Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Une femme à sa fenêtre (1976)

Une femme à sa fenêtre (1976)
ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ




Σκηνοθεσία: Pierre Granier-Deferre
Από το μυθιστόρημα του Pierre Drieu La Rochelle
Παίζουν: Romy Schneider: Margot (Santorini)
Philippe Noiret: Raoul Malfosse
Victor Lanoux: Michel Boutros
Umberto Orsin: Rico (Santori)
Gastone Moschin: Primoukis
Delia Boccardo: Dora Cooper
110 λεπτά, Δράμα, Πολιτικό θρίλερ
Γυρισμένο σε Ελλάδα (Αθήνα, Δελφοί) Ιταλία και Παρίσι
Ελληνικοί υπότιτλοι δικής μου μετάφρασης


Το 1976 ευρισκόμενος στην Γαλλία, στην Nantes, με ενδιαφέρον πήγα να δω την ταινία αυτή με την Romy Schneider, που ήξερα ότι είχε θέμα την Ελλάδα και είχε γυριστεί σ’ αυτήν. Ομολογώ ότι τα Γαλλικά μου δεν ήταν τέλια εκείνο τον καιρό, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ισχυριστώ ότι το κατάλαβα το έργο 100%. Μου έκανε εντύπωση όμως ότι μέχρι και σήμερα ποτέ δεν είδα καμία αναφορά και σχόλια, θετικά ή αρνητικά, για την ταινία αυτή στην Ελλάδα. Σαν να μην υπήρξε ποτέ! Δεν είμαι καν σίγουρος ότι παίχτηκε στην Ελλάδα. Σαν DVD σίγουρα δεν κυκλοφόρησε ποτέ.


Σήμερα που στα Γαλλικά είμαι κάπως καλλίτερος και έκατσα και μετέφρασα τους υπότιτλους, μπορώ να πω ότι ίσως να κατάλαβα που οφείλεται αυτή η αδιαφορία. Το έργο είναι πολιτικό και έχει θέμα το άγριο κυνηγητό που υπέστησαν οι κομουνιστές από το καθεστώς Μεταξά. Επόμενο είναι να μην ενθουσιάζει τους αντικομουνιστές και τους θαυμαστές του καθεστώτος εκείνου. Από την άλλη όμως, τα τσιτάτα περί κομουνισμού και κομουνιστών σίγουρα δεν βρίσκουν σύμφωνους τους σημερινούς καθοδηγητές του... «αυθεντικού» κομουνισμού. Αν λοιπόν δεν ανήκετε σε αυτούς που πρέπει να υπάρχει έγκριση από κάπου για δουν μια ταινία, επωφεληθείτε από τους υπότιτλους που μετέφρασα και δείτε την, προκειμένου να διαμορφώσετε ιδίαν άποψη.
Αυτή η ταινία θεωρείται σημαντική λόγο της καταπληκτικής παρουσίας της Romy Schneider...


που με την συμβολή του σπουδαίου Philippe Noiret...


