Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1953. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1953. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 8 Απριλίου 2021

The Purple Plain 1953

The Purple Plain 1953

Ο Αετός της Κεϋλάνης

  


Σκηνοθεσία: Robert Parrish

Σενάριο: H.E. Bates, Eric Ambler

Είδος: Action, Adventure, Drama, War

Διάρκεια: 01:40

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Gregory Peck: Squadron Leader Bill Forrester

Win Min Than: Anna

Brenda De Banzie: Miss McNab

Bernard Lee: Dr. Harris

Maurice Denham: Blore

 

Ένα τυφλός Καναδός πιλότος πρέπει να βρει τον δρόμο για την Μπούρμα κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.

 


I Confess 1953

I Confess 1953

Η εξομολόγηση

 George Tabori, William Archibald, Paul Anthelme

Είδος: HITCHCCOCK, Mystery, Thriller

Διάρκεια: 01:31

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Montgomery Clift: Father Michael Logan

Anne Baxter: Ruth Grandfort

Karl Malden: Inspector Larrue

Brian Aherne: Willy Robertson

O.E. Hasse: Otto Keller

 Ένας άντρας μεταμφιεσμένος σε παπά σκοτώνει κάποιον δικηγόρο. Εξομολογείται το έγκλημά του στον ιερέα, στην εκκλησία του οποίου εργάζεται. Από περιγραφές μαρτύρων, η αστυνομία υποψιάζεται ότι δράστης είναι ο ίδιος ο πατήρ Λόγκαν...


  

The War of the Worlds 1953

The War of the Worlds 1953

O Πόλεμος των Κόσμων

  


Σκηνοθεσία: Byron Haskin

Σενάριο: H.G. Wells, Barré Lyndon

Είδος: Action, Sci-Fi, Thriller

Διάρκεια: 01:25

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Gene Barry: Dr. Clayton Forrester

Ann Robinson: Sylvia Van Buren

Les Tremayne: Maj. Gen. Mann

Robert Cornthwaite: Dr. Pryor

Sandro Giglio: Dr. Bilderbeck

 

Στην κινηματογραφική βερσιόν του Byron Haskin, ο "Πόλεμος των κόσμων" ανοίγει χωρίς περιστροφές, με αυθεντικό footage από τον πρώτο και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αφελή ψευτό-επιστημονικά στοιχεία και εξόφθαλμα κακοσχεδιασμένα πλάνα του Κόκκινου Πλανήτη, για να μεταφέρει τον θεατή σε μία υποτιθέμενη, συνταρακτική ιστορική στιγμή, στην οποία η ανθρωπότητα -έπειτα από δεκαετίες αλληλοσπαραγμού- βρίσκει Θεϊκή τιμωρία στο πρόσωπο πολεμόχαρων Αρειανών. Κι αν η εισαγωγή του κλασικού αυτού sci-fi B-movie προμηνύει άφθονο διδακτισμό, το φινάλε μετατρέπει την όποια ενόχληση ενός νοήμονα θεατή σε σάστισμα. Μπροστά στα μάτια μίας παραδομένης παγκόσμιας κοινότητας, εν μέσω γκρεμισμένων μνημείων και απανθρακωμένων ηπείρων, τα εξωγήινα σκάφη καταρρίπτονται το ένα μετά το άλλο, διαβρωμένα από τους μικροοργανισμούς της γήινης ατμόσφαιρας. Λίγο πριν τους τίτλους τέλους και υπό τους ήχους εκκλησιαστικών μελωδιών, ο εκφωνητής διαδίδει το μήνυμα της ελπίδας: "Η ανθρωπότητα σώθηκε από τα βακτήρια, τα μικροσκοπικά αυτά στοιχεία που ο Θεός με σοφία έκρυψε στην Γη". THE END. Ή, πάλι, όχι.

Εν πρώτοις, ένα φιλμ που ακολουθεί την πεπατημένη αφηγηματική πρακτική. Εστιάζοντας σε μεγάλο βαθμό στην ζωή μίας επαρχιακής κοινότητας, ο Haskin καταγράφει τις αντιδράσεις μίας σειράς καθημερινών χαρακτήρων απέναντι στην τρομακτική εξωγήινη εισβολή: ο σερίφης και τα συμβατικά, αναποτελεσματικά όπλα του, οι παραμελημένοι επιστήμονες, ένας ιερέας που προτάσσει την επικοινωνία με τους ουράνιους επισκέπτες (και γίνεται στάχτη σε μία αμφιλεγόμενη σκηνή μαρτυρικού θανάτου), μερικοί λατινοαμερικάνοι μετανάστες που προσδίδουν πολυχρωμία στο καταδικασμένο ποίμνιο, και βέβαια δύο εραστές που πλέκουν το love story τους στην σκιά των διαστημόπλοιων. Εν συντομία, χαρακτήρες στους οποίους ο εκάστοτε θεατής του ποπ κόρν, μπορούσε το 1953 να αναγνωρίσει τις προσωπικές του πεποιθήσεις. Ο Haskin φροντίζει έτσι να κάνει την ταινία του προσβάσιμη και εμπορική, δεν περιορίζεται ωστόσο σε αυτό.

