Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1950. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1950. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2021

Winchester '73 – 1950

Winchester '73 – 1950

Η Καραμπίνα Φάντασμα


Σκηνοθεσία: Anthony Mann

Σενάριο: Robert L. Richards, Borden Chase, Stuart N. Lake

Είδος: Action, Adventure, WESTERN

Διάρκεια: 01:33

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

James Stewart: Lin McAdam

Shelley Winters: Lola Manners

Dan Duryea: Waco Johnny Dean

Stephen McNally: Dutch Henry Brown

Millard Mitchell: High Spade

 

Η πρώτη από τις πολλές ταινίες που συνεργάστηκαν μαζί ο James Stewart με τον Anthony Man και ίσως η καλύτερή τους! Ένα έξοχο φανταστικό γουέστερν με πολλούς χαρακτήρες να το πλαισιώνουν, ανάμεσά τους φυσικά και ο James Stewart . Μοναδικές ερμηνείες από τον κάθε χαρακτήρα με την δράση να κορυφώνεται στο τέλος της ταινίας .Προτείνεται ανεπιφύλακτα στους κλασσικούς ψαγμένους ταινιοειδούς…

Ο Λιν ΜακΆνταμ κερδίζει σε διαγωνισμό μια καραμπίνα Γουίντσεστερ, η οποία αυτόματα κλέβεται από τον Χένρι Μπράουν, τον δεύτερο του διαγωνισμού. Η καραμπίνα αλλάζει χέρια συνεχώς, αλλά πάντα ο Λιν είναι ξοπίσω της.

 


  

Rio Grande 1950

 

Rio Grande 1950

Ρίο Γκράντε

 


Σκηνοθεσία: John Ford

Σενάριο: James Kevin McGuinness, James Warner Bellah

Είδος: John Fort, Romance, WESTER

Διάρκεια: 01:45

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

John Wayne: Lt. Col. Kirby Yorke

Maureen O'Hara: Mrs. Kathleen Yorke

Ben Johnson: Trooper Travis Tyree

Claude Jarman Jr.: Trooper Jefferson 'Jeff' Yorke

Harry Carey Jr.: Trooper Daniel 'Sandy' Boone

Μετά τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, και ενώ μαίνονται οι μάχες με τους Απάτσι, ένας στρατιωτικός συναντά έπειτα από πολλά χρόνια τη σύζυγό του και το γιο του. Η επανένωση της οικογένειας σκιάζεται από το γεγονός ότι ο αξιωματικός πρόκειται να οδηγηθεί στο στρατοδικείο.


Orphée 1950

Orphée 1950

Ορφέας

 


Σκηνοθεσία: Jean Cocteau

Σενάριο: Jean Cocteau

Είδος: Fantasy, Romance, Γαλλικά

Διάρκεια: 01:35

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Jean Marais: Orphée

François Périer: Heurtebise

María Casares: The Princess - Death

Marie Déa: Eurydice

Henri Crémieux: L'éditeur 

Η πολύπλευρη ιδιοφυία που ακούει στο όνομα Jean Cocteau είναι υπεύθυνη για αυτή την ονειρική οπτικοποίηση του μύθου του Ορφέα. Με τον στενό φίλο και μάλλον εραστή του Jean Marais στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αφηγείται τη διαδρομή ενός - παθιασμένου με το θάνατο - ποιητή στον κάτω κόσμο, με σκοπό να επαναφέρει στη ζωή την αγαπημένη του γυναίκα.

Οι πιο προσεκτικοί σίγουρα θα σημειώσουν τη φανερή επιρροή που άσκησε αυτό το φιλμ στη σκηνοθετική αντίληψη του David Lynch, με τον τρόπο που γκρεμίζει τα διακριτά όρια ανάμεσα στα όνειρα, την παραγματική ζωή και το υποσυνείδητο.

Πέρα από την καθαρά κινηματογραφική του αξία έχει και ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον για τους μουσικόφιλους και δη τους ακροατές των Smiths, μιας και μία χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας κοσμούσε το εξώφυλλο του single "This Charming Man".

Ο ίδιος μάλιστα ο Morriseey έχει φωτογραφηθεί στην ίδια ακριβώς στάση, αποτίνοντας με αυτό τον τρόπο φόρο τιμής στο ποιητικό αυτό αριστούργημα.

Τέλος στο YouTube έχουν ανέβει και μερικά βιντεάκια που συνδυάζουν σκηνές από τον "Ορφέα" του Cocteau με τη μουσικη του "This Charming Man". Πάρτε μια γεύση πριν παρακολουθήσετε ολόκληρη αυτήν ταινία-σταθμό, περνώντας μιάμιση ώρα που δύσκολα θα ξεχάσετε.


 

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2021

Rashomon 1950

 

Rashomon 1950

Η ΓΚΕΙΣΑ ΚΑΙ Ο ΣΑΜΟΥΡΑΙ

 


Σκηνοθεσία: Akira Kurosawa

Σενάριο: Ryunosuke Akutagawa, Akira Kurosawa,

Shinobu Hashimoto

Είδος: Crime, Kurosawa, Mystery, Thriller

Διάρκεια: 01:28

Γλώσσα: Japanese

Παίζουν:

Toshirô Mifune: Tajômaru

Machiko Kyô: Masako Kanazawa

Masayuki Mori: Takehiro Kanazawa

Takashi Shimura: Woodcutter

Minoru Chiaki: Priest

 

Το Ρασομον παρουσιάζει τέσσερις εκδοχές της ίδιας ιστορίας. Ένας σαμουράι ταξιδεύει με τη γυναίκα μέσα στο δάσος, όταν συναντούν ένα διάσημο ληστή. Ο ληστής από πόθο για τη γυναίκα του σαμουράι ξεγελά το ζεύγος συνουσιάζεται με τη γυναίκα. Ο άνδρας δολοφονείται.