ανεβάζουν την αξία του από το μυθιστόρημα του Pierre Drieu La Rochelle εμπνευσμένου κινηματογραφικού έργου. Αυτό που αντηχεί στα αυτιά μας παράξενα και αστεία είναι το όνομα που επέλεξε ο συγγραφέας για την Romy Schneider: Μαρκησία, κυρία Μαργκό Σαντορίνη!!! καθώς και για τον υποτιθέμενο σύζυγό της, τον Μαρκήσιο Ρίκο Σαντορίνη (Umberto Orsin)!!! Ο Ρίκο είναι ένας διπλωματικός υπάλληλος στην Ιταλική πρεσβεία της Αθήνας. Τα χρόνια εκείνα την πατρίδα του κυβερνά ο δικτάτορας Μουσολίνι αλλά ο ίδιος, ένας ξεπεσμένος αριστοκράτης, δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική. Προτιμά να το παίζει μποέμ και κοσμοπολίτης. Να γοητεύει τον γυναικείο πληθυσμό γύρο του και να ικανοποιείται στην σκέψη πως όλοι τον θεωρούν μεγάλο γόη. Όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, η πραγματική αστική τάξη δεν ενδιαφέρεται να κυβερνήσει η ίδια. Της αρκεί να ασχολείται με το χρήμα και το εμπόριο. Την κυβέρνηση ενός τόπου την αφήνει σε κάτι λιγούρια μικροαστούς οι οποίοι αναλαμβάνουν να κυβερνούν για λογαριασμό της. Κάτι τέτοιος είναι και ο Μουσολίνι! Η γυναίκα του η Μαργκό, μια γυναίκα Αυστριακής καταγωγής μεγαλωμένη στην Γαλλία, είναι αυτή που έχει το χρήμα και φαίνεται ότι ο Ρίκο γι αυτό την παντρεύτηκε. Είναι ρομαντική και συναισθηματική και δείχνει να περιμένει ακόμα τον μεγάλο έρωτα. Κοντά τους ο : Raoul Malfosse (Philippe Noiret), Γάλλος επιχειρηματίας που ζει στην Αθήνα και που είναι φουλ ερωτευμένος με την Μαργκό, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να της αρνηθεί καμία χάρη. Το ζευγάρι Ρίκο-Μαργκό έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο γάμος τους δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο και είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε βελούδινο διαζύγιο.
Μια Αυγουστιάτικη νύχτα και ενώ το ζευγάρι κοιμάται σε ξενοδοχείο σε χωριστά δωμάτια,η Μαργκό ακούει θόρυβο έξω από το παράθυρό της. Πηγαίνει να δει τι συμβαίνει.


O Μιχάλης Βόυτρος (Victor Lanoux), ένας κομουνιστής συνδικαλιστής που τον κυνηγά η αστυνομία του Μεταξά, βλέποντας το μισάνοιχτο παράθυρο της Μάργκο, ορμά μέσα για να γλυτώσει


Εκείνη τρομάζει στην αρχή αλλά αυτός την καθησυχάζει λέγοντάς της ότι δεν είναι κακοποιός αλλά κάποιος που η αστυνομία κυνηγά για πολιτικούς λόγους. Αυτή, με ανθρωπιστικά κίνητρα στην αρχή αναλαμβάνει να τον σώσει. Πείθει και τον Ρίκο να βοηθήσει. Αυτός της προτείνει να απευθυνθεί στον άνθρωπο που την φλερτάρει και δεν της χαλά χατίρι, τον Raoul Malfosse (Philippe Noiret) και να ζητήσει την βοήθειά του.


Πράγματι αυτός ανταποκρίνεται και προσλαμβάνει τον Βούτρο σαν σοφέρ του για να του παράσχει κάλυψη


Η Μαργκό και ο Βούτρος νιώθουν μια συμπάθεια ο ένας για τον άλλο που τελικά καταλήγει σε έρωτα.


Με τον Raoul Malfosse οργανώνουν ένα ταξίδι στους Δελφούς με οδηγό τους τον Βούτρο, με σκοπό να τον βοηθήσουν να φθάσει στην Πάτρα και από κει να βρει πλοίο και να διαφύγει από την Ελλάδα. Έτσι κι έγινε. Ο Πριμούκης όμως (Gastone Moschin), ένας αστυνομικός διευθυντής που έχει βάλει στόχο της ζωής του να πιάσει τον Βούτρο, μαθαίνει τα πάντα!


