Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1956. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1956. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2021

Το κορίτσι με τα μαύρα 1956

 

Το κορίτσι με τα μαύρα 1956

A Girl in Black

 


Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κακογιάννης

Σενάριο: Μιχάλης Κακογιάννης

Είδος: Δράμα

Διάρκεια: 1h 40min

Γλώσσα: Ελληνικά

Παίζουν:

Μαρίνα: Έλλη Λαμπέτη

Παύλος: Δημήτρης Χορν

Φρόσω: Ελένη Ζαφειρίου

Χρήστος: Γιώργος Φούντας

Αντώνης: Νότης Περγιάλης

Μήτσος: Ανέστης Βλάχος

Πανάγος: Στέφανος Στρατηγός

κυρ-Αριστείδης: Νίκος Φέρμας

Χωροφύλακας: Θανάσης Βέγγος

 

Η Μαρίνα ζει στην Ύδρα με την μητέρα της Φρόσω και τον αδερφό της Μήτσο. Η μητέρα της ούσα χήρα, διατηρεί σχέση με το νεότερό της Πανάγο και γι' αυτό έχει δώσει δικαιώματα, κάτι που εξοργίζει το Μήτσο. Στο σπίτι της οικογένειας επικρατεί μια τραγική κατάσταση, την οποία η Μαρίνα δεν μπορεί να διαχειριστεί. Στο νησί έρχονται για διακοπές δύο φίλοι, ο Παύλος και ο Αντώνης και νοικιάζουν δωμάτια στο σπίτι της Μαρίνας. Ο Παύλος αρχίζει να δείχνει ενδιαφέρον προς τη Μαρίνα και οι δύο νέοι ερωτεύονται. Όμως ο Χρήστος, ένας ψαράς του νησιού, ερωτευμένος με τη Μαρίνα, προσπαθεί να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να την κατακτήσει. Η Μαρίνα όμως τον μισεί, επειδή αυτός ήταν η αιτία για το σκοτωμό της μοναδικής και αγαπημένης μεγαλύτερης της αδερφής. Καταστρώνοντας ένα σχέδιο με τους φίλους του, τρυπάει την βάρκα που θα έπαιρνε ο Παύλος για να βουλιάξει. Το αποτέλεσμα είναι η βάρκα να βυθιστεί και να πνιγούν τρία παιδάκια από τα πολλά που πήρε για βόλτα ο Παύλος. Ύστερα από το ατύχημα, η Μαρίνα μαθαίνει ποιος ήταν ο υπαίτιος και απευθύνεται στο Χρήστο και τον αναγκάζει να παραδοθεί. Η ομολογία του θα απαλύνει τις τύψεις του Παύλου. Η Μαρίνα που τον αγαπάει, θα ζητήσει από τον Παύλο να φύγει από το νησί για να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Ο Παύλος θα συμφωνήσει, αλλά την επομένη θα αλλάξει για άλλη μια φορά γνώμη και θα ζήσει μαζί με τη Μαρίνα.

Η ταινία έχει κερδίσει:

Ασημένιο Βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας

Χρυσή Σφαίρα ως καλύτερη ξένη ταινία από την Επιτροπή Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στην Αμερική

Υποψηφιότητα για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών.


Παρασκευή 5 Μαρτίου 2021

Baby Doll 1956

 

Baby Doll 1956

Η Φωνή του Πόθου


Σκηνοθεσία: Elia Kazan

Σενάριο: Tennessee Williams

Είδος: 1956, Comedy, Drama, Elia Kazan

Διάρκεια: 01:54

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Karl Malden: Archie Lee Meighan

Carroll Baker: Baby Doll Meighan

Eli Wallach: Silva Vacarro

Mildred Dunnock: Aunt Rose Comfort

Lonny Chapman: Rock

 

Ο Άρτσι περιμένει με αγωνία τα 20α γενέθλια της συζύγου του, της Μπέιμπι Ντολ, για να μπορέσει να επικυρώσει νόμιμα τον γάμο και να αναπτύξει την ερωτική τους σχέση. Όμως, η μικρή δεν είναι τόσο αθώα όσο νομίζει κι όταν στο παιχνίδι μπαίνει ο Σικελός αντίπαλος τού Άρτσι, τα πράγματα ξεφεύγουν.

Μια 19χρονη δεν αφήνει τον σύζυγο της να την αγγίξει εάν αυτός δεν ανταποκριθεί στις ενίοτε παράλογες απαιτήσεις της. Θα υποκύψει, όμως, στη γοητεία ενός ξένου και η αμερικανική κοινωνία της δεκαετίας του 1950 θα σοκαριστεί και μοιραία θα διχαστεί.

Ανεξάρτητα από το συντηρητισμό της Αμερικής του 1956, η ταινία διαθέτει σαφή καλλιτεχνική αξία. Αποτελεί υπόδειγμα ακροβασίας ανάμεσα στο δράμα, την κωμωδία και τη σάτιρα. Χειρίζεται ένα θέμα «σοβαρό» με την ιδανική παιγνιώδη διάθεση, δίχως όμως να μην παίρνει στα σοβαρά τον ίδιο της τον εαυτό. Επιπλέον, διαθέτει μια μοναδική εσωτερική δύναμη, που προκύπτει από τους σκληρούς και σχεδόν μαγευτικούς διαλόγους, αλλά και τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Ιδίως της «λολίτας» Caroll Baker που μοιάζει να μαγνητίζει τον φακό και τα αδηφάγα ανδρικά, αλλά και γυναικεία βλέμματα.

Βέβαια, η ταινία έχει ένα σαφές μειονέκτημα, τη διάρκεια της. Η ιστορία της ταινίας είναι αν μη τι άλλο απλή. Ο σκηνοθέτης θα μπορούσε να έχει προσδώσει το απαιτούμενο βάθος δίχως να κουράσει το κοινό του με ένα σεξουαλικό κυνηγητό-παιχνίδι που κάποιες στιγμές μοιάζει να κρατά για πάντα.

