HOUSE OF DRACULA 1945

HOUSE OF DRACULA 1945

Το σπίτι του Δράκουλα

Σκηνοθεσία: Erle C. Kenton

Σενάριο: Edward T. Lowe Jr., Dwight V. Babcock, George Bricker

Είδος: Fantasy, Horror ΔΕ 40, Sci-Fi

Διάρκεια: 1h 7m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Lon Chaney Jr.: Lawrence Talbot / The Wolf Man

John Carradine: Dracula / Baron Latos

Martha O'Driscoll: Miliza Morelle

Lionel Atwill: Police Inspector Holtz

Onslow Stevens: Dr. Franz Edlemann

Jane Adams: Nina

Ludwig Stössel: Siegfried

Glenn Strange: The Frankenstein Monster

 

    Ο Δράκουλας φτάνει στο γραφείο του Δρ Έντελμαν ζητώντας μια θεραπεία για τον βαμπιρισμό του. Ωστόσο, αυτό είναι ένα τέχνασμα του Δράκουλα για να πλησιάσει την όμορφη γυναίκα βοηθό του Δρ Έντελμαν και να τη μετατρέψει σε βαμπίρ. Εν τω μεταξύ, ένας ειλικρινής Λόρενς Τάλμποτ, γνωστός ως ο Λύκος, καταφθάνει αναζητώντας μια θεραπεία για τη λυκαθρωπία του. Όταν η πρώτη προσπάθεια του Δρ Έντελμαν αποτυγχάνει, ο Τάλμποτ προσπαθεί να αυτοκτονήσει πηδώντας από έναν γκρεμό, αλλά αντ' αυτού βρίσκει ένα δίκτυο υπόγειων σπηλαίων όπου το τέρας του Φρανκενστάιν βρίσκεται σε στάση. Ακολουθεί χάος καθώς τα τρία τέρατα πολεμούν το ένα για την κυριαρχία του άλλου 

Dead Of Night 1945

 Dead Of Night 1945

Μάντεψε Ποιον

θα Σκοτώσουν Απόψε

Σκηνοθεσία: Alberto Cavalcanti

Σενάριο: Charles Crichton

Είδος: Horror, Mystery, Thriller

Διάρκεια: 01:42

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Mervyn Johns: Walter Craig (segment Linking Story)

Roland Culver: Eliot Foley (segment Linking Story)

Mary Merrall: Mrs. Foley (segment Linking Story)

Googie Withers: Joan Cortland (segment Linking Story)

Frederick Valk: Dr. Van Straaten (segment Linking Story)

 

Το σινεμά προσπάθησε πολλές φορές μέσα από σπονδυλωτές ιστορίες να αναπαράγει το κλίμα μιας παρέας ανθρώπων που διηγούνται ιστορίες για φαντάσματα και ανεξήγητα φαινόμενα γύρω από μια φωτιά. Ποτέ όμως τόσο επιτυχημένα όσο στο «Dead of Night» του θρυλικού στούντιο Ealing, υπεύθυνου για μερικές από τις καλύτερες βρετανικές κωμωδίες.

Επτά άνθρωποι, μαζεμένοι σε ένα ειδυλλιακό εξοχικό, αφηγούνται δυσοίωνες εμπειρίες επαφής τους με το υπερφυσικό. Ένας στοιχειωμένος καθρέφτης, μία ερωτική αντιζηλία που ξεφεύγει από τα όρια, το φάντασμα ενός παιδιού και το κορυφαίο επεισόδιο με τον Μάικλ Ρεντγκρέιβ στον ρόλο ενός εγγαστρίμυθου που καταλαμβάνεται από την προσωπικότητα της κούκλας του, ενώνονται ευφυέστατα σε ένα αμάλγαμα γοτθικού τρόμου, ψυχανάλυσης, εύθραυστης ατμόσφαιρας και ανέλπιστου χιούμορ.

