεται από το ατύχημα νοσηλευόμενος μόνο λίγες μέρες. Τότε όμως αρχίζουν οι αναδρομές στο παρελθόν και πληροφορούμαστε γιατί έφτασε σε αυτή  την κατάσταση.

Την φαινομενικά ήρεμη ζωή του ήρωά μας έρχεται να διαταράξει η εμφάνιση της Γκουέν (Faye Dunaway), μιας συνεργάτιδας της εταιρίας, η οποία δεν φαίνετε να συμμερίζεται υποκριτικά σλόγκαν του Έντι περί «καθαρών τσιγάρων» και μάλλον τα ειρωνεύεται.

Μεταξύ τους δημιουργείται ερωτική σχέση αλλά η κοπέλα δεν αρκείται να παίζει τον ρόλο της ερωμένης. Πιέζει τον Έντι να διαλέξει ανάμεσα σε εκείνη και την σύζυγο.

Αυτή πάλι, ενώ γνωρίζει τα πάντα, πιέζει τον Έντι να λογικευτεί και να επανέλθει στην συμβατική «αξιοπρεπή» συζυγική ζωή

Μαζί της και ο οικογενειακός τους δικηγόρος (Hume Cronyn)

που προσπαθεί να συνετίσει τον Έντι, αλλά παράλληλα επιδιώκει να προστατέψει και την Φλωράνς σχετικά με τα δικαιώματά της στην περιουσία, και επιδιώκει να αποδείξει ότι ο Έντι δεν έχει σώας τας φρένας.

Κοντά σε όλα τα άλλα ο Έντι έχει να αντιμετωπίσει και την επιδεινούμενη κατάσταση του πατέρα του ο οποίες εκβιαστικά και με ηθικούς εκβιασμούς προσπαθεί να πείσει τον γιο του να του χρηματοδοτήσει το ξαναστήσιμο της επιχείρησής του.

Το Ελληνικό χρώμα δεν απουσιάζει από την ταινία. Συγκεκριμένα, κάποια στιγμή που του Έντι του την έχει δώσει, κατά τα κοινός λεγόμενα, παίρνει ένα μονοκινητήριο αεροπλάνο και φέρνει γύρους τον ουρανοξύστη που στεγάζονται τα γραφεία που εργάζεται, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των συναδέλφων του. Την τρελή του πορεία επενδύει μουσικά η το τραγούδι  «σαν πας στην Καλαμάτα...»!

Αλλά το Ελληνικό χρώμα εμφανίζεται και στο φινάλε της ταινίας. Παρακολουθούμε την κηδεία του πατέρα του Έντι, όπου αυτός εμφανίζεται στο πλευρό της Γκουέν και η Φλωράνς αγκαζέ μα τον δικηγόρο! Πλήρεις διευθέτηση και όχι συμβιβασμός. Παρακολουθούμε δε με συγκίνηση σε άπταιστα Ελληνικά την διέξοδο ακολουθία.

The Yellow Rolls-Royce (1964)

The Yellow Rolls-Royce (1964)

Η Κίτρινη Ρολς Ρόις

Του Anthony Asquith

Παίζουν: Rex Harrison, Jeanne Moreau, Shirley MacLaine, Alain Delon, George C. Scott, Omar Sharif, Ingrid Bergman, και άλλοι.
Υπότιτλοι από τον Γιάννη από Ανάβυσσο

Η τελευταία ταινία του Anthony Asquith είναι μια σπονδυλωτή ταινία αποτελούμενοι από τρία μέρη με πολλούς γνωστούς πρωταγωνιστές που στην εποχή της σημείωσε αρκετή επιτυχία, σήμερα όμως θεωρείται ξεπερασμένη και κουραστική. Τους υπότιτλους τους έκανα διότι η ταινία έχει ακόμα φανατικούς θαυμαστές που παρακαλούσαν γι αυτούς.

