Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1927. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1927. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2020

Napoleon 1927


Napoleon 1927
Ναπολέων


Σκηνοθεσία: Abel Gance
Σενάριο: Abel Gance
Είδος: Biography, Drama, History
Διάρκεια: 4 ώρες
Παίζουν:
Albert Dieudonné = Napoléon Bonaparte
Vladimir Roudenko = Napoléon Bonaparte ως παιδί
Edmond Van Daële = Maximilien Robespierre
Alexandre Koubitzky = Georges-Jacques Danton
Antonin Artaud = Jean-Paul Marat

Abel Gance = Louis Saint-Just



Μια ιστορική ταινία αναφοράς, όχι τόσο για την εξάωρη διάρκεια της, αλλά για τις τεχνικές που εφεύρε ο Abel Gance. Πολύπλοκο μοντάζ, εικόνες μέσα στις εικόνες, θεαματικές πανοραμικές σκηνές και το πλάνο να κόβεται στα τρία. Η αρχική πρόθεση ήταν αυτό να είναι το πρώτο από έξι μέρη, εξού και το ελλιπές της βιογραφίας, αλλά η εποχή του και τα οικονομικά δεν ήταν έτοιμα για κάτι τέτοιο.


Η ταινία αποκαταστάθηκε στα 235 λεπτά το 1981, από τον ιστορικό κινηματογράφου Kevin Brownlow. Την παραγωγή την ανέλαβε ο Francis Ford Coppola και τη νέα μουσική την έγραψε ο Carmine Coppola. Η ταινία, παρά τις πολλές της εκδοχές και επανεκδόσεις, θεωρούταν πια χαμένη.


Κάτι παραπάνω από απλή βιογραφία ο Ναπολέων του καλλιτέχνη του παλιού κινηματογράφου Άμπελ Γκανς είναι μια θεαματική ταινία – τέρας, μια υπερπαραγωγή που περιγράφει παράλληλα με την ιστορία του Ναπολέων και μια ολόκληρη εποχή στην Γάλλια δείχνοντας την γαλλική επανάσταση και τα άλλα σημαντικά γεγονότα των τελών του 19ου αιώνα. Ως βιογραφία αυτός ο Ναπολέων είναι πομπώδης και εξιδανικεύει ως το σημείο της αγιοποίησης τον Ναπολέων μη ασκώντας επαρκή κριτική (έκτος από λίγες σκηνές μετά τη μάχη όπου παρουσιάζει τον Ναπολέων όρθιο ανάμεσα σε πτώματα). Ωστόσο η ταινία δεν έμεινε στην ιστορία του σινεμά για αυτό άλλα για την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία του Άμπελ Γκανς.


Μια σκηνοθεσία συνεχώς ανήσυχη και ευρηματική που εφάρμοζε νέες πρωτοποριακές μεθόδους. Για παράδειγμα είναι γνώστες οι σκηνές όπου η οθόνη χωρίζεται σε τρεις οθόνες ή το κάδρο διασπάται σε πολλά. Ενώ ανάμεσα στις εντυπωσιακές εικόνες του φιλμ σημειώνουμε και τις παράλληλες σεκάνς της αφρισμένης θάλασσας με την ταραγμένη Συνέλευση μετά την επανάσταση. Βέβαια η υπερφιλόδοξη, όπως και ο κεντρικός χαρακτήρας, ταινία έχει υπερβολικά μεγάλη διάρκεια (ειδικά σε μια εποχή που οι ταινίες δεν διαρκούσαν τόσο πολύ) και θέλει υπομονή στην παρακολούθηση λόγο παλαιότητας ωστόσο αποκαλύπτει ότι και στον βωβό κινηματόγραφο υπήρχαν ευρηματικοί καλλιτέχνες της σκηνοθεσίας.





Wings 1927


Wings 1927
Τα Φτερά της Δόξας


Σκηνοθεσία: William A. Wellman, Harry d'Abbadie d'Arrast
Σενάριο: John Monk Saunders (story), Hope Loring
Είδος: Drama, Romance, War
Διάρκεια: 2h 24min
Μεσότιτλοι: spyrosn
Παίζουν:
Clara Bow =             Mary Preston
Charles 'Buddy' Rogers =            Jack Powell
Richard Arlen = David Armstrong
Jobyna Ralston = Sylvia Lewis
El Brendel =            Herman Schwimpf
Richard Tucker = Air Commander
Gary Cooper = Cadet White


Τα Φτερά (αγγλ. Wings), γνωστό και ως Τα Φτερά της Δόξας, είναι βωβή πολεμική ταινία παραγωγής 1927 σκηνοθεσίας Γουίλιαμ Γουέλμαν με πρωταγωνιστές τους Κλάρα Μπόου, Ρίτσαρντ Άρλεν και Τσαρλς ''Μπάντι'' Ρότζερς. Ο Γκάρι Κούπερ εμφανίζεται επίσης σε μικρό ρόλο. Η ταινία ήταν η πρώτη ταινία που βραβεύτηκε με Βραβείο Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ως καλύτερη παραγωγή για τις χρονιές (1927 – 1928).