Παρά την ηλικία του, το μακάβριο αυτό γαϊτανάκι των Ρόμπερτ Χάμερ, Μπέιζιλ Ντίρντεν, Τσαρλς Κράιτον και Αλμπέρτο Καβαλκάντι διατηρεί ανέπαφη την ονειρική υφή και τη βρετανικότητά του, αποδεικνύοντας ότι ο τρόμος μπορεί να είναι ταυτόχρονα αποτελεσματικός και καλόγουστος. Διόλου τυχαία, η επιρροή του σε μετέπειτα ταινίες του είδους, από το «Ψυχώ» μέχρι τις τηλεοπτικές σειρές τύπου «Στη Ζώνη του Λυκόφωτος» και «Ιστορίες από την Κρύπτη», υπήρξε μνημειώδης. 

Σκηνοθεσία: Alberto Cavalcanti

Σενάριο: Charles Crichton

Είδος: Horror, Mystery, Thriller

Διάρκεια: 01:42

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Mervyn Johns: Walter Craig (segment Linking Story)

Roland Culver: Eliot Foley (segment Linking Story)

Mary Merrall: Mrs. Foley (segment Linking Story)

Googie Withers: Joan Cortland (segment Linking Story)

Frederick Valk: Dr. Van Straaten (segment Linking Story)

 

Το σινεμά προσπάθησε πολλές φορές μέσα από σπονδυλωτές ιστορίες να αναπαράγει το κλίμα μιας παρέας ανθρώπων που διηγούνται ιστορίες για φαντάσματα και ανεξήγητα φαινόμενα γύρω από μια φωτιά. Ποτέ όμως τόσο επιτυχημένα όσο στο «Dead of Night» του θρυλικού στούντιο Ealing, υπεύθυνου για μερικές από τις καλύτερες βρετανικές κωμωδίες.

Επτά άνθρωποι, μαζεμένοι σε ένα ειδυλλιακό εξοχικό, αφηγούνται δυσοίωνες εμπειρίες επαφής τους με το υπερφυσικό. Ένας στοιχειωμένος καθρέφτης, μία ερωτική αντιζηλία που ξεφεύγει από τα όρια, το φάντασμα ενός παιδιού και το κορυφαίο επεισόδιο με τον Μάικλ Ρεντγκρέιβ στον ρόλο ενός εγγαστρίμυθου που καταλαμβάνεται από την προσωπικότητα της κούκλας του, ενώνονται ευφυέστατα σε ένα αμάλγαμα γοτθικού τρόμου, ψυχανάλυσης, εύθραυστης ατμόσφαιρας και ανέλπιστου χιούμορ.

Παρά την ηλικία του, το μακάβριο αυτό γαϊτανάκι των Ρόμπερτ Χάμερ, Μπέιζιλ Ντίρντεν, Τσαρλς Κράιτον και Αλμπέρτο Καβαλκάντι διατηρεί ανέπαφη την ονειρική υφή και τη βρετανικότητά του, αποδεικνύοντας ότι ο τρόμος μπορεί να είναι ταυτόχρονα αποτελεσματικός και καλόγουστος. Διόλου τυχαία, η επιρροή του σε μετέπειτα ταινίες του είδους, από το «Ψυχώ» μέχρι τις τηλεοπτικές σειρές τύπου «Στη Ζώνη του Λυκόφωτος» και «Ιστορίες από την Κρύπτη», υπήρξε μνημειώδης.

Spellbound 1945

Spellbound 1945

Νύχτα Αγωνίας

Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Ben Hecht, John Palmer, Hilary St George Saunders,

Angus MacPhail, May E. ROMM

Είδος: HITCHCCOCK ΔΕ 40, Mystery, Romance, Thriller

Διάρκεια: 01:51

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Ingrid Bergman: Dr. Constance Petersen

Gregory Peck: John Ballantyne

Michael Chekhov: Dr. Alexander Brulov

Leo G. Carroll: Dr. Murchison

Rhonda Fleming: Mary Carmichael

 

Και να μπροστά μου μια «Νύχτα Αγωνίας» δια χειρός Άλφρεντ Χίστκοκ. Ο πολυτάλαντος δημιουργός έριξε σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον την Ίνγκριντ Μπέργκμαν και αυτή τα έβγαλε πέρα με μαεστρία.