 



 

Et Dieu... Crea La Femme 1956

 

Et Dieu... Crea La Femme 1956

Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα

 


Σκηνοθεσία: Roger Vadim

Σενάριο: Roger Vadim, Raoul Lévy

Είδος: 1956, Drama, Γαλλικά

Διάρκεια: 01:30

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Brigitte Bardot: Juliete Hardy

Curd Jürgens: Eric Carradine (as Curd Jurgens)

Jean-Louis Trintignant: Michel Tardieu

Jane Marken: Madame Morin (as Jeanne Marken)

Jean Tissier: M. Vigier-Lefranc

Isabelle Corey: Lucienne

 

Και ο Θεός έπλασε την... Μπε-Μπε. Ρόλος σταθμός για τη δεσποινίδα Brigitte Bardot, η οποία έγινε παγκοσμίως διάσημη το 1956 επιδεικνύοντας τις... υποκριτικές ικανότητές της (η γλώσσα του σώματός της τα είπε όλα) στην ταινία Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα και, με τη σειρά της, έκανε παγκοσμίως διάσημο το Σεν-Τροπέ. Ο ρόλος της ατίθασης και ασυμβίβαστης κορασίδας που κάνει ηλιοθεραπεία γυμνή και τριγυρνάει κουνάμενη συνάμενη και σκανδαλίζει τρία αδέρφια (και όλη την τοπική κοινωνία) έκανε θραύση εκείνη την εποχή. Στις μέρες μας πάντως τέτοιες εικόνες (και περισσότερα) βλέπουμε ακόμα και... στις διαφημίσεις! Το σενάριο πάντως είναι απλοϊκότατο και η σκηνοθεσία του τότε συζύγου της, Roger Vadim, άνευ σημασίας. Η όλη ταινία σήμερα (μετά από 50+ χρόνια) είναι λίγο ως πολύ βαρετή, αλλά παραμένει εγκυκλοπαιδικά ιστορική για όλους τους άλλους λόγους!


Bob Le Flambeur 1956

Bob Le Flambeur 1956

Μπομπ, ο τζογαδόρος

 

 Σκηνοθεσία: Jean-Pierre Melville

Σενάριο: Jean-Pierre Melville

Είδος: 1956, Crime, Drama, Film Noir, Γαλλικα

Διάρκεια: 01:38

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Isabelle Corey: Anne (as Isabel Corey)

Daniel Cauchy: Paulo

Roger Duchesne: Robert 'Bob' Montagné

Guy Decomble: Le commissaire Ledru

André Garet: Roger

Gérard Buhr: Marc

Μεσήλικας χαρτοπαίχτης βρίσκεται σε άμεση ανάγκη ρευστού, και παρά το ιστορικό του στις γαλλικές φυλακές, οργανώνει μεγάλη ληστεία σε καζίνο, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες που του υπαγορεύει ο εθισμός του. Το σχέδιο γίνεται πολύπλοκο όταν η αστυνομία -με τον αρχηγό της οποίας ο Bob έχει συνάψει μια ιδιαίτερη

Όχι, noir δεν γύριζαν μόνο οι Αμερικάνοι. Ο Jean-Pierre Melville δείχνει εδώ για πρώτη φορά γιατί θεωρείται σημαντικός εκπρόσωπος του είδους στην δική μας πλευρά του Ατλαντικού, συνεργαζόμενος με τον Auguste Le Breton, έναν απ' τους πιο αγαπημένους στη χώρα του συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών, για μια ταινία που δικαίως κατέχει σήμερα τον χαρακτηρισμό του “κλασικού”. Ξεκίνησα το Bob le Flambeur περιμένοντας μια καθαρόαιμη heist ταινία, αλλά ακόμα κι αν και σ' αυτό το είδος στέκεται πολύ ψηλά, είναι τελικά σαν noir που διαπρέπει. Πιστό στον τίτλο του, δεν αφήνει σε καμία περίπτωση την ίδια τη ληστεία να επισκιάσει τον κεντρικό ήρωα, παρουσιάζοντας τον όχι μόνο σαν τον εγκέφαλο ενός εγκλήματος, αλλά μπαίνοντας στον “κόπο” να μας δείξει τη ζωή ενός αδιόρθωτου τζογαδόρου, που αναπνέει παρέα με τράπουλες και ζάρια. Ο Roger Duchesne φτιάχνει έναν εικονικό χαρακτήρα, οργανωμένο και καλόκαρδο, αλλά ταυτόχρονα πολύ επιρρεπή στο πάθος του και κατά βάθος, τραγικό. Η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική, και προσωπικά εξεπλάγην με το πόσο καλά δουλεύει το είδος έχοντας σαν φόντο τον γραφικό λόφο της Μονμάρτης και τα παριζιάνικα δρομάκια, αντί για τις μουντές αμερικάνικες πόλεις με τους ουρανοξύστες και το καυσαέριο. Αν πρέπει να γκρινιάξω οπωσδήποτε για κάτι, είναι αφενός το μοντάζ, το οποίο βρήκα πολλές φορές άγαρμπο. Σε αρκετά σημεία τα κοψίματα είναι τόσο απότομα, που νιώθεις ότι ο σκηνοθέτης από φόβο να μην υπάρξει “νεκρός” χρόνος, επέλεγε απλά να φύγει με ταχύτητας σφαίρας απ' την μια σκηνή στην άλλη. Αφετέρου, νομίζω ότι ενώ δίνει την ευκαιρία για μια γεύση απ' τα ήθη της εποχής, ο χαρακτήρας της Isabelle Corey έμεινε ανεκμετάλλευτος, και με τον τρόπο που αξιοποιήθηκε, η παρουσία της είναι τελικά λίγο “ξεκάρφωτη”. Παρόλα αυτά, το Bob le Flambeur είναι σαν σύνολο μια πολύ καλοφτιαγμένη ταινία, που συνδυάζει ένα όμορφα σχεδιασμένο heist, με δράμα και έξοχη noir ατμόσφαιρα.



