Lisa and the Devil 1974

Lisa and the Devil 1974

Η Λίζα και ο σατανάς

Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Mario Bava, Alfredo Leone, Giorgio Maulini

Είδος: Horror ΔΕ 70, Mystery

Διάρκεια: 1h 35m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Telly Savalas: Leandro

Elke Sommer: Lisa Reiner / Elena

Sylva Koscina: Sophia Lehar

Alessio Orano: Max

Gabriele Tinti: George

Kathleen Leone: Tourist (as Kathy Leone)

Eduardo Fajardo: Francis Lehar

 

Η Lisa κατά την διάρκεια της ξενάγησής της σε έναν αρχαιολογικό χώρο της Ισπανίας, χάνεται στα στενά και ανακαλύπτει έναν φανταστικό κόσμο του παρελθόντος, αδυνατώντας πλέον να επανέλθει εγκαίρως στην πραγματικότητα ή τουλάχιστον σε αυτό που αποκαλεί η ίδια πραγματικότητα...

Μια από τις τελευταίες και καλύτερες δουλειές του Mario Bava, ήταν η αριστουργηματική ταινία του 1974, «Lisa and the Devil». Ύστερα από την επιτυχία της ταινίας αλλά και του -αμερικάνικης παραγωγής- «The Exorcist» (1973), ο παραγωγός Alfredo Leone και ο γιός του Bava, Lamberto (εξίσου καταξιωμένος σκηνοθέτης του ιταλικού horror), θέλησαν να δώσουν μια άλλη διάσταση στην ταινία, προσθέτοντας στον βασικό χαρακτήρα μια πιο «δαιμονισμένη» πτυχή, την αμέσως επόμενη χρονιά, στο «The House of Exorcism» (με σκηνές από την αυθεντική ταινία, «Lisa and the Devil»).

Ένα τουριστικό γκρουπ καταφθάνοντας στο Τολέδο της Ισπανίας, ξεναγείται στα αξιοθέατα της πόλης, ενώ μία τουρίστρια, η Lisa (Elke Sommer), αποστασιοποιείται από το πλήθος για να μεταβεί σε ένα μαγαζί με τουριστικά, εκεί γύρω. Έπειτα χάνεται, ωστόσο τα ίχνη της ακολουθούνται από έναν μυστηριώδη άντρα (Telly Savalas) που τυχαίνει να έχει τρομακτική ομοιότητα με μια τοιχογραφία απεικόνισης του διαβόλου, που είχε προηγουμένως πέσει στα μάτια της. Λίγο αργότερα, την πλησιάζει ένας άγνωστος μυστακοφόρος άντρας (εξίσου πανομοιότυπος αυτή την φορά με την κούκλα που κουβαλούσε μαζί του εκείνος ο αινιγματικός άντρας που μονίμως εμφανίζεται στον δρόμο της), τον οποίο απωθεί τρομαγμένη, με αποτέλεσμα την πτώση και ύστερα τον (πιθανό προς το παρόν) θάνατο του.

Η πρωταγωνίστρια αρκετά απομακρυσμένη πλέον από οποιοδήποτε ίχνος γνώριμου περιβάλλοντος, βρίσκει ένα ζευγάρι το οποίο συμφωνεί με τον σοφέρ τους να την μεταφέρουν στο ξενοδοχείο της. Το αυτοκίνητο όμως, τελικά καταρρέει μπροστά σε μια έπαυλη, όπου ως μπάτλερ δουλεύει εκείνος ο μυστηριώδης τύπος που είναι ολόιδιος με την τοιχογραφία, συστηνόμενος ως Leandro. Ο νεαρός Maximiliam (ιδιοκτήτης της έπαυλης), επιδιώκει να πείσει την Lisa και το ζευγάρι με τον σοφέρ, να μείνουν μαζί με εκείνον και την Κόμισα -την τυφλή μητέρα του- στο «φτωχικό» τους. Εκείνη, παρά τους ενδοιασμούς της επιλέγει να περάσει το βράδυ της εκεί, μέχρι να βρει τρόπο να γυρίσει πίσω. Από εδώ και ύστερα, ξεκινάει ένα ταξίδι φαντασίας δίχως τέλος για την ηρωίδα, που δεν είναι σίγουρη εάν πρόκειται για μια εξερεύνηση του παρελθόντος, με αναγεννησιακό άρωμα και πληθώρα όμορφων αναμνήσεων μιας άγνωστης ζωής ή για την διαδρομή της από το καθαρτήριο προς… την κόλαση!

Η πρωτότυπη μορφή της ταινίας δεν κυκλοφόρησε ποτέ στις ιταλικές κινηματογραφικές αίθουσες, παρά αλλοιώθηκε αρκετά ώστε να την έχουμε πλέον στα χέρια μας.

Αγαπημένη θεματολογία του Mario Bava, αποτελεί η αναζήτηση της έννοιας της μετενσάρκωσης και χαρακτηριστικό του, δύο ηρωίδες, μια από το παρελθόν και μια από το μέλλον που μοιράζονται μια συγκλονιστική ομοιότητα. Στο «Lisa and the Devil» ακολουθεί μια σειρά δολοφονιών, που δεν αποτελούν κανένα μυστήριο ως προς την ταυτότητα του δολοφόνου, αφού κατά κάποιο τρόπο οι χαρακτήρες εν τέλει αλληλοσκοτώνονται, αλλά ως προς τα αναπάντητα ερωτήματα, που η απάντηση τους απαιτεί την καταφυγή στο παραφυσικό. Η Lisa είναι πράγματι ολόμοια με την πρώην ερωμένη του Maximiliam, την Elena, ένα μισητό για την Κόμισα πρόσωπο, καθώς διατηρούσε παράνομη σχέση με τον δεύτερο σύζυγο της, Carlos (ο άντρας με το μουστάκι). Ο Maximiliam, αποφασισμένος να αποκαλύψει στην Lisa το μυστικό του, την οδηγεί στο «κρυμμένο» δωμάτιο, όπου θα αντικρίσει την νεκρή σκελετωμένη Elena. Αφού την αφήσει λιπόθυμη, την βιάζει δίπλα στο πτώμα ενώ στα αυτιά του ηχεί το χλευαστικό «κακάρισμα» της πεθαμένης αγαπητικιάς του, σε μια σουρεαλιστική νεκροφιλική σκηνή, περιτυλιγμένη με μια γλυκιά μελωδία που παραπέμπει σε ισπανόφωνο ρομάντζο.