Δυο νέοι ο Τζακ Πάουελ (Τσαρλς Μπάντι Ρότζερς) και ο Ντέιβιντ Άρμστρονγκ (Ρίτσαρντ Άρλεν) είναι άσπονδοι φίλοι σε μια μικρή αμερικανική πόλη. Και οι δυο προσπαθούν να κερδίσουν την καρδιά της γοητευτικής Σίλβια Λιούις (Τζομπάινα Ράλστον). Ο Τζακ αγνοεί το γεγονός ότι το κορίτσι της διπλανής πόρτας Μαίρη Πρέστον (Κλάρα Μπόου) είναι τρελά ερωτευμένη μαζί του. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεσπά και οι δυο φίλοι κατατάσσονται στον στρατό, ως πιλότοι. Κατά τη διάρκεια ασκήσεων στο στρατόπεδο ο Τζακ οδηγείται λανθασμένα στο συμπέρασμα ότι η Σίλβια προτιμά εκείνον. Η αλήθεια είναι ότι η Σίλβια είναι ερωτευμένη με τον Ντέιβιντ αλλά δεν είναι ικανή να απορρίψει την αγάπη του Τζακ. Κατά τη διάρκεια μιας μάχης ο φίλος του Τζακ και του Ντέιβιντ, Καντέτ Γουάιτ (Γκάρι Κούπερ) σκοτώνεται, κάτι που ενδυναμώνει τη σχέση μεταξύ των δυο πρώην ανταγωνιστών. Μετά το θάνατο του Καντετ οι δυο φίλοι ταξιδεύουν μέχρι το γαλλικό μέτωπο, όπου συναντούν την Μαίρη Πρέστον, η οποία στο μεταξύ έχει γίνει οδηγός ασθενοφόρου.


Η ταινία παραγωγής 1927, που θεωρείτο χαμένη για πολλά χρόνια, μέχρι τη στιγμή που βρέθηκε αντίγραφό της στην Cinemathèque Francaise. Η ταινία βοήθησε στην προώθηση της καριέρας του Γκάρι Κούπερ, ο οποίος εμφανίζεται σε μικρό ρόλο και σύναψε θυελλώδη ερωτική σχέση με την Κλάρα Μπόου. Η παραγωγή της στοίχισε 2 εκατομμύρια δολάρια και αποτελεί την πρώτη βωβή ταινία (μαζί με την ταινία Η Αυγή (Sunrise) της ίδιας χρονιάς) που βραβεύτηκε ποτέ με όσκαρ καλύτερης ταινίας (το βραβείο που της απένειμαν ονομαζόταν Βραβείο Καλύτερης Παραγωγής).


Το γεγονός ότι η ταινία γυρίστηκε πριν θεσπιστεί ο κώδικας Χέιζ, έδωσε στο σκηνοθέτη Γουίλιαμ Γουέλμαν την ευκαιρία να πειραματιστεί και να εκφραστεί χωρίς ιδιαίτερους για την εποχή περιορισμούς . Η ταινία ήταν η πρώτη που πρόβαλε τη γύμνια. Το φιλί στο στόμα μεταξύ των δυο φίλων, η γυμνή σκηνή με το στήθος της Κλάρα Μπόου σε πρώτο πλάνο, καθώς και η σκηνή στην οποία γυμνοί άνδρες περνούν από σωματικό έλεγχο πριν καταταγούν στο στρατό θα είχαν υποστεί λογοκρισία μερικά χρόνια αργότερα. Ο Γουέλμαν, ο οποίος είχε κάνει επιτυχία με μόλις μια ταινία μέχρι τότε, το The Boob του 1926, ήταν βετεράνος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, κάτι που τον βοήθησε να γυρίσει με ρεαλιστικό τρόπο τις αερομαχίες της ταινίας. Η ταινία έγινε τεράστια επιτυχία και κοινό και κριτικοί έμειναν κατάπληκτοι από τον ρεαλιστικό τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονταν οι μάχες στα ουράνια.


Κυριακή 12 Ιουλίου 2020

Berlin: Die Sinfonie der Großstadt 1927


Berlin: Die Sinfonie der Großstadt 1927
Βερολίνο, η Συμφωνία μιας Μεγαλούπολης



Σκηνοθεσία: Walter Ruttmann
Σενάριο: Karl Freund (screenplay), Carl Mayer
Είδος: Documentary
Διάρκεια: 1h 5min


ο Βερολίνο, η Συμφωνία μιας Μεγαλούπολης, (γερμ. Berlin: Die Sinfonie der Großstadt) είναι ασπρόμαυρη γερμανική πειραματική βωβή κινηματογραφική ταινία σε σκηνοθεσία του Βάλτερ Ρούτμαν (Walther Ruttmann) (1927). Πρόκειται για φημισμένο έργο ιστορικής σημασίας και ορόσημου στην ιστορία του κινηματογράφου.


Η ταινία είναι ένα ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ στο Βερολίνο του μεσοπολέμου. Ξεκινάει με σκηνές της σιδηροδρομικής ατμομηχανής περνώντας μέσα από λιβάδια και γραφικά προάστια φτάνοντας στον σιδηροδρομικό σταθμό στο κέντρο της πόλης. Συνεχίζει με πλάνα μέσα στην πόλη, στους πολυσύχναστους δρόμους. Είναι πρωινή ώρα και ο κόσμος ξεκινάει για να πάει στην δουλειά. Ο ρυθμός της πόλης σφύζει όλο και πιο γρήγορα. Η κάμερα μπαίνει μέσα σε μια φάμπρικα, όπου οι μηχανές ήδη σφυρηλατούν με γρήγορο ρυθμό. Το ρολόι χτυπάει 12. Είναι μεσημέρι. Ο ρυθμός της πόλης με μιας σταματάει για λίγο και κάνει ένα μικρό διάλειμμα για ξαναξεκινήσει με γρήγορο ρυθμό από το απόγευμα μέχρι το βράδυ. Το έργο τελειώνει με απογευματινές σκηνές αναψυχής στα παρκάκια και τις λίμνες, μέχρι που το τραίνο και πάλι ξεκινάει και μας παίρνει για να μας πάει και πάλι έξω από την πόλη.