High Society 1956

 

High Society 1956

Υψηλή Κοινωνία

 


Σκηνοθεσία: Charles Walters

Σενάριο: John Patrick, Philip Barry

Είδος: 1956, Comedy, MUSICAL, Romance

Διάρκεια: 01:51

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Bing Crosby: C. K. Dexter-Haven

Grace Kelly: Tracy Lord

Frank Sinatra: Mike Connor

Celeste Holm: Liz Imbrie

John Lund: George Kittredge

 

Ο Ντέξτερ είναι ένας πετυχημένος μουσικός της τζαζ και μένει σε μια έπαυλη απέναντι από αυτήν της πρώην συζύγου του, Τρέισι. Αυτό που δεν μπορεί να χωνέψει είναι πως η Τρέισι έχει βάλει μπρος να παντρευτεί έναν άντρα πιο σταθερό από αυτόν και προσπαθεί να την κερδίσει ξανά. Στον «χορό» μπαίνει ένας ρεπόρτερ, ο Μάικ, που ενώ προσπαθεί να κατασκοπεύσει πληροφορίες πάνω στον γάμο, ερωτεύεται κι αυτός την Τρέισι. Έτσι, η Τρέισι έχει πλέον να επιλέξει ανάμεσα σε τρεις.


The Searchers 1956

 

The Searchers 1956

Η Αιχμάλωτη της Ερήμου

 


Frank S. Nugent, Alan Le May

Είδος: 1956, Adventure, Drama, John Fort, WESTERN

Διάρκεια: 01:59

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

John Wayne: Ethan Edwards

Jeffrey Hunter: Martin Pawley

Vera Miles: Laurie Jorgensen

Ward Bond: Rev. Capt. Samuel Johnston Clayton

Natalie Wood: Debbie Edwards - Age 15

 

Η ταινία του John Ford δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Θεωρείται το καλλίτερο γουέστερν όλων των εποχών, μια πραγματικά μεγάλη αμερικάνικη ταινία. Το 2007 το Αμερικάνικο Ινστιτούτο Κινηματογράφου την τοποθέτησε στη 12η θέση των κορυφαίων ταινιών όλων των εποχών. Επηρέασε μεγάλους σκηνοθέτες, όπως τον D. Lean, τον Scorsese, τον Clint Eastwood, τον Spielberg και δεκάδες άλλους.

Και το σπουδαιότερο: Είναι από τις ταινίες που βλέπουμε και ξαναβλέπουμε ακούραστα.

Η δουλειά που έχει κάνει ο Ford κόβει την ανάσα.


The Wrong Man 1956

The Wrong Man 1956

13 Εγκλήματα Ζητούν Ένοχο


Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Maxwell Anderson, Angus MacPhail

Είδος: 1956, Crime, Drama, Film Noir, HITCHCCOCK

Διάρκεια: 01:45

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Henry Fonda: Manny Balestrero

Vera Miles: Rose Balestrero

Anthony Quayle: Frank D. O'Connor

Harold J. Stone: Det. Lt. Bowers

Charles Cooper: Det. Matthews

 

13 Εγκλήματα ζητούν ένοχο» μοιάζει και διαφέρει με όλες τις υπόλοιπες ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Σε αυτή τη ταινία, ο μετρ της αγωνίας μεταφέρει με την γνωστή του δεξιοτεχνία τις πραγματικές εμπειρίες ενός ανθρώπου που καταδικάστηκε λόγω της φυσιογνωμικής ομοιότητας του με τον πραγματικό ληστή. Ο Χένρι Φόντα υποδύεται ένα μουσικό γεμάτο από εμφανή και αδυσώπητη οργή για την άδικη σύλληψη και καταδίκη του. Η Βέρα Μάϊλς υποδύεται τη συντετριμμένη από το γεγονός, σύζυγο του, η οποία έχει οδηγηθεί στην τρέλα απ την φρίκη της αδικίας. Όμως, ένας αθώος άνθρωπος δεν έχει τίποτα να φοβηθεί ή να χάσει προκειμένου να φέρει στην επιφάνεια την αλήθεια. Μια ταινία-αριστούργημα του Χίτσκοκ γυρισμένη στις ακριβείς τοποθεσίες στη Νέα Υόρκη, όπου συνέβησαν τα πραγματικά γεγονότα.


 
 

.The Man Who Knew Too Much 1956

The Man Who Knew Too Much 1956

Ο Άνθρωπος που Γνώριζε Πολλά

  



Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: John Michael Hayes, Charles Bennett,

D.B. Wyndham-Lewis, Angus MacPhail

Είδος: 1956, Adventure, HITCHCCOCK ΔΕ 50, Mystery, Thriller

Διάρκεια: 02:00

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

James Stewart: Dr. Benjamin McKenna

Doris Day: Josephine Conway McKenna

Brenda De Banzie: Lucy Drayton

Bernard Miles: Edward Drayton

Ralph Truman: Inspector Buchanan / Special Branch

 

Η ταινία αποτελεί remake της πρώτης που ο ίδιος ο Hitchcock είχε σκηνοθετήσει το '34. Ο Alfred ήταν το πρότυπο του τελειομανή και το λεω αυτο γιατι για να κανει ενα remake μιας ταινιας που έχει σκηνοθετήσει ο ίδιος στο παρελθόν, σημαίνει ότι κάτι δεν του άρεσε στην πρώτη και δεν άντεξε να το αφήσει έτσι γνωρίζοντας πως μπορεί η ταινία να γίνει ακόμα καλύτερη. Μάλιστα είχε πει «η πρώτη έκδοση έγινε από έναν ταλαντούχο ερασιτέχνη, η δεύτερη έγινε από έναν επαγγελματία». Βέβαια μη σκεφτείτε ότι ο Χίτσκοκ του '34 ήταν κακός σκηνοθέτης. Το πρόβλημα ήταν οικονομικό γιατί εκείνη την περίοδο ο Χίτσκοκ ήταν στην Αγγλία όπου δεν είχε τις μεγάλες χολιγουντιανές εταιρίες να του παραχωρούν τα ακριβά στούντιο με τα τοπ μηχανήματα.