Το σενάριο μας παρουσιάζει την ιστορία μιας Ρολς Ρόις (κίτρινης), που άλλαζε διαδοχικά κατόχους. Πρώτος ιδιοκτήτης που την αγόρασε καινούργια από την αντιπροσωπία ήταν ο Μαρκήσιος του Frinton ( Rex Harrison )ο οποίος την αγόρασε για την Γαλλίδα σύζυγό του (Jeanne Moreau ) ως δώρο για την 10^η επέτειο του γάμου τους.

 Ο Μαρκήσιος φαίνεται να υπεραγαπά την γυναίκα του, έχει δε και ένα πάθος με τις ιπποδρομίες. Ως ιδιοκτήτης αλόγου προσδοκεί να κερδίσει το Χρυσό Κύπελλο. Τελικά τα καταφέρνει αλλά η χαρά του του βγαίνει ξινή.

 Ψάχνοντας την γυναίκα του για να της ανακοινώσει τα ευχάριστα νέα, Την βρίσκει να τον απατά μέσα στην Ρολς Ρόις με έναν νεαρό υφιστάμενό του. Η πίκρα του είναι μεγάλη, η κοινωνική του όμως θέση δεν του επιτρέπει το διαζύγιο. Θα εξακολουθήσει λοιπόν να ζει συμβατικά με την γυναίκα του, δίνει όμως εντολή να πουληθεί η στην Ρολς Ρόις, διότι θα του θυμίζει συνέχεα το συμβάν.

Για μένα η πρώτη αυτή ιστορία είναι και η αξιοπρεπέστερη  από τις τρεις.

Και αφού η στην Ρολς Ρόις  άλλαξε κάμποσους ιδιοκτήτες, καταλήγει σε κατάστημα πωλήσεων πολυτελών μεταχειρισμένων αυτοκινήτων στην Ιταλία. Εκεί έχει έλθει και ο Ιταλοαμερικανικός γκάνγκστερ Paolo Maltese ( George C. Scott), με τον βοηθό του Joey Friedlander ( Art Carney ) και το κορίτσι του, την Mae Jenkins (Shirley MacLaine), με σκοπό την εντρυφήσει στη Ιταλική κουλτούρα και να την παρουσιάσει ως μέλλουσα σύζυγό του στην οικογένειά του.

Την κοπέλα όμως δεν φαίνεται να την ενδιαφέρει η κουλτούρα και είναι βαριεστημένη. Ο Paolo επισκέπτεται το κατάστημα αυτοκινήτων με σκοπό να αγοράσει όχημα για να κινούνται όσο θα βρίσκονται στη Ιταλία. Η Mae εντυπωσιάζεται με την Ρολς Ρόις και πείθει τον Paolo να την αγοράσουν. Στο δρόμο μπλέκεται στην παρέα τους ο Stefano (Alain Delon). Είναι ένας νεαρός φωτογράφος ο οποίος κερδίζει τα προς το ζην κάνοντας τον εραστή σε τουρίστριες.

Ο Paolo πρέπει να φύγει ξαφνικά για την Αμερική για κάποια επείγουσα δουλειά που προέκυψε. (Να καθαρίσει κάποιον). Δίνει λοιπόν εντολή στον βοηθό του να προσέχει την κοπέλα του μέχρι να επιστρέψει. Κατά την απουσία του όμως, αναπτύσσεται ερωτικό αίσθημα μεταξύ του Stefano και της Mae.

 Όταν όμως ο Paolo επιστρέφει, ο Joey μιλά την φωνή της λογικής και πείθει την Mae να διακόψει με τον Stefano για να μην κιντυνεύσει η ζωή του ή η δική της. Έτσι αυτή δεν λέει την αλήθεια στον Stefano και παίζει θέατρο ότι τάχα τον βαρέθηκε. Έτσι αυτός αισθάνεται για πρώτη φορά απογοητευμένος ενώ η Mae ευχαριστεί τον Joey για την συμπαράστασή του.

Για το επεισόδιο αυτό να πούμε πως την παρτίδα σώζει η Shirley MacLaine, η οποία με την φρεσκάδα και ζωηράδα της είναι αισθητά καλλίτερη από τους υπόλοιπους.

Ο Alain Delon δείχνει έναν κάπως ναρκισσιστικό χαρακτήρα, νομίζοντας ότι αυτός είναι πολύ πιο ικανός από τον ρόλο που του αναθέσανε.

