Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1932. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1932. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 9 Αυγούστου 2022

FREAKS 1932

FREAKS 1932

Τα τέρατα 


Σκηνοθεσία: Tod Browning

Σενάριο: Clarence Aaron 'Tod' Robbins, Willis Goldbeck, Leon Gordon

Είδος: Drama, Horrer

Διάρκεια: 1h 4min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Wallace Ford: Phroso

Leila Hyams: Venus

Olga Baclanova: Cleopatra

Roscoe Ates: Roscoe (as Rosco Ates)

Henry Victor: Hercules

Harry Earles: Hans

Daisy Earles: Frieda

 

Σε ένα τοπικό τσίρκο όπου απαρτίζεται ως επί των πλείστων, από παραμορφωμένους σωματικά ανθρώπους, ο νάνος Hans είναι μαγεμένος από την ομορφιά της ακροβάτισσας Cleopatra. Η Cleopatra όμως είναι ζευγάρι με τον Hercules και δεν χάνει την ευκαιρία και να λύσει τα οικονομικά της προβλήματα εκμεταλλεύοντας τον Hans. Σχεδιάζει να τον παντρευτεί και στη συνέχεια να τον δηλητηριάσει. Παρά τις προειδοποιήσεις της Frida και της Phroso, ο Hans παντρεύεται την Cleopatra, και διοργανώνει γλέντι. Στη συνέχεια, το σχέδιο της ξεσκεπάζεται και τα φρικιά οργανώνονται μυστικά και παίρνουν την εκδίκηση τους.

Ποιος θα το φανταζόταν σήμερα ότι μια ταινία του 1932 θα προβλημάτιζε τον σύγχρονο θεατή σε τόσο μεγάλο βαθμό; Το αμφιλεγόμενο κι απαγορευμένο αυτό έργο αποτελεί λαμπρό παράδειγμα για το πως μία ταινία μπορεί και παραμένει επίκαιρη, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

  

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2022

The Old Dark House 1932

The Old Dark House 1932

Το Σπίτι του Μυστηρίου.

  

Σκηνοθεσία: James Whale

Σενάριο: J.B. Priestley, Benn W. Levy, R.C. Sherriff

Είδος: Adventure, Drama, Comedy, Boris Karlof - Bela Lougosi

Διάρκεια: 1h 12min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Boris Karloff: Morgan

Melvyn Douglas: Penderel

Charles Laughton: Sir William Porterhouse

Lilian Bond: Gladys (as Lillian Bond)

Ernest Thesiger: Horace Femm

Eva Moore: Rebecca Femm

Με μια άγρια θύελλα να μαίνεται κάπου στην Ουαλία, μία παρέα ταξιδιωτών θα αναγκαστεί να σταματήσει σε ένα παλαιό και σκοτεινό σπίτι για να προστατευτεί. Καθώς η νύχτα αρχίζει να ξετυλίγεται, τόσο πιο ανήσυχοι γίνονται οι επισκέπτες, καθώς μαθαίνουν τα φρικτά μυστικά των κατοίκων του σπιτιού.

Το The Old Dark House είναι μία από τις πρώτες ταινίες του κινηματογράφου που συνδύασαν τον τρόμο με την κωμωδία. Η ταινία, με την ασπρόμαυρη φωτογραφία της, τα γοτθικά σκηνικά της και με ορισμένες έξοχες ερμηνείες, δημιουργεί μια επιβλητική ατμόσφαιρα (δεν υπάρχουν cheap scares), ενώ οι διάλογοι είναι πνευματώδεις και έχουν μια χιουμοριστική χροιά. Είναι φοβερή η ικανότητα της ταινίας να έχει σκηνές που είναι τρομακτικές και ταυτόχρονα διατηρούν έναν αστείο τόνο. Το φινάλε της ταινίας, όπου οι επισκέπτες αντιμετωπίζουν το καλύτερα κρυμμένο μυστικό του σπιτιού, είναι υποδειγματικό, καθώς η φρίκη της ψυχοπάθειας πασπαλίζεται με χιουμοριστικούς τόνους. Η ταινία δεν έχει φαντάσματα, αλλά προβληματικούς, ανισόρροπους και επικίνδυνους χαρακτήρες.

Μοναδικό πρόβλημα της ταινίας είναι ορισμένες διαλογικές σκηνές αποκλειστικά μεταξύ των επισκεπτών, οι οποίες είναι ανιαρές, σχεδόν περιττές και, δυστυχώς, καταλαμβάνουν ένα σημαντικό μέρος της ταινίας. Ευτυχώς, όχι το μεγαλύτερο!

Στην ταινία θα δείτε τον Ernest Thesiger, ο οποίος ενσαρκώνει ιδανικά τον αριστοκρατικό και φοβιτσιάρη οικοδεσπότη. Η σκηνή που φοβάται να ανεβεί μόνος του στις σκάλες για να φέρει μια λάμπα είναι απολαυστική-κωμική και επιβλητική ταυτοχρόνως- και θυμίζει έντονα την ερμηνεία του Roddy McDowall ως Peter Vincent στη «Νύχτα Τρόμου». Θα δείτε την Eva Moore, την αρχηγό του σπιτιού, να πείθει πως είναι μια κακόβουλη και μνησίκακη γυναίκα, μια “κακιά μάγισσα”, φωνάζοντας συνεχώς στους επισκέπτες «No Beds, no beds!». Θα δείτε τον Boris Karloff στο ρόλο του τρομακτικού μπάτλερ. Θα δείτε την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Charles Laughton στο Χόλλυγουντ. Θα δείτε τον Brember Wills σε ένα ρόλο έκπληξη (είναι ο Saul), πανέμορφα εκτελεσμένο. 