Bus Stop 1956

 

Bus Stop 1956

Στάση Λεωφορείου

 


Σκηνοθεσία: Joshua Logan

Σενάριο: George Axelrod, William Inge

Είδος: 1956, Comedy, Drama, Mairlyn Monroe, Romance

Διάρκεια: 01:36

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Marilyn Monroe: Chérie

Don Murray: Beauregard 'Bo' Decker

Arthur O'Connell: Virgil Blessing

Betty Field: Grace

Eileen Heckart: Vera

 

Ένας 20χρονος καουμπόι έρχεται στο Φοίνιξ προκειμένου να λάβει μέρος στο τοπικό ροντέο. Συναντά μια ελαφρόμυαλη τραγουδίστρια του καμπαρέ, την ερωτεύεται κεραυνοβόλα και επιμένει να την παντρευτεί, μολονότι εκείνη έχει σχεδιάσει αλλιώς τη ζωή της.

Η καλύτερη ταινία της Μονρό, με την έννοια ότι εμπεριέχει συγκρούσεις και έναν υποτυπώδη κοινωνικό προβληματισμό, ενώ η ίδια η σταρ υποδύεται έναν αρκετά σύνθετο χαρακτήρα, αποδεικνύοντας ότι στην οθόνη μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από αφελής ξανθιά. Με αφετηρία το ομότιτλο θεατρικό έργο του Γουίλιαμ Ίνγκε, η "Στάση Λεωφορείου" φέρνει αντιμέτωπα δύο άτομα με διαφορετικές εμπειρίες και εκ διαμέτρου αντίθετη στάση ζωής. Εκείνος, άβγαλτος και με την ορμή του 20χρονου, νομίζει ότι έχει όλο τον κόσμο στα πόδια του. Εκείνη, με "αμαρτωλό" και γεμάτο απογοητεύσεις παρελθόν, ταξιδεύει από πόλη σε πόλη με τελικό προορισμό το Χόλιγουντ. Σε κάποια στάση υπεραστικού λεωφορείου, καθηλωμένοι από χιονοθύελλα, αμφότεροι θα αντιληφθούν ότι τα όνειρα έχουν όριο και κάποια στιγμή παραμένουν... όνειρα. Η έκδοση DVD περιοχής 2 προέρχεται από αποκατεστημένη κόπια και διαθέτει εξαιρετική εικόνα πλήρους ανάλυσης και πεντακάθαρο ήχο σε τέσσερα διακριτά κανάλια, που αποδίδει μια φτωχή εντύπωση περιβάλλοντος χώρου.


Giant 1956

 

Giant 1956

Ο Γίγας

 


Σκηνοθεσία: George Stevens

Σενάριο: Edna Ferber, Fred Guiol, Ivan Moffat

Είδος: 1956, Drama, Romance, WESTERN

Διάρκεια: 03:21

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Elizabeth Taylor: Leslie Benedict

Rock Hudson: Jordan 'Bick' Benedict Jr.

James Dean: Jett Rink

Carroll Baker: Luz Benedict II

Jane Withers: Vashti Snythe

 

    Ένας Τεξανός μεγαλοκτηματίας ταξιδεύει στο Μέριλαντ, προκειμένου να αγοράσει ένα άλογο. Εκεί γνωρίζεται με την κόρη του εκτροφέα, την οποία και παντρεύεται. Ο ερχομός της στο ράντσο και ο δυναμικός της χαρακτήρας θα ανατρέψουν τις μέχρι τότε ισορροπίες και θα προκαλέσουν έχθρες που θα κρατήσουν δυο ολόκληρες γενιές.

Ένας "γίγας" σε όλα τα επίπεδα: θέμα, ηθοποιοί, πλάνα, σκηνογραφία, διάρκεια, υποψηφιότητες για Όσκαρ. Με αφετηρία το ομότιτλο βιβλίο της Έντνα Φέρμπερ, που έχει ακολουθεί επί δυο γενιές την οικογένεια ενός Τεξανού γαιοκτήμονα, ο σκηνοθέτης του "Shane" και αργότερα του "Ημερολόγιου της Αννας Φρανκ" δημιουργεί μια επικών διαστάσεων ταινία και παράλληλα φέρνει κοντά τρεις μεγάλες προσωπικότητες του σινεμά. Τον 28χρονο τότε Ροκ Χάντσον, την 23χρονη Λιζ Τέιλορ και το συνομήλικό της Τζέιμς Ντιν, που σκοτώθηκε λίγες βδομάδες προτού ολοκληρωθούν τα γυρίσματα.

Εκ πρώτης όψεως ο "Γίγας" είναι η απόλυτη σαπουνόπερα. Τρεις άνθρωποι στροβιλίζονται στα προσωπικά τους πάθη, στις φιλοδοξίες τους, στα "πιστεύω" τους, στις έχθρες που ξεσπούν και στα γυρίσματα της τύχης. Γύρω τους μια πολιτεία αλλάζει. Το Τέξας των γαιοκτημόνων μεταμορφώνεται στο Τέξας των πετρελαίων. Φτωχοί γελαδάρηδες γίνονται μεγιστάνες του μαύρου χρυσού, ενώ σεβαστοί κτηματίες παρακμάζουν. Το ευτύχημα είναι ότι η σκηνοθεσία κυριαρχεί πάνω σε όλο αυτό το υλικό. Τα επιβλητικά τοπία και τα ντεκόρ υπηρετούν την υπόθεση, οι ερμηνείες είναι επιπέδου για τα μέτρα της εποχής, ενώ εξαιρετικοί ηθοποιοί (ανάμεσά τους οι νεότατοι Κάρολ Μπέικερ και Ντένις Χόπερ) κρατούν τους δεύτερους ρόλους, ισορροπώντας τη λάμψη των πρωταγωνιστών.