Η Μπέργκμαν υποδύεται μια ψυχαναλύτρια περικυκλωμένη από άνδρες συναδέλφους σε κάποιο ίδρυμα. Η σοβαρότητά και η απερίσπαστη αφοσίωσή της στη δουλειά παύουν όταν στη ζωή της εισβάλει ο Γκρέκορι Πέκ, ως νέος διευθυντής του ιδρύματος. Ο όμορφος άντρας όμως κρύβει ένα μυστικό το οποίο δύσκολα να αποκαλυφθεί εφόσον ο ίδιος πάσχει από αμνησία. Η ερωτευμένη Κόνστανς αποφασίζει να βοηθήσει τον καλό της να θυμηθεί και με τις αναμνήσεις του να βρεθεί ο δολοφόνος ενός γιατρού.

Μπορεί να μην είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του Hitchcock αλλά τα υποκειμενικά της πλάνα έχουν μείνει στην ιστορία του σινεμά για την ένταση που προσδίδουν στο στόρι. Βραβεύθηκε με Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου ενώ αξιοσημείωτη είναι και η σεκάνς-όνειρο, εμπνευσμένη από έργα του Νταλί!

  

And Then There Were None (1945)

And Then There Were None (1945)

Οι 10 Μελλοθάνατοι

Σκηνοθεσία: René Clair

Σενάριο: Agatha Christie

Είδος: Crime, Drama, Mystery

Διάρκεια: 1h 37min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Barry Fitzgerald: Judge Francis J. Quincannon

Walter Huston: Dr. Edward G. Armstrong

Louis Hayward: Philip Lombard

Roland Young: Detective William Henry Blore

June Duprez: Vera Claythorne

Mischa Auer: Prince Nikita Starloff

 

Στο γνωστό μυθιστόρημα της Agatha Chistie, "10 Μικροί Νέγροι", 10 άγνωστοι μεταξύ τους επισκέπτες προσκαλούνται σε μία απομονωμένη βίλα.

Ο οικοδεσπότης, που δεν εμφανίζεται στους καλεσμένους του, τους έχει αυθαίρετα χαρακτηρίσει ως δολοφόνους για "εγκλήματα" τους, (που δεν τιμωρήθηκαν) και αρχίζει με αργό τρόπο να τους ξεκάνει, ένας προς έναν, αποδίδοντας έτσι την δική του δικαιοσύνη...

Σε αυτή την διασκευή του μυθιστορήματος, παρομοίως οι 10 καλεσμένοι αρχίζουν να... ελαττώνονται με σκληρούς τρόπους, (δηλητήριο, μπαλτάς, στραγγαλισμός, κτλ..) μέχρις που καταλαβαίνουν ότι ο δολοφόνος βρίσκεται ανάμεσα τους...

Οταν έχουν μείνει ζωντανοί πλέον 2-3, αναγκάζονται να σκαρφιστούν ένα σχέδιο για να αναγκάσουν τον δολοφόνο να αποκαλυφθεί.

Το έργο αποδίδει υποτονικά, σε σκηνοθεσία Rene Clair και ελεύθερη σεναριογραφία, το σπουδαίο θρίλερ της Agatha Christie.

Tarzan and the Amazons (1945)

Tarzan and the Amazons (1945)

Ο ΤΑΡΖΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΑΖΌΝΕΣ

  Σενάριο: Hans Jacoby

Είδος: Hans Jacoby

Διάρκεια: 1h 16min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Johnny Weissmuller: Tarzan

Brenda Joyce: Jane

Johnny Sheffield: Boy

            Henry Stephenson: Sir Guy Henderson

Maria Ouspenskaya: Amazon Queen

Barton MacLane: Balliste

Donald Douglas: Andres

 

    Ο Ταρζαν το Αγόρι και η Τσίτα, φεύγουν από το σπίτι τους στην ζούγκλα για να υποδεχτούν την Τζέην, η οποία επιστρέφει από την Αγγλία, καθώς ο πόλεμος πλέον τελείωσε. Στον δρόμο τους συναντούν μια νεαρή γυναίκα η οποία δέχεται επίθεση από ένα μαύρο πάνθηρα. Ο Ταρζάν σώζει την γυναίκα και αναλαμβάνει να την μεταφέρει στην πόλη της καθώς η ίδια έχει τραυματιστεί στο πόδι και δεν μπορεί να περπατήσει. Λέγοντας στο Αγόρι να τον περιμένει εκεί, μεταφέρει την τραυματισμένη γυναίκα μέσα από ένα ορεινό πέρασμα στην κοιλάδα Palmyria. όπου βρίσκεται η πόλη της. Σε αυτήν την κρυμμένη πόλη κατοικούν μόνο γυναίκες. οι επονομαζόμενες «Αμαζόνες». Τα πλούτη της πόλης είναι αμύθητης αξίας και ο ισχυρός νόμος που επικρατεί εκεί λέει ότι, όποιος ξένος επισκέπτης εισβάλει στην πόλη, θανατώνεται. Φυσικά αυτό δεν ισχύει για τον Ταρζάν, ο οποίος είναι παλιός γνώριμος των Αμαζόνων και έχει φυλάξει το μυστικό τους καλά. Το Αγόρι παρακούοντας τον Ταρζάν, τους ακολουθεί σε απόσταση, ανακαλύπτοντας τη θέση της πόλης και στη συνέχεια επιστρέφει πίσω, δήθεν περιμένοντας. 