Η ταινία είναι σχετικά άγνωστη, όπως και κάποιοι πρωταγωνιστές της. Πρόκειται, όμως, για μια παλαιά-που όμως δεν έχει παλιώσει-και ιδιαίτερη ταινία της έβδομης τέχνης που αξίζει να δουν οι φίλοι του σινεμά. Γιατί να δείτε, άλλωστε, άλλη μία συνηθισμένη και τετριμμένη σύγχρονη ταινία τρόμου; Πειραματιστείτε!

Υ.Γ.: Η κόπια της ταινίας θεωρούνταν χαμένη, μέχρι που βρέθηκε το 1968. Οπότε, δεν υπάρχει trailer, αλλά υπάρχει ολόκληρη η ταινία στο youtube. Φροντίστε μόνο να την βρείτε σε καλή κόπια.


Δευτέρα 19 Ιουλίου 2021

Number Seventeen 1932

Number Seventeen 1932

Νο 17


Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Joseph Jefferson Farjeon, Alma Reville,

Alfred Hitchcock, Rodney Ackland

Είδος: Crime, HITCHCCOCK, Mystery, Thriller

Διάρκεια: 01:03

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Leon M. Lion: Ben

Anne Grey: Nora Brant - the Girl

John Stuart: Barton: the Detective

Donald Calthrop: Brant - Nora's Escort

Barry Jones: Henry Doyle

 

Ταινία Number Seventeen (1932) online με ελληνικους υποτιτλους Η ταινία χωρίζεται σε δύο μέρη, στο πρώτο που εκτυλίσσεται σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι ένα κολλιέ αλλάζει διαρκώς ιδιοκτήτες. Το δεύτερο ένα τρένο μένει ξαφνικά χωρίς οδηγό και πέφτει τελικά στη θάλασσα.

Ο Χίτσκοκ δεν ήθελε να το κάνει αυτή την ταινία, αλλά αναγκάστηκε και αργότερα την χαρακτήρισε καταστροφή. Παρά αυτά και τις δυσμενείς κριτικές, με εξέπληξε το επίπεδο αφοσίωσης που είχα καθ 'όλη τη διάρκεια της ώρας. Πραγματικά το απόλαυσα.

Τούτου λεχθέντος, ο αριθμός 17 δεν είναι μια καλογυρισμένη ταινία. Η δράση της είναι μέτρια και η επεξεργασία της αδύναμη. Αυτά τα πράγματα δεν με ενοχλούν τόσο πολύ λόγω της χρονικής περιόδου, αλλά είναι το περίπλοκο πεδίο που είναι το μεγάλο σφάλμα της ταινίας. Ο αριθμός 17 είναι μια ταινία με χαρακτήρες πολλών ονομάτων. Οι άνθρωποι θα προσποιούνται ότι είναι κάποιοι άλλοι και δεν το γνωρίζετε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην είναι εύκολο να ακολουθήσει η πλοκή σε σχέση με τα κίνητρα και ποιος να ακολουθήσει. Ποτέ μη γνωρίζοντας πλήρως τους χαρακτήρες, οδηγεί σε κάποια άσχημη εισαγωγή χαρακτήρων όπου για λίγες στιγμές αισθάνεστε ότι έχετε χάσει κάτι. Επομένως απαιτεί από εσάς να είστε υπομονετικοί και όχι με διασκεδαστικό τρόπο. Όπως όταν έφτασαν τρεις χαρακτήρες, υπήρχε μια έκθεση όπου δεν είχα ιδέα ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι και πώς ταιριάζουν. Δεν χρειάζεται να τρέφω κουτάλι, αλλά αυτή η ταινία ήταν απλώς κακοσχεδιασμένη και ένιωσε σαν το τέλος ενός ιστορία. Αν σκέφτεστε για τη δημιουργία της ταινίας και από πού ξεκίνησε, ολόκληρη η γραμμή διασκορπίζεται.


  

Τρίτη 6 Ιουλίου 2021

Island of Lost Souls 1932

Island of Lost Souls 1932

Η Νήσος των Χαμένων Ψυχών

Σκηνοθεσία: Erle C. Kenton

Σενάριο: Waldemar Young, Philip Wylie, H.G. Wells

Είδος: Horror, Ski-Fi, Bela Lougosi

Διάρκεια: 1h 10min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Charles Laughton: Dr. Moreau

Richard Arlen: Edward Parker

Leila Hyam: Ruth Thomas

Bela Lugosi: Sayer of the Law

Kathleen Burke: The Panther Woman

Arthur Hohl: Montgomery

 

    Ένας ναυτικός θα βρεθεί, ύστερα από μια μικρή περιπέτεια, στο νησί του Δόκτορος Μορό. Αμέσως θα αντιληφθεί ότι ο Δρ. Μορό διενεργεί βάρβαρα πειράματα στους ιθαγενείς του νησιού και θα βαλθεί να τον σταματήσει.Γυρισμένη το 1932, το «Island of Lost Souls» είναι μία από αυτές τις ταινίες που ήταν πρωτοποριακές και προκλητικές για την εποχή τους, αλλά που δεν μπορούν να έχουν την ίδια επίδραση στο θεατή του σήμερα. Το προφανέστερο που αποδεικνύει τον ισχυρισμό μου είναι ότι η ταινία δεν μπορεί να προκαλέσει στο σύγχρονο θεατή τον τρόμο που προκαλούσε στην εποχή της. Ο σύγχρονος θεατής θα το αντιληφθεί περισσότερο ως ένα σκοτεινό παραμύθι και όχι ως ταινία τρόμου ή επιστημονικής φαντασίας.