 

Πίσω από τα ζωγραφισμένα τοπία, τα κορδόνια που στερεώνουν τα εξωγήινα σκάφη και την ανοησία της αμερικάνικης κινηματογραφικής μυθολογίας που θέλει τους ερωτευμένους να επιβιώνουν ακόμα κι όταν ολόκληρη η υφήλιος έχει γίνει στάχτη, ίσως προλάβει κάποιος να συγκρατήσει μερικά λιγότερο γραφικά και περισσότερο αιχμηρά στιγμιότυπα: στην σεκάνς της μεγάλης επίθεσης, ο Haskin δεν αρκείται στην χρήση ειδικών εφέ, αλλά εισχωρεί εμβόλιμα στιγμιότυπα από πραγματικές μάχες. Όταν η ήπια στρατιωτική τεχνολογία αποδεικνύεται άχρηστη, ο Λευκός Οίκος δίνει το σήμα για την ρήψη πειραματικών ατομικών βομβών πολλαπλάσιας δύναμης από όσες είχαν χρησιμοποιηθεί κατά το παρελθόν. Και ενώ οι αιμοσταγείς Αρειανοί διαπερνούν ανέγγιχτοι τα ατομικά μανιτάρια, οι κάτοικοι της μικρής κοινότητας παραμένουν εξίσου ανέπαφοι, μερικά χιλιόμετρα μακριά, για να δείξουν στο φακό άλλο ένα έντρομο προφίλ.

Το αν πρέπει να πάρει κανείς στα σοβαρά την κακόγουστη αυτή κινηματογραφική μεταφορά του Αποκαλυπτικού μυθιστορήματος του H.G.Wells δεν αποτελεί μοναχά αισθητικό ζήτημα. Ο "Πόλεμος των κόσμων" προσέλκυσε για πρώτη το ενδιαφέρον της βιομηχανίας του Hollywood το 1938, όταν η ραδιοφωνική διασκευή του Orson Welles οδήγησε χιλιάδες έντρομων Αμερικανών να κατευθυνθούν μαζικά προς τον νότο. Μαζί με τον H.G. Wells, το Αμερικάνικο σινεμά ανακάλυψε ένα νέο, υποσχόμενο genre, το οποίο έκτοτε δεν απουσίασε ποτέ από τη μεγάλη οθόνη. Το αντίθετο, έφτασε σήμερα να εξασφαλίζει μερικούς από τους πιο αξιοζήλευτους προϋπολογισμούς του Hollywood. Με αφηγηματικές γραμμές το ίδιο προσχηματικές και αφελείς όσο το Α40, με οπτικά τρυκ που κυνηγούν ακόμη την ουτοπία του αληθοφανούς και διάθεση το ίδιο καταστροφολογική, οι mainstream ταινίες επιστημονικής φαντασίας επιστρατεύουν ακόμη ανίκητους ουράνιους τιμωρούς. Το πώς είναι εμφανές. Το γιατί, λιγότερο.

"Το μεγαλύτερο σφάλμα που έχουμε διαπράξει είναι πως θεωρούμε τον κινηματογράφο πρωτίστως μία μορφή ψυχαγωγίας. Οι ταινίες προορίζονται μονάχα εκ παραδρομής για ψυχαγωγία. Το φιλμ είναι το καλύτερο μέσο για να διαδώσει κανείς ιδέες", υποστήριζε το 1954 ο Orson Welles. Ποιες ιδέες, λοιπόν, μπορεί να διακρίνει άραγε κανείς σε ένα φιλμ όπως αυτό του Haskin; Ποια ιδέα επιβάλει την κινηματογραφική επινόηση πανίσχυρων, εξωτερικών εχθρών που απειλούν την παραδοσιακή καθημερινότητα μίας ακίνδυνης, γραφικής Αμερικής; Ποια ιδέα κρύβεται πίσω από την σωτήρια απόφαση του Λευκού Οίκου να πρωτοστατήσει και πατήσει το κουμπί; Και πόσο τυχαίο είναι πως εν έτη 2005 προσμένουμε την παγκόσμια πρεμιέρα ενός ακόμη "Πολέμου των Κόσμων";

 


Money From Home 1953

Money From Home 1953

Κάνε μου τέτοια


Σκηνοθεσία: George Marshall

Σενάριο: Hal Kanter, James B. Allardice, Damon Runyon

Είδος: Action, Comedy, Jerry Lewis, Music

Διάρκεια: 01:40

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Dean Martin: Herman: 'Honey Talk' Nelson

Jerry Lewis: Virgil Yokum

Marjie Millar: Phyllis Leigh

Pat Crowley: Dr. Autumn Claypool

Richard Haydn: Bertie Searles

 

Ο αρχικακοποιός Τζάμπο Σνάιντερ (Sheldon Leonard) τον απειλεί πως αν δεν κανονίσει να μην τρέξει ένα άλογο στην ιπποδρομία, θα... τον φάει το μαύρο σκοτάδι. Ο Νέλσον, με την βοήθεια του εξαδέλφου του (Jerry Lewis) ταξιδεύουν, ώστε να "κανονίσουν" τον αγώνα. Στην πορεία εμφανίζεται ο έρως, μερικοί κακοποιοί και... ένας εμίρης!!

Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;


  

The Long Memory 1953

The Long Memory 1953

Ο εκδικητής

Σκηνοθεσία: Robert Hamer

Σενάριο: Howard Clewes, Robert Hamer, Frank Harvey

Είδος: Drama, Thrille

Διάρκεια: 01:36

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

John Mills: Phillip Davidson

John McCallum: Supt. Bob Lowther

Elizabeth Sellars: Fay Lowther

Eva Bergh: Ilse

Geoffrey Keen: Craig

 

Ο Ντέιβιντσον, ένας πικραμένος κατάδικος, αποφυλακίζεται. Έκτισε χρόνια ποινής για μια δολοφονία που δεν διέπραξε ποτέ και η πρώτη του σκέψη είναι να εκδικηθεί αυτούς που τον παγίδευσαν. Μένει σε μια μαούνα και είναι συνεχώς κάτω από την στενή παρακολούθηση της αστυνομίας. Αποφασισμένος να καταστρέψει τους εχθρούς του μπλέκεται σε ένα δεύτερο έγκλημα που τον φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με τον αληθινό δολοφόνο...