Η ταινία είναι ένα ντοκιμαντέρ που περιγράφει την τότε σύγχρονη ζωή στην μεγαλούπολη του Βερολίνου. Το Βερολίνο την εποχή εκείνη ήταν μια πόλη που γνώριζε βιομηχανική ανάπτυξη, συνοδευόμενη με τα φαινόμενα της αστυφιλίας, του συνωστισμού, της φτώχειας των κατώτερων τάξεων. Ο Ρούτμαν σκιαγραφεί την ζωή της μεγαλούπολης σαν έναν ζωντανό οργανισμό που έχει τον δικό του ρυθμό. Αγουροξυπνημένος το πρωϊνό, πολυάσχολος όλη τη μέρα και διασκεδάζοντας το βράδυ πριν πάει για ύπνο. Παράλληλα ακολουθεί μια δομή παρόμοια με αυτή των συμφωνικών έργων κλασσικής μουσικής. Για να πετύχει την ατμόσφαιρα της αγχωτικής ζωής χρησιμοποιεί βιαστικές, σύντομες σκηνές, μια πρωτόγνωρη τεχνική για την εποχή εκείνη.



The Kid Brother 1927


The Kid Brother 1927
Ο Μικρός μου Αδελφός


Σκηνοθεσία: Ted Wilde, Harold Lloyd
Σενάριο: John Grey, Ted Wilde
Είδος: Comedy, Drama, Family
Διάρκεια: 1h 22min
Μεσότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο
Παίζουν:
Harold Lloyd = Harold Hickory
Jobyna Ralston = Mary Powers
Walter James = Jim Hickory
Leo Willis = Leo Hickory
Olin Francis = Olin Hickory
Constantine Romanoff = Sandoni
Eddie Boland = Flash Farrell
Frank Lanning = Sam Hooper
Ralph Yearsley = Hank Hooper


Το Kid Brother είναι μια αμερικανική βωβή ταινία του 1927 με πρωταγωνιστή τον Χάρολντ Λόιντ. Ήταν επιτυχημένη και δημοφιλή κατά την κυκλοφορία της και σήμερα θεωρείται από τους κριτικούς και τους οπαδούς ως μία από τις καλύτερες ταινίες του Lloyd, ενσωματώνοντας στοιχεία κωμωδίας, ρομαντισμού, δράματος και ανάπτυξης χαρακτήρων. Η ιστορία της είναι ένα αφιέρωμα σε μια ταινία του 1921 που ονομάζεται Tol'able David, αν και ουσιαστικά είναι μια επανέκδοση ενός γνωστού χαρακτηριστικού Hal Roach του 1924, The White Sheep, με πρωταγωνιστή τον Glenn Tryon.


Οι Hickorys είναι μια σεβαστή οικογένεια στο Hickoryville. Ο Σερίφης Jim και οι μεγάλοδυνατοί γιοι του Leo και Olin τρέφουν ελάχιστο σεβασμό για τον μικρότερο γιο, τον Harold, που δεν έχει τους μυς τους.
Όταν οι Jim, Leo και Olin πηγαίνουν σε μια σημαντική συνάντηση της πόλης για να συζητήσουν για ένα φράγμα, ο Harold μένει πίσω. Φοράει το όπλο και το σήμα του πατέρα του και ο Flash τον νομίζει για τον κανονικό σερίφη. Ο Flash αντικαταστεί τον αποθανόντα "Καθηγητή" Power, πατέρα της Mary, στην ηγεσία του "ιατρικού σόου". Έχουν δηλαδή μία άμαξα Βαγόνι και περιοδεύουν στην επαρχία προσπαθώντας να πλασάρουν ένα "θαυματουργό" όπως ισχυρίζοντε φάρμακο που θεραπεύει πάσα νόσο και πάσα… "μαλακία", κάνει όμως επίσης για καθαρισμούς δερμάτων, ιμάντων και λοιπά! Ταυτόχρονα για να προσελκύσουν κοινό παρουσιάζουν και ένα σόου με την Mary ως χορεύτρια και τον χειροδύναμο Sandoni σε διάφορες επιδείξεις.


Ο Farrell ζητάει από τον Harold να του υπογράψει άδεια που να του επιτρέψει να δώσει την παράσταση, στην οποία μετέχει και η χορεύτρια Mary. Αργότερα η Mary προσπαθεί να αποφύγει τις ανεπιθύμητες προσπάθειες του Sandoni να την προελκύσει και συναντά τον Harold όπου δείχνουν να προσελκύουν ο ένας στον άλλο.


Όταν ο Jim ανακαλύπτει ότι ο Harold έδωσε άδεια για το συγκεκριμένο σόου, διατάζει τον γιο του να πάει διακόψει την παράσταση. Ο Harold προσπαθεί, αλλά ο Farrell τον ξεγελάει και του περνάει χειροπέδες! Ο ορκισμένος εχθρός του Harold, ο Hank Hooper, στην προσπάθειά του να τα βάλει με τον Harold, βάζει κατά λάθος μια φωτιά που καταστρέφει το βαγόνι. Ο Harold καλεί τη Mary να περάσει τη νύχτα στο σπίτι της οικογένειας. Ο Jim κοιμάται, οπότε ο Harold δεν μπορεί να ζητήσει την άδειά του. Ο Harold πρέπει να χρησιμοποιήσει την εξυπνάδα του για να ξεπεράσει την αντίρρηση των αδελφών του. Ωστόσο, η κυρία Hooper και ο γιος της Hank εμφανίζονται και παίρνουν τη Μαίρη μαζί τους, καθώς δεν θα ήταν αξιοπρεπές για τη Mary να περάσει τη νύχτα σε ένα σπίτι χωρίς που δεν υπάρχει γυναικεία παρουσία.