 Όσο γι αυτούς που παίζουν τους γκάνγκστερ, δείχνουν φιγούρα «επιθεωρησιακών, κωμικών» Ιταλών μαφιόζων. Η ταινία πάντως στο σημείο εδώ δίνει έμφαση στα τουριστικά αξιοθέατα.

Στο τρίτο επεισόδιο ξεχειλίζει ο μελοδραματισμός. Στα Ιταλογιουγκοσλαβικά σύνορα παραμονές της επέμβασης των Ναζί στην Γιουγκοσλαβία, η Ρολς Ρόις αγοράζεται από την εκκεντρική και αυταρχική Αμερικάνα Gerda Μίλετ ( Ingrid Bergman , με σκοπό να συνεχίσει το ταξίδι της στην Γιουγκοσλαβία και να συναντήσει τον νεαρό βασιλέα της χώρας. Δεν πιστεύει με τίποτα ότι οι Ναζί θα επέμβουν στρατιωτικά στην Γιουγκοσλαβία. Ένας νεαρός, ο Davich ( Omar Sharif ) την πείθει να τον πάρει μαζί της διότι είναι δήθεν φίλος του βασιλιά.

 Στην πραγματικότητα ο Davich είναι επικεφαλής ομάδας παρτιζάνων που γνωρίζοντας για την επέμβαση των Ναζί θέλει να γυρίσει στην πατρίδα του και να ετοιμάσει την αντίσταση. Και η δύο τους μπλέκουν επικίνδυνα με την εισβολή των Γερμανών, και η Gerda και ο Davich ερωτεύονται και από κει που αυτή ήταν συντηρητική και αυταρχική αστή, μετατρέπεται σε μαχητική παρτιζάνα! Κάποια  στιγμή ο Davich την πείθει να γυρίσει στην πατρίδα της, διότι θα  συμβάλει περισσότερο στην κατανόηση  του Γιουγκοσλαβικού προβλήματος, αν ενημερώσει  τους συμπατριώτες της για τα συμβαίνοντα.

Σήμερα η όλη ιστορία φαντάζει παρωχημένη αν σκεφτούμε πρώτον ότι το κράτος της Γιουγκοσλαβίας δεν υφίσταται πλέον και δεύτερον ότι η περιοχή της Σλοβενίας όπου διαδραματίζεται η υπόθεση ήταν από τις περιοχές που οι κάτοικοι στην πλειοψηφία τους υποδέχτηκαν τους Ναζί ως απελευθερωτές!

Le million (1931)

Le million (1931)

Το Εκατομμύριο

Του René Clair

Διάρκεια: 81 λεπτά.  Μουσική κωμωδία.

Παίζουν: Annabella, René Lefèvre, Jean-Louis Alliber και άλλοι.
Υπότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο

      Ο René Clair ήταν καταξιωμένος σκηνοθέτης από την εποχή του βωβού κινηματογράφου, έγινε όμως διάσημος με τις μεγάλης σχετικά διάρκειας ταινίες του όταν εμφανίστηκε ο ήχος. Αυτό διότι ενώ το Χόλυγουντ επαναπαύτηκε στο ότι ενσωμάτωσε τον ήχο στις ταινίες, ο René Clair το είδε αυτό ως μια ευκαιρία για νέους πειραματισμούς. Κατανόησε ότι βρισκόταν ενώπιων μιας νέας εποχής όπου ο συνδυασμός εικόνας, ήχου και μουσικής, είχε πολλά να προσφέρει. Έτσι καθιέρωσε ένα νέο είδος που αργότερα εξελίχθητε σε Musical.

      Στην ταινία Το Εκατομμύριο που ακολούθησε την ταινία Κάτω από την στέγη του Παρισιού και πριν την μεγάλη επιτυχία A Nous La Liberté, μας παρουσιάζεται μια μουσική κωμωδία όπου η χορωδία κάποιων υποτίθεται έμπορων,πιστωτών, συμπληρώνει τραγουδώντας την πρόζα.