 


 

 

House of Wax 1953

House of Wax 1953

Κέρινες Μάσκες

  


Σκηνοθεσία: Andre De Toth

Σενάριο: Crane Wilbur, Charles Belden

Είδος: Crime, Horror, Mystery, Thriller, Vincent Price

Διάρκεια: 01:30

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Vincent Price: Prof. Henry Jarrod

Frank Lovejoy: Det. Lt. Tom Brennan

Phyllis Kir: Cathy Gray

Paul Picerni: Scott Andrews

 

Η ταινία είναι ριμέικ του κατά πολλούς ανώτερου "Mystery of the wax museum" του 1933, της οποίας έχω κάνει τους Ελληνικούς υπότιτλους. Είναι η ταινία που ανέδειξε τον Vincent Price σε σταρ πρώτου μεγέθους και φυσικά σε άρχοντα του τρόμου. Είχε κάνει πάταγο στην εποχή της και ήταν η πρώτη που παίχτηκε στην Ελλάδα με το πρωτόγονο για την εποχή σύστημα 3-D. Για να δει ο κόσμος την ταινία ως 3-D, στους θεατές μοίραζαν χάρτινα γυαλιά που ο ένας υποτιθέμενος φακός ήταν πράσινος και ο άλλος ήταν κόκκινος. Αυτό σου δημιουργούσε την αίσθηση της τρισδιάστατης ταινίας. Οι εντυπώσεις του κόσμου ήταν μοιρασμένες. Πολλοί δήλωναν γοητεμένοι με την νέα τεχνολογία. Άλλοι δήλωναν απογοητευμένοι και έβριζαν διότι έβλεπαν μια μουντζούρα και τίποτε άλλο. Αυτοί που διαμαρτύρονταν ήσαν κυρίως όσοι χρησιμοποιούσαν γυαλιά οράσεως, ιδίως αν τα μάτια τους είχαν μεγάλη διαφορά μυωπίας μεταξύ τους και προπαντός όσοι είχαν όραση μόνο από τον ένα οφθαλμό. Αυτός ήταν και ο λόγος που η νέα μέθοδος 3-D εγκαταλείφτηκε.

Εγώ την ταινία δεν μπόρεσα να την δω στην εποχή της, ακατάλληλη για ανηλίκους, την είδα όμως κάποια χρόνια αργότερα όπου επαναπροβλήθηκε ως συμβατική ταινία. Πολύ πλάκα, πάντως, είχε η σκηνή όπου ο ντελάλης προσπαθεί να προσελκύσει τον κόσμο στο House of Wax, όπου συνεχώς χτυπάει ένα δεμένο μπαλάκι του πιγκ πογκ προς την κάμερα για να κάνει το 3-D εφέ φανερό στο κοινό των τότε αιθουσών. Πολλοί που δεν ήξεραν τον λόγο έβριζαν μουρμουρίζοντας: τι βλακείες είναι αυτές!

Υπόθεση:

Ένα μουσείο κέρινων ομοιωμάτων ανοίγει στην πόλη, αλλά ο μυστηριώδης ιδιοκτήτης του χρησιμοποιεί ασυνήθιστες πρώτες ύλες για τα εκθέματα του.

ΠΛΟΚΗ

Όταν ο συνεταίρος του γλύπτη Henry Jarrod (Vincent Price) βάζει φωτιά στο εργαστήρι του, για να πάρει την ασφάλεια, ο Jarrod καταφέρνει να βγει ζωντανός, αλλά ημιπαράφρων, έχοντας χάσει το έργο της ζωής του, τα κέρινα ομοιώματα τραγικών προσωπικοτήτων της Ιστορίας...

Έτσι, παίρνει εκδίκηση σκοτώνοντας τον τέως συνεταίρο του και βαλσαμώνοντας τον! Παράλληλα, κλέβει πτώματα από το νεκροτομείο, που μοιάζουν με ιστορικές προσωπικότητες και τους ...βαλσαμώνει με κερί στο εργαστήριο του. Η νεαρή Cathy Gray (Carolyn Jones), φιλενάδα του τέως συνεταίρου του, δεν γλιτώνει την οργή του και δολοφονείται και ..βαλσαμώνεται ως Ιωάννα της Λορένης.

Για κακή τύχη του Jarrod, βλέπει το βαλσαμωμένο άγαλμα της Cathy η φίλη της Sue Allen (Phyllis Kirk) και μένει άφωνη από την ομοιότητα στις λεπτομέρειες. Το αναφέρει στην Αστυνομία και αυτοί αποφασίζουν να συλλάβουν τον Jarrod, αλλά ο άθλιος έχει ήδη πιάσει την Sue Allen αιχμάλωτη και ετοιμάζεται να την βαλσαμώσει ζωντανή ως... Μαρία Αντουανέτα! ...