    Ως προς το στοιχείο της επιστημονικής φαντασίας, είναι ανεπίτρεπτο για τα σημερινά δεδομένα, αλλά και για την εποχή που γυρίστηκε η ταινία (ο Δαρβίνος είχε γράψει για την εξέλιξη των ειδών πάνω από 70 χρόνια πριν) να υπάρχουν χονδροειδείς επιστημονικές ανακρίβειες για πράγματα γνωστά στην επιστήμη. Αναφέρομαι στην άποψη του Δόκτορος Μορό, την υψίστη επιστημονική αρχή της ταινίας, ο οποίος αναφέρει πως όλα τα έμβια όντα έχουν την τάση να προσεγγίζουν μορφολογικά και οργανικά τον άνθρωπο. Αυτό δεν ισχύει με τίποτα. Ρωτήστε όποιον βιολόγο θέλετε. Δεν ίσχυε ούτε όταν γυρίστηκε η ταινία, με βάση τα τότε επιστημονικά δεδομένα.

    Ο Charles Laughton ερμηνεύει ωραία (ρεαλιστικά και παιχνιδιάρικα, για τα δεδομένα της εποχής) τον Δρ. Μορό, αλλά δεν πρόκειται για κάποια τρομερή ερμηνεία για τα σημερινά δεδομένα, ενώ ο ναυτικός έχει ως χαρακτήρας αυτήν την εκνευριστική παλικαριά και στενομυαλιά που είχαν πολλοί ήρωες εκείνη την εποχή στον αμερικανικό κινηματογράφο (καθώς και για αρκετά χρόνια μετά). Ο Bela Lugosi είναι σχεδόν αγνώριστος στο ρόλο του, δεν πρωταγωνιστεί, αλλά οι καλύτερες στιγμές της ταινίας του ανήκουν. Κάθε φορά που, ως αρχηγός όλων των όντων που έχουν υποστεί τα πειράματα του Μορό και έχουν μεταλλαχθεί, αναρωτιέται μαζί τους, φωναχτά, “Are we not men?” (Άνθρωποι δεν είμαστε;), σχεδόν μια θρησκευτική καθήλωση επιβάλλεται στο θεατή. Η ιδέα της επανάληψης του προπατορικού αμαρτήματος, από τον ίδιο το Θεό αυτήν τη φορά, δηλαδή τον Δρ. Μορό, αποτελεί επίσης ένα ωραίο στοιχείο της ταινίας.

    Η ταινία έχει παλιώσει-αυτό είναι γεγονός. Συνεχίζει, όμως, να έχει να προσφέρει ορισμένες αξιομνημόνευτες στιγμές στους σύγχρονους θεατές που ενδιαφέρονται να εξερευνήσουν τις πρώτες δεκαετίες του κινηματογράφου. 


  

The Mummy 1932

The Mummy 1932

Η Μούμια 


Σκηνοθεσία: Karl Freund

Σενάριο: Nina Wilcox Putnam, Richard Schayer

John L. Balderston

Είδος: Bela Lougosi, Horror, Drama

Διάρκεια: 01:13

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Boris Karloff: mhotep

Zita Johann: Helen Grosvenor

David Manners: Frank Whemple

Arthur Byron: Sir Joseph Whemple

Edward Van Sloan: Doctor Muller

 

Μια ομάδα αρχαιολόγων ζωντανεύει κατά λάθος έναν αρχαίο αιγύπτιο ιερέα, όταν διαβάζουν φωναχτά ένα μαγικό ξόρκι. 

Η μούμια ζωντανεύει και ψάχνει έναν τρόπο για να φέρει πίσω τη χαμένη αγαπημένη του.

Η Μούμια ήταν το τρίτο monster movie για την Universal, μετά την τεράστια επιτυχία του Frankenstein και του Dracula, και φυσικά ο Boris Karloff παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Σε αντίθεση με τα άλλα κλασικά τέρατα της Universal, η Μούμια δεν είχε συνέχεια, αλλά αρκετές διασκευές, ειδικά από Hammer μεριά.

 

Η Βρετανική Αρχαιολογική αποστολή στο Κάιρο είναι συγκινημένη με τα ευρήματα τους στην έρημο, όταν περίεργα συμβάντα ενοχοποιούν τον υπηρέτη Ardath Bey (Boris Karloff), του οποίου την.. σκούφια δεν γνωρίζουν από που προέρχεται....

Ο σκοτεινός, όμως, Bey αποτελεί την μετενσάρκωση του Ιερέα Ιμούθη, ο οποίος, καθώς θέλει να αποκτήσει πλέον την αιωνιότητα προσπαθεί να παρασύρει την όμορφη αριστοκράτισσα Helen Grosvenor (Zita Johann) μαζί του σε απόκρυφους τόπους (καθόσον την θεωρεί επίσης μετενσάρκωση του μεγάλου του έρωτα πριν 2700 χρόνια...)

Ο μόνος τρόπος που μένει στους Βρετανούς αρχαιολόγους για την διάσωση της είναι η καταστροφή του σατανικού Ardath Bey...

ΚΡΙΤΙΚΗ: Σπουδαίο σενάριο για την εποχή (1932), γεμάτο από τους μυστικιστικούς θρύλους, τις κατάρες και τις εικασίες για τις Αιγυπτιακές θεότητες...