Σαράντα χρόνια μετά την πρώτη προβολή η Warner αποκατέστησε την παλιά κόπια. Τα χρώματα απέκτησαν ξανά την αρχική τους λάμψη, πλάνα που είχαν κοπεί για λόγους διάρκειας τοποθετήθηκαν ξανά, ενώ ο ήχος έγινε surround. Αυτή την εκδοχή περιέχει το συλλεκτικό διπλό DVD περιοχής 2. Η ταινία, στον αυθεντικό λόγο πλευρών και με τετρακάναλο ήχο που απλώς προσδίδει μια αίσθηση χώρου στα μουσικά μέρη, μοιράζεται στις δυο όψεις (διπλή στρώση) του ενός δίσκου. Από τα άφθονα έξτρα ξεχωρίζουν τα δυο 50λεπτα ντοκιμαντέρ, καθώς και το φωτογραφικό υλικό από τα γυρίσματα, που συνοδεύεται από σημειώσεις της παραγωγού εταιρείας.


UN CONDAMNE A MORT S'EST ECHAPPE 1956

 

UN CONDAMNE A MORT S'EST ECHAPPE 1956

Ένας Καταδικασμένος σε Θάνατο, δραπέτευσε

 


Σκηνοθεσία: Robert Bresson

Σενάριο: André Devigny, Robert Bresson

Είδος: 1956, Drama, Thriller, War, Γαλλικα

Διάρκεια: 01:39

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Francois Leterrier: Le lieutenant Fontaine

Charles Le Clainche: François Jost

Maurice Beerblock: Blanchet

Roland Monod: Le pasteur Deleyris

Jacques Ertaud: Orsini

 

Πολύ λίγα πράματα έχω να πω για την ταινία του Robert Bresson παραγωγής 1956 που έχει έναν από τους πιο μεγάλους τίτλους που έχουμε δει ποτέ. Δηλαδή, τι λίγα πράματα, μόνο μία λέξη. Αριστούργημα. Δύσκολη ταινία, για απαιτητικό, σινεφίλ κοινό, το οποίο πρέπει να έχει καθαρό κεφάλι για να την παρακολουθήσει, αλλιώς θα χάσει όλη τη μαγεία. Όχι η συνηθισμένη ταινία φυλακών που περιμένετε να δείτε.

Στα ελληνικά πρωτοτιτλοφορήθηκε ως Ένας καταδικασμένος σε θάνατο δραπέτευσε και αργότερα με το πιο λακωνικό και ευκολομνημόνευτο Απόδραση μελλοθάνατων. Όσοι δεν είχαν καταλάβει το 1951 τον καλλιτεχνικό δρόμο που πήρε ο Μπρεσόν με το Ημερολόγιο ενός μοναχού, με αυτήν την ταινία το κατάλαβαν πλέον και με το παραπάνω. Βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ των Καννών.


The Killing 1956

 

The Killing 1956

Το Χρήμα της Οργής

 


Σκηνοθεσία: Stanley Kubrick

Σενάριο: Stanley Kubrick, Jim Thompson, Lionel White

Είδος: 1956, Crime, Drama, Film Noir, STANLET KUBBRICK, Thriller

Διάρκεια: 01:25

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Sterling Hayden: Johnny Clay

Coleen Gray: Fay

Vince Edwards: Val Cannon

Jay C. Flippen: Marvin Unger

Ted De Corsia: Patrolman Randy Kennan

 

Μετά την αποφυλάκισή του από το Αλκατράζ, ο Τόνι Κλέι σχεδιάζει μια πολύπλοκη απάτη στον ιππόδρομο με σκοπό την κλοπή 2 εκατομμυρίων δολαρίων χωρίς να πάθει κανείς κακό. Λογαριάζει όμως χωρίς τη σύζυγο ενός εκ των συνεργατών του και του εραστή της, οι οποίοι έχουν τα δικά τους σχέδια. Με ένα θέμα που θυμίζει τόσο το «Ριφιφί» του Ζιλ Ντασέν όσο και τη «Ζούγκλα της ασφάλτου» του Τζον Χιούστον, ο Κιούμπρικ κατάφερε να φτιάξει ένα υποδειγματικό θρίλερ, βουτηγμένο στην ατμόσφαιρα του φιλμ νουάρ.

 


The King And I 1956

 

The King And I 1956

Ο Βασιλιάς κι Εγώ

 


Σκηνοθεσία: Walter Lang

Σενάριο: Ernest Lehman, Oscar Hammerstein II, Margaret Landon

Είδος: 1956, Adventure, Drama, Family, MUSICAL, Romance

Διάρκεια: 02:13

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Deborah Kerr: Anna Leonowens

Yul Brynner: King Mongkut of Siam

Rita Moreno: Tuptim

Martin Benson: Kralahome

Terry Saunders: Lady Thiang

 

Η υπόθεση αφόρα την άφιξη της Άννας, μιας Αγγλίδας δασκάλας στο Σιάμ του 1862 για να διδάξει τα πάμπολλα παιδιά του βασιλιά που γίνεται αφορμή για ένα ισχυρό δέσιμο τόσο με τα παιδιά και μερικά πρόσωπα του παλατιού όσο και με τον ίδιο το βασιλιά.