Shane 1953

Shane 1953

Άρπαγες της Γης


Σκηνοθεσία: George Stevens

Σενάριο: A.B. Guthrie Jr., Jack Sher, Jack Schaefer

Είδος: Drama, WESTERN

Διάρκεια: 01:58

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Alan Ladd: Shane

Jean Arthur: Marian Starrett

Van Heflin: Joe Starrett

Brandon De Wilde: Joey Starrett

Jack Palance: Jack Wilson

 

Μπορεί στις μέρες μας το κινηματογραφικό είδος του γουέστερν να είναι σχεδόν ξεχασμένο, πριν από μερικές δεκαετίες όμως, ήταν το πιο δημοφιλές είδος του αμερικανικού κινηματογράφου! Μιλάμε φυσικά για τις δεκαετίες του ’40, του ’50 και του ’60, όπου άκμασε και γι’ αυτή την ακμή μερίδιο ευθύνης φέρει αναμφίβολα και η μουσική που γράφτηκε για τις κλασικές ταινίες του είδους εκείνης της εποχής. Μπορεί να μνημονεύεται ως ένας από τους καλύτερους συνθέτες για γουέστερν ο Elmer Bernstein των υπέροχων επτά (Τhe Magnificent Seven), μιας και έγραψε το πιο δημοφιλές μουσικό θέμα που είχε ποτέ ταινία γουέστερν, όμως, πριν από αυτόν άλλοι συνθέτες ήδη μεγαλουργούσαν στο είδος, όπως οι Victor Young, Μax Steiner, Dimitri Tiomkin κ.α.

Ένα από τα θαυμάσια και δημοφιλή soundtracks από τη δεκαετία του ’50 είναι και της ταινίας “Shane” (1953) που υπογράφει ο Victor Young, μόλις δύο χρόνια από τον πρόωρο θάνατό του. Η Lala Land Records φέρνει στο φως για πρώτη φορά την αυθεντική ηχογράφηση της μουσικής στο σύνολό της. Η κυκλοφορία συνοδεύεται από πλούσιες σημειώσεις γύρω από την ταινία και τη μουσικής της, ενώ είναι περιορισμένη σε 2.000 κομμάτια. Κάνοντας κλικ σε μερικά από τα παρακάτω κομμάτια, θα έχετε τη δυνατότητα να ακούσετε κλιπς από τη μουσική.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της ταινίας Οριακές Διαπραγματεύσεις είναι η σκηνή όπου ο Samuel Jackson και ο Kevin Spacey συζητάνε για το αν ο Shane πεθαίνει στο τέλος της ομώνυμης ταινίας του 1953 ή όχι. Η ταινία αποδόθηκε στα ελληνικά με δύο τίτλους: Αρπαγές της γης και Ο άνθρωπος της χαμένης κοιλάδας. Διαλέχτε!

Ο Shane εμφανίζεται από το πουθενά και σε όλη τη διάρκεια της ταινίας δεν μαθαίνουμε τίποτα για το παρελθόν του. Προσπαθεί να ενταχθεί στη ζωή της αγροτικής οικογένειας, αλλά η διαμάχη των ανθρώπων της κοιλάδας με τους κτηνοτρόφους θα έχει άσχημη κατάληξη οπότε θα αναγκαστεί να επέμβει. Ένα από τα καλύτερα western του αμερικάνικου κινηματογράφου, φωτογραφημένη στα απίστευτα τοπία του Wyoming και σκηνοθετημένη από τον επαγγελματία (και αγαπημένο της Ακαδημίας, να πω;) George Stevens. Μια ταινία που υμνεί τη φιλία, την αυτοθυσία για αυτούς που αγαπάς και την πάλη ενάντια στο Άδικο.

 


  

Τετάρτη 7 Απριλίου 2021

From Here To Eternity 1953

 

From Here To Eternity 1953

Όσο Υπάρχουν Άνθρωποι

 


Σκηνοθεσία: Fred Zinnemann

Σενάριο: Daniel Taradash, James Jones

Είδος: Drama, Romance, War

Διάρκεια: 01:58

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Burt Lancaster: Sgt. Milton Warden

Montgomery Clift:            Robert E. Lee Prewitt

Deborah Kerr: Karen Holmes

Donna Reed            Alma: Alma - aka Lorene

Frank Sinatra: Angelo Maggio

 

Οι παράλληλες ιστορίες ενός λοχία, που διατηρεί παράνομο δεσμό με τη σύζυγο του ανωτέρου του, και ενός στρατιώτη, ο οποίος αρνείται να λάβει μέρος στις πυγμαχικές δραστηριότητες του λόχου, με φόντο ένα στρατόπεδο της Χαβάης, οκτώ μίλια μακριά από το Περλ Χάρμπορ.