Ο Boris Karloff δίνει άλλη μία επιβλητική ερμηνεία με το παγωμένο, αγέλαστο πρόσωπο του να τρομοκρατε, ίγουρα εκείνη την εποχή. τους θεατές των κινηματογράφων...

Σήμερα είναι δυστυχώς ξεπερασμένος ο τρόμος που θα μπορούσε να εμπνεύσει, μετά από τόσα και τόσα που έχουμε δει...

Το έργο, πάντως, έχει ωραία πλοκή, σχετική αγωνία και σίγουρα ενδείκνυται για τους φίλους του μεγάλου Karloff..


Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2021

TARZAN THE APPE MAN 1932

 

TARZAN THE APPE MAN 1932

ΤΑΡΖΑΝ, Ο ΑΡΧΟΝ

ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ


Σκηνοθεσία: W.S. Βαν Ντάικ

Σενάριο: Έντγκαρ Ράις Μπάροους, Σίριλ Χιουμ, Ivor Novello

Παραγωγοί = Μπέρναρντ Χάιμαν, Ίρβινγκ Θάλμπεργκ

Γλώσσα = Αγγλικά

Διάρκεια: 1h 33min

Είδος: Action, Adventure

Παίζουν:

Τζόνι Βάισμαλερ = Ταρζάν

Νιλ Χάμιλτον = Χάρι Χολτ

Όμπρεϊ Σμιθ = Τζέιμς Πάρκερ

Μορίν Ο'Σάλιβαν = Τζέιν Πάρκερ

Ντόρις Λόιντ = Κυρία Κούτεν

Ταρζάν! Ένας από τους μύθους που έπλασε το Χόλιγουντ, όχι μόνο για να βγάλει χρήματα αλλά και για να δώσει διέξοδο στα καταπιεσμένα αισθήματα του ανθρώπου που ζει μέσα στο άφιλο και άξενο ( λόγω της βίαιης αποκοπής του από τη φύση) αστικοποιημένο περιβάλλον της βιομηχανικής εποχής.

Ο Τζέιμς Πάρκερ κι ο Χάρι Χολτ βρίσκονται σε εξερεύνηση στη ζούγκλα προς ανακάλυψη νεκροταφείων ελεφάντων, όπου εκεί θα υπάρχουν αρκετό ελεφαντόδοντο για να τους κάνει πλούσιους. Χωρίς προειδοποίηση, έρχεται κοντά τους η όμορφη κόρη του Πάρκερ, η Τζέιν. Όταν ένας περίεργος άνθρωπος της ζούγκλας, ο Ταρζάν, την απαγάγει μαζί με τους φίλους του πιθήκους, η Τζέιν πανικοβάλλεται και καταφέρνει να διαφύγει. Όταν όμως φτάνει στα ασφαλή χέρια των δικών της, κάνει δεύτερες σκέψεις για τον απαγωγέα της. Μια φυλή ιθαγενών πιάνουν αιχμάλωτη την αποστολή και τότε η Τζέιν καλεί τη μαϊμού του Ταρζάν, την Τσίτα, να φωνάξει τον άγριο άντρα να τους σώσει.

Η πρώτη μιας μακράς σειράς 12 ταινιών του Ταρζάν με τον Johnny Weissmuller, ο οποίος επιλέχτηκε για τις ικανότητες του ως κολυμβητής-αθλητής, όντας ολυμπιονίκης. Εδώ κάνει πρώτη εμφάνιση κι ο χαρακτήρας της Τσίτας, του χιμπατζή, ο οποίος δεν υπάρχει σε γραπτό του Edgar Rice Burroughs.

 



Κυριακή 23 Αυγούστου 2020

Marius 1931 – Fanny 1932 – César 1936


Marius 1931 – Fanny 1932 – César 1936
Μάριος – Φανή – Καίσαρας

,

Σκηνοθεσία: Alexander Korda
Σενάριο: Marcel Pagnol
Είδος: Comedy, Drama, Rom
Διάρκεια: 2h 10min, 2h 20min, 2h 48min
Γλώσσα: Γαλλικά
Παίζουν:
Pierre Fresnay = Marius
Orane Demazis = Fanny
Raimu = César Olivier
Fernand Charpin =            Honoré Panisse
Alida Rouffe = Honorine Cabanis
Paul Dullac = Félix Escartefigue
Alexandre Mihalesco = Piquoiseau
Robert Vattier = Albert Brun


Ήμουν μαθητής του δημοτικού όταν ενώ έκανα τα μαθήματά μου, (που λέει ο λόγος), άκουγα την εκπομπή "Το Θέατρο στο Ραδιόφωνο". Δεν υπήρχε βέβαια τότε τηλεόραση και ακούγαμε τακτικά θεατρικά έργα παιγμένα στο ραδιόφωνο. Παιζόταν η τριλογία του Marcel Pagnol, "Μάριος-Φανή-Καίσαρας". Φυσικά σε τρεις συνεχόμενες εβδομάδες. Τους βασικούς ρόλους, αν θυμάμαι καλά, κρατούσαν οι Λιάκος Χριστογιαννόπουλος και Χριστόφορος Νέζερ. Αν και μικρό παιδί, η υπόθεση έμεινε βαθειά χαραγμένη στη μνήμη μου, τόσο, που ακόμα και όταν το 1961 παρακολούθησα στον κινηματογράφο μια διασκευή της τριλογίας, δεν έμεινα ικανοποιημένος. Πρόκειται για τη ταινία του Joshua Logan, "Fanny". Οι τρεις ταινίες συμπτυχθήκαν σε μία, διάρκειας 133 λεπτών. Το νόημα των δύο πρώτων ταινιών μπορούμε να πούμε ότι παρουσιάζεται αναλλοίωτο. Η Τρίτη όμως ξεφεύγει αρκετά από το πρωτότυπο θεατρικό έργο.