Δομή και Αισθητική: Την ιστορία αυτή ο θεατής την ακούει από 4 διαφορετικούς ανθρώπους.

1. Ο ληστής λέει ότι σαγήνευσε τη γυναίκα και έκανε έρωτα μαζί της και σκότωσε τον άνδρα της σε έντιμη ξιφομαχία. Η γυναίκα όμως όταν είδε τον άνδρα της νεκρό το έσκασε. Ο ληστής πήρε το άλογο και τα 2 σπαθιά και έφυγε.

2. Η γυναίκα λέει ότι βιάστηκε από τον ληστή χωρίς την συναίνεση της. Ο ληστής έφυγε. Μετά ελευθέρωσε τον άνδρα της ο οποίος όμως την κοίταζε με βλέμμα περιφρονητικό. Εκείνη σε κατάσταση παραφροσύνης πήρε το στιλέτο στα χέρια και μάλλον σκότωσε τον άνδρα της λίγο πριν λιποθυμήσει. ‘Όταν συνήλθε το έβαλε στα πόδια.

3. Ο άνδρας επίσης διηγείται την ιστορία με τη βοήθεια ενός μέντιουμ. Ο ληστής βιάζει τη γυναίκα και μετά της εξομολογείται τον έρωτα του για αυτήν. Εκείνη τον πιστεύει και αποφασίζει να τον ακολουθήσει. Ζητά όμως από τον ληστή να σκοτώσει τον άνδρα της. Ο Ληστής αηδιάζει από τη γυναίκα και λέει στον άνδρα ότι μπορεί να τη σκοτώσει. Η γυναίκα το σκάει. Ο ληστής ελευθερώνει τον άνδρα και τελικά ο άνδρας αυτοκτονεί από την ντροπή του.

4. Ο Ξυλοκόπος ο οποίος αρχικά είπε ότι βρήκε απλά το πτώμα αποδεικνύεται μάρτυρας των περιστατικών και διηγείται και αυτός μια εκδοχή των γεγονότων. Σύμφωνα με αυτή ο ληστής βιάζει τη γυναίκα αλλά μετά την παρακαλεί να τον παντρευτεί. Εκείνη ελευθερώνει τον άνδρα της και παρακινεί και τους δύο να μονομαχήσουν για χάρη της. Οι άνδρες μονομαχούν και ο ληστής σκοτώνει τον άνδρα.

Ο τρόπος με τον οποίο είναι κινηματογραφημένες οι ιστορίες αυτές φανερώνει την οπτική του κάθε αφηγητή. Για παράδειγμα στην ιστορία του ληστή, το σεξ είναι συναινετικό και η μονομαχία ηρωική. Οι δύο άνδρες μοιάζουν με έμπειρους ξιφομάχους σε αντίθεση με την ιστορία του Ξυλοκόπου όπου αποδεικνύονται αδέξιοι και δειλοί και ανίκανοι.     .          Στην πρώτη επίσης ιστορία χαρακτηριστικές είναι και οι λήψεις που παρουσιάζουν με ηρωικό ύφος και μουσική τον Ληστή να καλπάζει με το άλογο. Στην πρώτη λοιπόν ιστορία ο ληστής υπερβάλει για τη δύναμη και τον ηρωισμό του.

Στη δεύτερη ιστορία η γυναίκα τονίζει τον ρόλο της ως τραγικό θύμα και αν και παραδέχεται ότι σκότωσε τον άνδρα της φροντίζει να δώσει στον εαυτό της τα κατάλληλα ελαφρυντικά: την προσωρινή τρέλα και την λιποθυμία.

Ο άνδρας διηγείται μια ιστορία σύμφωνα με την οποία στέκεται στο ύψος της τιμής των Σαμουράι και αυτοκτονεί.

Ο θεατής τείνει να πιστεύει ότι η ιστορία εξελίχτηκε όπως την περιγράφει ο ξυλοκόπος. Ο ξυλοκόπος φαίνεται να μην έχει κάποιο ιδιαίτερο κίνητρο να πει ψέματα και είναι ο μόνος που δεν ομολογεί ότι διέπραξε ο ίδιος τον φόνο. Αποδεικνύεται όμως ότι έκλεψε το στιλέτο και η κλοπή αυτή ίσως να είναι ένα ισχυρό κίνητρο για να πει ψέματα. Εάν το στιλέτο και όχι το σπαθί είναι το φονικό όπλο όπως φαίνεται στις ιστορίες 2 και 3 ο ξυλοκόπος μπορεί να λέει ψέματα για να μην προσελκύσει το ενδιαφέρον των ακροατών στο στιλέτο που κλάπηκε. Η αξιοπιστία του λοιπόν ως μάρτυρα τίθεται υπό αμφισβήτηση εξαιτίας του γεγονότος ότι έκλεψε το στιλέτο.

Το έργο αυτό επιχειρεί να προσεγγίσει από 4 διαφορετικές πλευρές ένα γεγονός, προσφέροντας στον θεατή όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες ώστε να το κατανοήσει καλύτερα και να φτάσει στην αλήθεια. Οι επιπλέον όμως περιγραφές οι επιπλέον εκδοχές αντί να οδηγήσουν στην καλύτερη κατανόησης και στην αντίληψη της αλήθειας τελικά απομακρύνουν τον θεατή από αυτό το στόχο.