O Telly Savalas, μας χαρίζει μια καθηλωτική ερμηνεία, με κωμική και ταυτόχρονα αποπνικτικά επιβλητική διάθεση, υποδυόμενος -την δικαιολογημένα απολαυστικότερη φυσιογνωμία της ταινίας- τον Leandro. Ένα από τα πλέον ανατριχιαστικά του γνωρίσματα, είναι ότι έχει στην κατοχή του μια συλλογή από κούκλες (ομοιώματα) δικής του κατασκευής, που η καθεμία αντιστοιχεί σε κάθε πρόσωπο της ιστορίας. Αφήνει την αίσθηση ότι είναι πάντοτε και παντού παρόν και ότι συνομιλεί με το κοινό, το οποίο είναι κατά έναν τρόπο, συνένοχο στα εγκλήματα που μοιάζει σαν να προκαλεί ο ίδιος, παρότι στην πραγματικότητα αυτό δεν επιβεβαιώνεται ποτέ. Πρόκειται για ένα πρόσωπο εξαιρετικά μυστηριώδες που αξίζει να αναλύσει κανείς μέχρι και την τελευταία σπιθαμή, και στην προκειμένη περίπτωση μέχρι και το τελευταίο καρέ, που θα πιάσεις την κλεφτή υπονοούμενη ματιά στον θεατή, στα πλάνα που αντανακλάται η όψη του (στην λίμνη κατά την διάρκεια της συζήτησης του με τον σοφέρ και στο -λουσμένο από κόκκινο κρασί- πάτωμα της τραπεζαρίας την ώρα του δείπνου).

Μετά την επική σκηνή νεκρολαγνείας και της επακόλουθης (ενός διαπληκτισμού ανάμεσα στον Maximiliam και την Κόμισα), η πρωταγωνίστρια ξυπνάει με το γυμνό της σώμα αλλά και ολόκληρη την έπαυλη τυλιγμένα στα φυτά, απεικονίζοντας ένα σύγχρονο «Κήπο της Εδέμ». Στο αμέσως επόμενο πλάνο, βγαίνει από το σπίτι με την αρχική της ενδυμασία, το οποίο έχει πια μετατραπεί σε μια πελώρια ζούγκλα από «πεθαμένα» φυτά και μισοσπασμένα αγάλματα, σε μια ξέθωρη εικόνα ονειρικής υπόστασης. Στην τελευταία σκηνή, η Lisa βρίσκεται ολομόναχη σε ένα ολόκληρο αεροπλάνο, ενώ στην συνέχεια θα ανακαλύψει ότι συνεπιβάτες της είναι το ζευγάρι και ο σοφέρ τους, ο Carlos, ο Maximiliam και η Κόμισα και τέλος, ότι πιλότος είναι ο Leandro (the devil).

Το «Lisa and the devil» είναι αναντίρρητα ένα έργο πολλών αναγνώσεων, στο οποίο ο Bava εννοεί πολλά, αλλά ταυτόχρονα ίσως και τίποτα. H Lisa, ερχόμενη για τα μουσεία, τις τοιχογραφίες και όλων των ειδών τα ανθρώπινα έργα της αρχέγονης Ισπανίας, μπαίνει ως «Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων» σε μια τρύπα ενός σύμπαντος, με αναγεννησιακά αγάλματα, χαλασμένα ρολόγια και μια ξεθωριασμένη πλέον αίγλη. Η αριστοκρατική έπαυλη με το πέρασμα των λεπτών της ταινίας, χάνει την λάμψη της και από ένα εντυπωσιακό «ανάκτορο» γεμάτο ζωή, καταλήγει μισογκρεμισμένο και σκοτεινό, σαν ένα παρατημένο μνημείο. Στην διάρκεια μιας νύχτας, οι χαρακτήρες μένουν αναλλοίωτοι, ενώ το σκηνικό «καταρρέει», σε μια εφιαλτική απεικόνιση του στατικού παρελθόντος, το οποίο τόσο πολύ αγαπάμε να αναπολούμε. 

Baron Blood 1972

Baron Blood 1972

Gli orrori del castello di Norimberga

Το Ξυπνημα Του Αιματος

Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Willibald Eser, Mario Bava, Vincent Fotre

Είδος: Horror ΔΕ 70,  Mario Bava

Διάρκεια: 1h 30m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Joseph Cotten: Baron Otto von Kleist / Alfred Becker

Elke Sommer: Eva Arnold

Massimo Girotti: Dr. Karl Hummel

Luciano Pigozzi: Fritz (as Alan Collins)

Antonio Cantafora: Peter Kleist

Umberto Raho: Inspector (as Humi Raho on US prints)

Nicoletta Elmi: Gretchen Hummel

Dieter Tressler: Mayor Dortmundt 

Φαντάζομαι ότι δεν χρειάζονται πολλές εισαγωγές για τον Mario Bava, έναν από τους πολύ μεγάλους της σκηνής γοτθικού τρόμου και το έργο του καθώς όλα έχουν ειπωθεί πάμπολλες φορές και από καταλληλότερους από εμάς. Δεν είναι τυχαίες άλλωστε οι δηλώσεις θαυμασμού από ονόματα όπως ο Martin Scorsese και πολλοί άλλοι σύγχρονοι δημιουργοί που επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από το έργο του.

Το BARON BLOOD είναι μια ταινία στην τυπική συνταγή του μεγάλου Ιταλού σκηνοθέτη, γεμάτη πυκνή και αδιαπέραστη ατμόσφαιρα, την γοτθική αίσθηση που συναντάμε και στις ταινίες της Hammer Films και της American International Pictures και την μαγική και παιχνιδιάρικη φωτογραφία- σήμα κατατεθέν του Mario Bava.

Από πλευράς υπόθεσης, προβλέψιμα, οι εκπλήξεις είναι από ελάχιστες ως ανύπαρκτες. Ένας Αμερικανός (Antonio Cantafora) επιστρέφει στην Αυστρία, τη χώρα που γεννήθηκε και στο κάστρο ενός ιδιαίτερα αντιπαθή προγόνου του ονόματι βαρόνος Otto von Kleist, περισσότερο γνωστός στα γύρω μέρη ως Baron Blood. Ο κακός βαρόνος, που άφησε την τελευταία του πνοή 300 ολόκληρα χρόνια πριν κι ενώ πρώτα βασανίστηκε απάνθρωπα και κάηκε στην πυρά, ήταν γνωστός για τον υπέρμετρο σαδισμό του, τα βασανιστήρια και τους φόνους αναρίθμητων αθώων της περιοχής., όπως και για τον θάλαμο βασανιστηρίων που διατηρούσε στο κάστρο του. Όμως βρήκε τη μοίρα που του άξιζε από μια τοπική μάγισσα της εποχής που τον καταράστηκε να υποφέρει ως την αιωνιότητα.