Πρόκειται για ένα αριστουργηματικό παραμύθι που πάλλεται από χρώματα, συναισθήματα, μαζί με χιούμορ και δράμα στο (τραγικό) φινάλε το οποίο μεταφέρει στο σινεμά ένα θρυλικό μιούζικαλ που ανέβασαν το 1951 στο Μπρόντγουεϊ οι Ρότζερς και Χαμερστάϊν και που με τη σειρά του βασίζεται στο βιβλίο της Μάργκαρετ Λάντον «Η Άννα και ο βασιλιάς του Σιάμ». Βεβαία το φιλμ δεν είναι απλώς ένα ανάλαφρο «παιδικό» μιούζικαλ αλλά καταδεικνύει τη διαφορά κουλτούρας και εθίμων των λαών, την ανάγκη «αλληλοαποδοχής» των πολιτισμών, την σχετικότητα της εννοίας του έλεγχου όσον αφόρα την ανθρωπινή εξουσία. Μπορείς να το πεις αφελές με αδυναμίες φανερές αλλά πρόκειται για σπάνιο έργο στην ιστορία του σινεμά. Τα πλάνα γεμάτα υπέροχα χρώματα μοιάζουν σαν πινάκες ζωγραφικής. Αναφέρω ενδεικτικά το φινάλε η την φανταστική κωμική / παιδιάστικη διασκευή της Καλύβας του Μπάρμπα Θωμά. Εδώ βεβαίως ρόλο παίζει έκτος της φωτογραφίας και η υπόλοιπη καλλιτεχνική εργασία της ταινίας. Τα επιβλητικα και ωραιοτατα σκηνικα που συγκλονιζουν, η διακοσμηση, τα πολύχρωμα και πλούσια κουστούμια. Τα όμορφα τραγούδια δίνουν μοναδική ζωντάνια και οι ερμηνείες πνοή στους χαρακτήρες. Στο ρόλο της Άννας η καταπληκτική Ντέμπορα Κερ πλαι (αν και οι συναντήσεις τους γράφουν ιστορία) σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές ερμηνείες στη δεκαετία του ’50. Αύτη του Γιουλ Μπίινερ ο οποίος με αύτη την ταινία έκανε σήμα κατατεθέν το ξυρισμένο κεφάλι και δίνει ανάσα ερμηνεύοντας εκρηκτικά έναν άνθρωπο με στυλ, δυναμισμό και χιούμορ, τον υπερήφανο αλλά και αδύναμο μπροστά στο θάνατο και ολίγο μπερδεμένο ως προς την ευθύνη της εξουσίας, (αν και θέλει να το κρύψει) βασιλεύ του Σιάμ.

Τώρα βέβαια ο κινηματόγραφος ποτέ δεν υπήρξε υπερβολικά αθώος και ακόμα και σε αυτό το παραμύθι κάποιοι μπορεί να δουν έλλειψη κριτικής στην αποικιοκρατία («αδυναμίες φανερές» εν μέρει μαζί με τη σκηνοθεσία του Γουόλτερ Λανγκ που συντονίζει, αλλά συνήθως δεν καινοτομεί) ωστόσο η ταινία αύτη είναι ένα από τα καλύτερα μιούζικαλ του σινεμά, (προσωπικά το κατατάσσω μέσα στα 4-5 καλύτερα), ανεπανάληπτο, (όποιος προσπάθησε να το μιμηθεί απέτυχε) και δύσκολα θα βρούμε από τότε ταινίες που συνδυάζουν τόσο μουσικά και συγκινητικά την παιδική αφέλεια και αθωότητα με την δυναμική καλλιτεχνική ένταση και τη χαρά της ζωής. Για αυτό και για το ότι έχει συνδεθεί με μερικές από τις ωραίες παιδικές αναμνήσεις αγάπα τόσο πολύ αυτό το μιούζικαλ.

5 Όσκαρ το 1956, αυτά του α΄ ανδρικού ρόλου (Μπρίνερ), καλλιτεχνικής διεύθυνσης & σκηνικών (Γουίλερ, Ντε Κουίρ, Σκοτ, Φοξ), ηχογράφησης (Φόκνερ), μουσικής για μιούζικαλ (Άλφρεντ Νιούμαν & Κεν Ντάρμπι) και κοστουμιών (Άϊριν Σάραφ). Ήταν υποψήφια για τα βραβεία καλύτερης ταινίας, α΄ γυναίκειου ρόλου (Κερ), σκηνοθεσίας, φωτογραφίας.


Forbidden Planet 1956

 

Forbidden Planet 1956

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ

 


Σκηνοθεσία: Fred M. Wilcox

Σενάριο: Cyril Hume, Irving Block, Allen Adler,

William Shakespeare

Είδος: 1956, FANTASY ΔΕ 50, Science Fiction, Thriller

Διάρκεια: 01:38

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Walter Pidgeon: Dr. Morbius

Anne Francis: Altaira Morbius

Leslie Nielsen: Commander Adams

Warren Stevens: Lt. 'Doc' Ostrow

Jack Kelly: Lt. Farman

 