Την επόμενη μέρα στην πόλη υπάρχει μια γιορτή, όπου ο Jim υποτίθεται ότι θα παραδώσει σε έναν κρατικό αξιωματούχο τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από τους κατοίκους για να βοηθήσουν στην κατασκευή του φράγματος. Ωστόσο, τα χρήματα έχουν κάνει φτερά! Ο Jim υποψιάζεται έντονα τους Farrell και Sandoni, αλλά ο Sam Hooper τον κατηγορεί για κλοπή και αρνείται να τον αφήσει να τους κυνηγήσει. Ο Jim στέλνει τότε τους δύο μεγάλους του γιούς για να τους βρουν, αλλά όχι τον Harold, διότι του λέει ότι αυτές είναι δουλειές για άνδρες και όχι για παιδιά. Όταν οι μεγάλοι του γιοι επιστρέφουν με άδεια χέρια, ο Jim κινδυνεύει από λιντσάρισμα. Τότε ο Harold αναλαμβάνει πρωτοβουλία και ψάχνει να βρει τους δύο κακοποιούς. Τυχαία τους εντοπίζει σε ένα καράβι όπου φιλονικούν για το μοίρασμα των κλοπιμαίων. Τελικά μετά από αγώνα που προκαλεί άφθονα γέλια, ο Harold καταφέρνει να τους εξουδετερώσει και να επιστρέψει θριαμβευτής πίσω στο χωριό του.



Τετάρτη 8 Ιουλίου 2020

The Unknown 1927


The Unknown 1927
Άνθρωπος Χωρίς Χέρια


Σκηνοθεσία: Tod Browning
Σενάριο: Tod Browning, Waldemar Young
Είδος: Drama, Horror, Romance
Διάρκεια: 51 min
Μεσότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο
Παίζουν:
Lon Chaney = Alonzo
Norman Kerry = Malabar
Joan Crawford = Nanon
Nick De Ruiz = Zanzi
John George = Cojo



Ο Alonzo είναι ένας άνδρας χωρίς χέρια, υποτίθεται, και μετέχει σε τσίρκο ως βιρτουόζος στο σημάδι με μαχαίρια και όπλο, χρησιμοποιώντας αντί για χέρια, τα πόδια του. Μάλιστα το νούμερό του τΟ εκτελεί έχοντας για παρτενέρ του την Nanon, την όμορφη κόρη του ιδιοκτήτη του τσίρκο, με την οποία είναι ερωτευμένος και ονειρεύεται να την κατακτήσει. Στην πραγματικότητα ο Alonzo είναι ένας κακοποιός που έχει διαπράξει κάμποσα εγκλήματα, και για να ξεφύγει από την αστυνομία που τον ψάχνει, βρήκε θέση στο τσίρκο προσποιούμενος τον κουλό, και εξασκώντας την ικανότητά του να χειρίζεται μαχαίρια και πιστόλια με τα πόδια!


Συνεργός του σε όλη αυτή την απάτη είναι ο Cojo, ένας μικρόσωμος ανθρωπάκος ο οποίος είναι ο μόνος που ξέρει το μυστικό του Alonzo και μάλιστα είναι αυτός που τον βοηθά στην μεταμφίεσή του ως κουλός.
Ανταγωνιστής στον έρωτά του για την Nanon είναι ένας χειροδύναμος καλλιτέχνης του τσίρκο, ο Malabar, ο οποίος είναι τρελά και αγνά ερωτευμένος με την Nanon, αυτή όμως είναι επιφυλακτική μαζί του.


Η ταινία για πολλά χρόνια κυκλοφορούσε μονάχα στην μαύρη αγορά, σε μια θολή κόπια των εννιάμιση μιλιμέτρ. Όμως, τον Μάρτη του 1973, ο James Card ανακοίνωσε πως είχε βρεθεί από την γαλλική λέσχη κινηματογράφου το 1968, μια ολοκάθαρη κόπια με τον ψεύτικο τίτλο L` Inconnu. Η λέσχη είχε από πάντα αυτήν την κόπια, απλά επειδή σημαίνει «άγνωστο» την είχε στοιβαγμένη με ταινίες χωρίς τίτλο!
Τον Lon Chaney στις σκηνές που έπρεπε να επιδειχτεί η επιδεξιότητα στα χέρια, τον αντικαθιστούσε ο Peter Dumsuki, ο οποίος είχε γεννηθεί χωρίς χέρια.


Ο Tod Browning δεν έχει τυχαία εμμονή με το τσίρκο. Ξεκίνησε μικρός να δουλεύει σε ένα και από ένα επεισόδιο, όπου κάποιος μεταμφιέστηκε ως ακροβάτης για να αποφύγει την αστυνομία, εμπνεύστηκε την ιστορία του. Η συγκεκριμένη εμμονή απογειώθηκε με το Τα Τέρατα (1932).
Η Joan Crawford πάντα επέμενε στο πόσο σημαντική ήταν η συμμετοχή της στην ταινία για το μέλλον της. Με το να στέκεται δίπλα στον Chaney, υποστήριζε, έμαθε τη διαφορά του να στέκεσαι μπροστά στην κάμερα και να ερμηνεύεις μπροστά στην κάμερα. Μετά από την ταινία έβαλε τα δυνατά της για να γίνει αληθινή ηθοποιός.