Η καθημερινότητα αξιωματικών και φαντάρων σε κάποιο στρατόπεδο της Χαβάης, λίγο πριν από την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, όπως την περιέγραψε στο βιβλίο του ο Τζέιμς Τζόουνς και την αναπαρέστησε ο φακός του Φρεντ Τσίνεμαν: κουβέντες και αψιμαχίες μεταξύ ανδρών, καψόνια, έρωτες παράνομοι ή περαστικοί, φευγαλέα ξεφαντώματα στα μπαρ της πόλης, ένας απρόσμενος βομβαρδισμός που δίνει τέλος σε εκκρεμότητες και αδιέξοδα. Με τα σημερινά δεδομένα, το φιλμ δείχνει την ηλικία του: αργή εξέλιξη, απουσία έντονων γεγονότων, ξεπερασμένος προβληματισμός των ηρώων. Ωστόσο, θα ήταν άδικο να καταχωριστεί στα χολιγουντιανά ρομάντζα, τα οποία έχουν μείνει στην ιστορία μόνο εξαιτίας του μύθου που τα περιβάλλει. Σε αντίθεση με την "Καζαμπλάνκα", την οποία τυλίγει μια παραμυθένια ομίχλη, εδώ όλα λάμπουν κάτω από τον ήλιο του Ειρηνικού. Οι άνθρωποι έχουν πιστευτό παρελθόν, πάθη, αδυναμίες, έχουν κάνει λάθη και -το σπουδαιότερο- πορεύονται με αυτά, χωρίς να επιζητούν άφεση ή λύτρωση. Αυτά ακριβώς τα στοιχεία, δηλαδή ο ρεαλισμός των καταστάσεων και η γήινη διάσταση των χαρακτήρων, είναι που κάνουν την ταινία να αντέχει στο χρόνο. Σχεδόν μισό αιώνα μετά, ο σύγχρονος θεατής μπορεί να ταυτίζεται με την ασπρόμαυρη φιλμική πραγματικότητα, να συμπάσχει ή να κρατά αποστάσεις από τις γκρίζες φιγούρες της οθόνης και να μαγεύεται από το παθιασμένο φιλί στην αμμουδιά ανάμεσα στον Μπαρτ Λάνκαστερ και την Ντέμπορα Κερ. Το "Από εδώ έως την Αιωνιότητα" -όπως είναι ο αυθεντικός τίτλος- ήταν υποψήφιο για δώδεκα Όσκαρ, αλλά τιμήθηκε τελικά με οκτώ (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Ασπρόμαυρης Φωτογραφίας, Ήχου, Μοντάζ, Β΄ Ανδρικού Ρόλου για τον Φρανκ Σινάτρα και Β΄ Γυναικείου Ρόλου για την Ντόνα Ριντ), ενώ στις σκηνές της επίθεσης των Ιαπώνων έχουν χρησιμοποιηθεί και αυθεντικές λήψεις από την τραγωδία του Περλ Χάρμπορ.


Pickup On South Street 1953

 

Pickup On South Street 1953

Ο Πορτοφολάς


Σκηνοθεσία: Samuel Fuller

Σενάριο: Samuel Fuller, Dwight Taylor

Είδος: Drama, Film Noir, Thrille

Διάρκεια: 01:20

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Richard Widmark: Skip McCoy

Jean Peters:            Candy

Thelma Ritter: Moe Williams

Murvyn Vye: Police Captain Dan Tiger

Richard Kiley: Joey

 

Ένας πορτοφολάς κλέβει την λάθος τσάντα από ένα τρένο. Η τσάντα περιέχει ένα μικροφίλμ κρατικής σημασίας, το οποίο προορίζονταν να πουληθεί στους Ρώσους.

Δεν πρόκειται μονάχα για μια παραγνωρισμένη ταινία, αλλά και για έναν παραγνωρισμένο δημιουργό. Ο Samuel Fuller ήταν ένας ποιητής του σκοταδιού, ένας άνθρωπος που έσκαβε μέσα στην παρανομία για να βρει το διαμάντι. Έτσι και στον Πορτοφολά, έχουμε έναν υπόκοσμο χωρίς λάμψη, καθόλου ελκυστικό κι έναν τόπο χωρίς αύριο. Όμως, μέσα στην απατεωνιά κρύβεται μια μεγάλη καρδιά, που μπορεί να ενεργοποιηθεί τόσο εύκολα όσο και η ανάγκη για το χρήμα.

Ως κλασικό νουάρ έχει ένα υπέροχο και λεπτογραμμένο σενάριο, υποδειγματική ανάπτυξη χαρακτήρων και όλες τις χαρακτηριστικές φινέτσες του είδους. Όμως, ο Fuller αγαπάει περισσότερο τις γυναίκες και αυτές επιλέγει να υποφέρουν περισσότερο. Η μοιραία Jean Peters θα γνωρίσει υπό αρνητικούς όρους τον Widmark και θα θυσιαστεί για αυτόν, μονάχα επειδή το επιλέγει η καρδιά της. Η Thelma Ritter είναι η Μο, ένα καρφί του υποκόσμου, αλλά γνωρίζει καλά ότι υπάρχουν πράγματα τα οποία τα πληρώνεις με αίμα, αντί να στα πληρώσουν με πολλά δολάρια. Μια λεπτή δημιουργία με γνωστούς κανόνες αλλά μοναδική εξέλιξη, που θυμίζει το σινεμά του Jules Dassin, ακόμα κι αν δεν υπάρχει η τεχνική βοήθεια που θα είχε ένας πιο αναγνωρισμένος σκηνοθέτης.


 

Roman Holiday 1953

Roman Holiday 1953

Διακοπές στη Ρώμη

  


Σκηνοθεσία: William Wyler

Σενάριο: Ian McLellan Hunter, John Dighton, Dalton Trumbo

Είδος: Drama, Romance

Διάρκεια: 01:58

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Gregory Peck: Joe Bradley

Audrey Hepburn: Princess Ann

Eddie Albert: Irving Radovich

Hartley Power:! Mr. Hennessy

Harcourt Williams: Ambassador

 

Κατά τη διάρκεια περιοδείας ανά την Ευρώπη μια νεαρή πριγκίπισσα καταλύει στη Ρώμη. Απηυδισμένη από το πρωτόκολλο και τις υποχρεώσεις της φεύγει κρυφά από την πρεσβεία της χώρας της. Συναντά έναν Αμερικανό δημοσιογράφο και μαζί περνούν μια μέρα στην Αιώνια Πόλη μακριά από τις τυπικότητες που επιβάλλει το αξίωμά της.