Ο Ραούλ πληροφορεί περί αυτού την Μαργκό και την προτρέπει να φύγει μαζί με τον Βούτρο για να γλυτώσουν. Στο σημείο αυτό το έργο μας μεταφέρει στο 1945, όπου ο πόλεμος τελειώνει και οι δυνάμεις του άξονα κατατροπώνονται. Ο Ρίκο, ως ανώτερος διπλωματικός υπάλληλος της φασιστικής Ιταλίας βρίσκεται στην φυλακή. Ο Ραούλ που τώρα είναι αξιωματικός του Γαλλικού στρατού, καταθέτει ότι ο Ρίκο ήταν αντιφασίστας και είχε έρθει σε σύγκρουση με τον Μουσολίνι, και πετυχαίνει να τον απελευθερώσει. Πηγαίνουν σε ένα μοναστήρι όπου παραλαμβάνουν ένα κοριτσάκι που όπως μαθαίνουμε είναι παιδί της Μάργκο και του Βούτρου. Όπως εξηγεί ο Ρίκο η Μάργοτ τον επισπεύτηκε και του εμπιστεύτηκε την μικρή και αναχώρησε να βρει τον Βούτρο. Οι Γερμανοί όμως την συλλάβανε και την μεταφέρανε σε άγνωστο μέρος και από τότε αγνοείται η τύχη της.
30 χρόνια αργότερα, η μικρή που έχει μεγαλώσει και είναι ολόιδια η μητέρα της, επισκέπτεται την Ελλάδα όπου πληροφορείται από συναγωνιστές του πατέρα της το τραγικό τουτέλος. Ο Βούτρος που το πραγματικό του όνομα ήταν Τσίγκος, έπεσε σε ενέδρα και πιάστηκε από τον Πριμούκη,  βασανίστηκε δεόντως και εστάλει προς εκτέλεση.
Και μια ενδιαφέρουσα σκηνή από το έργο είναι εκεί που Γερμανός διπλωματικός υπάλληλος διαμαρτύρεται διότι υποβιβάζουν τόσο τον Χίτλερ συγκρίνοντάς τον με τον Μεταξά! Όπως υποστηρίζει ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία ύστερα από τίμιες και καθαρές εκλογές και όχι κατόπιν στρατιωτικού πραξικοπήματος όπως ο Μεταξάς!





Heavenly Puss [1948]

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

The Ghost and Mrs. Muir (1947)

The Ghost and Mrs. Muir (1947)

ΨΥΧΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ



104 Λεπτά, Drama, Fantasy, Mystery
Σκηνοθεσία: Joseph L. Mankiewicz
Με τους: Gene Tierney στο ρόλο της κας Lucy Mui,
και τον Rex Harrison στο ρόλο του φαντάσματος του κάπτεν Daniel Gregg
Ελληνικοί υπότιτλοι δικής μου μετάφρασης


Αν και έχουμε να κάνουμε με φάντασμα, η ταινία; χαρακτηρίζεται ρομαντική, φαντασίας, μυστηρίου, αλλά καθόλου τρομακτική! Είναι η ιστορία μιας νεαρής χήρας, της κας Μουίρ, (Gene Tierney), η οποία για να απαλλαγεί από τους φορτικούς συγγενείς του νεκρού συζύγου της, αποφασίζει να πάει να ζήσει μαζί με την κορούλα της κάπου μακριά στην εξοχή.


 Ο μεσίτης της υποδεικνύει ένα σπίτι που είναι στην άκρη της θάλασσας, στο χείλος ενός γκρεμού και από άποψη τιμής είναι σωστή ευκαιρία. Δεν είναι όμως τυχαίο το ότι το σπίτι είναι αρκετά φτηνό. Όλοι όσοι το είχαν αγοράσει προηγούμενος το εγκαταλείψαν άρων-άρων. διότι ήταν... στοιχειωμένο! Η κα Μουίρ δεν πτοείται από αυτές τις φήμες και αγοράζει το σπίτι. Πράγματι όμως το σπίτι είναι στοιχειωμένο! Ο αρχικός του ιδιοκτήτης, ο αθυρόστομης κάπτεν Daniel Gregg (Rex Harrison), το έχει στοιχειώσει και τρομοκρατεί κάθε επίδοξο νέο ιδιοκτήτη διότι δεν ανέχεται να κατοικούν την περιουσία του ανάξια άτομα. Έτσι λοιπόν έρχεται και η σειρά της κας Μουίρ να έλθει αντιμέτωπη με το φάντασμα του καπετάνιου. Αυτή όμως δεν πτοείται καθόλου από την παρουσία του φαντάσματος.