Για κακή της τύχη, όμως, άφησε πίσω μια επίκληση που- σύμφωνα με τους θρύλους- θα φέρει τον βαρόνο πίσω από τον κόσμο των νεκρών όπου και θα αναζητήσει εκδίκηση από τους απογόνους του και τους κατοίκους του χωριού. Βολικά, το χειρόγραφο με την επίκληση βρέθηκε στα χέρια του απόγονού του ο οποίος χωρίς να χάνει χρόνο την απαγγέλλει με την βοήθεια της Eva (Elke Sommer) και φέρνει στη ζωή τον αιμοδιψή βαρόνο. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο πάπυρος με την επίκληση που περιείχε και το αντίστροφο ξόρκι καίγεται στην πυρά και έτσι ο βαρόνος αρχίζει να επιδίδεται στο έργο που είχε αφήσει ατελείωτο 300 χρόνια πριν.

Καθώς οι φόνοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον στην περιοχή γύρω από το κάστρο, ένας άγνωστος καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι αναδεικνύεται νικητής του πλειστηριασμού για την αγορά του κάστρου του βαρόνου και υπόσχεται στον απόγονό του ότι θα κάνει τα πάντα για να το αποκαταστήσει όπως ακριβώς ήταν στις μέρες δόξας του. Σ’ αυτό συμπεριλαμβάνει και τον θάλαμο βασανιστηρίων, όπως και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα θανάτου και σαδισμού στην γύρω περιοχή.

Οι τρεις πρωταγωνιστές, που συμπληρώνονται από τον Δρ. Karl Hummel (Massimo Girotti), είναι πλέον πεπεισμένοι ότι ο βαρόνος έχει όντως επιστρέψει και ότι όλες οι εξαφανίσεις των κατοίκων της περιοχής οφείλονται σε αυτόν, ενώ δεν βλέπουν με καλό μάτι τον νέο ιδιοκτήτη του κάστρου. Έτσι καταφεύγουν σε ένα μέντιουμ για τους δώσει τη λύση και να στείλουν τον αιμοδιψή βαρόνο από εκεί που ήρθε μια και καλή.

 υπόθεση, όπως εύκολα μπορεί να παρατηρήσει κανείς, δεν διαφέρει και πολύ από την πλειοψηφία των ταινιών του Paul Naschy αλλά και της σκηνής του euro- horror εκείνης της εποχής, αλλά όπως σχεδόν σε όλες του τις ταινίες, ο Mario Bava παίρνει αυτό το υλικό και το μετατρέπει σε κάτι τελείως διαφορετικό απ’ ότι θα έκαναν οι περισσότεροι άλλοι σκηνοθέτες στη θέση του. Με όπλα την εκπληκτική φωτογραφία που είναι σίγουρα υλικό για μαθήματα προς νέους δημιουργούς και την αξεπέραστη ικανότητα του να δημιουργεί ατμόσφαιρα, ο Bava φτιάχνει ένα τυπικό δείγμα γοτθικού τρόμου υψηλής ποιότητας που δεν καταφέρνει να χάσει τη δύναμη του ούτε από τις σεναριακές κακοτοπιές, αλλά ούτε και από τους περιορισμούς σε budget.

Από τη στιγμή που η δράση μεταφέρεται στο κάστρο και στη γύρω περιοχή, το BARON BLOOD γίνεται όλο και πιο απολαυστικό οπτικά, με τα σκοτεινά και σχεδόν ονειρικά πλάνα να δίνουν και παίρνουν. Πρόσθετα, υπάρχουν και κάποιες αρκετά δυνατές σκηνές φόνων και gore που συμπληρώνουν την εικόνα δίνοντας το αναγκαίο τονωτικό σε μια κουρασμένη πλοκή. Πάντως ακόμα και έτσι το ακαδημαϊκό ενδιαφέρον υπάρχει και ιδίως προς το φινάλε όπου η υπόθεση περιπλέκεται κάπως, ενώ υπάρχουν και αρκετές σκηνές ανθολογίας είτε λόγω του περιεχομένου τους καθαυτού είτε λόγω του μαγικού τρόπου με τον οποίο αυτό παρουσιάζεται.

Από εκεί και πέρα έχουμε ερμηνείες που προσωπικά χαρακτηρίζω ως θεατρικές, με αποκορύφωμα την υπέροχη Elke Sommer, που παρά την ελαφριά Γερμανική προφορά που έχει στα Αγγλικά της, μοιάζει να παίρνει το ρόλο της πιο σοβαρά απ’ όσο ίσως έπρεπε με αποτέλεσμα να γίνεται συχνά- πυκνά cheesy. Από εκεί και πέρα οι Massimo Girotti και Antonio Cantafora περνούν σχεδόν απαρατήρητοι όπως και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές, αλλά την παράσταση κλέβει έστω και με ανεπιτήδευτο τρόπο ο Joseph Cotten που όσο βρίσκεται στο πλάνο είναι απολαυστικός και όχι πάντα για τους σωστούς λόγους!

Γενικά θα ήταν ασφαλές να δηλώσω ότι οι fans του Mario Bava και του γοτθικού Euro horror δεν πρέπει να χάσουν με τίποτα τη συγκεκριμένη ταινία, ιδίως τώρα που έχει κυκλοφορήσει και σε αρκετές επεξεργασμένες uncut εκδόσεις, ενώ αξίζει σίγουρα ένα βλέφαρο από όλους τους νεότερους φίλους της σκηνής για να μάθουν από πού ξεκίνησαν όλα που οδήγησαν στην έκρηξη των ταινιών τρόμου και splatter στην γειτονική Ιταλία τις δεκαετίες του 70 και 80.