Ο στόχος του έργου δηλώνεται και από τον τρόπο κινηματογράφησής του. Όταν ο ξυλοκόπος στην αρχή της ιστορίας διηγείται πως βρήκε το πτώμα στο δάσος ο σκηνοθέτης δημιουργεί μια αφύσικα μακρόχρονη και λεπτομερή σκηνή του ξυλοκόπου που διασχίζει το δάσος. Η σκηνή αυτή αφηγηματικά δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό, δεν βοηθά την εξέλιξη του μύθου δε υπακούει στον κανόνα της οικονομίας του χρόνου. Ο τρόπος όμως με τον οποίο είναι κινηματογραφημένη δηλώνει τον στόχο του σκηνοθέτη. Στη σκηνή αυτή ο θεατής έχει την ευκαιρία να δει από όλες τις οπτικές γωνίες τον ξυλουργό που κινείται στο δάσος. Υπάρχουν πλάνα που τον παρουσιάζουν από πίσω, από κάτω προς τα πάνω, από μπροστά, από δεξιά προς αριστερά, από αριστερά προς δεξιά κτλ. Τα πλάνα αυτά όμως αν και δίνουν όλες τις οπτικές γωνίες και όλα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να δώσουν στον θεατή περισσότερο τον μπερδεύουν παρά κάνουν την κίνηση του ξυλοκόπου μέσα στο χώρο καλύτερα αντιληπτή.

Το νόημα: Το έργο κλείνει εκεί από όπου άρχισε. Ο μοναχός, ο ξυλοκόπος και ο περιπλανώμενος βρίσκονται στα ερείπια του ιερού, προφυλαγμένοι από τη βροχή. Ο περιπλανώμενος δηλώνει ότι όλοι λένε ψέματα και αναγκάζει τον ξυλοκόπο να ομολογήσει την κλοπή του στιλέτου. Ο ίδιος κλέβει τα υπάρχοντα του εγκαταλειμμένου βρέφους. Μπροστά σε αυτές τις πράξεις ο μοναχός απελπίζεται για τον ανθρώπινο γένος. Πιστεύει ότι από τη στιγμή που κανείς δεν λέει την αλήθεια και κανείς δεν μπορεί εμπιστευτεί τον άλλο οι άνθρωποι οδεύουν προς την καταστροφή. Όταν ο ξυλοκόπος προσφέρεται να υιοθετήσει και να μεγαλώσει το μωρό ο μοναχός ελπίζει και πάλι στην έμφυτη καλοσύνη του ανθρώπου. Το έργο συνεπώς φαίνεται να προβάλει την ιδέα ότι ο άνθρωπος ακόμα και όταν κοιτάζει το ατομικό του μόνο συμφέρον ακόμα και όταν κλέβει και λέει ψέματα έχει μέσα του κάποια στοιχεία καλοσύνης τα οποία μπορούν να βγουν στην επιφάνεια. Ο ίδιος άνθρωπος είναι ικανός για καλές και κακές πράξεις. Εάν ωστόσο απομακρυνθούμε λίγο από το ηθικό νόημα του έργου που συνδυάζεται με το μοναχό θα μπορέσουμε να διακρίνουμε ένα φιλοσοφικό ζήτημα που είναι πιο ενδιαφέρον. Αντί να υποθέσουμε ότι όλοι οι αφηγητές του έργου είναι υστερόβουλοι ψεύτες όπως διαρκώς υποστηρίζει ο περιπλανώμενος δεχτούμε ότι ο κάθε αφηγητής είναι πεπεισμένος ότι διηγείται την αλήθεια τότε προκύπτει το ερώτημα πως είναι δυνατόν να ορισθεί η αντικειμενική αλήθεια όταν η αντίληψη των γεγονότων συνδέεται πάντοτε σφιχτά με την υποκειμενική μας ερμηνεία. Η οπτική γωνία ( το πλάνο στην κινηματογραφική τέχνη) του κάθε αφηγητή, το τι ασυναίσθητα θα επιλέξει να διηγηθεί ή να παραλείψει ( το μοντάζ αντιστοίχως) δημιουργούν μια εκδοχή της αλήθειας και της πραγματικότητας όπως απέδειξε ο σκηνοθέτης στη σκηνή του ξυλοκόπου που κινείται μέσα στο δάσος.


Los Olvidados 1950

 

Los Olvidados 1950

Ξεχασμένοι από την Κοινωνία


Σκηνοθεσία: Luis Buñuel

Σενάριο: Luis Alcoriza, Luis Buñuel

Είδος: Crime, Drama, Luis Bunuel

Διάρκεια: 01:25

Γλώσσα: Ισπανικά

Παίζουν:

Estela Inda: La madre de Pedro

Miguel Inclán: Don Carmelo, el ciego

Alfonso Mejía: Pedro

Roberto Cobo: El Jaibo

Alma Delia Fuentes: Meche

Francisco Jambrina: El director de la escuela granja

 

Όταν ο αγαπημένος σκηνοθέτης των απανταχού λεγόμενων cιneφίλ κρατά για την ανδαλουσιανή αρχή ένα ξυράφι, φοβού τη χαiδεμένη όραση των χαiδεμένων θεατών. Διότι αν οι σουρεαλιστικές διαθέσεις του Luis Bunuel έχουν αφήσει πίσω για καιρό τη Χρυσή τους Εποχή, η τότε σύγχρονη Los Olvidados ματιά προσθέτει στις ονειρικές σεκάνς τον πιο ωμό ρεαλιστικό εφιάλτη.