Το 1950 ήταν πιθανότατα η χρυσή εποχή της επιστημονικής φαντασίας. Με κλασσικούς πλέον τίτλους όπως The Blob (1958), When Worlds Collide (1951), The War of the Worlds (1953) και..εεεPlan 9 From Outer Space (χα!), η κινηματογραφική επιστημονική φαντασία ακολούθησε την πορεία της αντίστοιχης λογοτεχνίας εγκαταλείποντας τις φτηνιάρικες, σχεδόν Pulp, ιστορίες για να επενδύσει σε πιο αξιοπρεπείς προσπάθειες, στρατευμένες μεν και ολίγον προς distaster films αλλά τουλάχιστον με μια βασική δομή. Ο φόβος για τον εξωτερικό, κόκκινο εχθρό είναι παρών και φυσικά επηρεάζει κατά πολύ την θεματική βάση των ταινιών (πχ Invasion of the Body Snatchers) αλλά που και που κάποιο φιλμ εγκαταλείπει την πεπατημένη γέρνοντας προς μια πιο ανθρωποκεντρική επιστημονική φαντασία, ερευνώντας τον ίδιο τον άνθρωπο, το παρελθόν του, την εξέλιξη του και τα όρια του (όπως πχ. τα διηγήματα του Ray Bradbury ή του Arthur Clark). To Forbidden Planet, ανήκει σε αυτή την κατηγορία, έχει ενδιαφέρον σενάριο και αξιόλογα εφέ, χωρίς παρόλα αυτά να πέσει την παγίδα του επιδειξιομανούς sci-fi , όλο φωτάκια και λάμψεις. Α, και έχει και τον Leslie Nielsen σε σοβαρό ρόλο.

Το φιλμ ανοίγει με την στάνταρ, σφυριχτή «διαστημική» μουσική και τον αναγκαίο πρόλογο απ τον οποίο μαθαίνουμε για την σημαντική πρόοδο του ανθρώπου που έχει αποικίσει άλλα συστήματα και έχει καταφέρει μέχρι και να ξεπεράσει την ταχύτητα του φωτός .Ένα διαστημόπλοιο ( C57- B) με τη μορφή που αποδίδουμε στα UFO κινείται στο αχανές διάστημα με προορισμό τον πλανήτη Altair IV, έναν «earth like planet» στον οποίο πρέπει να αναζητήσουν επιζώντες μια προηγούμενης αποστολής, αυτής που επέβαινε στο σκάφος Bellerophon.Ο διοικητής της αποστολής είναι ο καπετάνιος John Adams (Leslie Nielsen), αξιωματικός με υψηλή αίσθηση του καθήκοντος και της πειθαρχίας – και με ένα περήφανο, γνήσιο αμερικάνικο όνομα.

 

Καταλαβαίνουμε ότι ο Adams είναι ο ηγέτης της αποστολής γιατί στο πρώτο πεντάλεπτο περνάει περισσότερο χρόνο δίνοντας εντολές μπροστά σε ένα μικρόφωνο από όσο ο Sinatra αν ήταν επιβάτης. Αφού ακουστεί ο απαραίτητος , εντυπωσιακός επιστημονικός διάλογος («When do we get a DC fix Jerry?» , «We ll drop back below light speed in about three minutes») το σκάφος προσεγγίζει τον πλανήτη και επικοινωνεί με αυτόν που αναπροσδιορίζεται ως ο φιλόλογος της αποστολής, Dr Morbius (Walter Pidgeon) . Ο Αdams περιχαρής τον ενημερώνει ότι έχουν έρθει να τον σώσουν αλλά ο δόκτωρ απαντάει ότι δεν έχει ανάγκη από βοήθεια και αν το σκάφος προσγειωθεί (ή καλύτερα «προσαλταιρωθεί» )κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για την ασφάλεια του πληρώματος. Τελικά το σκάφος φτάνει στην επιφάνεια του πλανήτη και ο Dr Morbius τους αποκαλύπτει την αλήθεια: Όλα τα μέλη της αποστολής πέθαναν λίγους μήνες μετά την άφιξή τους και ο μόνος επιζώντας είναι ο ίδιος και η κόρη του (Anne Francis),που έχει την συνήθεια να κάνει σημαντική οικονομία στο ύφασμα για τα φορέματά της ,κάτι που προσελκύει την προσοχή του ασυγκράτητου πληρώματος («378 μέρες κλεισμένοι στο υπερδιάστημα»).Τι κρύβει όμως ο Morbius;Ο Adams είναι σίγουρος ότι ο δόκτωρας έχει κάποιο μυστικό, το οποίο είναι ανάγκη να μάθει, ιδίως όταν το σκάφος τους αρχίζει να δέχεται την επίσκεψη μια αόρατης οντότητας, που τελικά σκοτώνει ένα μέλος του πληρώματος. Τελικά ο Morbius υποχωρεί και μοιράζεται μαζί του τις ανακαλύψεις του: Διακόσιες χιλιάδες χρόνια πριν,στον πλανήτη ζούσε μια υπερ-εξελιγμένη ράτσα με υψηλότατο δείκτη ευφυίας, οι Krell. Οι Krell όχι μόνο είχαν εφεύρει ασύλληπτες μηχανές που κατάφερναν να αυξήσουν την ευφυία αλλά είχαν φτάσει στο σημείο που εμείς αποκαλούμε ουτοπία-μια τέλεια κοινωνία .Κρίμα που ο πολιτισμός τους καταστράφηκε με συνοπτικές διαδικασίες από κάτι μυστηριώδες. Τι μπορεί να είναι αυτό; Mπορεί να έχει επιζήσει τόσα χρόνια και να είναι υπεύθυνο για τις επιθέσεις;