 

A Bay of Blood 1971

A Bay of Blood 1971

Ecologia del delitto

Κραυγή Τρόμου

Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Mario Bava, Giuseppe Zaccariello, Filippo Ottoni

Είδος: Horror ΔΕ 70,Mystery, Thriller, Mario Bava

Διάρκεια: 1h 24m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Claudine Auger: Renata Donati

Luigi Pistilli: Alberto

Claudio Camaso: Simone (as Claudio Volonté)

Anna Maria Rosati: Laura (as Anna M. Rosati)

Chris Avram: Franco Ventura / Frank Ventura

Leopoldo Trieste: Paolo Fosatti

Laura Betti: Anna

 

Η ηλικιωμένη κόμισα Federica, ενώ θαυμάζει το γαλήνιο τοπίο του όρμου (bay) από το παράθυρο της έπαυλης της, στραγγαλίζεται από τον σύζυγό της, Filippo Donati, ο οποίος μαχαιρώνεται πισώπλατα λίγα δευτερόλεπτα μετά τον φόνο που διαπράττει. Στα χέρια της αστυνομίας που εξιχνιάζει την υπόθεση, πέφτει το γράμμα της κόμισσας που αιτιολογεί την «αυτοκτονία» της, χωρίς όμως να ανακαλυφθεί το πτώμα του Donati. Υπάρχουν ωστόσο, πολλά πρόσωπα που διεκδικούν την περιουσία της, δηλαδή τον όρμο. O Frank Ventura με την ερωμένη του Laura, οι οποίοι προσπάθησαν να την πείσουν στο παρελθόν να τους το παραχωρήσει (παρ’ ότι εκείνη αρνήθηκε κατηγορηματικά), η κόρη της Renata (που ταξιδεύει με τον άντρα της και τα παιδιά τους με το τροχόσπιτο τους στον όρμο, αναζητώντας την δικαιωματική της κληρονομιά) αλλά και ο εξώγαμος γιος της, ο Simone, του οποίου η μυστήρια παρουσία δεν λείπει από τον χώρο. Στο υπόγειο της ιδιοκτησίας των Donati κατοικούν ο εντομολόγος Fasati και η γυναίκα του, Anna (μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία). Η Renata επισκέπτεται το ζευγάρι και εκείνοι την ενημερώνουν ότι ο Donati είναι υπεύθυνος για την δολοφονία της κόμισσας αλλά και για την ύπαρξη του Simone, για την οποία η ίδια μέχρι πρότινος δεν γνώριζε. Ο όρμος παρακολουθείται στενά, όπως και όλοι οι ανεπιθύμητοι επισκέπτες που εισβάλλουν στην ιδιοκτησία και σίγουρα για την κατοχή του… θα χυθεί αίμα!

Η ιστορία περιλαμβάνει αρκετά στοιχεία και χαρακτήρες για να παρακολουθήσουμε, τα οποία στην πορεία της ταινίας ξεδιαλύνονται επιτυχώς. Μια από τις δυσκολίες αυτού, είναι να απομακρύνουμε τις αχρείαστες παρουσίες (τα παιδιά που εισβάλλουν στην ιδιοκτησία και «παρτάρουν») και να επικεντρωθούμε στην ιστορία, καθώς έχουμε στα χέρια μας όλους τους χαρακτήρες που πρόκειται να πάρουν μέρος στα δρώμενα, χωρίς μυστηριώδεις ψυχοπαθείς τύπους που σκοτώνουν χωρίς κίνητρο. Τα περιττά πρόσωπα στην ιστορία ίσως να αποτελούν κομμάτι συμπληρωματικής βίας, που ο σκηνοθέτης δεν θέλησε να παραλείψει.

Ωστόσο ο χειρισμός του μυστηρίου και η απογείωση της αγωνίας, είναι σαφέστατα ένα από τα πολλά προσόντα του, το οποίο επιβεβαιώνεται και στο «Bay of Blood». Ο Mario Bava συνδύασε το giallo, το exploitation και το slasher, με μια μικρή δόση σάτιρας ως προς το είδος και ως προς την αφελή ανεμελιά της νιότης (οι νέοι που διασκεδάζουν στην οικία). Η σύζευξη όλων αυτών, εναρμονίζεται άψογα με την σκηνοθετική του ποιότητα και τα ατέρμονα plot twist που κορυφώνουν το σασπένς. Οι ήρεμες εικόνες και οι γλυκές στο άκουσμα μελωδίες που τις περιτυλίγουν, έρχονται σε σύγκρουση με τις βίαιες και παραδόξως αρκετά gore σκηνές για τα δεδομένα του σκηνοθέτη.

Αφού οι διάδοχοι θα αλληλοσκοτωθούν, οι εναπομείναντες δικαιούχοι είναι και αυτοί που πραγματικά αξίζουν την κληρονομιά. Για τους συνηθισμένους στους τρελούς επιλόγους, λάτρεις των gialli, το τέλος (του «Bay of Blood») αποτελεί άλλο ένα που προστίθεται στην λίστα. Παρ’ όλα αυτά, οι τελειομανείς ενδέχεται να απογοητευτούν, θεωρώντας το πρόχειρο και ανόητο. Αμφότεροι, όμως, δεν μπορούν να αρνηθούν ότι πρόκειται για μια ταινία αρκετά απολαυστική με αβίαστη ροή και την σωστή δόση χιούμορ και τρόμου, που χωρίς αμφιβολία άφησε το σημάδι της επηρεάζοντας αρκετές μεταγενέστερες slasher ταινίες. 

Hatchet for the Honeymoon 1970

Hatchet for the Honeymoon 1970

Il rosso segno della follia

Ο Σαδιστής

Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Santiago Moncada, Mario Bava, Laura Betti

Είδος: Horror ΔΕ 70,Mystery, Thriller

Διάρκεια: 1h 28m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Stephen Forsyth: John Harrington

Dagmar Lassander: Helen Wood

Laura Betti: Mildred Harrington

Jesús Puente: Inspector Russell (as Jesus Puente)

Femi Benussi: Alice Norton

Antonia Mas: Louise

Luciano Pigozzi: Vences

    Η ταινία A Hatchet for the Honeymoon (1970) online του σκηνοθέτη Mario Bava O John Harrington είναι ένας νέος άντρας που έχει στην ιδιοκτησία του έναν οίκο νυφικών, αλλά ταυτόχρονα είναι ψυχικά διαταραγμένος λόγω ενός παιδικού τραύματος, με αποτέλεσμα να σκοτώνει τις γυναίκες που δοκιμάζουν τα νυφικά του. Είναι και παντρεμένος με μία γυναίκα με την οποία δεν τα πάνε καθόλου καλά, όμως εκείνη αρνείται να του δώσει διαζύγιο και διασκεδάζει με την απελπισία του. Εκείνος τελικά τη δολοφονεί για να την ξεφορτωθεί, μα ακόμα και τότε δεν ησυχάζει, επειδή η γυναίκα του επιστρέφει ως φάντασμα, υπενθυμίζοντάς του ότι του είχε πει ότι δεν θα χωρίσουν ποτέ, και μάλιστα έχει την ιδιότητα του να είναι ορατή από όλους, εκτός από τον ίδιο. Έτσι τον τρελαίνει ακόμα περισσότερο, καθώς οι άλλοι παρατηρούν μία γυναίκα δίπλα του ενώ αυτός δεν βλέπει τίποτα και γενικά του κάνει διάφορα, μαρτυρώντας την παρουσία της. Ταυτόχρονα εκείνος γνωρίζει μία άλλη γυναίκα που αρχίζει να τον έλκει, αλλά το τι θα ακολουθήσει θα είναι μία αρκετά δυσάρεστη έκπληξη για τον ίδιο. 