Δ

The Cat And The Canary 1927


The Cat And The Canary 1927
Η Γατα Και Το Καναρινι


Σκηνοθεσία: Paul Leni
Σενάριο: John Willard, Robert F. Hill
Είδος: Comedy, Horror, Mystery
Διάρκεια: 1h 48min
Μεσότιτλοι:             platonicus
Παίζουν:
Laura La Plante = Annabelle West
Creighton Hale = Paul Jones
Forrest Stanley = Charles Wilder
Tully Marshall = Roger Crosby
Gertrude = Susan
Arthur Edmund Carewe = Harry


Oι συγγενείς ενός εκκεντρικού εκατομμυριούχου συγκεντρώνονται στην έπαυλη του 20 χρόνια μετά το θάνατό του για να ανοίξουν την διαθήκη του.
H συγκεκριμένη ταινία γυρίστηκε ξανά το 1939 και το 1978. Μετά από είκοσι χρόνια, ανοίγει επιτέλους η διαθήκη του Cyrus West, εκκεντρικού εκατομμυριούχου, ο οποίος όσο ζούσε «στοιχειωνόταν» από τους άπληστους συγγενείς του λόγω της περιουσίας του. Οι συγγενείς του καλούνται στην τρομακτική του έπαυλη για να μάθουν ποιος από όλους θα είναι ο κληρονόμος. Ο κληρονόμος ανακοινώνεται αλλά μετά την ανακοίνωσή του, αρχίζουν μυστηριώδεις εξαφανίσεις και ένας φόνος.


Ο σκηνοθέτης James Whale είχε δηλώσει πως η εκδοχή της ταινίας του 1927 επηρέασε την δουλειά του στις ταινίες Frankenstein (1931) και The Old Dark House (1932).
Καταπληκτική ταινία η οποία αποτέλεσε βάση και έμπνευση όλων των ταινιών κωμωδίας-τρόμου-μυστηρίου. Επιβλητική και σκοτεινή ατμόσφαιρα, παιχνίδι με τις σκιές και τα πρόσωπα και ένας τρομακτικός πύργος να δεσπόζει στο τοπίο. Πλεκτάνες και συνωμοσίες, μυστήριο και όλα τα επακόλουθα ενός πύργου ο οποίος θεωρείται στοιχειωμένος από τον ιδιοκτήτη του. Οι ηθοποιοί είναι απολαυστικοί χωρίς να είναι υπερβολικοί. Το «The Cat And The Canary» δεν κουράζει, μιας και σε 1 ώρα και 24 λεπτά καταφέρνει να πει όλα όσα θέλει σε αντίθεση με πολλές ταινίες του σήμερα που φλυαρούν αδιάκοπα. Η μουσική είναι εκπληκτική και δένει απόλυτα με την κάθε σκηνή. Μέσα από την ταινία παρουσιάζεται η ανθρώπινη αδυναμία, η απληστία, η κακία.
cat canary 2


Δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω από την ταινία γιατί θα αποκαλύψω πολλά. Δείτε την και θα με θυμηθείτε. Είναι από τις ταινίες που σου μένουν και πάντα τις συγκρίνεις με τις αντίστοιχες αυτού του είδους. Θα πρότεινα επίσης να δείτε και τις άλλες δυο σχετικές ταινίες που γυρίστηκαν, το ’39 και το ’78 αντίστοιχα και να κάνετε ένα crash test.



Τρίτη 7 Ιουλίου 2020

October 1927


October 1927
Οκτώβρης


Σκηνοθεσία: Grigoriy Aleksandrov, Sergei M. Eisenstein
Σενάριο: Sergei M. Eisenstein, Grigoriy Aleksandrov
Είδος: Drama, History
Διάρκεια: 2h 16min
Παίζουν:
Nikolay Popov = Kerenskiy
Vasili Nikandrov = V.I. Lenin
Layaschenko = Konovalov
Και πλήθος κομπάρσων


Τα γεγονότα του Οκτώβρη του 1917, όπου οι Μπολσεβίκοι με ηγέτη τον Λένιν άλλαξαν την ιστορία του τόπου τους.
Λόγω της αλλαγής πολιτικής επί του Τρότσκι, ο Eisenstein αναγκάστηκε να κόψει όλες τις σκηνές που τον αναφέρανε. Για την ακρίβεια, κόπηκε το ένα τρίτο.
Η δική μου όμως κόπια είναι περίπου πλήρης. Διάρκειας 2h 16min, αντί 1h 39min που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα.
Έντεκα χιλιάδες κομπάρσοι χρησιμοποιηθήκαν για την σκηνή της επίθεσης στα Χειμερινά Ανάκτορα. Για την ίδια σκηνή κόπηκε η παροχή ηλεκτρισμού σε ολόκληρη την πόλη, για να ενισχυθεί ο φωτισμός των γυρισμάτων.