Μια ταινία που μάλλον δεν είναι τόσο αντάξια της φήμης που τη συνοδεύει, αλλά έφερε στις οθόνες ένα νέο πρόσωπο που λατρεύτηκε και από το φακό και από το κοινό. Η γαλαζοαίματη Όντρεϊ Χέπμπουρν πραγματοποιεί την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση, υποδυόμενη μια πριγκίπισσα που δραπετεύει από το περιβάλλον της και ζει μια μέρα στη Ρώμη σαν να ήταν μια συνηθισμένη κοπέλα, και δίκαια αποσπά Όσκαρ ερμηνείας. Η λάθος επιλογή του Πεκ (πολύ στεγνός στο ρόλο του δημοσιογράφου-ξεναγού) δεν εμπόδισε την παραγωγή να γνωρίσει τεράστια επιτυχία, ενώ με Όσκαρ βραβεύτηκαν ακόμα η θρυλική ενδυματολόγος Ίντιθ Χεντ και ο σεναριογράφος Ντάλτον Τράμπο.

Τρίτη 6 Απριλίου 2021

Therese Raquin 1953

Therese Raquin 1953

Οι Εραστές της Σάρκας

Σκηνοθεσία: Marcel Carné

Σενάριο: Émile Zola, Marcel Carné, Charles Spaak

Είδος: Γαλλικά

Διάρκεια: 01:42

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Simone Signoret: Thérèse Raquin

Raf Vallone: Laurent

Jacques Duby: Camille Raquin

Maria Pia Casilio: Georgette / la bonne

Marcel André: Michaud

 

Η ταινία Οι Εραστές της Σάρκας (Πρωτότυπος τίτλος Thérèse Raquin), είναι δράμα παραγωγής 1953 σε σκηνοθεσία Μαρσέλ Καρνέ και αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Εμίλ Ζολά Τερέζ Ρακέν. Το σενάριο έγραψε ο ίδιος ο Καρνέ σε συνεργασία με τον Τσαρλς Σπάακ. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι η Σιμόν Σινιορέ και ο Ραφ Βαλόνε, που υποδύονται ένα παράνομο ζευγάρι χτυπημένο από τη μοίρα.

Η ταινία παρουσιάστηκε στο 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, όπου ο Μαρσέλ Καρνέ τιμήθηκε με τον Αργυρό Λέοντα για τη σκηνοθεσία του.

Η ορφανή Τερέζ Ρακέν (Σιμόν Σινιορέ) αναγκάζεται σε νεαρή ηλικία να παντρευτεί τον υποχόνδριο ξαδερφό της Καμίλ Ρακέν (Ζακ Ντιμπί) και να υπόκειται την κακία της δεσποτικής του μητέρας, κυρίας Ρακέν (Συλβί) που δεν χάνει ευκαιρία να την ταπεινώνει. Κάποια στιγμή συναντά έναν φορτηγατζή τον Λοράν (Ραφ Βαλόνε) που της προτείνει να το σκάσει μαζί του. Αρχικά αρνείται, αλλά η ανάγκη που έχει να ζήσει έναν μεγάλο έρωτα είναι δυνατότερη από τη λογική. Ερωτεύεται τον Λοράν και οι δυο τους γίνονται εραστές. Όταν ο Καμίλ μαθαίνει ότι η σύζυγός του σκοπεύει να το σκάσει με τον Λοράν, την παρακαλεί να του δώσει προθεσμία τριών ημερών για να την ξανακατακτήσει. Η Τερέζ αρνείται κι εκείνος επιμένει να πάνε για τριήμερο στο Παρίσι και σε περίπτωση που δεν την κάνει να αλλάξει γνώμη θα την αφήσει ελεύθερη. Ο σκοπός του Καμίλ είναι να βασανίσει την Τερέζ. Ο Λοράν πληροφορείται από την Τερέζ τα σχέδια του Καμίλ και ακολουθεί το ζευγάρι που ταξιδεύει με το τρένο για το Παρίσι. Στο τρένο ο Καμίλ έρχεται σε σύγκρουση με τον Λωράν και ο Λωράν τον σκοτώνει. Οι δυο εραστές προσπαθούν να αποφύγουν τη δικαιοσύνη, αλλά οι τύψεις τους βασανίζουν. Εμπόδιο στα σχέδια τους είναι η μητέρα του Καμίλ που γνωρίζει την αλήθεια για το θάνατο του γιου της, αλλά δεν μπορεί να την αποκαλύψει καθώς τη χτυπά εγκεφαλικό και μένει παράλυτη κι ένας αυτόπτης μάρτυρας που εκβιάζει το ζευγάρι.


  

MADAME DE… 1953

MADAME DE… 1953

Η Άγνωστη Κυρία

  


Σκηνοθεσία: Max Ophüls

Σενάριο: Louise de Vilmorin, Marcel Achard

Είδος: Drama, Romance, Γαλλικά

Διάρκεια: 01:45

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Charles Boyer: Général André de...

Danielle Darrieu: Comtesse Louise de...