   Εν τω μεταξύ κατά τη διάρκεια της επίθεσης του πάνθηρα, πέφτει από το χέρι της γυναίκας ένα χρυσό βραχιόλι το οποίο βρίσκει η Τσίτα και το κρύβει. Οταν θα συναντηθούν με την Jane, η Τσίτα εμφανίζει το βραχιόλι και της το προσφέρει. Μια ομάδα από εξερευνητές-αρχαιολόγους που βρίσκονται εκεί, με επικεφαλής  τον Sir Guy Hendersotι, βλέπουν το  βραχιόλι και συμπεραίνουν ότι προέρχεται από μία υποτιθέμενη, χαμένη πόλη. όπου κατοικούν οι Αμαζόνες. Οι εξερευνητές προσπαθούν να πείσουν τον Ταρζάν να τους οδηγήσει στην Paιmyria αλλά αυτός αρνείται. Το Αγόρι όμως, που έχει εξαπατηθεί από τα λε- γόμενα των ανδρών, οι οποίοι ισχυρίζονται πως έχουν σαν σκοπό να βοηθήσουν την πρόοδο της επιστήμης, τους καθοδηγεί εκεί…

Wonder Man (1945)

Wonder Man (1945)

Δύο φορές την ίδια αγάπη

Σκηνοθεσία: H. Bruce Humberstone

Συγγραφείς: Don Hartman , Melville Shavelson

Παίζουν: Danny Kaye, Virginia Mayo, Vera-Ellen

Είδος: Comedy, Fantasy, Musical – Διάρκεια: 1 ώρα και 38 λεπτά.

Ελληνικοί υπότιτλοι μεταφρασμένε από εμένα.

Το «Wonder Man» είναι μία μουσική ταινία του 1945 με πρωταγωνιστή τον Danny Kaye και Virginia Mayo. Βασίζεται σε σύντομη ιστορία του Arthur Sheekman, προσαρμοσμένη για την οθόνη από το τους συγγραφείς Jack Jevne και Eddie Moran, με παραγωγό τον Samuel Goldwyn, και σκηνοθεσία από τον H. Bruce Humberstone. Η Mary Grant σχεδίασε τα κοστούμια της ταινίας.

Πλοκή

Ο Danny Kaye παίζει δύο ρόλους. Παίζει και τα δύο δίδυμα ομοζυγωτικά αδέλφια, που μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό. Στον χαρακτήρα όμως είναι εντελώς διαφορετικοί. Ο Buster Dingle, που εμφανίζεται με το καλλιτεχνικό ψευδόνημο: «Buzzy Bellew», είναι μια δυνατή ταλαντούχα προσωπικότητα που εμφανίζεται στο καμπαρέ «Πελεκάνος», όπου χορεύει, τραγουδά και με τις κωμικές του ατάκες ξεσηκώνει τους θεατές. Αντίθετα, ο Edwin Dingle είναι ένας φιλομαθής, ήσυχος βιβλιοφάγος και γράφει ένα βιβλίο ιστορίας. Τα δύο αδέλφια δεν έχουν δει ο ένας τον άλλο για χρόνια.