 Τον αντιμετωπίζει ψύχραιμα και ακολουθεί όλες του τις παραξενιές. Αυτός κολακεύεται και πείθεται ότι η χήρα είναι το κατάλληλο άτομο να διαδεχτεί την περιουσία του. Σιγά- σιγά η καθημερινή του παρουσία γίνεται συνήθεια για την κα Μουίρ. Κρατούν συντροφιά ο ένας στον άλλον, αυτός την συμβουλεύει και την βοηθά όσο είναι δυνατόν και αρχίζει να δημιουργείται μία έλξη μεταξύ τους που για ευνόητους λόγους δεν μπορεί να ολοκληρωθεί


 Κάποτε η κα Μουίρ αντιμετωπίζει ένα σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Τότε ο καπετάνιος την πείθει να της υπαγορεύσει την βιογραφία του και αυτή να την παρουσιάσει ως δικό της λογοτεχνικό έργο. Έτσι και έγινε και η Κα Μουίρ ξέφυγε από την οικονομική ανέχεια. Κάποια στιγμή σύννεφα εμφανίζονται στην ιδιόρρυθμη σχέση τους. Ένας άνδρας που φλερτάρει την χήρα της κάνει πρόταση γάμου. ΟΠ καπετάνιος καταλαβαίνει ότι ο άνδρας αυτός είναι ανάξιός της και την αποτρέπει. Αυτή θεωρεί πως ότι λέει είναι από ζήλια και τον αγνοεί. Στο τέλος όμως ο καπετάνιος δικαιώνεται διότι αποκαλύπτεται το ποιόν του άνδρα. Τα χρόνια περνούν, η κόρη της κας Μουίρ που τώρα έχει μεγαλώσει φέρνει στο σπίτι και συστήνει στην μητέρα της τον νεαρό που αγαπάει. Επάνω στη συζήτηση της αποκαλύπτει ότι και σε αυτής είχε κάνει την παρουσία του το φάντασμα του καπετάνιου και της έδινε συμβουλές.


Και κάποτε η κα Μουίρ γριά πια, ήλθε η ώρα νε εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο. Δεν αποχωρεί όμως μόνη της. Το φάντασμα του καπετάνιου παίρνει το φάντασμά της από το χέρι και πάνε να περάσουν μαζί στην αιωνιότητα!
Γενικά το έργο αυτό με τα σημερινά κριτήρια μπορεί να χαρακτηριστεί αφελές και ξεπερασμένο. Στην εποχή όμως γνώρισε μεγάλη επιτυχία και μάλιστα το 1966 έγινε και τηλεταινία.


Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Die Abenteuer des Prinzen Achmed (1926)

Die Abenteuer des Prinzen Achmed (1926)
Οι Περιπέτειες του Πρίγκιπα Αχμέντ



Διάρκεια: 81 min.  Είδος: Animation, Adventure, Fantasy
Από την σκηνοθέτιδα Lotte Reiniger
Μετάφραση υποτίτλων από εμένα



Εμπνευσμένο από τα παραμύθια 1000 και μία Νύχτες είναι η ιστορία αυτή. Πράγματι, τα χρόνια εκείνα η Δύση είχε στραφεί προς την εξωτική, ρωμαντική και μυστηριώδη ανατολή με τα παραμύθια της.