Και επειδή η λέξη κλειδί –κλισέ κάθε ανάλυσης που σέβεται τον εαυτό της και την σήμερον εποχή της, είναι απλώς η χιλιοειπομένη παγκοσμιοποίηση, επιστροφή στο «σοφό» ασπρόμαυρο κινηματογραφικό παρελθόν για περαιτέρω εξηγήσεις. Η μεταπολεμική Ιταλία του Vittorio De Sica λίγο πριν γεμίσει Κλέφτες Ποδηλάτων (Ladri di biciclette, 1948) ή αξιολύπητους συνταξιούχους (Umberto D., 1952), μας φέρνει σε επαφή με τους νεαρούς Giuseppe και Pasquale, δύο παιδιά, που εργάζονται ως λούστροι παπουτσιών (ο τίτλος του φιλμ προέρχεται από την ιταλική παραλλαγή του αγγλικού όρου «shoe shine») και ονειρεύονται να αγοράσουν ένα άσπρο άλογο. Όνειρο που γίνεται μεν πραγματικότητα με τη βοήθεια μιας συμμετοχής σε μαύρης αγοράς κομπίνα, έχει δε το τραγικό τίμημα της εμπειρίας ονόματι: φυλακές ανηλίκων.

Λίγα χρόνια μετά ο ήδη εν Μεξικό Bunuel ακολουθεί ανάλογη Sciuscia πορεία και εμπνέεται (;) από το νεορεαλιστικό De Sica μοντέλο για να προτείνει τη δική του εκδοχή του πραγματικού. Και αν μετά τη μίζερη όψη της Ρώμης, αλλάζουμε πλευρά του Ατλαντικού, τα εξαθλιωμένα προάστια της Mexico City από τον καιρό εκείνο δεν αποτελούσαν τον πλέον ασφαλή τουριστικό προορισμό. Στην 1951 προκειμένη περίπτωση, ο αρχηγός συμμορίας ανηλίκων Jaibo μόλις έχει δραπετεύσει από το αναμορφωτήριο και ξαναβρίσκει μεταξύ άλλων τον Pedro και τον υποτιθέμενο καταδότη Julian. Αν προσθέσουμε τον Ojitos, τη Meche, τον τυφλό Don Carmelo, ένα φόνο και τα λοιπά προερχόμενα από πραγματκά γεγονότα σημεία της ταινίας, δικαιολογούμε απολύτως τον olvidado τίτλο των Ξεχασμένων.

Μεξικάνικος νεορεαλισμός, λοιπόν, και μία μεταμόρφωση του πρώην Dali συνοδοιπόρου; Περισσότερο ένα φιλμ – πρόκληση με την πανταχού παρούσα υπογραφή του ποιητή Bunuel. Αν και η ρεαλιστική ετικέτα «αληθινή ιστορία» θέτει για άλλη μια φορά τα οντολογικά περί κινηματογράφου ερωτήματα, ο Ισπανός σκηνοθέτης παραδέχεται πως Οι Ξεχασμένοι αποτελούν κοινωνικής κατεύθυνσης ταινία, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για διδακτικού χαρακτήρα φιλμ. Καμία λύση ή πρόγραμμα προς υιοθέτηση δεν προτείνεται ως διέξοδος στο αδιέξοδο.Οι παγανιστικές πρακτικές, η απέραντη σκληρότητα, το χάος του οργανωμένου σύγχρονου τρόπου ζωής, το α λα Bunuel όνειρο, οι ελάχιστες παράλληλες στιγμές γλυκύτητας και η ανεξήγητη, σύμφωνα με το σκηνοθέτη, έλξη που ασκούν πάνω του οι άγνωστες και αλλόλοτες πλευρές της ύπαρξης, συνθέτουν ένα μοναδικό, απαισιόδοξο αλλά α-ξέχαστο Bunuel.

Και για να επανέλθουμε στην εικονική αναμέτρηση του τίτλου, οι ξεχασμένοι λούστροι παπουτσιών περνούν τα τοπικά σύνορα της Ρώμης η της Πόλης του Μεξικού. Το εισαγωγικό σχόλιο του Los Olvidados καθώς και η εναρκτήρια σεκάνς είναι σαφή: οι μεγάλες μοντέρνες πόλεις κρύβουν πίσω από τα επιβλητικά οικοδομήματα εστίες μιζέριας, όπου βρίσκουν καταφύγιο ελλιπώς τρεφόμενα παιδιά, χωρίς πρόσβαση σε σχολείο, ζώντας σε ελεεινές συνθήκες υγιεινής και με μελλοντική προοπτική την εγκληματικότητα. Διαδοχικά πλάνα του Μανχάταν, του Πύργου Άιφελ, του Μπιγκ Μπεν, του Τάμεση και της Πόλης του Μεξικό συνοδεύουν τα εισαγωγικά λεγόμενα. ΄Όσο για τη συνέχεια του εύγλωττου Bunuel σχολίου, επί της μεγάλης ή μικρής οθόνης αλλά και της σύγχρονης 2006 πραγματικότητας.

Κρατώντας για το τέλος το αρχικό κομμένο στα δύο μάτι του Ανδαλουσιανού Σκύλου, ας θυμηθούμε μία κινηματογραφική σύμπτωση. Κοινό και σινε κριτική της ιταλικής De Sica εποχής ποσώς εκτιμούν τη μίζερη Sciuscia εικόνα της Ρώμης και, όπως άλλωστε και για το μελλοντικό Umberto D., η εγχώρια αποτυχία είναι μονόδρομος . Η συνέχεια επί της Μεξικό μεριάς: οι Olvidados όχι απλά δεν ενθουσιάζουν για τις κινηματογραφικές τους αρετές, αλλά θεωρούνται επίθεση στη φήμη και την έξω εικόνα της χώρας. Όσο για τους εκτός συνόρων – συμβαίνει μακριά από εμάς -θεατές μετρούμε τις εξής διακρίσεις : ένα Sciuscia τιμητικό Academy Award (1948) και ένα Bunuel Cannes βραβείο σκηνοθεσίας (1951). Και μιας περί συμπτώσεων ο λόγος, εύλογα αναρωτιόμαστε: μήπως τελικά ο σινέ Κανόνας του Παιχνιδιού συνεχίζει να κάνει Shanghai Dreams; Η μήπως συνεχίζουμε να προτιμούμε τα ποκ κορν Safe Sex όνειρα και τις ανώδυνες Σειρήνες μακριά από τους Ομήρους στις Άκρες της πόλης