Ο Buster γίνεται μάρτυρας σε ένα φόνο που διέπραξε ο αρχιγκάνγκστερ "Ten Grand Jackson " (Steve Cochran), και δολοφονείται ο ίδιος αμέσως, για να μη καταθέσει ως μάρτυρας στο δικαστήριο. Έρχεται πίσω όμως σαν φάντασμα, καλώντας τον αδελφό του για να βοηθήσει να φέρει τον δολοφόνο στη δικαιοσύνη. Ως αποτέλεσμα, ο ντροπαλός Edwin πρέπει να εμφανιστής σαν να είναι ο αδελφός του ο Buster και να καταθέσει στο δικαστήριο.

Εν τω μεταξύ, για να μην γίνει γνωστός ο θάνατος του Buster, πρέπει να τον αντικαθιστά και στους ρόλους που εμφανίζεται στο κέντρο «Πελεκάνος». Ο Edwin δεν έχει τις καλλιτεχνικές ικανότητες του αδελφού του, γι αυτό το φάντασμα του Buster εισέρχεται στο σώμα του Edwin, και παίζει ο ίδιος τους ρόλους του με αποτέλεσμα να συμβαίνουν διάφορα εξωφρενικά αποτελέσματα.

Η ταινία βραβεύτηκε με το Όσκαρ για τα καλύτερα Ειδικά Εφέ, το 1946. Βέβαια με τα σημερινά τεχνολογικά δεδομένα, τα βραβευμένα «εφέ» δείχνουν πολύ παιδαριώδη, αλλά οι καιροί έχουν αλλάξει.

Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το DVD της ταινίας που πρέπει να είναι μεταφορά της από βιντεοκασέτα, γι αυτό και οι υπότιτλοι είναι καμένοι επάνω της. Υπότιτλοι προβληματικοί, ελλείπεις, με λάθος συγχρονισμό και μεταφράσεις. Έπρεπες λοιπόν να μεταφράσω τους υπότιτλους από την αρχή. Στο διαδίκτυο όμως υπάρχουν μόνο Πορτογαλικοί και Σέρβικου υπότιτλοι. Η δουλειά λοιπόν δεν ήταν καθόλου εύκολη κα με ταλαιπώρησε κάμποσες μέρες. Τελικά πιστεύω κάτι να κατάφερα.

Les enfants du paradis (1945)

Les enfants du paradis (1945)

Τα Παιδιά του Παραδείσου

 

του Marcel Carné

Σκινοθεσία: Marcel Carné

Σενάριο: Jacques Prévert (scenario and dialogue)

Παίζουν; Arletty, Jean-Louis Barrault και Pierre Brasseur 

Υπότιτλοι ενσωματωμένοι

 

Μία από τις λίγες φορές που η μετάφραση του τίτλου είναι κατά λέξη ορθή, αλλά δεν εκφράζεται το νόημα διότι πρόκειται περί ιδιωματισμού. Με την φράση: Τα παιδιά του Παραδείσου, δεν εννοούμε τα παιδιά που είναι στον επουράνιο παράδεισο και όχι στην κόλαση, αλλά τα παιδιά της γαλαρίας, του εξώστη. Τα παιδιά που δεν έχουν αρκετά χρήματα για να παρακολουθήσουν μια θεατρική παράσταση από την πλατεία, έχουν όμως πολύ περισσότερες γνώσεις από τους θεατές της πλατείας και είναι απαιτητικοί. Οι δε ηθοποιοί, όταν κάνουν τις πρόβες τους, στο μυαλό τους έχουν αυτά τα παιδιά, αγωνιούν αν θα αρέσουν σε αυτούς και όχι στους επιδειξίες θεατές της πλατείας, που ελάχιστα καταλαβαίνουν από τέχνη. Τα παιδιά αυτά μπορούμε να τα παρομοιάσουμε με τα με τα δικά μας παιδιά του εξώστη στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (άλλοτε).
Οι Εγγλέζοι έκαναν το ίδιο λάθος, μεταφράζοντας και αυτοί τον τίτλο κατά λέξη. Όχι όμως οι Γερμανοί οι οποίοι σε αυτούς ο εξώστης, η γαλαρία, λέγεται Όλυμπος και οι νέοι που συχνάζουν εκεί λέγονται παιδιά του Ολύμπου.
Ας έρθουμε τώρα στα της ταινίας. Ο Marcel Carné γύρισε την τρίωρη ταινία αυτή το 1945, μεσούσης της Γερμανικής κατοχής. Οι κατακτητές δεν επέτρεπαν όμως τις ταινίες που διαρκούσαν πάνω από δύο ώρες. Έτσι αναγκάστηκε ο σκηνοθέτης να την κόψη στα δύο και να την παρουσιάσει σε δύο δώσεις. Μετά την απελευθέρωση η ταινία επανενώθηκε σε τρίωρη, αλλά τα βάσανα του Marcel Carné δεν τελείωσαν. Αντίζηλοι, κινούμενοι δήθεν από πατριωτικά ελατήρια, τον κατηγόρησαν για συνεργασία με τους κατακτητές. Πέτυχαν δε να απαγορευτούν οι προβολές ταινιών του και να του αφαιρεθεί το δικαίωμα να κάνει ταινίες! Οι απαγορεύσεις αυτές κράτησαν μέχρι το 1947. Το 1995, σε ψηφοφορία που έγινε μεταξύ ανθρώπων του σινεμά, οι ταινία αυτή ανακηρύχθηκε ως η ανώτερη γαλλική ταινία όλων των εποχών!
Ο πολλά βαρύς Ζαν-Λουί-Γκοντάρ, όταν ήλθε κάποτε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Marcel Carné και έκανε πως δεν τον είδε. Αργότερα όμως φαίνεται ότι ωρίμασε, διότι όταν τον ξανασυνάντησε, τον χαιρέτισε εγκάρδια.