Μαθήματα επαναστατικής ιστορίας από την κάμερα του κυρίου Σεργκέι Αϊζενστάιν. Για να γιορτάσουν τα δέκα χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση, αποφάσισαν να κινηματογραφήσουν, όσο δυνατόν πιστότερα, τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τότε. Η σεναριακή πλοκή βασίστηκε, μεταξύ άλλων, και στο διάσημο βιβλίο «Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» του Αμερικανού John Reed.


Η ταινία Οκτώβρης, που κυκλοφόρησε το Γενάρη του 1928, δεν είχε εν τέλη την ίδια απήχηση στο εξωτερικό, συγκριτικά πάντα με την επιτυχία του Θωρηκτού Ποτέμκιν. Οι ίδιοι οι συμπατριώτες του επίσης τον κατηγόρησαν ότι είναι ένα δύσκολο έργο για να το παρακολουθήσει όλος ο κόσμος. Ο σκηνοθέτης παρουσίασε την ιστορία με μια σχεδόν ντοκιμαντερίστικη γραφή, προσπαθώντας να αναπαραστήσει όσο πιο ρεαλιστικά μπορούσε τα γεγονότα.


Πού να ήξερε ότι μετά από πολλά χρόνια θα έπαιρναν αποσπάσματα της ταινίας του και θα τα παρουσίαζαν (χωρίς να ξέρουν) ως πραγματικές εικόνες από την επανάσταση. Αλλά ο Αϊζενστάιν επίσης προσπάθησε να εξελίξει και τη θεωρία του πάνω στο ιδεολογικό μοντάζ και αυτό ήταν που δεν κατάλαβαν οι ανώτεροι του τότε. Αυτός είναι ίσως ο σημαντικότερος λόγος για να δείτε την ταινία σήμερα. Να την παρακολουθήσετε ως μία ιστορία επικών διαστάσεων από έναν μεγάλο δημιουργό. Ή ως ένα μάθημα κινηματογραφικής ιστορίας.

Κυριακή 5 Ιουλίου 2020

Metropolis 1927


Metropolis 1927
Μετρόπολις


σκηνοθεσία; Fritz Lang
Σενάριο: Thea von Harbou, Thea von Harbou
Είδος; Drama, Sci-Fi
Διάρκεια: 2h 33min
Παίζουν:
Alfred Abel = Johann Fredersen
Gustav Fröhlich = Freder Fredersen - Joh Fredersens Sohn
Rogge            Rudolf = Εφευρέτης
Fritz Rasp = Ο λεπτός άνδρας
Theodor Loos = Josaphat / Joseph
Erwin Biswanger = 11811 – Georgy


Στο μέλλον, η τρανή πόλη «Μητρόπολη» είναι το καμάρι του σύγχρονου κόσμου: παράδειγμα υψηλής τεχνολογίας, στολίδι της πιο μοντέρνας αρχιτεκτονικής, με εντυπωσιακά πανύψηλα κτήρια, εναέρια κυκλοφορία, πλούτο, διασκέδαση -ένας εξελιγμένος παράδεισος που απολαμβάνουν οι λίγοι, οι αστοί. Κυβερνήτης όλου αυτού είναι ο Τζο Φρέντερσεν, που διοικεί την πόλη από το τεράστιο γραφείο του στην κορυφή ενός ουρανοξύστη. Αυτή η πανέμορφη ουτοπία όμως δεν κινείται μόνη της. Είναι ένας καλο-λαδωμένος μηχανισμός, που λειτουργεί νύχτα-μέρα από τον εξαντλητικό κόπο και μόχθο των εργατών. Στα έγκατα της γης, κάτω από την πόλη με την έντονη ζωή, βρίσκονται στρατιές εργατών που ζουν και χειρίζονται τις μηχανές, ώστε όλα να λειτουργούν ρολόι στην επιφάνεια της γης. Κάθε μέρα, οι εργάτες εξουθενωμένοι από την σκληρή δουλειά επιστρέφουν στα ταπεινά σπίτια τους και στις οικογένειές τους, μόνο και μόνο για να ξεκινήσει η επόμενη βάρδια με άλλους εργάτες… Όμως, αυτή η κατάσταση, με τους αστούς να χαίρονται τη ζωή που τους προσφέρει ο μόχθος των εργατών, σύντομα θα αλλάξει, όταν ο γιος του Φρέντερσεν, ο Φρέντερ, που ζει μια ξένοιαστη ζωή γεμάτη γλέντια, γνωρίζει κατά τύχη την όμορφη Μαρία, κόρη ενός εργάτη. Ο Φρέντερ ερωτεύεται κεραυνοβόλα την αγνή Μαρία, την ακολουθεί στην πόλη των εργατών και συγκλονίζεται όταν ανακαλύπτει ότι η δική του ευτυχία στηρίζεται στον κόπο ενός ολόκληρου κόσμου, που δεν γνώριζε καν ότι υπάρχει.