 


 

Young Man With A Horn 1950

Young Man With A Horn 1950

Η γυναίκα των χιμαιρών

  


Σκηνοθεσία: Michael Curtiz

Σενάριο: Carl Foreman, Edmund H. North, Dorothy Baker

Είδος: Biography, Doris Day, Drama, Music, Romance

Διάρκεια: 01:52

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Kirk Douglas: Rick Martin

Lauren Bacall: Amy North

Doris Day: Jo Jordan

Hoagy Carmichael: Willie 'Smoke' Willoughby

Juano Hernandez: Art Hazzard 

Μια ταινία για το πάθος ενός ατόμου για τη μουσική και για μια γυναίκα. Όταν τον προδώσει η δεύτερη, θα ασχοληθεί φρενιασμένα με την τρομπέτα του, μέχρι τη στιγμή που θα φτάσει στα όριά του και δεν θα μπορεί να παίξει τις νότες που θέλει. Θα νιώσει πάλι προδομένος και θα καταρρακωθεί. Αυτή είναι η ουσία, εν ολίγοις, της ταινίας Young Man with a Horn.

Ο Kirk Douglas μένει ορφανός πολύ μικρός και βρίσκει παρέα στη μοναξιά του τη μουσική. Ανακαλύπτει τη jazz και την τρομπέτα και παίρνει μαθήματα από τον διάσημο Art Hazzard. Μεγαλώνει και μαζί μεγαλώνει το ταλέντο του. Θα ψάξει για δουλειά σε ορχήστρες και έτσι θα γνωρίσει την τραγουδίστρια Doris Day και τον μετέπειτα μοναδικό του φίλο τον πιανίστα Σμόκι, που υποδύεται ο διάσημος μουσικοσυνθέτης Hoagy Carmichael. Ασυμβίβαστος όμως καθώς είναι, δεν θα μπορέσει να κάτσει να παίζει μουσικές άλλων και θα τους παρατήσει για να αναπτύξει τη δική του μουσική ταυτότητα. Τότε θα γνωρίσει τη Lauren Bacall, μια περίεργη φίλη της Doris Day, με την οποία αργότερα θα παντρευτούν αλλά η σχέση θα αποδειχθεί πολύ ψυχοφθόρα και θα οδηγήσει στα τραγικά αποτελέσματα.

Ελληνιστί «Η Γυναίκα των Χιμαιρών» είναι μια από τις καλές ταινίες που υπέγραψε ο Michael Curtiz. Τον βοηθάει η ερμηνεία του νεαρού Kirk Douglas, ο οποίος βρίσκεται στα πάνω του στην 10η ταινία του στα μόλις τέσσερα χρόνια καριέρας μέχρι τότε. Η νεαρή τραγουδίστρια Doris Day εμφανίζεται για πρώτη φορά σε δραματικό ρόλο και δεν τα πάει καθόλου άσχημα. Να πούμε, τέλος, ότι η ταινία είναι μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος της Dorothy Baker, το οποίο με τη σειρά του βασίστηκε σε αρκετά στοιχεία της βιογραφίας του διάσημου στο χώρο Bix Beiderbecke. Και να πούμε ότι κάποιες λεσβιακές αναφορές έκαναν μεγάλη εντύπωση τότε, αν και σήμερα τις προσπερνάς πολύ εύκολα.


The West Point Story 1950

The West Point Story 1950

Η Σχολή Διασκεδάζει

Σκηνοθεσία: Roy Del Ruth

Σενάριο: John Monks Jr., Charles Hoffman, Irving Wallace

Είδος: Comedy, Doris Day, Music

Διάρκεια: 01:47

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

James Cagney: Elwin 'Bix' Bixby

Virginia Mayo: Eve Dillon

Doris Day: Jan Wilson

Gordon MacRae: Tom Fletcher

Gene Nelson: Hal Courtland 

Η σημερινή ταινία είναι η δική μου εκδοχή στον Τζέιμς Κάγκνεϊ που τον έχουμε συνηθίσει σε ρόλους σκληρού, σε φιλμ νουάρ κλπ. Βέβαια κανείς δεν ξεχνάει την τεράστια επιτυχία του το Yankee Doodle Dandy από τις πιο αγαπημένες ταινίες όλων των εποχών. Τρία χρόνια μετά γυρίζει την ταινία The West Point Story (Η Σχολή Διασκεδάζει) ένα ακόμη μιούζικαλ σε σκηνοθεσία του Roy Del Ruth που μας έχει χαρίσει πλειάδα όμορφων μιούζικαλ όπως Three Sailors and a Girl, On Moonlight Bay (Νύχτα έρωτος), It Happened on Fifth Avenue. Στην ταινία πρωταγωνιστούν η Virginia Mayo η Doris Day και ο Gordon MacRae (Oklahoma!, Carousel). Πρόκειται για μια κεφάτη ζωντανή ταινία με έναν ασύγκριτο Κάγκνεϊ στον ρόλο του μεσόκοπου Δόκιμου του Γουέστ Πόιντ που είμαι σίγουρος πως θα απολαύσετε. Η μουσική είναι του Jule Styne που προτάθηκε για όσκαρ για την συγκεκριμένη ταινία.