Five Dolls for an August Moon 1970

Five Dolls for an August Moon 1970

5 Κούκλες για έναν Δολοφόνο

Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Mario di Nardo, Mario Bava, Agatha Christie

Είδος: Horror ΔΕ 70,Mystery, Thriller, Mario Bava

Διάρκεια: 1h 22m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

William Berger: Professore Fritz Farrell / Professor Gerry Farrell

Ira von Fürstenberg: Trudy Farrell (as Ira Furstenberg)

Edwige Fenech: Marie Chaney

Howard Ross: Jack Davidson

Helena Ronee: Peggy Davidson (as Helena Ronée)

Teodoro Corrà: George Stark (as Teodoro Corrá)

Ely Galleani: Isabel

 

Five Dolls for an August Moon (ιταλικά: 5 bambole per la luna d'agosto) είναι μια ιταλική ταινία giallo του 1970 σε σκηνοθεσία Μάριο Μπάβα. Αφορά μια παρέα που έχει μαζευτεί σε ένα απομακρυσμένο νησί για διασκέδαση και χαλάρωση. Ένας από τους καλεσμένους είναι ένας χημικός που έχει δημιουργήσει μια επαναστατική νέα χημική ουσία και αρκετοί από τους παρευρισκόμενους βιομήχανους είναι πρόθυμοι να την αγοράσουν από αυτόν. Τα επαγγελματικά προβλήματα γίνονται επίκαιρα όταν κάποιος αρχίζει να σκοτώνει τους παρευρισκόμενους έναν προς έναν.

Στο ιδιωτικό νησί καταφύγιο του πλούσιου βιομήχανου Τζορτζ Σταρκ, μια ομάδα ανθρώπων έχει συγκεντρωθεί για μια απόδραση το Σαββατοκύριακο. μεταξύ των καλεσμένων είναι ο επιστήμονας καθηγητής Gerry Farrell. Η πρώτη νύχτα περνάει χωρίς προβλήματα, αλλά ο Φάρελ εξοργίζεται το επόμενο πρωί για να ανακαλύψει ότι ο Σταρκ και οι άλλοι καλεσμένοι σχεδίασαν το Σαββατοκύριακο να τον αναγκάσουν να πουλήσει την τελευταία του εφεύρεση: μια φόρμουλα για μια επαναστατική βιομηχανική ρητίνη, την οποία διστάζει να αποκαλύψει λόγω του θάνατος συναδέλφου κατά την εφεύρεσή του.

Η σύζυγος του Φάρελ, Τρούντι, έχει σχέση με την καλλιτέχνιδα σύζυγο του Σταρκ, Τζιλ. Ο συνέταιρος του Σταρκ, Νικ, βρίζει λεκτικά την κοκέτα σύζυγό του Μαρί, αλλά δεν έχει αντίρρηση να κοιμάται με άλλους άντρες, ένας από τους οποίους είναι ο υπηρέτης των Σταρκ, ο Τσαρλς. Ο Σταρκ είναι λιγότερο σύζυγος για την Τζιλ παρά διευθυντής επιχείρησης. Κανονίζει να εκτίθενται δημόσια οι πίνακές της και τα έργα τέχνης της και είναι πηγή συνεχούς κριτικής. Το μοναδικό ευτυχισμένο ζευγάρι είναι ο συνεργάτης του Νικ, Τζακ και η σύζυγός του Πέγκυ. Επίσης στο νησί βρίσκεται η Isabelle, η έφηβη κόρη του φύλακα των αγώνων του Stark. Οι γονείς της Isabelle λείπουν για ιατρικούς λόγους.

Όταν οι Stark, Nick και Jack badger Farrell ψάχνουν για τη φόρμουλα -τα πρωτότυπα έγγραφα τα οποία έχει καταστρέψει κρυφά- προσφέροντάς του επιταγές 1 εκατομμυρίου δολαρίων ο καθένας από τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς στην Ελβετία, η Jill ανακαλύπτει το νεκρό πτώμα του Charles στην παραλία. Έχοντας ήδη στείλει την βενζινάκατο μακριά για να αποτρέψει τον Φάρελ να φύγει από το νησί και με το ασύρματο τηλέφωνο εκτός λειτουργίας, ο Σταρκ δεν έχει κανέναν τρόπο να επικοινωνήσει με την ηπειρωτική χώρα. Το πτώμα του Τσαρλς μεταφέρεται σε έναν μεγάλο καταψύκτη. Το επόμενο πρωί, ο Φάρελ περπατά μόνος του στην παραλία.  Η Τρούντι και η Τζιλ, περπατώντας χέρι-χέρι κοντά, ακούνε έναν πυροβολισμό και βρίσκουν το πτώμα του Φάρελ. Τρέχουν να το πουν στους άλλους. Ο ελεύθερος σκοπευτής, η Isabelle, σέρνει το πτώμα του Farrell στη θάλασσα.

Καθώς η ανησυχία φουντώνει για τον προφανή θάνατο και την εξαφάνιση του Φάρελ, οι δολοφονίες κλιμακώνονται. Η Πέγκυ, που στέκεται στο μπαλκόνι του δωματίου της, πυροβολείται από έναν αόρατο δράστη. Ο Τζακ έρχεται πρώτος στη σκηνή και κατηγορεί τον Σταρκ ως υπεύθυνο. Η Μαρί βρέθηκε ότι ήταν δεμένη σε ένα δέντρο και μαχαιρώθηκε στο στήθος. Η Τζιλ εμφανίζεται νεκρή στην μπανιέρα της, με τους καρπούς της χαραγμένους σε μια προφανή αυτοκτονία. Κάθε ένα από τα πτώματα τοποθετείται στην κατάψυξη. Οι τέσσερις εναπομείναντες επιζώντες - ο Σταρκ, ο Τζακ, ο Νικ και η Τρούντι - μένουν στο σαλόνι του Σταρκ για τη νύχτα. Αφού τσακώθηκε με την Τρούντι, ο Νικ φεύγει. Το επόμενο πρωί, βρίσκεται και αυτός νεκρός και το πτώμα του τοποθετείται σε ψυκτικό χώρο.