Vittorio De Sica: Baron Fabrizio Donati

Jean Debucourt: Monsieur Rémy

Jean Galland: Monsieur de Bernac

Mireille Perrey: La Nourrice

 

«Τα σκουλαρίκια της Μαντάμ Ντε...», αποτελούν θρίαμβο του μελοδράματος. Η φόρμα του, αψεγάδιαστη, καταφέρνει να απογειώσει ένα συνηθισμένο ερωτικό τρίγωνο σε ένα λαμπρό και ταυτόχρονα οδυνηρό έργο τέχνης με μεθοδική κομψότητα που ταιριάζει απόλυτα στην επιφανειακή κομψότητα που περιστοιχίζει τους χαρακτήρες. Η Λουίζ πουλάει τα πανάκριβα σκουλαρίκια που της χάρισε ο σύζυγός της για να καλύψει κάποιο χρέος ισχυριζόμενη ότι κλάπηκαν. Όμως, επιστρέφουν στα χέρια της από ένα θαυμαστή της, τον Βιτόριο ντε Σίκα στο ρόλο του Ντονάτι, και αποκτούν ογκώδη συμβολική αξία. Μετακινούνται, χαρίζονται και μεταπωλούνται από συζύγους, συγγενής, εραστές και ενεχυροδανειστές. Ο Οφίλς καταφέρνει να μετατρέψει ένα άψυχο αντικείμενο σε σύμβολο ενός απόκρυφου ψυχισμού, διαφορετικού για κάθε ήρωα. Η χορευτική ζάλη της κινηματογράφησης του Οφίλς δημιουργεί ένα κομψοτέχνημα ρομαντισμού πλαισιωμένο από βιεννέζικα βαλς.


Le salaire de la peur 1953

 

Le salaire de la peur 1953

Το Μεροκάματο του Πόνου

Σκηνοθεσία: Henri-Georges Clouzot

Σενάριο: Georges Arnaud, Henri-Georges Clouzot, Jérôme Géronimi

Είδος: Action, Drama, Thriller, Γαλλικα

Διάρκεια: 02:22

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Yves Montand: Mario Livi

Charles Vanel: M. Jo

Folco Lulli: Luigi

Peter van Eyck: Bimba

Vera Clouzot: Linda

 

Ένα από τα καλύτερα θρίλερ όλων των εποχών είναι αδιαμφισβήτητα η γαλλική παραγωγή του Henri-Georges Clouzot με τίτλο Le Salaire de la Peur. Η ιστορία απλή: τέσσερις εργάτες στη ζούγκλα της Νότιας Αμερικής επιλέγονται για να οδηγήσουν δύο φορτηγά φορτωμένα με νιτρογλυκερίνη σε μια καθ`όλα δύσκολη διαδρομή. Μια δουλειά που μόνο οι απελπισμένοι θα δεχόντουσαν να επιτελέσουν. Τα πρώτα 50 λεπτά της ταινίας μάς βάζουν στο κλίμα της εποχής (φτώχεια, ανεργία, μιζέρια) και τα υπόλοιπα 80 λεπτά της ταινίας... απλά θα σας μείνουν αξέχαστα! Οι Yves Montand και Charles Vanel συνθέτουν ένα αταίριαστο μα αξέχαστο δίδυμο. Η ταινία κέρδισε το 1953 που πρωτοκυκλοφόρησε το Χρυσό Φοίνικα στις Κάνες και τη Χρυσή Άρκτο στο Βερολίνο (μια από τις λίγες που το έχει πετύχει αυτό, αν όχι η μοναδική)!



 

Crime Wave 1953

Crime Wave 1953

Η Πόλη είναι Σκοτεινή 


Σκηνοθεσία: Andre De Toth

Σενάριο: Crane Wilbur, Bernard Gordon, Richard Wormser,

John Hawkins, Ward Hawkins

Είδος: Crime, Doris Day, Drama, Film Noir

Διάρκεια: 01:13

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Sterling Hayden: Det. Lt. Sims

Gene Nelson: Steve Lacey

Phyllis Kirk: Ellen Lacey

Ted De Corsia: 'Doc' Penny

Charles Bronson: Ben Hastings

Doris Day: Doris Day - Radio Singer (voice)

 

Η ταινία Crime Wave (γνωστή και ως The city is Dark) της "Γουόρνερ Μπρος", που γυρίστηκε το 1952 και κυκλοφόρησε το 1954, δεν ξεχωρίζει από τη άποψη της αφήγησης, η πλοκή της είναι ρουτίνα, όπως πολλές άλλες που γυριστήκαν κατά της διάρκεια της δεκαετίας του ΄50. Παρά το γεγονός ότι το σενάριο και οι χαρακτήρες είναι σε μεγάλο βαθμό διαποτισμένοι από τον τρόπο εκφράσεως των νουάρ, είναι η αιχμηρή κατεύθυνση του Andre De Toth που την κάνει να ξεχωρίζει από τις άλλες αστυνομικές ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού. Προσαρμοσμένη από μια μικρή ιστορία που δημοσιεύτηκε στην "Σατερντεί Ιβνιγκ Ποστ" με τον τίτλο "Criminal Mark" των Τζον και Γουρντ Χόκινς Η ιστορία είναι τετριμμένη. Ένας πρώην κατάδικος προσπαθεί να πάρει τον ίσιο δρόμο. Οι παλιοί του σύντροφοι στην φυλακή δραπετεύουν και έρχονται για να τους βοηθήσει.