Για τον Marcel Pagnol να πούμε τα εξής. Είναι πολυγραφότατος, όχι μόνο θεατρικών έργων στην αρχή, αλλά αργότερα και κινηματογραφικών σεναρίων. Έχει ακόμα σκηνοθετήσει και αρκετές ταινίες του. Έχει βραβευτεί με "Νόμπελ"  και έχει εκλεγεί μέλος της Γαλλικής ακαδημίας. Σε αρκετές ταινίες του έχω μεταφράσει τους υπότιτλους και τις έχω παρουσιάσει σε αυτό το μπλοκ. Το ίδιο έκανα και για τις τρεις αυτές ταινίες του. Να σημειώσω όμως το εξής: Στο διαδίκτυο υπάρχουν Ελληνικοί υπότιτλοι για τις δύο πρώτες ταινίες μεταφρασμένοι από τον "Μάνο", που σίγουρα μετέφρασε τους Αγγλικούς υπότιτλους των ταινιών. Να επισημάνω όμως ότι γενικά Αγγλικοί υπότιτλοι Γαλλικών ταινιών έχουν τα χάλια τους! Παρά λοιπόν την φιλότιμη προσπάθεια του κάθε μεταφραστή, αν μεταφράζει από τα Αγγλικά, θα μεταφράσει τις Αγγλικές αρλούμπες! Ο θεατής λοιπόν που γνωρίζει έστω στοιχειωδώς τα Γαλλικά, θα ψαρώσει όταν άλλα θα ακούει και άλλα θα διαβάζει. Έκατσα λοιπόν και μετέφρασα από τα Γαλλικά τους υπότιτλους και των τριών ταινιών.


Ο Marcel Pagnol γεννήθηκε στην Μασσαλία. Έτσι τα έργα αυτά που περιγράφουν τη ζωή απλών ανθρώπων στο λιμάνι και την γύρο περιοχή της Μασσαλίας, μπορούμε να πούμε ότι αυτούς έγραψε ως ένα φόρο τιμής προς την ιδιαίτερη πατρίδα του. Κεντρικοί ήρωες των έργων είναι ο Μάριος και η Φανή. Ο πατέρας του Μάριου, ο Σεζάρ, έχει ένα καφέ-μπαρ στην προβλήτα του λιμανιού. Εκεί στο κατάστημα αυτό ο Μάριος εργάζεται ως σερβιτόρος. Έξω από το κατάστημα, η νεαρή Φανή έχει μία πάγκα όπου πουλά διάφορα όστρακα. Οι νέοι είναι φίλοι από μικρά παιδιά, και ο Μάριος συχνά βγαίνει έξω από το μαγαζί και τα λένε. Είναι επόμενο να αναπτυχθεί ένα ειδύλλιο μεταξύ τους. Ειδύλλιο το οποίο για να ευοδωθεί, θα περάσουν είκοσι χρόνια!


Δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο στην περιγραφή των σεναρίων, μια και δεν θα ήθελα να μαρτυρήσω κάτι παραπάνω σε αυτούς που έχουν την πρόθεση να τα δουν τα έργα. Νε σημειώσω μόνο ακόμα ότι μόνο τα δύο πρώτα, (Μάριος, Φανή), τα έγραψε ο Pagnol για το θέατρο, όπου μετά τα διασκεύασε για τον κινηματογράφο. Αντίθετα, το τελευταίο έργο, (Σεζάρ), το έγραψε κατευθείαν ως σενάριο κινηματογραφικού έργου.



Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

White Zombie 1932


White Zombie 1932
ΛΕΥΚΟ ΖΟΜΠΙ



Σκηνοθεσία: Victor Halperin

Σενάριο: Garnett Weston, Garnett Weston

Είδος: Action, Adventure, Drama, Horror, Boris Karlof - Bela Lougosi

Διάρκεια: 97 λεπτά

Γλώσσα: Αγγλικά:

Υπότιτλοι: Ελληνικοί δικής μου μετάφρασης 

Παίζουν:

Bela Lugosi: ‘Murder' Legendre

Madge Bellamy: Madeline Short Parker

Joseph Cawthorn: Dr. Bruner

Robert Frazer: Charles Beaumont

John Harron: Neil Parker

Brandon Hurst: Silver


    Να σημειώσω πως την συγκεκριμένη ταινία την είχε προβάλει ένα επαρχιακό κανάλι. Κάποιος την έγραψε και την ανέβασε σε κάποιον τράκτορα. Αξιέπαινη η πρωτοβουλία αλλά υπήρξαν όπως ήταν φυσικό μειονεκτήματα. Οι ποιότητα της κόπιας ήταν πολύ χαμηλή. Οι ενσωματωμένοι υπότιτλοι όχι μόνο ήσαν ελλιπείς, αλλά και αρκετά ασυγχρόνιστοι. Έπρεπε να παρακωλυθούμε και τις εμβόλιμες διαφημίσεις και τις ανακοινώσεις του καναλιού. Έτσι λοιπόν έψαξα και βρήκα την ταινία αυτή σε ικανοποιητική ποιότητα. Πήρα τους Αγγλικούς υπότιτλους και αφού τους συγχρόνισα, έκατσα και τους μετέφρασα.