Πρόκειται για την ιστορία ενός νεαρού απένταρου ζωγράφου του Μισέλ (René Lefèvre), που τον κυνηγάνε όλοι του οι πιστωτές και απαιτούν να τους εξοφλήσει. Ο νεαρός έχει μια γλυκιά φιλεναδούλα, την Βεατρις (Annabella) είναι μπαλαρινούλα και τον νταντεύει καθότι είναι ερωτευμένη μαζί του. Αυτός όμως είναι επιπόλαιος και κυνηγά και αλλού τον ποδόγυρο. Μια φορά ένας κλέφτης με το ψευδώνυμο Παππούς Τουλίπ (Paul Ollivier) κυνηγημένος από την αστυνομία, τρυπώνει στο διαμέρισμα της κοπέλας και ζητά να του δώσει ένα παλιό σακάκι που ο Μισέλ είχε δώσει στην Μπεατρίς για να του το επιδιορθώσει και έτσι με την μεταμφίεση αυτή να ξεφύγει από τους διώκτες του. Η κοπέλα, απηυδισμένη από την συμπεριφορά του Μισέλ, χαρίζει το σακάκι στον Παππού Τουλίπ. Ο Μισέλ όμως τελικά φαίνεται ότι κέρδισε στο Ολλανδικό λαχείο ένα εκατομμύριο φιορίνια! Το δελτίο όμως του λαχείου ήταν στην τσέπη του σακακιού που η Μπεατρίς δώρισε στον Παππού Τουλίπ! Τότε ξεκινά η μεγάλη επιχείρηση να εντοπισθεί ο Παππούς Τουλίπ και το λαχείο. Φάρσα, κωμωδία και μουσική μπλέκονται αριστοτεχνικά από τον René Clair.

La petite marchande d'allumettes (1928)

La petite marchande d'allumettes (1928)

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ

Του Jean Renoir

Στο ρόλο της φτωχής πωλήτριας σπίρτων,
η Catherine Hessling.
Υπότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο

Ασχολήθηκε με διάφορα ο Hans Christian Andersen, συγγραφέας μυθιστορημάτων, θεατρικών παραστάσεων, ταξιδιωτικών περιγραφών, κ.α. Ποιο γνωστός όμως έμεινε για τα παραμύθια του. Ένα και από τα πλέων συγκινητικά ήταν το: ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ, που δημοσιεύτηκε στις 18 Νοέμβρη του 1845. Σ’ αυτό μας παρουσιάζει την κατάφορη κοινωνική αδικία του 19^ου αιώνα, όπου από την μια υπάρχει μια κοινωνική τάξη που ζει στην άνεση και την χλιδή και από την άλλη φτωχά πλάσματα που προσπαθούν να επιβιώσουν με οποιονδήποτε τρόπο. Ένα κοριτσάκι που ανήκει στην δεύτερη κατηγορία, στέλνεται από τους δικούς του παραμονή πρωτοχρονιάς, ρακένδυτο και με ακατάλληλα παπούτσια στους χιονισμένους δρόμους μιας βοριοευρωπαϊκής μεγαλούπολης για να πουλήσει σπίρτα. Τους περαστικούς φαίνεται να τους απασχολεί η προετοιμασία της εορτής και αδιαφορούν για την πεινασμένη και παγωμένη από το κρύο μικρούλα. Μην έχοντας πουλήσει ούτε ένα κουτί σπίρτα και φοβούμενη να επιστρέψει άπραγη στο σπίτι της, ξαπλώνει απελπισμένη επάνω στο χιόνι! Τότε της έρχεται η ιδέα να ανάψει ένα σπίρτο για να ζεσταθεί. Από την πείνα και την παγωνιά παθαίνει παραισθήσεις.

Μέσα από την φλόγα του σπίρτου βλέπει μορφές αγαπημένων της προσώπων, όπως τις γιαγιάς της, που δεν ζουν πλέον. Το σπίρτο όμως καίγεται και για να συνεχίσει να βλέπει τα οράματα, ανάβει το ένα σπίρτο μετά το άλλο μέχρι που εξαντλούνται όλα και ο θάνατός της θα δώσει τέλος στις κακουχίες της.