Στο Animation αυτό παρακολουθούμε τις περιπέτειες του πρίγκιπα Αχμέτ που τον ξεγέλασε ο κακός μάγος Μπανού και τον έπεισε να καβαλήσει ένα μαγικό άλογο με σκοπό να σώσει την αδελφή του, την Ντισανάρντε. Το μαγικό άλογο όμως τον οδηγεί σε ένα μαγεμένο νησί το Wak-Wak, όπου κατοικείται από δαιμόνια που έχουν αιχμαλωτίσει και καταστήσει σκλάβα τους την πεντάμορφη παρθένα Pari Banu. Ο Αχμέτ αντιμετωπίζει τα δαιμόνια, απελευθερώνει την όμορφη παρθένα  Pari Banu και οι δυο τους διαφεύγουν σε διάφορα; εξωτικά μέρη όπου έρχονται αντιμέτωποι με μάγους, μάγισσες, ξωτικά και άλλα συναφή, ώσπου συναντάνε τον μυστηριώδη άνδρα Αλαντίν, που με την βοήθεια του μαγικού του λυχναριού θα δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στην φοβερή μάγισσα, η οποία τελικά αναγκάζεται να βοηθήσει τον Αχμέτ να νικήσει τον φοβερό μάγο.


Αυτά ως προς το παραμύθι. Το ενδιαφέρον όμως την ταινίας αυτής δεν είναι το «στόρι», αλλά το Animation, που προηγείται αρκετά χρόνια από τους Αμερικανούς και τον Γουώλτ Ντίσνεϋ. Πολλοί ιστορικοί την θεωρούν την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων στην ιστορία του κινηματογράφου!


Πράγματι, η σκηνοθέτης Lotte Reiniger, ήταν μια κοπέλα που από νεαρή ηλικία είχε το ταλέντο με ένα ψαλίδι και χαρτιά να σκαρώνει αξιόλογες φιγούρες. Αν πάτε σε τουριστικά σημεία της κεντρικής Ευρώπης όπου συγκεντρώνονται διάφορη καλλιτέχνες (στην Μονμάρτη π.χ.), και θα σας προτείνουν να σας κάνουν το σκίτσο ή το πορτρέτο σας, εκεί πιθανόν να συναντήσετε τον καλλιτέχνη που με ένα ψαλίδι και μαύρο χαρτί, θα σας σχηματίσει αρκετά αξιόπιστα το προφίλ σας!


Αυτό το ταλέντο είχε και η Lotte Reiniger, η οποία αργότερα το αξιοποίησε όταν ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Μόνη της, με μόνη τη βοήθεια του συζύγου της, δημιούργησε ταινίες Animation. Με το ψαλίδι της έκοβε φιγούρες από μαύρο χαρτόνι, τις πλάκωνε με τον σύζυγ;o της με φωτισμένο γυαλί και τις φωτογράφιζε! Με διαδοχικές φιγούρες και φωτογραφίσεις δημιουργούσαν την αίσθηση της κίνησης, όπως γινόταν αργότερα με τις ζωγραφισμένες με το πενάκι εικόνες!


Και κάποτε στο Βερολίνο, στις 2 Μαΐου του 1926, έγινε η πρώτη της ιδιωτική προβολή.
Η πρώτη επίσημη προβολή όμως έγινε το ίδιο έτος στο Παρίσι με την συμβολή του Jean Renoir,  ο οποίος χαρακτήρισε την Lotte Reiniger μεγάλη ιδιοφυία!
Η αναπαλαίωση της ταινίας  έγινε το 1998-99 από το Μουσείο της Φρανκφούρτης και η πανηγυρική προβολή της έγινε στην ίδια πόλη στις 2/6/1999.
Πρόκειται για την  πρώτη μεγάλου μήκους ταινίας κινουμένων σχεδίων στην ιστορία του κινηματογράφου, που γυρίστηκε από το 1923 έως το 1926 στο Πότσνταμ της Γερμανίας, από την πρωτοπόρο σκηνοθέτιδα.