Ως προς την ταινία.
Να διευκρινίσω πως τα ανθρωποφάγα ζόμπι έκαναν την εμφάνισή τους στο σινεμά τρόμου από τον Romero μετά το 1968. Μέχρι τότε υπήρξε θεματολογία για ζωντανούς νεκρούς, Ζόμπι, όπου όμως δινόταν μια λογικοφανής  εξήγηση. Εδώ βρισκόμαστε στη Αιτή όπου κυριαρχεί η δεισιδαιμονία των ιθαγενών. Κάποιος που έχει μαγικές ικανότητες, που μπορεί να υπνωτίζει και να μεταβάλει σε άβουλα όντα του ανθρώπους, εκμεταλλεύεται τις ικανότητές του, υπνωτίζει και κάνει ανθρώπους να δείχνουν νεκροί. Μετά την ταφή τους κλέβει τα, τα ας πούμε , πτώματά τους, τους επαναφέρει μερικώς στην ζωή, και τους κάνει άβουλα όντα να δουλεύουν σκλάβοι στο εργοστάσιό του! Κάποιος κτηματίας, (Robert Frazer),  που συνταξίδευε σε πλοίο από την Ν. Υόρκη στην Αϊτή με την Μάντελιν, (Madge Bellamy), γοητεύεται με την κοπέλα και θέλει να την κατακτήσει. Η κοπέλα όμως έρχεται στην Αϊτή για να παντρευτεί τον αγαπημένο της Νηλ, (John Harron). Αυτός για να κερδίσει χρόνο προσκαλεί το ζευγάρι να έλθει στο σπίτι του να τους παντρέψει, ελπίζοντας μέχρι τότε να μεταπείσει την Μάντελιν. Απευθύνεται μάλιστα στον σατανικό μάγο για να του ζητήσει την συνδρομή του στην επιδίωξή του. Αυτός του προτείνει σαν λύση να μετατρέψει την κοπέλα σε ένα είδος ζόμπι! Αυτός στην αρχή το αρνείται λέγοντας πως θα βρει άλλο τρόπο. Ο σατανικός μάγος του απαντά πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
            Με αυτή την εισαγωγή πιστεύω να βοήθησα να γίνει κατανοητά το έργο σε αυτούς που θέλουν να το δουν.





Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

The Most Dangerous Game (1932)

The Most Dangerous Game (1932)
ΤΟ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΘΗΡΑΜΑ


Σκηνοθεσία: Irving PichelErnest, B. Schoedsack

Σενάριο: James Ashmore Creelman, Richard Connell

Είδος: Σκηνοθεσία: Irving PichelErnest, B. Schoedsack

Σενάριο: James Ashmore Creelman, Richard Connell

Είδος: Action, Adventure, Horror

Διάρκεια: 1h 3m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Joel McCrea: Bob

Fay Wray: Eve

Robert Armstrong: Martin

Leslie Banks: Count Zaroff

Noble Johnson: Ivan

Steve Clemente: Tartar

William B. Davidson: Captain

      Από το ομώνυμο διηγηματάκι του Richard Connell που διαβάσαμε στις ιστορίες μυστηρίου «Οι μάγοι της ανατριχίλας» (επιλεγμένα από τον Χίτσκοκ και το βρίσκεται στις εκδόσεις Λιβάνη) και αποδόθηκε στα ελληνικά ως Το πιο επικίνδυνο θήραμα προέρχεται η ιστορία της ταινίας The Most Dangerous Game του 1932, την οποία σε γενικές γραμμές θα χαρακτηρίζαμε ως εξωτική περιπέτεια. Βρισκόμαστε εξάλλου στην εποχή του Tarzan και του King Kong. Και πώς να μην είναι εξωτική αφού η παραγωγή της ταινίας έγινε παράλληλα με τα γυρίσματα του King Kong· ο παραγωγός/σκηνοθέτης του Kong, Merian Cooper, αναλαμβάνει εδώ χρέη παραγωγού και αφήνει τη σκηνοθεσία στον έτερο σκηνοθέτη, Ernest Schoedsack. Καθώς ετοιμάζονται τα ειδικά εφέ του Kong και υπάρχει λίγος διαθέσιμος χρόνος, γυρίζεται το Παιχνίδι τη νύχτα. Τώρα αν σας φαίνονται κάποια πράματα ίδια, όπως το ναυάγιο σε άγνωστο νησί, το κυνηγητό στη ζούγκλα, κ.λ.π., δεν έχει και πολύ σημασία. Η ταινία έχει κάποιο ενδιαφέρον αλλά φαντάζει σήμερα αρκετά απλοϊκή· γραφικοί χαρακτήρες, υπερβολικό παίξιμο, ταχύτατη εξέλιξη της ιστορίας για να τελειώσουν όλα σε μία ωρίτσα!

Γράφει η Κατερίνα Κοφινά
    Τώρα θα μου πείτε αυτή την ταινία που την ξέθαψες; Εδώ σε θέλω, γιατί πραγματικά την ξέθαψα, αν αναλογιστεί κανείς πως είναι παραγωγής του 1932. Και όμως αγαπητοί μου αναγνώστες. Την είδα πρόσφατα (στην Ελλάδα δεν έχει προβληθεί) και θα σας πω το εξής. Είναι τέτοια η εικόνα και η φωτογραφία της που εγώ προσωπικά νόμιζα πως είχε γυριστεί μέσα στην δεκαετία του 2000. Με πιστεύεται η όχι, κάντε μια βουτιά στον υπολογιστή σας και θα με θυμηθείτε.