 
 

Harvey 1950

Harvey 1950

Χάρβεϊ


  Σκηνοθεσία: Henry Koster

Σενάριο: Mary Chase, Oscar Brodney, Myles Connolly

Είδος: Comedy, Drama, FANTASY

Διάρκεια: 01:44

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Wallace Ford: Ellis Logfren / The Taxi Driver

William H. Lynn: Judge Omar Gaffney

Victoria Horne: Myrtle Mae Simmons

Jesse White: Martin Wilson

Cecil Kellaway: Dr. William Chumley

James Stewart: Elwood P. Dowd

 

Ο Harvey είναι ένας τεράστιος κούνελος, ύψους δύο μέτρων περίπου, που είναι πολύ καλός φίλος του James Stewart. Το θέμα είναι ότι εμείς δεν μπορούμε τον δούμε! Μόνος ο κύριος Stewart μπορεί! Αυτή η... παρεξήγηση είναι που οδηγεί τον πρωταγωνιστή μας σε απίστευτες περιπέτειες. Ο ρόλος ταιριάζει γάντι στον Stewart (ή ο Stewart ταίριαξε στο ρόλο;) δημιουργώντας έναν καλοκάγαθο χαρακτήρα που το μόνο που θέλει και προσπαθεί είναι να είναι όλοι ευτυχισμένοι. Χαμογελά συνεχώς κατά τη διάρκεια του φιλμ και επηρεάζει θετικά όσους βρίσκονται γύρω του. Μήπως θα έπρεπε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του;

Αυτή η —πολύ καλή, χαρούμενη και κωμική— ταινία του Henry Koster πρωτοπροβλήθηκε το 1950. Βασίστηκε στο ομώνυμο και βραβευμένο το 1945 με Pulitzer θεατρικό έργο της Mary Chase. Ο James Stewart έπαιξε πρώτα το ρόλο στο Broadway και απαίτησε να συμμετάσχουν στην ταινία οι ίδιοι ηθοποιοί που τον πλαισίωναν στο θέατρο. Η κυρία Josephine Hull που υποδύθηκε την αδερφή του Stewart τσέπωσε και ένα όσκαρ β' γυναικείου ρόλου.

Winchester '73 1950

Winchester '73 1950

Η Καραμπίνα Φάντασμα


Σκηνοθεσία: Anthony Mann

Σενάριο: Robert L. Richards, Borden Chase, Stuart N. Lake

Είδος: Action, Adventure, WESTERN

Διάρκεια: 01:33

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

James Stewart: Lin McAdam

Shelley Winters: Lola Manners

Dan Duryea: Waco Johnny Dean

Stephen McNally: Dutch Henry Brown

Millard Mitchell: High Spade 

Η πρώτη από τις πολλές ταινίες που συνεργάστηκαν μαζί ο James Stewart με τον Anthony Man και ίσως η καλύτερή τους! Ένα έξοχο φανταστικό γουέστερν με πολλούς χαρακτήρες να το πλαισιώνουν, ανάμεσά τους φυσικά και ο James Stewart . Μοναδικές ερμηνείες από τον κάθε χαρακτήρα με την δράση να κορυφώνεται στο τέλος της ταινίας. Προτεινεται ανεπιφύλακτα στους κλασσικούς ψαγμένους ταινιοειδούς…

Ο Λιν ΜακΆνταμ κερδίζει σε διαγωνισμό μια καραμπίνα Γουίντσεστερ, η οποία αυτόματα κλέβεται από τον Χένρι Μπράουν, τον δεύτερο του διαγωνισμού. Η καραμπίνα αλλάζει χέρια συνεχώς, αλλά πάντα ο Λιν είναι ξοπίσω της.


  

Rio Grande 1950

 

Rio Grande 1950

Ρίο Γκράντε


Kevin McGuinness, James Warner Bellah

Είδος: John Fort, Romance, WESTERN

Διάρκεια: 01:45

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

John Wayne: Lt. Col. Kirby Yorke

Maureen O'Hara: Mrs. Kathleen Yorke

Ben Johnson           Trooper: Travis Tyree

Claude Jarman Jr.: Trooper Jefferson 'Jeff' Yorke

Harry Carey Jr.: Trooper Daniel 'Sandy' Boone

Μετά τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, και ενώ μαίνονται οι μάχες με τους Απάτσι, ένας στρατιωτικός συναντά έπειτα από πολλά χρόνια τη σύζυγό του και το γιο του. Η επανένωση της οικογένειας σκιάζεται από το γεγονός ότι ο αξιωματικός πρόκειται να οδηγηθεί στο στρατοδικείο.


 

Κυριακή 14 Μαρτίου 2021

At War With The Army 1950

At War With The Army 1950

Ήρωες της... Καραβάνας


Σκηνοθεσία: Hal Walker

Σενάριο: James B. Allardice, Fred F. Finklehoffe

Είδος: Comedy, Drama, Jerry Lewis,

Musical, Romance, War

Διάρκεια: 01:30

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Dean Martin: 1st Sgt. Vic Puccinelli

Jerry Lewis: Pfc. Alvin Korwin

Mike Kellin: Sgt. McVey

Jimmie Dundee: Eddie

Dick Stabile: Pvt. Pokey

 

Η τρίτη ταινία του ντουέτου λέγεται “At War with the Army” και είναι επικεντρωμένη αποκλειστικά στο μουσικό-κωμικό μας ντουέτο το οποίο σ` αυτό το έργο τοποθετήθηκε σε μια στρατιωτική μονάδα στις ΗΠΑ. Ο Dean είναι φυσικά ο αρχιλοχίας που είναι ολίγον τι προβλεπόμενος και θέλει να πάει στο μέτωπο να πολεμήσει ενώ ο Jerry είναι ο φαντάρος που τραβάει τα πάνδεινα για να πάρει μια άδεια να δει τη γυναίκα του που γέννησε. Υπάρχουν κάποιες καλούτσικες κωμικές πινελιές, κάποια τραγούδια που περνάνε ως επί τω πλείστον αδιάφορα και ίσως απευθύνεται περισσότερο στους φαν του κυρίου Λιούις αλλά και στο ανδρικό κοινό που θέλει να διασκεδάσει με το θέμα του στρατού. Στα ελληνικά... βαφτίστηκε τρεις(!) φορές: «Ήρωες της... καραβάνας», «Φωτιά στα μπατζάκια του» και τέλος «Το κορόιδο του συντάγματος».