Όταν ο πατέρας του, όμως, βλέπει την επιρροή της Μαρίας στους εργάτες, αποφασίζει να δώσει ένα μάθημα στους εργάτες, για να μην τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι. Συναντά λοιπόν τον μισότρελο επιστήμονα Ρότβανγκ, και του δίνει εντολή να δώσει της μορφή της Μαρίας σε ένα ρομπότ που έχει φτιάξει. Το ρομπότ θα παρασύρει τους εργάτες σε απερίσκεπτες πράξεις, που θα πληρώσουν με το αίμα τους. Ο Ρότβαγκ αιχμαλωτίζει τη Μαρία και φτιάχνει το μοχθηρό ρομπότ, το οποίο αρχίζει το διαβολικό έργο του. Ο Φρέντερ στην αρχή δεν καταλαβαίνει την αλλαγή της αγαπημένης του Μαρίας… Θα παλέψει όμως για την αγάπη του και για την ανακάλυψη της αλήθειας. Και, μόλις οι συνέπειες των καταστρεπτικών πράξεων της ψεύτικης Μαρίας αρχίσουν να φαίνονται, η Μητρόπολη, πάνω και κάτω από τη γη, δεν θα είναι ποτέ η ίδια…
Η ταινία αποτελεί μια από τις πρώτες μεγάλου μήκους παράγωγες επιστημονικής φαντασίας. Το κόστος της ήταν τεράστιο, καθώς ο Lang χρησιμοποίησε περισσότερους από 20.000 κομπάρσους και γύρισε χιλιάδες μέτρα φιλμ.
Η σκηνη της μεταμορφωσης του ρομποτ σταθηκε η βαση για τις σκηνες στο εργαστηριο καθε αλλου κινηματογραφικου τρελλου επιστημονα.


Το 1923 γεννιέται η ασαφής και ακαθόριστη ακόμη επιθυμία στον Fritz Lang να δημιουργήσει μια ταινία σαν το Metropolis. Η ιδέα δεν παίρνει συγκεκριμένη μορφή παρά μόνο έναν χρόνο αργότερα, το 1924, όταν ο Lang με τον παραγωγό Erich Pommer ταξιδεύουν στην Αμερική για να στηρίξουν και να προωθήσουν το γερμανικό αριστούργημα της μεγαλύτερης γερμανικής κινηματογραφικής εταιρίας, UFA, Niebelungen. Από το πλοίο ακόμη ο Lang γοητεύεται από την αμερικανική μεγαλούπολη, Νέα Υόρκη. Τα φώτα, οι δρόμοι, αλλά κυρίως οι επιβλητικοί ουρανοξύστες, έμβλημα της Αμερικής, τα εξαιρετικής αισθητικής κτίσματα, οι πρωτοποριακές μορφές δίνουν στον Lang την έμπνευση που χρειαζόταν. Για έναν ευρωπαίο δεν ήταν συνηθισμένο θέαμα οι ουρανοξύστες που τότε μόνο στην Αμερική μπορούσε κανείς να δει (αν και στην προηγούμενη ταινία του Spiders 2 υπάρχουν ουρανοξύστες στην ταινία). Ο ίδιος εξομολογείται: «…κοίταξα τους δρόμους, τα αστραφτερά φώτα και τα ψηλά κτίρια – εκεί συνέλαβα το Metropolis». Η επαφή τους με τα χολιγουντιανά στούντιο θα ολοκλήρωνε την εικόνα τεχνολογικής και αισθητικής υπεροχής που απέπνεε η Αμερική. Ο Lang δεν μπορεί παρά να σκεφτεί: «έπρεπε το επόμενο έργο μου να ανταγωνίζεται σε μέγεθος και περιωπή την αμερικανική τεχνοτροπία». Πάντως σημειωτέον ότι η ταινία βασίζεται στη νουβέλα της Thea Von Harbou, την οποία ο Lang συμβουλευόταν κατά την παραγωγή.


Παρά τα όσα έχουν ακουστεί για την ταινία, είναι σημαντικό να ξεκαθαριστεί ότι αυτή δεν είναι προσανατολισμένη στην προφητεία. Σκοπός του σκηνοθέτη δεν είναι να αποδώσει στο σελιλόιντ τον οραματισμό του για το μέλλον, αλλά περισσότερο να παραγάγει ένα εξπρεσιονιστικό μείγμα μοντέρνας τέχνης, φουτουρισμού, γοτθικής τεχνοτροπίας, μεσαιωνικών καταβολών ακόμη και θρησκευτικού αποκρυφισμού. Ως τέτοια δε πρέπει να ιδωθεί. Στο ξεκίνημα ξεκαθαρίζεται εξάλλου: «Η ταινία αυτή δεν είναι ούτε για το σήμερα ούτε για το μέλλον. Δεν μιλάει για ένα συγκεκριμένο μέρος. Δεν υπηρετεί καμία τάση, κόμμα ή τάξη. Έχει μια ιδέα που βασίζεται σε κάτι συγκεκριμένο. Ο μεσολαβητής ανάμεσα στον εγκέφαλο και τους μυς πρέπει να είναι η καρδιά».


Όταν βγήκε στις αίθουσες, οι συντελεστές δεν περίμεναν τίποτα λιγότερο από θρίαμβο. Ως η ακριβότερη παραγωγή στην Ευρώπη ήταν επιτακτικό για το κύρος του Lang και της UFA να κάνει εξαιρετική πορεία. Η πρεμιέρα πράγματι ήταν πέρα από τα αναμενόμενα καλή. Οι κριτικές που έλαβε όμως ήταν μικτές. Οι πολιτικές αναφορές που αναπόφευκτα συνάγονται από το Metropolis έφεραν τις πολιτικές παρατάξεις της χώρας σε αντικρουόμενες θέσεις. Χαρακτηρίστηκε από σοσιαλιστικό ως εφιαλτικό. Ο δε Orson Welles χαρακτήρισε την ταινία ανόητη. Στην Αμερική οι κριτικοί την υποδέχτηκαν θετικά με συγκρατημένα αλλά ενθαρρυντικά σχόλια. Με το πέρασμα του χρόνου η ταινία κέρδισε σε αξία και πλέον θεωρείται μια από τις δέκα κορυφαίες όλων των εποχών.