Ο Σταρκ προσφέρει στην Τρούντι την επιταγή του για τη φόρμουλα του Φάρελ, η οποία αποκαλύπτει ότι εξακολουθεί να υπάρχει σε ένα μικροφίλμ, και ανακαλύπτει μία  κρυμμένη βενζινάκατο που θα τους μεταφέρει στην ηπειρωτική χώρα. Καθώς επιστρέφει στο σπίτι για να πάρει προμήθειες, ο Τζακ τον αντιμετωπίζει και του αποκαλύπτει ότι σκότωσε όλους, εκτός από τον Φάρελ, για να τους κλέψει τις επιταγές, σκότωσε επίσης την Πέγκυ επειδή παραλίγο να ανακαλύψει το σχέδιό του. Ο Τζακ τον πυροβολεί και τον σκοτώνει. Τοποθετήται και αυτός στην κατάψυξη, η Τρούντι προσφέρεται να του δώσει τη φόρμουλα σε αντάλλαγμα για την επιταγή του. Κατά τη διάρκεια της παράδοσης, πυροβολούν ταυτόχρονα ο ένας τον άλλον. Η Τρούντι πεθαίνει πρώτη. Η Isabelle κλέβει την επιταγή και τη φόρμουλα, αλλά ο Jack προτού εκπνεύσει προσπάθησε να την σταματήσει.

Λίγο αργότερα, η πλούσια πλέον Isabelle επισκέπτεται τον Farrell στη φυλακή, όπου περιμένει την εκτέλεσή του για τον φόνο του συναδέλφου του, του νόμιμου εφευρέτη της ρητίνης. Η Isabelle ισχυρίζεται ότι αγαπά τον Farrell και είχε αποφασίσει να τον σώσει αφήνοντάς τον αναίσθητο με ένα βελάκι πενταθόλης νατρίου όπως αυτό που είχε χρησιμοποιήσει ο πατέρας της για να ηρεμεί τα ζώα, αλλά δεν γνώριζε τις ιδιότητες του ως ορού αλήθειας, με αποτέλεσμα να ομολογήσει ότι σκότωσε τον συνάδελφό του. Η Isabelle αναφέρει ότι είναι ταπί, έχοντας εξαργυρώσει και ξοδέψει τις επιταγές των George και Jack αλλά όχι του Nick επειδή δεν γνώριζε τον αριθμό λογαριασμού. Έχοντας επίγνωση της αναπόδραστης μοίρας του και ευγνώμων την ο Φάρελ δίνει στην Ιζαμπέλ τον αριθμό, και εκείνη φεύγει χαρούμενη, δίνοντας εντολή στον σοφέρ του ΤΑΞΙ να την πάει στη Λοζάνη. 

Danger: Diabolik 1968

Danger: Diabolik 1968

Diabolik 

 Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Angela Giussani, Luciana Giussani, Dino Maiuri

Είδος: Action, Comedy, Crime, Mario Bava

Διάρκεια: 1h 45m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

John Phillip Law: Diabolik

Terry-Thomas: Minister of the Interior

Marisa Mell: Eva Kant

Michel Piccoli : Inspector Ginko

Adolfo Celi: Ralph Valmont

Claudio Gora: Police Chief

Mario Donen: Sergeant Danek

Eπιστροφή σε κλασικές αξίες με την απίθανη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του ομώνυμου ιταλικού κόμικ από τον μαιτρ Mario Bava. Στο απόγειο των swingning 60s ο John Phillip Law ενσαρκώνει τον Diabolik, έναν πολύ large χαρακτήρα, που κινείται ανάμεσα σε Bond και Batman του Adam West. Ζει καταληστεύοντας τους πλούσιους στα χρήματα των οποίων κυριολεκτικά κυλιέται μαζί με τη συνεργό του Eva Kant (στο ρόλο η breathtaking αυστριακή ηθοποιός Merisa Mell).

Ήταν η μεγαλύτερη παραγωγή που σκηνοθέτησε ο Bava και της έδωσε να καταλάβει. Trademark στυλιζαρισμένη φωτογραφία, φουτουριστικά sets και ματ backgrounds κι ένα από τα καλύτερα soundtracks του Ennio Morricone αναπαράγουν πιστά την περιπετειώδη ζωή του χάρτινου ήρωα (by the way ο Diabolik θεωρείται η πρώτη μεταφορά κόμικ στον κινηματογράφο) και παράλληλα εισάγουν το θεατή σε μια φαντασμαγορική ψυχεδέλεια αντικατοπτρίζοντας το trend της εποχής.

Ο Law ήταν στα πάνω του εκείνη την περίοδο κι ο επόμενός του ρόλος ήταν πλάι στην Jane Fonda, στο Barbarella επίσης παραγωγή του De Laurentiis. Το σενάριο, βέβαια, εξυπηρετεί την δράση, αλλά αφήνει χώρο για κωμικές στιγμές που ταιριάζουν με το ολικό concept. Ηδονικό και χάρμα κινηματογραφικών οφθαλμών το Diabolik έχει μια διαχρονική επιρροή στην pop κουλτούρα. Ήταν η τελευταία ταινία του MST3K, την παρώδησαν οι Beastie Boys στο video του “Body Movin’” και το metal supergroup Fantomas την έκανε καριέρα. 

Operazione paura 1966

 

Operazione paura 1966

Kill, Baby, Kill

Σκότωσε μωρό μου, σκότωσε 

Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Romano Migliorini, Roberto Natale, Mario Bava

Είδος: Horror ΔΕ 60, Mystery, Mario Bava

Διάρκεια: 1h 23m

Γλώσσα: Ιταλκά

Παίζουν:

Giacomo Rossi Stuart: Dr. Paul Eswai

Erika Blanc: Monica Schuftan

Fabienne Dali: Ruth

Piero Lulli: Inspector Kruger

Luciano Catenacci: Burgomeister Karl

Micaela Esdra: Nadienne

Franca Dominici: Martha

 

Το Operazione paura (Kill, Baby, Kill),  είναι μια ιταλική γοτθική ταινία τρόμου του 1966 σε σκηνοθεσία Μάριο Μπάβα και με πρωταγωνιστές τους Τζιάκομο Ρόσι Στούαρτ και Έρικα Μπλανκ.

Το 1907 ο Δρ. Paul Eswai, ο Giacomo Rossi Stuart του The Last Man on Earth (1964)] αναλαμβάνει τη νεκροψία μιας γυναίκας που σκοτώθηκε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες σε μια εγκαταλελειμμένη εκκλησία των Καρπαθίων.