Όταν αυτός αρνείται τον αναγκάζουν να λάβει μέρος σε μια τελευταία ληστεία, εκβιάζοντας τον μέσω της νεαρής συζύγου του. Καθ' όλο αυτό το διάστημα κανείς από την αστυνομία δεν πιστεύει πως αυτός βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Το καστ εδώ είναι ιδιαίτερο, και αν Στέρλινγκ Χάιντεν δεν είναι απαραιτήτως ο πρωταγωνιστής, δεσπόζει στην ταινία. Είναι το είδος του ρόλου που οι θεοί της ταινίας είχαν στο μυαλό του όταν τοποθέτησαν τον Χάιντεν μπροστά από μια κάμερα: Ο ντετέκτιβ υπαστυνόμος Σιμς, μεγαλύτερος και σκληρότερος από οποιονδήποτε κακοποιό σε μια αστυνομική νουβέλα. Αυτός είναι ο ρόλος στην καριέρα του Χάιντεν - που δεν είναι μεν ο πιο ουσιώδης ή ο πιο γνωστός, αλλά ένας που αφήνει την εντύπωση ότι ήταν ο ίδιος κομμάτι της ταινίας , παρά ο ηθοποιός που έπαιξε τον ρόλο. Κατά τη διάρκεια των σχολίων που υπάρχουν στο DVD της ταινίας, ο συγγραφέας Τζέιμς Έλροϋ ισχυρίζεται ότι ο Χάιντεν στο Crime Wave είναι απλά "Το λευκό μπουμπούκι". Υπάρχουν κάποιοι που τον προτιμούν στις ταινίες "The Asphalt Jungle" ή "The Killing", αλλά ο Χάιντεν δημιουργεί μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα όταν παίζει ως μπάτσος που δεν την έχει όταν παίζει ως απατεώνας: μπορείτε να περάσετε στην άλλη πλευρά του δρόμου, για να αποφύγετε ένα κακοποιό (και δεν είναι όπως δεν θα δείτε τον Χάιντεν να έρχεται από ένα μίλι μακριά), αλλά δεν μπορείτε να αποφύγετε αυτόν της αστυνομίας. Με την ισχύ του νόμου πίσω του, η προοπτική του μπάτσου Χάιντεν να ψάχνει για εσάς γίνεται τρομακτική όπως η κόλαση.

Ο σκηνοθέτης Andre De Toth και ο εικονολήπτης Μπαρτ Γκλένον κρατάνε την κάμερα χαμηλά όταν είναι στα καρέ ο Χαίντεν έτσι εκμεταλλεύονται το μεγάλο ύψος σου έναντι των άλλων συναδέλφων του με εξαίρετα αποτελέσματα. Παίζουν επίσης εκτός από τον Στερλινκ Χάιντεν, ο Τζιν Νέλσον ως Στηβ Λέισυ, η Φίλις Κέρκ (ήταν μοντέλο πέρα από ηθοποιός) ως Έλεν Λέισυ, ο Τεντ ντε Κορσία ως "Γιατρός" Πένυ, ο Τίμοθυ Κάρευ ως Τζόν Χασλετ, και ο Τσαρλς Μπρονσον ως Μπεν Χέιστιγκς αναφερόμενος στα κρέντιτς της ταινίας ως Τσαρλς Μπουστινσκυ μια και ήταν το πραγματικό του όνομα πριν το αλλάξει.

Το περισσότερο μέρος της ταινίας γυρίστηκε σε περιοχές του Λος Αντζελες και κοντά στο Μπερμπανκ και το Γκλέντέιλ, δηλαδή σε αυτές που αναφέρεται. Πηγές: imdb.com, wikipedia.org, noiroftheweek.com

Είναι ένα νουάρ δεύτερης διαλογής, που όμως διατηρεί μέχρι το τέλος το ενδιαφέρον του θεατή χωρίς να χάνει κάτι από την μικρή διάρκεια του (1:14) κάθε άλλο θα έλεγα. Αξίζει να το δείτε και να το απολαύετε. Δείχνει πως τις δεκαετίες 1930 έως τα μέσα του 1960 όλα τα φιλμ ήταν προσεγμένα από κάθε πλευρά ανεξάρτητα αν ήταν μικρού η μεγάλου προϋπολογισμού.

 



Tokyo Story 1953

Tokyo Story 1953

Ταξίδι στο Τόκιο

 


 

Σκηνοθεσία: Yasujiro Ozu

Σενάριο: Kôgo Noda, Yasujiro Ozu

Είδος: Drama, ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗ

Διάρκεια: 02:16

Γλώσσα: Japanese

Παίζουν:

Chishu Ryu: Shukichi Hirayama

Chieko Higashiyama: Tomi Hirayama

Setsuko Ha: Noriko Hirayama

Haruko Sugimura: Shige Kaneko

Sô Yamamur: Koichi Hirayama

 

Το Ταξίδι στο Τόκιο, η πρώτη ταινία του Όζου πού έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στη Δύση, προσφέρει μια διαφωτιστική εισαγωγή σε μερικές χαρακτηριστικές κινηματογραφικές στρατηγικές του Όζου. Το Ταξίδι στο Τόκιο παρουσιάζει την απλή αφήγηση με θέμα ένα ηλικιωμένο ζευγάρι από την επαρχία, πού επισκέπτεται τα ενήλικα παιδιά του στο Τόκιο μόνο και μόνο για να νιώσουν κι οι δυο γονείς ότι τα παιδιά τους φέρονται σαν να είναι ενοχλητικός μπελάς. Η αφήγηση είναι γαλήνια και στοχαστική, το ύφος του Όζου, ωστόσο, δεν συμμορφώνεται απλώς με κάποιο χαρακτηριστικά πνευματικό γιαπωνέζικο σύστημα κινηματογράφησης. Πράγματι, η μη κλασική προσέγγιση του προκάλεσε την ίδια αμηχανία στους Ιάπωνες κινηματογραφιστές και κριτικούς, όπως και στο κοινό της Δύσης. Δημιουργώντας μια συστηματική εναλλακτική μέθοδο διαμόρφωσης των χωρικών και χρονικών σχέσεων, ο Όζου επιδίωξε να απασχολήσει βαθύτερα την προσοχή του θεατή. Ενώ στο Χόλιγουντ το ύφος υπόκειται στην αφήγηση, ο Όζου το καθιστά έναν ίσο εταίρο.