Λάτρης του Hans Christian Andersen ο σκηνοθέτης Jean Renoir, μετέφερε στην μεγάλη οθόνη το  παραμύθι αυτό. Την εποχή που άλλοι σκηνοθέτες πειραματίζονταν με τον ήχο, βάζοντας τους ηθοποιούς να ανοιγοκλείνουν το στόμα τους και να προσπαθείται εκ των υστέρων ο συγχρονισμός, ο Jean Renoir δεν έπεσε σ’ αυτή την παγίδα και δημιούργησε μια κλασική βωβή ταινία μικρού μήκους. Στην αρχή του έργου παραμένει πιστός στα γραφόμενα του Άντερσεν με το μόνο του μεγάλο ατόπημα να δώσει το ρόλο της μικρούλας στην τότε γυναίκα του Catherine Hessling. Η γυναίκα μπορεί να είχε ταλέντο αλλά σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονταν με την αθώα μικρούλα του παραμυθιού. Απέδωσε την πωλήτρια σπίρτων με διαφορετικό ύφος απ’ ότι είχε φανταστεί ο Άντερσεν. Π.χ. ναι μεν οι περαστικοί προσπερνούν την νεαρή (όχι πλέων μικρούλα) αδιάφορα, ορισμένοι όμως ρίχνουν και διερευνητικές ματιές επάνω της, καθότι είναι έφηβη και όχι κοριτσάκι.

Από κει και πέρα όμως ο Renoir μας παρουσιάζει την ιστορία με την δική του άποψη. Εμπνευσμένος από τον Georges Méliès, μας παρουσιάζει απίθανα για την εποχή τρυκ. Η κοπέλα ανάβει μεν τα σπίρτα για να ζεσταθεί, αλλά τα οράματά της δεν είναι αγαπημένα της πρόσωπα που της λείπουνε, αλλά αυτό που κάθε παιδί ονειρεύεται τέτοιες γιορτινές μέρες. Χριστουγεννιάτικα δέντρα και παιχνίδια!

Βρίσκεται μάλιστα σε ένα παιχνιδάδικο όπου τα παιχνίδια ζωντανεύουν και επιδίδονται σε ακροβατικές και χορευτικές φιγούρες μαζί της.

Ιδίως όμως από τα ξύλινα στρατιωτάκια ένας αξιωματικός ζωντανεύει και ανθρωποποιείται τελείως. Μετατρέπεται σε γοητευτικό νεαρό που σερβίρει και χορεύει με την νεαρή. Επειδή όλα το όνειρα τελειώνουν κάποτε, μια απαίσια φιγούρα εμφανίζεται ξαφνικά που δηλώνει ότι είναι ο θάνατος και έχει έλθει για την νεαρή. Τότε αυτή με τον νεαρό θαυμαστή της καλπάζουν προς τους ουρανούς, ενώ το άψυχο κορμάκι της κείτεται στο χιόνι.

Las Hurdes (1933)

Las Hurdes (1933)

Γη χωρίς ψωμί

Σκηνοθεσία:s Buñuel

Οι Hurdanos που κατοικούν την περιοχή  της Ισπανίας που αποκαλείται Las Hurdes, πιστεύεται πως προέρχονται από πρόσφυγες που κυνηγήθηκαν για θρησκευτικούς ή πολιτικούς λόγους. Οι πρόγονοί τους κατέφυγαν σε άγονη και πετρώδη περιοχή για να γλυτώσουν τον κατατρεγμό. Οι κάτοικοι του «Las Hurdes» εκείνης της εποχής ζουν κυριολεκτικά στην αθλιότητα. Η λέξη «ψωμί» είναι άγνωστη για τους περισσοτέρους. Ο δάσκαλος του σχολείου μοιράζει από μια φέτα ψωμί στα παιδιά, αλλά αυτά υποχρεώνονται να το τρώνε παρουσία του, διότι υπάρχει ο φόβος πως οι γονείς θα τους το αρπάξουν άμα το πάνε σπίτι!

Από συνθήκες υγιεινής; Ας μη το συζητούμε.