Η ταινία αυτή είχε κάποτε κυκλοφορήσει σε DCD το οποίο όμως είχε εξαντληθεί και δεν μπορούσα να το βρω πουθενά. Έτσι  αναγκάστηκα να μεταφράσω  και πάλι τους υπότιτλους.





Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Images (1972)

Images 1972
ΕΦΙΑΛΤΕΣ
ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ


Σκηνοθεσία: Robert Altman

Σενάριο: Robert AltmanSusannah York

Είδος: Drama. Fantasy, Action, Adventure, Horror ΔΕ 70, Thriller

Διάρκεια: 101 min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Susannah York: Cathryn

Rene Auberjonois: Hugh

Marcel Bozzuffi: Rene

Hugh Millais: Marcel

Cathryn Harrison: Susannah

John Morley: Old Man

Μετάφραση υποτίτλων από εμένα

    Νομίζετε πως έχοντας δει την ταινία του Polanski Repulsion, γνωρίσατε τα πάντα για την πορεία προς την σχιζοφρένεια; Τότε δεν έχετε υπόψη σας την ταινία του Robert Altman: Images, με την καταπληκτική Susannah York (βραβείο στο φεστιβάλ Καννών), στο ρόλο της γυναίκας που πέφτει στην παράνοια. Αλήθεια, είναι να απορεί κανένας πως η καταπληκτική αυτή ηθοποιός δεν συμπεριλαμβάνεται στα ιερά τέρατα υποκριτικής της εποχής της!
Στην ταινία αυτή λοιπόν υποδύεται την Cathryn, μία παντρεμένη γυναίκα, συγγραφέα παιδικών ιστοριών, που ενώ ασχολείται με την συγγραφή της ιστορίας «Αναζητώντας τους Μονόκερους», δέχεται ένα ανώνυμο τηλεφώνημα, στην πραγματικότητα ή στην φαντασία της, που την κάνει να χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και να πέσει στον κόσμο της δικής της φαντασίας.


    Για να συνέλθει και να ηρεμίσει πάνε με τον άντρα της τον Hugh (Rene Auberjonois)


στο πατρικό της σπίτι που είναι στην Ιρλανδική εξοχή.


    Απ’ ότι διαπιστώνουμε, στο παρελθόν είχε διάφορες ερωτικές περιπέτειες αν και ήταν παντρεμένη. Ίσως οι τύψεις αυτού του γεγονότος να συνέβαλε στο να βρεθεί σε αυτή την κατάσταση. Ένας από τους πρώην εραστές της, ο Γάλλος Rene (Marcel Bozzuffi), αν και έχει σκοτωθεί σε αεροπορικό ατύχημα, εμφανίζεται μπροστά της και την βασανίζει με την παρουσία του!


    Είναι το φάντασμά του όπως εξηγεί ο ίδιος αλλά η εμφάνισή του ενώπιων της Cathryn είναι εφιαλτική. Πράγματι, κι εμείς οι θεατές παρασυρόμεθα και δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε αν ο συγκεκριμένος άνδρας είναι πραγματικός ή φάντασμα, δηλαδή προϊόν της φαντασίας της Cathryn. Στο τέλος για να απαλλαγεί από την εφιαλτική παρουσία του τον πυροβολεί, αλλά στην πραγματικότητα πυροβολεί και καταστρέφει την κάμερα του άντρα της!


    Άλλα το χειρότερο δεν ήταν το φάντασμα του νεκρού εραστή της, αλλά το φάντασμα ενός ζώντος πρώην εραστή! Πράγματι το ζευγάρι συναντά έναν παλιό τους φίλο τον Marcel (Hugh Millais) ο οποίος υπήρξε εραστής της Cathryn.