Ο γιατρός βρίσκει στο σώμα της νεκρής ένα νόμισμα, πράγμα που κάνει τους κατοίκους να μιλάνε για μεταφυσικά φαινόμενα.

Σύντομα θα κάνει την εμφάνιση του ένα ανατριχιαστικό νεαρό κοριτσάκι, που ίσως να είναι φάντασμα, και μάλλον έχει δολοφονικές διαθέσεις.

Με αυτή τη ταινία ο αγαπημένος μας σκηνοθέτης Mario Bava (όπου εδώ υπογράφει και το σενάριο, μαζί με τους Romano Migliorini και Roberto Natale) επιστρέφει στον γοτθικό τρόμο (το είδος για το οποίο συχνότερα λατρεύεται), και μάλιστα με έναν πολύ χαμηλό προϋπολογισμό (₤50,000 λένε οι περισσότερες πηγές) και «σφιχτό» πρόγραμμα γυρισμάτων (πραγματοποιήθηκαν σε μόλις 12 μέρες στον Καναδά).

Το αποτέλεσμα ήταν πολύ εμπορικό (και στις δύο πλευρές του ατλαντικού. Εκεί που η φωτογραφία (των Mario Bava και Antonio Rinaldi) κάνει θαύματα (και να είστε σίγουροι, πως το τελικό αποτέλεσμα είναι χρωματικά εντυπωσιακό) άλλο τόσο τα φθηνά set απογοητεύουν. Παραδόξως για το atrocious dubbing, οι ερμηνείες είναι υπέροχες (ειδικά η αγαπημένη σας Erika Blanc λάμπει).

he Whip and the Body 1963

The Whip and the Body 1963

La frusta e il corpo

ΣΑΡΚΑ Και Μαστίγιο

 

 

Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Ernesto Gastaldi

Είδος: Horror ΔΕ 60, Romance, Mario Bava, Christopher Lee

Διάρκεια: 1h 27m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Daliah Lavi: Nevenka

Christopher Lee: Kurt Menliff

Tony Kendall: Christian Menliff

Evelyn Stewart: Katia (as Isli Oberon)

Harriet Medin: Giorgia (as Harriet White)

Gustavo De Nardo: Count Vladimir Menliff

 

Ο σαδιστής γιος μιας οικογένειας ευγενών επιστρέφει στο πατρικό του για να αποκαταστήσει το όνομά του. Όμως δολοφονείται κατά τη διάρκεια της διαμονής, ενώ αμέσως μετά μυστήρια συμβάντα αρχίζουν στο σπίτι. Έχει επιστρέψει σαν φάντασμα για να εκδικηθεί τους δολοφόνους του ή όλα είναι παραισθήσεις της πρώην ερωμένης του που έχει εντωμεταξύ παντρευτεί τον μικρό αδελφό του;

Mario Bava. Ένα όνομα που έγραψε ιστορία κυρίως τη δεκαετία του ’60 στο χώρο του τρόμου με τις εκπληκτικές του ατμοσφαιρικές ταινίες γοτθικού τρόμου, που πήγαιναν το κλίμα που συναντάμε στις παραγωγές της Hammer ένα βήμα παραπάνω. Οι ταινίες του Bava, εκτός από το γεγονός ότι ήταν καλλιτεχνικά επιτεύγματα λόγω της φωτογραφίας τους και της παραισθησιακής ποιότητας τους, ήταν επίσης ότι πιο ρεαλιστικό και σκληρό κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή στη σκηνή.

Μια τέτοια ταινία είναι και το THE WHIP AND THE BODY, μια ιστορία φαντασμάτων, έρωτα, εκδίκησης και μυστηρίου που διαδραματίζεται το 19ο αιώνα σε ένα απομονωμένο κάστρο όπου κατοικεί μια οικογένεια ευγενών. Ο άσωτος γιος Kurt (Christopher Lee) επιστρέφει στο πατρικό του μετά από χρόνια για να αποκαταστήσει την φήμη του απέναντι στον ανάπηρο πατέρα του και μικρότερο αδελφό του Christian ο οποίος στο μεταξύ έχει παντρευτεί την ξαδέλφη και πρώην ερωμένη του Kurt, Nevenka.

Η άφιξη του Kurt δεν αντιμετωπίζεται με καλό μάτι από κανέναν στον πύργο, με πρώτους και καλύτερους τον πατέρα και την γηραιά οικονόμο του σπιτιού, που πιστεύει ότι ο Kurt ήταν η αιτία που έσπρωξε στην αυτοκτονία την κόρη της Tanya όταν την αποπλάνησε και μετά την παράτησε. Δεδομένου ότι ο Kurt είναι ένας σκληρός και άκαρδος σαδιστής, κανείς μέσα στον πύργο δεν έχει πρόβλημα να πιστέψει το συγκεκριμένο ισχυρισμό, εκτός από την πανέμορφη Nevenka, που ακόμα και μετά από τόσα χρόνια νιώθει έντονα συναισθήματα για τον Kurt, ένα από τα οποία είναι και ο φόβος, το οποίο μοιράζεται με το σύνολο των συγκάτοικων του πύργου.

Όμως, ο αδυσώπητος Kurt βρίσκεται μαχαιρωμένος με το ίδιο μαχαίρι που η Tanya αφαίρεσε την ίδια της ζωή, όλοι μέσα στον πύργο είναι ύποπτοι. Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίεργα και τρομακτικά όταν η Nevenka αρχίζει να βλέπει και να συνομιλεί με το φάντασμα του Kurt που όλοι πιστεύουν ότι γύρισε για να εκδικηθεί τους δολοφόνους του. Ποιος όμως τον σκότωσε;

Το THE WHIP AND THE BODY έχει όλα τα στοιχεία εκείνα που έκαναν τις δουλειές του Mario Bava να ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες στο γάλα εκείνη την εποχή. Η ατμόσφαιρα είναι πραγματικά εκπληκτική και αδιαπέραστη, και κάθε στοιχείο στην ταινία γίνεται ένα ακόμα όπλο στα χέρια του μεγάλου δημιουργού με το οποίο μεγαλώνει τη σουρεαλιστική και ονειρική αίσθηση που διέπει ολόκληρη την ταινία. Ένα φύσημα του άνεμου στις κουρτίνες του κάστρου, οι σταγόνες της βροχής που πέφτουν στο έδαφος, όλα γίνονται όπλα που προκαλούν τον τρόμο και εντείνουν την αγωνία.