    Βασισμένη σε ένα διήγημα του Ρίτσαρντ  Κόνελ, το φιλμ έχει σαν ήρωα του τον διάσημο κυνηγό Μπόμπ Ράινσφορντ που ναυαγεί σε ένα τροπικό νησί.
    Εκεί ψάχνοντας για κατάλυμα βρίσκει έναν πύργο και όταν φτάνει εκεί τον υποδέχεται ένας μυστηριώδης κόμης ο Ζάροφ. Ο Ζάροφ μεγάλος κυνηγός και ο ίδιος γνωρίζει τον Μπόμπ   σε δυο άλλους ναυαγούς  που βρίσκονται στον πύργο του. Την Ιβ  Τράουμπριτζ και τον αδερφό της τον Μάρτιν. Το ίδιο βράδυ ο Μάρτιν εξαφανίζεται και ο Μπόμπ με την Ιβ ανακαλύπτουν σε μια αίθουσα με τρόπαια, ανθρώπινα κεφάλια. Καταλαβαίνουν πως ο Ζάροφ χρησιμοποιεί τους ναυαγούς που ξεβράζονται στο νησί του (τα ναυάγια τα προκαλεί ο ίδιος. Έχει βάλει φάρο πάνω σε ξέρες), σαν ανθρώπινα θηράματα. Ο Ζάροφ αμέσως προτείνει στον Μπόμπ να πάρει μέρος στο επόμενο πιο «επικίνδυνο παιχνίδι». Εκείνος αρνείται, αλλά ο κόμης τον αναγκάζει βάζοντας την Ιβ να είναι το λάφυρο. Μέσα στην πυκνή ζούγκλα του νησιού ο Μπόμπ μαζί με την Ιβ τρέχει, για να αποφύγει τον Ζάροφ που τον κυνηγά με τα λαγωνικά του. Κάποια στιγμή ο Μπόμπ πέφτει σε έναν καταρράκτη, μετά από μια πάλη με τα σκυλιά του κόμη. Εκείνος νομίζοντας πως ο Μπόμπ έχει χαθεί επιστρέφει στον πύργο με την Ιβ. Ο Μπόμπ όμως σώζεται  και επιστρέφει πίσω. Στην πάλη που ακολουθεί με τον Ζάροφ τον τραυματίζει με ένα από τα βέλη του. Διαφεύγει με την Ιβ  παίρνοντας την άκατο του κόμη. Εκείνος θανάσιμα πληγωμένος παίρνει το τόξο του και τους σημαδεύει από ένα παράθυρο. Όμως πεθαίνει πέφτοντας στην αυλή που βρίσκονται τα λαγωνικά του. Η ερμηνεία του  ηθοποιού Λέσλι Μπάνκς σαν κόμης Ζάροφ  είναι πραγματικά εντυπωσιακή και αξεπέραστη. Είναι μια σαδιστική μορφή, από τις πιο κορυφαίες που μας έχει δώσει ο κινηματογράφος.



     Ένας κόμης που ζει σε ένα σκοτεινό πύργο,  παρέα με τους υπηρέτες του (Τάταροι στην καταγωγή),  είναι άψογα ντυμένος στα μαύρα, καπνίζει μακριά τσιγάρα και έχει μια μεγάλη ουλή στο πρόσωπο. Το πάθος του για το κυνήγι τον οδήγησε στα ανθρώπινα θηράματα, με σκοπό να εξασφαλίσει την απόλυτη ευχαρίστηση. Ο άνθρωπος μπορούσε να χρησιμοποιήσει την λογική του για να ξεφύγει. Έτσι το κυνήγι για  τον Ζάροφ αποκτούσε συναρπαστική εμπειρία. Η ταινία έχει συντελεστές τους ίδιους ηθοποιούς, τον ίδιο σκηνοθέτη και παραγωγό,  το ίδιο ντεκόρ, και την ίδια εταιρία παραγωγής με αυτή του Κίνγκ Κόνγκ. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Έρνεστ Μπόμοντ  Σέντσακ και την παραγωγή έκανε ο Μέριαν Κούπερ. Οι πρωταγωνιστές είναι οι ίδιοι με αυτούς του Κίνγκ Κόνγκ, η Φέι Ρέι και ο Ρόμπερτ Άρμστρονγκ (Μάρτιν). Το ντεκόρ της ζούγκλας  είναι πραγματικά εφιαλτικό, γεμάτο από επικίνδυνες γωνίες και γκρεμούς. Η απόμακρη  γεμάτη διαστροφή φιγούρα του κόμη διαποτίζει όλα τα πλάνα  αυτής της χαρισματικής ταινίας που είναι γεμάτη από ερωτισμό. Η πιο ωραία σκηνή της ταινίας σύμφωνα με την δική μου άποψη, είναι αυτή που ο Μπόμπ φτάνει για πρώτη φορά στον πύργο. Χτυπά το πόμολο της πόρτας που αναπαριστά ένα πληγωμένο θηρίο, που κρατά στα χέρια του μια γυναίκα, που φαίνεται να έχει χάσει της αισθήσεις της.