Η υπόθεση ταινίας θεωρείται ότι είναι μία Γαλλική απάντηση στο «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» των Αμερικανών. Ασπρόμαυρή βέβαια απάντηση.
Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο χώρο του θεάματος στο Παρίσι του 1840. Περιστρέφεται γύρο από την ζωή μιας διάσημης για την εποχή ηθοποιού, της Garance.
Αναφέρεται στους έρωτές της με έναν κλέφτη, έναν σπουδαίο ηθοποιό της παντομίμας που τον υποδύεται ο καταπληκτικός Jean-Louis Barrault

 

 

και με έναν αριστοκράτη. Όλοι αυτοί οι χαρακτήρες βασίστηκαν σε υπαρκτά πρόσωπα του 19ου αιώνα. Το σενάριο του Πρεβέρ είναι Ντοστογευστικής κλάσης και η μοιραία ηρωίδα Garance ξεπερνά και την ηρωίδα του Ζολά τη Νανά. Την υποδύεται η καταπληκτική Arletty οι οποία παρά τα 47 της χρόνια(!) γοητεύει.

 

Γενικά η ταινία παρ’ όλη την μεγάλη της διάρκεια και την έλλειψη περιπέτειας, δεν είναι καθόλου κουραστική και παρακολουθείται με ενδιαφέρον.

Να σας πω ότι είχα αρχίσει να μεταφράζω τους υπότιτλους και ήμουν περίπου στη μέση όταν ξαφνικά ανέβηκαν από κάποιον στο ιντερνέτ και είναι αρκετά αξιόλογοι, έτσι θα μπορέσω να ασχοληθώ με κίτι άλλο.

A tree grows in Brooklyn (1945)

A tree grows in Brooklyn (1945)

Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν

Στην Ελλάδα παίχτηκε με τον τίτλο: ΧΑΜΕΝΑ ΝΙΑΤΑ

 

 

Σκηνοθεσία: Elia Kazan

Συγγραφείς: Tess Slesinger  και  Frank Davis (σενάριο).

Από το μυθιστόρημα της Betty Smith

Παίζουν: Dorothy McGuire, Joan Blondell και James Dunn

Ο Elia Kazan, σε μία κακοποίηση του μυθιστορήματος της Μπεττυ Σμιθ

Υπότιτλοι εδώ:

 http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/4236893/a-tree-grows-in-brooklyn-el

Πολλοί μου είχατε ζητήσει τους υπότιτλους για την ταινία αυτή.