Για την ιστορία, είναι η δεύτερη ταινία που γύρισε το κωμικό ντουέτο, αλλά κυκλοφόρησε μετά τη συνέχεια της Ίρμας. Όταν υπέγραψαν στην Paramount, είχαν προσθέσει τον όρο να φτιάχνουν και μία ταινία το χρόνο από τη δικιά τους εταιρεία. Έτσι το πρώτο αποτέλεσμα αποτελεί αυτή η ταινία. Μετά από κάποια χρόνια όμως και κάποια οικονομικά προβλήματα, το ντουέτο υποχώρησε από τα οικονομικά δικαιώματα της ταινίας με αντάλλαγμα να μην κάνουν άλλη ταινία έξω από την Paramount. Με τα χρόνια, κανείς δεν ανανέωσε τα δικαιώματα του έργου και κυκλοφορεί πλέον χωρίς πνευματικά δικαιώματα. Μπορείτε να τη βρείτε σε δεκάδες DVD.


  

Σάββατο 13 Μαρτίου 2021

The Asphalt Jungle 1950

 

The Asphalt Jungle 1950

Η ζούγκλα της ασφάλτου

 


Σκηνοθεσία: John Huston

Σενάριο: Ben Maddow, John Huston, W.R. Burnett

Είδος: Crime, Drama, Film Noi

Διάρκεια: 01:52

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Sterling Hayden: Dix Handley

Louis Calhern: Alonzo D. Emmerich

Jean Hagen: Doll Conovan

James Whitmore: Gus Minissi

Sam Jaffe: Doc Erwin Riedenschneider

 

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες νουάρ, δομημένη πάνω σε ένα σφιχτό σενάριο από μια νουβέλα του Μπάρνετ. Ένας κακοποιός, ο Ντοκ με την οικονομική υποστήριξη ενός διεφθαρμένου δικηγόρου, του Αλόντσο, σχεδιάζει μια τέλεια ληστεία χρυσού. Ο Ντοκ συγκεντρώνει ένα γκρουπ από ημιεπαγγελματίες κακοποιούς και προχωρεί στο σχέδιο της ληστείας. Αρχικά, ο Αλόντσο επρόκειτο να προδώσει τον Ντοκ και την παρέα του, παίρνοντας για λογαριασμό του όλο το προϊόν της ληστείας. Ο Ντιξ όμως, ο πιο σκληρός της συμμορίας αντιλαμβάνεται τις προθέσεις του... Στο μεταξύ, η αστυνομία έχει τεθεί σε συναγερμό και εντοπίζει το κακότυχο κύκλωμα της συμμορίας. Οι ήρωες της ταινίας κυριαρχούνται απόλυτα από μια κακότυχη μοίρα που ποτέ δεν τους χαμογελά. Οι ίδιοι οι κακοποιοί ξεπερνιούνται από τις πλεκτάνες τους, καταδικασμένοι σε μια κούρσα θανάτου, εξαιτίας της ανελέητης μοίρας τους.




Sunset Boulevard 1950

Sunset Boulevard 1950

Η Λεωφόρος της Δύσεως

  



Σκηνοθεσία: Billy Wilder

Σενάριο: Charles Brackett, Billy Wilder, D.M. Marshman Jr.

Είδος: Drama, Film Noir, Romance

Διάρκεια: 01:50

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

William Holden: Joe Gillis

Gloria Swanson: Norma Desmond

Erich von Stroheim: Max Von Mayerling

Nancy Olson           Betty: Schaefer

Fred Clark: Sheldrake

 

Το πτώμα του Τζο Γκίλις επιπλέει στην πισίνα μιας έπαυλης στη Λεωφόρο της Δύσης του Χόλυγουντ. Πριν από έξι μήνες ο νεαρός Τζο προσπαθούσε να πουλήσει σενάρια στην Παραμάουντ. Ο δρόμος τον έφερε στην πόρτα της Νόρμα Ντέσμοντ, μιας ξεχασμένης σταρ του βωβού σινεμά. Εκείνη ήθελε να επανέλθει στο προσκήνιο. Εκείνος ήθελε να γίνει διάσημος.