Ο Lang, γνωστός περφεξιονιστής, απαίτησε από την UFA κάθε ελευθερία. Και είχε τα μούτρα να το κάνει μετά την τεράστια επιτυχία του, Niebelungen. Από την άλλη ο αυστριακός σκηνοθέτης δεν θα μπορούσε να επιλέξει άλλη εταιρία παραγωγής, καθώς μόνο η UFA είχε την φήμη και τα μέσα που απαιτούνταν, ώστε το δημιούργημά του να ολοκληρωθεί μέχρι κεραίας έτσι όπως το ήθελε.
Τα γυρίσματα της ταινίας κράτησαν 17 μήνες, ενώ το συνολικό κόστος ανήλθε σε 5,3 εκ. μάρκα, σχεδόν τετραπλάσιο από το αρχικά προβλεπόμενο. Η ταινία σχεδόν ανάγκασε την UFA να πτωχεύσει. Το φουτουριστικό αριστούργημα απαιτούσε τους κορυφαίους επαγγελματίες σε κάθε χώρο και πολλές νέες τεχνικές. Η δε έκταση παραγωγής ήταν για την εποχή πραγματικά κολοσσιαία. Περίπου 37.400 άτομα απασχολήθηκαν συνολικά από την αρχή ως το τέλος, ενώ απ’ αυτούς οι 35.000 ήταν κομπάρσοι.
Τα γυρίσματα έγιναν στα στούντιο της UFA. Οι απαιτητικότερες σκηνές –όπως αυτή της εξέγερσης ή των πλημμύρων- γυρίστηκαν σε πραγματική έκταση στο Neubabelsberg. Για την κατασκευή της πόλης χρησιμοποιήθηκαν κυρίως μικρογραφίες και σκηνικά που αναπαριστούσαν τα σπουδαιότερα κτίρια της πόλης, αυτά που έχουν μείνει πλέον ως εμβλήματα. Ίσως το πιο χτυπητό δείγμα καινοτομικής τεχνολογίας που χρησιμοποιήθηκε ήταν από τον υπεύθυνο φωτογραφίας, Eugene Shufftan, ο οποίος μετήλθε ημιεπαργυρωμένα κάτοπτρα προκειμένου να συλλάβει ταυτόχρονα την ζωντανή δράση με το μινιατουρίστικο σκηνικό.


Η τελειομανία του Lang δεν θα άφηνε φυσικά τους ηθοποιούς απ’ έξω. Ο νεαρός τότε Froehlich θυμάται: «Στις σκηνές σωματικών βασάνων τυραννούσε τους ηθοποιούς μέχρι αυτοί πράγματι να υποφέρουν». Η δεκαεπτάχρονη τότε Helm ασφυκτιούσε μέσα στην ξύλινη-μεταλλική στολή του ρομπότ και αγανακτούσε: «σε βλέπω, ακόμη και αν δεν σε βλέπω» εννοώντας τον Lang. Πολλές φορές μπορεί να γυριζόταν η ίδια σκηνή μέχρι ο Lang να μείνει ευχαριστημένος. Ως γνήσιος εξπρεσιονιστής ο Lang επέμενε στο σενάριο σε σημείο εμμονής. «Έχω ετοιμάσει τη δουλειά μου στο γραφείο» λέει στη συνέντευξή του στο National Film Theater το 1962, «αρνούμαι να αλλάξω τίποτα από το σενάριο στην σκηνή» συμπληρώνει. Αυτό δημιουργούσε προβλήματα, αλλά ο Lang ήταν αμετάπειστος.


Αμέσως μετά την πρεμιέρα της η ταινία Μετρόπολις."περικόπηκε" σοβαρά και έγιναν αλλαγές. Από τότε και μετά, περισσότερο από το 1/4 της ταινίας θεωρούταν ότι έχει χαθεί.
Το 2008 όμως μια ουσιαστικά ολοκληρωμένη έκδοση της ταινίαςβρέθηκε στο Μπουένος Άιρες. Αυτό που είχε διατηρηθεί όμως ήταν ένα κακοδιατηρημένο αντίγραφο της ταινίας που είχε γυριστεί σε φιλμ των 16 και δεν είχε ολόκληρη την εικόνα αλλά ένα μέρος αυτής.
Ένα μεγάλο ποσοστό της επαναδημιουργίας του φιλμ ολοκληρώθηκε και μια πλήρης έκδοση της ταινίας δημιουργήθηκε με τη βοήθεια του Αργεντίνικου υλικού. Οι ισπανικές λεζάντες μεταφράστηκαν στα γερμανικά, με τη βοήθεια των "censor-cards" για να απεικονιστούν στη σωστή θέση στο βίντεο, οι ελλιπείς εικόνες στο φιλμ των 16 mm,
το χαμένο μέρος της εικόνας συμπληρώθηκε με μαύρο χρώμα. Οι λεζάντες εμφανίζονται
με την αρχική τους επεξεργασία. Οι λεζάντες που έχουν διαφορετική μορφή (όπως εδώ)
έχουν μπει ώστε να δίνουν μια περίληψη των σκήνων που ακόμα λείπουν.
Τόσο όσο χρειάζεται για να βοηθήσουν στη σωστή κατανόηση της ιστορίας. Μικρότερα κενά αντιπροσωπεύονται από μικρά διαστήματα μαύρης εικόνας.
Αυτή η ταινία παρήχθει από την Ufa και η διανομή της έγινε από την Parufamet.