     Θαυμάσιες σκηνές, υπέροχες ερμηνείες και η διαβολική μορφή του Ζάροφ  να στοιχειώνει τους ήρωες, αλλά και εμάς τους θεατές, κάνει το «Πιο επικίνδυνο παιχνίδι» ταινία που παραμένει ζωντανή μέσα στα χρόνια. Φρέσκια και δροσερή, σαν να έχει γυριστεί σε αυτά τα ψεύτικα, χωρίς ίχνος φαντασίας χρόνια που διανύουμε. Με ασπρόμαυρα πλάνα, ομίχλη, υγρασία, κυνηγητό στην επικίνδυνη ζούγκλα. Απλά ντεκόρ και για τις μέρες μας ξεπερασμένα και φτηνά. Αν ποτέ την δείτε μη γελάσετε με τα σχεδόν ανύπαρκτα εφέ της. Απλά κλείστε τα μάτια σας και δείτε κάτω από την επιφάνεια της. Εκεί θα ανακαλύψετε αναφορές στον έρωτα και την γυναίκα, σαδισμό, και σεξουαλική διαστροφή. Γιατί οι ταινίες δεν πρέπει να βλέπονται απλά σαν ταινίες. Καλό σας ΚΥΝΗΓΙ.



Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Trouble in Paradise (1932)

Trouble in Paradise (1932)
Φασαρία Στον Παραδεισο



Σκηνοθεσία: Ernst Lubitsch
Σενάριο: Samson Raphaelson
Με τους:
Miriam Hopkins: Λίλη
Kay Francis: Μανταμ Κολέτ
Herbert Marshall: Γκαστόν Μονέσκου

Ο Ernst Lubitsch, ο μικρόσωμος σπινθηροβόλος  Εβραίος ο οποίος μετανάστευσε στην Αμερική και κατάφερε να επιβάλει εκεί το δικό του είδος κωμωδίας. Πράγματι, θεωρείται ο δημιουργός της «Ρομαντικής Κομεντί». Μέχρι τότε οι Αμερικανοί ήσαν συνηθισμένοι στο χοντροκομμένο είδος κωμωδίας. Ήλθε λοιπόν αυτός ο άνθρωπος και τους έφερε από την Ευρώπη την εκλεπτυσμένη κωμωδία. Άγγιγμα Lubitsch  αποκαλούσαν οι θαυμαστές του τον τρόπο που δούλευε τις ταινίες του. Το είδος της κωμωδίας του δημιούργησε «σχολή» που μας χάρισε ανεπανάληπτες επιτυχίες.

Στη συγκεκριμένη ταινία, Trouble in Paradise, μας παρουσιάζει έναν γοητευτικό νεαρό άνδρα, τον Γκαστόν Μονέσκου (Herbert Marshall) και μία γοητευτική νεαρά, τη Λίλη (Miriam Hopkins), οι οποίοι προσποιούνται ότι ανήκουν στην υψηλή κοινωνία. Διεισδύουν στους κύκλους της μπουρζουαζίας και ξαφρίζουν τους λεφτάδες. Κάποτε συναντιόνται οι δυο τους και ερωτοτροπούν κλέβοντας ο ένας τον άλλο.

Τελικά αποκαλύπτουν το ποιοι είναι και οι ικανότητές τους στις κλοπές λειτουργεί ως ερωτικό διεγερτικό μεταξύ τους. Τελικά ενώνονται τόσο στη ζωή όσο και στην συνεργασία στις απάτες.
Κάποτε βάζουν στο μάτι την χείρα και ιδιοκτήτρια εταιρίας καλλυντικών, Μαντάμ Κολέτ (Kay Francis). Όμορφη, πλούσια αλλά αφελή. Ο Γκαστόν την πλησιάζει, την γοητεύει με αποτέλεσμα αυτή να του αναθέσει εν λευκό την διαχείριση της περιουσίας της. Αυτός αναλαμβάνει δήθεν την θέση του γενικού γραμματέα της και προσλαμβάνει ως βοηθό γραμματέα του την Λίλη

Έχουν σκοπό και οι δυο τους να ξαφρίσουν όσα περισσότερα μπορέσουν από την Μαντάμ Κολέτ. Προς το σκοπό αυτό ο Γκαστόν φροντίζει να εξασκεί την γοητεία του προς αυτήν κρατώντας ταυτόχρονα κάποια απόσταση. Τελικά υποκύπτει στην πολιορκία της και φαίνεται να γοητεύεται μαζί της με αποτέλεσμα να θέλει να πουλήσει την Λίλη!

Τελικά το τέλος είναι κάθε άλλο από προβλέψιμο. Πάντως εκτός από το συμπαθητικό ζευγάρι κλεφτών ο  Lubitsch μας παρουσιάζει και τους ανθρώπους της λεγόμενης ανώτερης τάξης οι οποίοι κάθε άλλο παρά καθαροί είναι και όποτε τους δίνεται η ευκαιρία κάνουν τις κομπίνες τους. Αποτέλεσμα είναι ο θεατής να συντάσσεται με το μέρος τον κλεφτών και όχι με την υψηλή κοινωνία.
Θυμηθείτε πόσες ταινίες δεν έχετε δει που το θέμα τους είναι ένα συμπαθητικό ζευγάρι κλεφτών. Το θέμα της ταινίας του 1932 έχει αντιγραφεί σε πάμπολλες ταινίες μέχρι σήμερα. Αν και ταινία των πρώτων χρόνων του ομιλούντος κινηματογράφου διατηρεί την φρεσκάδα της και εδώ δεν ισχύει το δείτε την για ιστορικούς λόγους, αλλά το δείτε την για να περάσετε ευχάριστες στιγμές. Σας εγγυώμαι ότι θα την ευχαριστηθείτε. Αυτός είναι και ο λόγος που με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση μετέφρασα τους υπότιτλους αυτής της ταινίας.