Μια από τις ωραιότερες ταινίες του Μπίλι Γουάιλντερ. Ένα φιλμ που έχει μείνει ανέπαφο στο χρόνο και συνδυάζει κατά τρόπο μοναδικό το γέλιο, το δάκρυ, τη σάτιρα, το σαρκασμό, το ηθικό και το ανήθικο στοιχείο. Η "Λεωφόρος της Δύσεως" μιλά κυρίως για την παρακμή του Χόλυγουντ και για τα τέρατα που δημιουργεί, ιερά και μη. Παράλληλα όμως εξερευνά την ανθρώπινη φύση, μέσα από την ιστορία δύο ατόμων που ζουν με αυταπάτες. Πιστεύοντας ότι είναι ζήτημα χρόνου να αναγνωριστεί ως σεναριογράφος, ο νεαρός Τζο Γκίλις μπαίνει στην υπηρεσία της Νόρμα Ντέσμοντ, μιας ξεπεσμένης βαμπ του βωβού σινεμά που νομίζει ότι είναι ακόμα περιζήτητη. Στην πραγματικότητα κανείς δεν τη θυμάται. Οι νεότεροι του χώρου δεν την ξέρουν καν, ενώ τα γράμματα θαυμαστών που λαμβάνει τα γράφει ο υπηρέτης της. Ο Τζο δέχεται να παίξει το παιχνίδι, ακόμα και όταν εκείνη δείχνει "κτητικές" τάσεις απέναντί του. Όταν ξυπνήσει από το όνειρο, θα αντιληφθεί ότι έχει καταλήξει ζιγκολό. Και όταν αποφασίσει να σπάσει τους καθρέφτες που περιβάλλουν τη θεά, θα βρεθεί με τρεις σφαίρες στην πλάτη. Η Γκλόρια Σβάνσον, βαμπ του βωβού και η ίδια, πραγματοποιεί μια δυναμική εμφάνιση στο ρόλο της Ντέσμοντ. Τον μπάτλερ υποδύεται ο Έριχ φον Στροχάιμ, ο θρυλικός σκηνοθέτης της "Απληστίας" (1924). Μορφές του Αμερικανικού κινηματογράφου, όπως ο Σεσίλ ντε Μιλ, η Έντα Χόπερ και ο Μπάστερ Κίτον, παίζουν τον εαυτό τους, ενώ ατάκες από την ταινία ("Είμαι έτοιμη για το κοντινό μου, κύριε Ντε Μιλ") πέρασαν στο λεξιλόγιο των σινεφίλ. Το "Sunset Boulevard" ήταν υποψήφιο για έντεκα Όσκαρ και έξι Χρυσές Σφαίρες. Απέσπασε τα Όσκαρ Σεναρίου, Μουσικής και Σκηνικών και τις Σφαίρες Καλύτερης Ταινίας, Α΄ Γυναικείου Ρόλου, Σκηνοθεσίας και Μουσικής, στην κατηγορία των κοινωνικών ταινιών. Η έκδοση DVD περιοχής 2 είναι ένα must have για τους συλλέκτες. Ό,τι υλικό υπήρχε διαθέσιμο περιλαμβάνεται στα έξτρα (συν ο σχολιασμός από το βιογράφο του σκηνοθέτη), ενώ η ποιότητα της εικόνας (στο αυθεντικό τετράγωνο κάδρο) και του ήχου (μονοφωνικός) είναι άριστη.

In A Lonely Place 1950

In A Lonely Place 1950

Διψασμένος για Ηδονή


Σκηνοθεσία: Nicholas Ray

Σενάριο: Andrew Solt, Edmund H. North,

Dorothy B. Hughes

Είδος: Drama, Film Noir, Mystery

Διάρκεια: 01:34

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Humphrey Bogart: Dixon Steele

Gloria Graham: Laurel Gray

Frank Lovejoy: Brub Nicolai

Carl Benton Reid: Capt. Lochner

Art Smith: Mel Lippman

 Ο σεναριογράφος Ντίξον Στιλ έχει αναλάβει την απεχθή δουλειά να διασκευάσει ένα φτηνό μπεστ-σέλερ κι έχει βάλει την φίλη του να του το εξηγεί με δικά της λόγια. Το ίδιο βράδυ, η κοπέλα θα βρεθεί δολοφονημένη κι ο Στιλ είναι ο βασικός ύποπτος.

Ωραίο το αφιέρωμα της κρατικής τηλεόρασης στον Nicholas Ray. Είχαμε την ευκαιρία να δούμε κάποιες ταινίες του που σπάνια βλέπουμε στην τηλεόραση πλέον. Το απογευματάκι όμως είδαμε την ταινία In a Lonely Place του 1950, και όχι στην τηλεόραση.

Ο Humphrey Bogart πρωταγωνιστεί στο ρόλο του εκρηκτικά βίαιου, μοναχικού και σχετικά άνεργου σεναριογράφου που βρίσκεται ύποπτος για φόνο. Το άλλοθί του θα είναι μια άγνωστη γειτόνισσά του, την οποία θα ερωτευτεί. Η σχέση που θα αναπτυχθεί μεταξύ τους θα σταθεροποιήσει τις κρίσεις του και θα τον βάλει πάλι στον επαγγελματικό χάρτη. Κάποια βίαια ξεσπάσματα όμως θα τρομάξουν το αμόρε του και θα μεγαλώσουν τις αμφιβολίες της για το πόσο αθώος είναι ο Μπόγκι μας. Αυτές οι υποψίες θα οδηγήσουν τη σχέση τους σε αδιέξοδο...

Εκπληκτική ταινία του Nicholas Ray, ο οποίος για άλλη μια φορά χειρίζεται με μαεστρία θέματα με αντικοινωνικούς χαρακτήρες που βρίσκονται σε αδιέξοδο. Ο Μπόγκι πάντως σε σημεία μου θύμισε τον James Dean στο Επαναστάτης Χωρίς Αιτία? υπερόπτης, άκεφος, αντιδραστικός με τους πάντες και τα πάντα. Και η σκηνή στο αυτοκίνητο μετά το πάρτι στην παραλία μου θύμισε Χίτσκοκ και Υποψίες, αλλά αυτά είναι μικρολεπτομέρειες που δεν μας επηρέασαν στο να μην απολαύσουμε αυτήν την σκοτεινή ταινία. Άλλη μια ταινία στην οποία ο Ray ανακατεύει διάφορα κινηματογραφικά είδη για να φτιάξει στο τέλος ένα... αριστούργημα.