Όσο για τη θεματολογία, ο Mario Bava ποτέ δεν φοβήθηκε να προκαλέσει με τις ταινίες του, και το ίδιο ακριβώς κάνει στο THE WHIP AND THE BODY, με τον σαδιστή Kurt να θυμάται τον παλιό καιρό μαστιγώνοντας βίαια την Nevenka πριν κάνουν παθιασμένο έρωτα, σε μια σκηνή που προκάλεσε την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα της εποχής, που δεν είχε συνηθίσει σε σκηνές σεξουαλικής βίας, πόσο μάλλον όταν αυτές είχαν έντονο το ερωτικό στοιχείο. Βλέπετε, η Nevenka ποτέ δεν αποφάσισε ποιον αγαπούσε περισσότερο. Τον σαδιστή και ψυχρό Kurt που δεν έχανε την ευκαιρία να της χαρίσει σαδομαζοχιστικές απολαύσεις με τη χρήση του μαστιγίου του, και με τον οποίο έχει μια σχέση αγάπης και μίσους ή τον συντηρητικό αλλά εμφανίσιμο και τρυφερό σύζυγο Christian;

Αυτό είναι ένα από τα πολλά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν στην ταινία, και οι απαντήσεις έρχονται με έναν τρόπο αντάξιο του μεγάλου ονόματος του Mario Bava. Η πραγματικότητα μπλέκεται με τη φαντασία και ο σουρεαλισμός συναντάει τον τρόμο. Επέστρεψε όντως ο Kurt από τους νεκρούς, ή όλα είναι αποκύημα της φαντασίας της Nevenka που προκύπτουν από τις ενοχές της; Ποιος, τελικά, ήταν ο αγαπημένος της από τους δύο;

Το μυστήριο ξετυλίγεται με μαεστρία και φοβερή ατμόσφαιρα στην παράδοση των ταινιών του μεγάλου Ιταλού δημιουργού. Το ενδιαφέρον δεν μειώνεται σχεδόν σε κανένα σημείο, ενώ οι ερμηνείες είναι υψηλού επιπέδου, με τον Christopher Lee να κλέβει την παράσταση με το παγωμένο βλέμμα του και το κακόβουλο σαδιστικό χαμόγελο. Ο ίδιος είχε δηλώσει κάποτε ότι θεωρεί το THE WHIP AND THE BODY ως μια από τις κορυφαίες του ταινίες, και η ορεξάτη ερμηνεία του δείχνει ότι το ευχαριστιόταν πολύ. Όμως ο πιο περίπλοκος και αξιομνημόνευτος χαρακτήρας είναι αναμφίβολα η Nevenka, με καταπληκτική ερμηνεία από την πρώην Μις Ιράν Daliah Lavi, που σε όλη τη διάρκεια της ταινίας παλεύει με τους προσωπικούς της δαίμονες που παίρνουν σάρκα και οστά στην επιβλητική μορφή του μισάνθρωπου Kurt.

Η ταινία δεν συνάντησε την καλύτερη δυνατή υποδοχή από τους κριτικούς της εποχής, ούτε και από τις διάφορες λογοκριτικές αρχές, που έσπευσαν να κόψουν τις σκηνές σαδομαζοχισμού και μακάβριου ερωτισμού κάνοντας την πλήρη έκδοση του THE WHIP AND THE BODY ένα αντικείμενο ψηλά στη λίστα των συλλεκτών. Αυτά τα προβλήματα σήμερα έχουν αποκατασταθεί με τις καταπληκτικές εκδόσεις σε DVD που κυκλοφόρησαν, που δίνουν την ευκαιρία τόσο στους γνώστες της δουλειάς του Mario Bava όσο και στους νεότερους να απολαύσουν αυτή την απόλυτα επιτυχημένη και ολοκληρωμένη δουλειά γοτθικού τρόμου έτσι όπως ήθελε ο σκηνοθέτης. Κάποια μικροπροβληματάκια που προκύπτουν από την ντουμπλαρισμένη φωνή του Christopher Lee περνούν σχεδόν απαρατήρητα μπροστά στο βάθος του μυστηρίου και στην καλλιτεχνική αρτιότητα της παραγωγής.

        Σίγουρα όχι η γνωστότερη ούτε και η κορυφαία στιγμή του σκηνοθέτη, αλλά σε κάθε περίπτωση μιλάμε για αναγκαία προβολή για όλους τους φίλους του καλού ατμοσφαιρικού τρόμου, όπως τον καθιέρωσε με το έργο του ο μεγάλος Mario Bava. 

Hercules in the Haunted World 1961

Hercules in the Haunted World 1961

Hercule contre les vampires

Ο Ηρακλής στο κέντρο της γης

 

Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Sandro Continenza

Είδος: Adventure, Fantasy, Horror ΔΕ 60, Mario Bava, Christopher Lee

Διάρκεια: 1h 24m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Reg Park: Hercules

Christopher Lee: Lico

Leonora Ruffo: Princess Deianira

George Ardisson: Theseus (as Giorgio Ardisson)

Marisa Belli: Aretheuse

Evelyn Stewart: Persephone (as Ida Galli)

Franco Giacobini: Telemachus 

Ο Ηρακλής στον κόσμο του στοιχειωμένου είναι μια ταινία ιταλικής σπαθιάς και σανδαλιών του 1961 σε σκηνοθεσία του Μάριο Μπάβα. Ο Βρετανός bodybuilder Reg Park παίζει τον Ηρακλή, ενώ ο Βρετανός ηθοποιός Κρίστοφερ Λι εμφανίζεται ως εχθρός του Ηρακλή Λίκο.

Μετά την επιστροφή του από τη μάχη, ο μεγάλος πολεμιστής Ηρακλής, μαθαίνει ότι η αγαπημένη του, η Διηάνειρα, έχει χάσει τα λογικά της. Σύμφωνα με το μαντείο της Μήδειας, η μόνη ελπίδα της Διηάνειρας είναι η πέτρα της λήθης που βρίσκεται στα βάθη του κάτω κόσμου.

Ο Ηρακλής με δύο συντρόφους του, τον Θησέα και τον Τηλέμαχο, ξεκινά μια επικίνδυνη περιπέτεια για την απόκτηση της πέτρας, μην γνωρίζοντας πως ο φύλακας της Διηάνειρας, ο Βασιλιάς Λύκων, είναι ο υπεύθυνος για την κατάσταση της, και πως εποφθαλμιά να πάρει το κορίτσι για τον εαυτό του ως νύφη του, όταν αυτός θα έχει αποκτήσει την αιώνια βασιλεία στην χώρα της Εκάλης.