Ο αναρχικός Roman Acin, συζητώντας μια μέρα με τον Bunuel, του είπε πως αν κέρδιζε το λαχείο θα τον χρηματοδοτούσε  να γυρίσει ταινία με θέμα την περιοχή Las Hurdes. Πράγματι, αυτός κέρδισε στο λαχείο 100.000 πεσέτες και έδωσε στον Bunuel τις 20.00 για να πραγματοποίηση την ταινία. Αυτός εξόδευσε τις 4.000 για την αγορά ενός FIAT, και με τα υπόλοιπα συγκρότησε συνεργείο  και άρχισε την κινηματογράφηση. Η λέξη «Ντοκιμαντέρ» ήταν άγνωστη εκείνη την εποχή. Είχε προηγηθεί το 1922 το στημένο Ντοκιμαντέρ « Ο Nanook του Βορρά», όπου περιγράφεται η ζωή των Εσκιμώων στους πάγους της

Αρκτικής, αλλά από κει και πέρα τίποτα. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το παρόν ντοκιμαντέρ είναι στημένο, ωστόσο ορισμένες σκηνές ήταν αναπόφευκτο ν στηθούν. Δεν μπορούσε π.χ. το συνεργείο να περιμένει πότε θα συμβεί ο θάνατος ενός παιδιού για να μας περιγράψει τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση. Στήθηκε λοιπόν το γεγονός για να μας αναφέρει ότι στα χωριά αυτά δεν υπάρχει ούτε νεκροταφείο! Οι νεκροί μεταφέρονται με 1.000 βάσανα σε γειτονικά χωριά για να ταφούν.

Επίσης το συνεργείο σκότωσε έναν γάιδαρο για να μας δείξει πως θανατώνονται συχνά αυτά τα ζώα από τσιμπήματα μελισσών όταν ανατρέπονται κηρύθρες που μεταφέρουν. Επίσης πυροβόλησαν δύο κατσίκες για να μας δείξουν ότι στις απότομες αυτές πλαγιές συμβαίνουν συχνά ατυχήματα σε αυτά τα ζώα, και έτσι είναι ο μόνος τρόπος για τους Hurdanos, να φάνε κατσικίσιο κρέας. Γενικά το έργο αυτό του Bunuel δεν περιέχει ούτε ίχνος σουρεαλισμού. Τα γεγονότα κινηματογραφούνται ως έχουν και είναι γροθιά στο στομάχι ημών των υπολοίπων. Είναι κάτι παραπάνω από φανερή η πρόθεση να κατηγορηθεί ο καπιταλισμός ως κύριος υπεύθυνος για τα συμβαίνοντα, καθώς να αποκαλυφθεί και η ευθύνη της εκκλησίας, Δεν φαίνεται να προσφέρει και σπουδαία πράγματα στους δεινοπαθούντες, παρόλο τον πλούτο που επιδεικνύει.

Η ταινία ήταν στην αρχή βωβή. Το 1935 προσετέθη φωνητικός σχολιασμός καθώς και μουσική. Περιττό να πω ότι η ταινία  απαγορεύτηκε στην Ισπανία του Φράνκο.

Με μια  εμβόλιμη σίγουρα προθήκη του Bunuel στο τέλος της ταινίας, προσπαθεί να ενδυναμώσει την υποστήριξη του λαού προς το λαϊκό μέτωπο και να καταδικάσει το εκδηλωθέν πραξικόπημα των στρατιωτικών υπό τον Φράνκο.

Για την ιστορία να πούμε ότι σήμερα η περιοχή Las Hurdes δεν έχει καμία σχέση με αυτά που περιγράφονται στην ταινία. Είναι παράδειγμα προς μίμηση για τον αγροτουρισμό της. Τα καταπράσινα βουνά της προσελκύουν πλήθος τουριστών, που απολαμβάνουν τα γάργαρα τρεχούμενα νερά και τις φυσικές πισίνες. Νόστιμα φαγητά και φιλικοί κάτοικοι καθιστούν το μέρος must για τον τουρίστα.
Οι υπότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο
Η ταινία στο youtube:
https://www.youtube.com/watch?v=6KIiwB5YW-s