Για να σας διευκρινίσω το γιατί χαρακτηρίζω κακοποίηση του βιβλίου της Μπέτη Σμιθ "ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΣΤΟ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ" την παρούσα ταινία του Καζάν, διαβάστε παρακάτω τι έγραψα ως σχόλιο στην παρουσίαση της ταινίας στο ΜΠΛΟΚ του ZISI:

 

 Σε συνέχεα των σχολείων μου, αφού μετέφρασα τους υπότιτλους αυτής της ταινίας και την μελέτησα αρκετά, έχω να παρατηρήσω τα εξής:
Όποιος βλέπει αυτή την ταινία χωρίς να γνωρίσει το μυθιστόρημα, αντιλαμβάνεται ένα απλό μελό. Όποιος όμως γνωρίζει το μυθιστόρημα, δεν ενθουσιάζεται και πολύ! Στην πραγματικότητα λείπει η μισή ιστορία! Υπάρχει άλλη τόση ιστορία με τα προβλήματα της κοπέλας ως έφηβης. Για να μπορέσει ο σεναριογράφος να δώσει ένα βιαστικό τέλος, φθάνει στο σημείο να μας παρουσιάζει τη θεία να προσπαθεί να βρει γαμπρό στην παιδούλα ανιψιά της! 

 

 

! Το μυθιστόρημα ήταν διαφορετικό. Η κοπέλα μετά την αποφοίτησή της από την βασική εκπαίδευση αναγκάζεται να εργαστεί και όχι να πάει σε κολέγιο όπως ποθούσε. Εργάζεται σε ένα γραφείο που μελετά τον καθημερινό τύπο και κρατάει αποκόμματα για θέματα που ενδιαφέρουν κάποιους πελάτες. Τότε γνωρίζει και τον έρωτα στο πρόσωπο κάποιου «Λη».
Μελετώντας τις εφημερίδες με φρίκη και έκπληξη διαβάζει ότι στην Ευρώπη κηρύχτηκε πόλεμος! Με το ψαλίδι κόβει το σχετικό άρθρο και το βάζει στον προσωπικό της φάκελο, αδιαφορώντας για το τι έγραφε πίσω του. Στον πόλεμο κατατάσσεται και ο αγαπημένος της, όπου εκεί λήγει το ρομάντζο καθότι αυτός ή σκοτώνεται ή εξαφανίζεται. Δεν θυμάμαι.
Στη συνέχεια η κοπέλα εκφράζει την επιθυμία να συνεχίσει την εκπαίδευσή της. Το αφεντικό όμως έχει αντιρρήσεις. «Που θέλετε να σπουδάσετε;» την ρωτά. «Σε πιο Πανεπιστήμιο;. «Στο Κολέγιο», απαντά η κοπέλα. «Τι; Στο Κολέγιο σε αυτή την ηλικία;» Διερωτάται αυτός. Η συζήτηση αυτή άνοιξε την όρεξη στην κοπέλα ώστε επισκέφτηκε το πανεπιστήμιο της περιοχής της και ζήτησε μια αίτηση εγγραφής στα ελεύθερα τμήματά του. Στο ερώτημα της αίτησης, που έγινε η κολεγιακή της εκπαίδευση, εκείνη έγραψε ξεδιάντροπα: «Κατ’ οίκον». Απάντησε και με επιτυχία όπως φαίνεται και στις ερωτήσεις κρίσεως και έγινε δεκτή στο πανεπιστήμιο!
Δεν μπορεί να το πιστέψει. Κατά την επιστροφή της με το μετρό, της φαινόταν ότι ο ρυθμικός ήχος της αμαξοστοιχίας επάνω στις ράγες φώναζε ρυθμικά: «Πα-νε-πι-στή- μιο». - :«Πα-νε-πι-στή- μιο.»… Τελικά κατέβηκε στον επόμενα σταθμό για να πάρει μερικές αναπνοές και να ηρεμίσει.
Τελικά η ζωή της συνεχίζεται με σπουδές και εργασία. Κάποτε γνωρίζει και τον μεγάλο έρωτα που θα καταλήξει σε γάμο. Πριν από το γάμο κάνει μια βόλτα στα παλιά λημέρια που μεγάλωσε. Εκεί συναντά τον άνθρωπο που πούλαγε λοταρίες και για να κάνει τα πιτσιρίκια να ξοδεύουν όλες τους τις δεκάρες σ’ αυτόν, είχε σαν κράχτη τα μεγάλα έπαθλα: Μία κούκλα και ένα ζευγάρι πατίνια. Τα παιδιά αγόραζαν όποτε μπορούσαν κλήρους, με την ελπίδα να κερδίσουν ένα από τα «πολύτιμα» δώρα. Αμ δε! Από την πολυκαιρία τα μαλλιά της κούκλας είχαν γίνει τζίβα και τα πατίνια είχαν σκουριάσει. Έχοντας πια χρήματα στην τσέπη η Φράνσης του λέει: «Θέλω να αγοράσω όλους τους κλήρους!» Έντρομος αυτός πέφτει στα γόνατα και της ζητά να δείξει κατανόηση για την απάτη που έκανε τόσο καιρό, προκειμένου να ζήσει την οικογένειά του.
Τελικά βλέπει στην αυλή τους το άγριο δέντρο που κάποτε οι νοικοκυρές ζήτησαν να κοπεί γιατί τους εμπόδιζε να απλώνουν την μπουγάδα τους, να έχει ξαναφυτρώσει και να έχει θεριέψει. Στα σκαλοπάτια κάθεται ένα κοριτσάκι που διαβάζει και κάθε τόσο βάζει μια μέντα στο στόμα της και πίνοντας μια γουλιά νερό προσπαθεί να αποκτήσει της αίσθηση ότι πίνει κρύο νερό. ‘Όπως έκανε και αυτή όταν ήταν μικρή.
«Γεια σου Φράνσης!» Της φωνάζει.
¨Δεν με λένε Φράνσης!» απαντά η μικρή.
«Δεν Πειράζει. Αντίο Φράνσης!» της ανταπαντά και η ιστορία τελειώνει εδώ.
Να υπενθυμίσω ότι το μυθιστόρημα το διάβασα σε συνέχεις σε παιδικό περιοδικό σε ηλικία 13 με 14 ετών και από τότε δεν το ξανάδα. Αυτά είναι ότι θυμάμαι από τότε.
Γιάννης - Ανάβυσσος