Για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα, το φιλμ αποπροσανατολίζει τον θεατή «παίζοντας» με την μυστηριώδη φιγούρα του Morbius. Είναι αυτός ο υπεύθυνος για τον θάνατο των υπόλοιπων μελών της αποστολής; Είναι αυτός υπεύθυνος για τις επιδρομές στο σκάφος των νεοαφιχθέντων; Στην πορεία το σενάριο του Cyril Hume παίρνει μια άλλη κατεύθυνση, ενσωματώνοντας στοιχεία ανθρωπολογικής μελέτης που εκφράζονται κυρίως από τον χαρακτήρα της νεαρής Altaira. Η κόρη του Dr Morbius γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Altair,μακριά από την επιρροή της ανθρώπινης κοινωνίας,κάτι που αντανακλάται στην συμπεριφορά της. Δεν φαίνεται να συμμερίζεται την έννοια της «ηθικής» των γήινων που σκανδαλίζονται από το παρουσιαστικό της, γι αυτήν η ερωτική συμπεριφορά (συγκεκριμένα το φιλί, ως ενέργεια) είναι δίχως νόημα και φυσικά δεν έχει το «πάτημα» για να κατανοήσει το χιούμορ των γήινων («I can see that was probably very clever but I don’t seem to understand it»). Κοινώς, η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι κατά μεγάλο ποσοστό επίκτητη, άμεσα συνδεδεμένη με το περιβάλλον στο οποίο το ον αναπτύσσεται. Άλλωστε, μετά από λίγο διάστημα η Αltaira θα θελήσει να αλλάξει… γκαρνταρόμπα επηρεασμένη από την αντιμετώπιση του Adams. Ταυτόχρονα το φιλμ εξομοιώνει τον άνθρωπο με έναν άγνωστο σε αυτόν εξωγήινο ον (οι Krell) , δηλώνοντας όχι μόνο ότι είναι η φυσική πορεία κάθε νοήμονος οργανισμού είναι η αναζήτηση της ουτοπικής όπως αναφέραμε κοινωνίας, μιας κατάστασης απόλυτης ισορροπίας , αλλά και ότι η έννοια του κακού είναι έμφυτη στον εγκέφαλο όλων των όντων, όσο εξελιγμένα και αν είναι.Ελάχιστες φορές έχουμε δει σε ταινία επιστημονικής φαντασίας τον εχθρό να προέρχεται εκτός της σφαίρας του συνειδητού αλλά το Forbidden Planet, με το άλλοθι της προηγμένης τεχνολογίας των Krull κάνει αυτό το σημαντικό βήμα, αντιστρέφοντας το συνηθισμένο κλισέ του μεταλλικού, πράσινου,ή ερπετοειδούς εχθρικού εξωγήινου.

Ο Fred Wilcox, ένας σκηνοθέτης με σύντομη καριέρα αποδεικνύει ότι μάλλον τα κατάφερνε καλύτερα όταν το καστ περιλάμβανε τετράποδα (είχε σκηνοθετήσει τα Lassie Come Home και Courage of Lassie). Αν και ο (δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ) Pidgeon καταφέρνει να περάσει κύρος στον χαρακτήρα του και η Francis την αθωότητα μιας κοπέλας που μεγάλωσε σε συνθήκες κοινωνικής ασηψίας, οι υπόλοιπες ερμηνείες (συμπεριλαμβανομένου και του Nilsen) είναι ξύλινες , ίσως στον αστερισμό της σιδερένιας πειθαρχίας που έπρεπε να επιδεικνύει το πλήρωμα. Περισσότερο ενδιαφέρον (εγκυκλοπαιδικό) παρουσιάζει ο Robby, το ρομπότ του Dr Morbius, εικόνα της τεχνολογίας ως λύση για τα πάντα (συνθέτει από φορέματα μέχρι τροφή και… bourbon), έμπνευση όχι μόνο για τους μηχανικούς συναδέλφους του στα Lost In Space και Dr Who αλλά και 100% Asimov-ικό κατασκεύασμα μιας που περιέχει στα κυκλώματά του εντολή που το εμποδίζει να βλάψει ανθρώπινα όντα. Αξιοσημείωτα τα εφέ της ταινίας που υποστηρίζουν τη διήγηση (όπως στην επίθεση του «τέρατος») χωρίς να το παρακάνουν-η χρήση των σκηνικών για φόντο είναι εμφανής.

Από τα πιο σημαντικά δείγματα στοχαστικής sci fi, το Forbidden Planet επιχειρεί να κάνει αυτό που τα περισσότερα φιλμ του είδους προσπαθούν να αποφύγουν: Αποτάσσεται τον διαγαλαξιακό ρατσισμό και την απλοποίηση των χαρακτήρων (άνθρωπος = καλό, όχι άνθρωπος= κακό), ταυτίζει τους εξωγήινους με μας, και παρουσιάζοντας την ζοφερή μοίρα τους μας κάνει να αναλογιστούμε την δική μας.

 


La Traversee De Paris 1956

 

La Traversee De Paris 1956

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

 

Σκηνοθεσία: Claude Autant-Lara

Σενάριο: Marcel Aymé, Jean Aurenche

Είδος: 1956, Comedy, Louis de Funes, Γαλλικά

Διάρκεια: 1h 20min

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Jean Gabin: Grandgil

Bourvil: Marcel Martin

Louis de Funès: Jambier, l'épicier

Jeannette Batti: Mariette Martin

Georgette Anys: Lucienne Couronne, la patronne du café Belotte

Robert Arnoux: Marchandot

 

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στο Παρίσι, ο φτωχός Μάρτιν δέχεται να μεταφέρει λαθραία στην άλλη άκρη της πόλης κάποιες βαλίτσες γεμάτες… χοιρινό κρέας, για να πουληθούν στη μαύρη αγορά. Επειδή ο μέχρι τώρα συνεργάτης του έχει συλληφθεί από την αστυνομία ζητά τη βοήθεια ενός εκκεντρικού τύπου ονόματι Γκραντζίλ. Καθώς κινούνται στα σκοτεινά σοκάκια του Παρισιού, συναντούν διάφορους περίεργους τύπους και μπλέκουν σε απίστευτες περιπέτειες . Φτάνοντας στο τέλος της πορείας τους, ο Μάρτιν μαθαίνει ότι ο Γκραντζίλ είναι ένας διάσημος καλλιτέχνης , που απλά ήθελε να ζήσει μια περιπέτεια! Δεν καταφέρνουν όμως να ξεφύγουν από τη γερμανική αστυνομία… Ένα ρεσιτάλ ερμηνείας από τρεις σπουδαίους γάλλους ηθοποιούς.