 

The Spiral Staircase (1945)

The Spiral Staircase (1945)

 

 

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ δημοσίευσε κάποτε άρθρο με τίτλο:
Οι 15 καλύτερες ταινίες τρόμου που δεν είδατε ποτέ.
Και εννοεί πως δεν τις είδαμε, επειδή δεν έχουν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα.
Εμείς κόντρα σε αυτή την αντιξοότητα, συνεχίζουμε την παρουσίαση ταινιών από αυτή τη λίστα.
Η ταινία The Spiral Staircase, του 1945, είναι πράγματι μια αριστουργηματική ταινία ατμόσφαιρας και αγωνίας, χωρίς την παρουσία μεταφυσικών φαινομένων. Είναι η γνωστή ιστορία του serial killer που στην περίπτωσή μας δολοφονεί κοπέλες με μικρό ή μεγάλο πρόβλημα αναπηρίας.
Η ηρωίδα μας Helen (Dorothy McGuire) είναι μια κοπέλα που έχασε την ικανότητα ομιλίας από σοκ, όταν ακόμα ήταν παιδί και γυρίζοντας απ’ το σχολείο βρίσκει το σπίτι της να καίγεται και αντικρίζει τους γονείς της καμένους.
Όλα συνηγορούν στο ότι η Helen έχει μπει στο στόχαστρο του ψυχοπαθούς δολοφόνου.

 

 Σε καταλαμβάνουν ρίγος όταν η κοπέλα αφελώς, κρατώντας το κηροπήγιο, περιέρχεται το απέραντο και απομακρυσμένο σπίτι καταβαίνοντας μάλιστα την στριφτή σκάλα και πηγαίνοντας μέχρι το υπόγειο

 

Η αγωνία ανεβαίνει στο κατακόρυφο χάρις στην δεξιοτεχνία του Γερμανικής καταγωγής σκηνοθέτη Robert Siodmak, ο οποίος χειρίζεται άψογα την εξπρεσιονιστική φωτογράφηση. Τα στοιχεία της φύσης, καταιγίδες, βροντές, αστραπές, συμβάλουν στο να σας προετοιμάσουν το κεφάλι για ένα άνετο κούρεμα!
Εννοώ, η τρίχα κάγκελο.

Μία από τις ελάχιστες φορές που δεν κουράστηκα για υπότιτλους ήταν αυτή, καθότι αυτούς που βρήκα έτοιμους στο internet, του NAZCA, όχι μόνον ήταν σωστά μεταφρασμένοι ,αλλά και απόλυτα συγχρονισμένοι.