    Ο Marcel, πότε ο ίδιος και πότε το φάντασμά του παρενοχλούν σεξουαλικά την Cathryn. Εδώ και αν δεν χάνουμε τον λογαριασμό και δεν μπορούμε να καταλάβουμε πότε έχουμε να κάνουμε με τον ίδιο τον Marcel και πότε με το προϊόν φαντασίας της Cathryn. Αφού όταν κάποια στιγμή για να απαλλαγεί από την ενοχλητική του παρουσία, του καρφώνει στο στήθος ένα κουζινομάχαιρο και ο χώρος γεμίζει αίματα,  εμείς μένουμε με την εντύπωση πως πρόκειται για τον πραγματικό Marcel. Ευτυχώς όμως γι αυτόν, ήταν το φάντασμά του.
Το πράγμα περιπλέκεται περισσότερο όμως όταν έρχεται αντιμέτωπη με το φάντασμα του ίδιου του εαυτού της!!!
Γενικά ο Robert Altman καταφέρνει να θολώνει τα όρια μεταξύ πραγματικού και φανταστικού μπερδεύοντας κι εμάς τους ίδιους.
Για χρόνια η εταιρία Columbia ισχυριζόταν ότι η τελευταία κόπια της ταινίας είχε καταστραφεί. Το ζήτημα όμως τακτοποιήθηκε και σε συνδυασμό με τους Ελληνικούς υπότιτλους που μετέφρασα 
δεν έχετε καμία δικαιολογία πλέον να μην έχετε δει αυτό το διαμαντάκι.





Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014

Le Monde du Silence (1956)

Le Monde du Silence (1956)
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ




Διάρκεια: 86 min  -  Είδος: Documentary
Σκηνοθέτες: Jacques-Yves Cousteau, Louis Malle
Υπότιτλοι: Ελληνικοί, δικής μου μετάφρασης

Μπορεί το ντοκιμαντέρ αυτό την σημερινή εποχή να φαίνεται παρωχημένο. Πράγματι, στις μέρες μας έχουν επιτευχθεί πολύ περισσότερα πράγματα στην εξερεύνηση των βυθών. Δεν μπορεί όμως κανένας να ισχυριστεί ότι αυτό δεν οφείλεται στον αείμνηστο Jacques-Yves Cousteau ο οποίος ευαισθητοποίησε την ανθρωπότητα ολόκληρη με την ταινία του αυτή. Στην ταινία αυτή οφείλω το ότι σαν πιτσιρικάς ξόδευα το χαρτζιλίκι μου για μάσκες, βατραχοπέδιλα και άλλα συναφή και να αρχίσω να εξερευνώ τους βυθούς πέριξ των Αθηνών ! Ομολογώ όμως ότι τότε ακόμα και οι βυθοί των κοντινών μας παραλιών, (Ελληνικό, Άγιος Κοσμάς, κλπ.) παρουσίαζαν ενδιαφέρον. Ένα μαγικό δάσος απλωνόταν μπροστά σου με πολύχρωμα ψαράκια. Σήμερα... άστα να πάνε!
Η νοσταλγία μου για εκείνα τα χρόνια με έκανε να αναζητήσω και τελικά να αναγκαστώ να μεταφράσω τους υπότιτλους αυτής της ταινίας. 


Στο ντοκιμαντέρ αυτό παρατηρούμε τον διάσημο ωκεανογράφο Ζακ-Ιβ Κουστό με το πλοίο του το «Καλυψώ» να οργώνει τις θάλασσες. Εδώ θα βρεθεί στην Μεσόγειο, στον Περσικό Κόλπο, στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Ινδικό Ωκεανό.


Ποιος ήταν λοιπόν ο Jacques Yves Cousteau;
Ας δούμε καλλίτερα τι γράφει ο Χρήστος Ευθυμίου στο πολύ καλό μπλοκ του που ασχολείται με καταδύσεις και τον κόσμο του βυθού γενικά,
το: dive-corner

Ο Jacques Yves Cousteau γεννήθηκε στις 11.06.1910 στην Πόλη Saint-Andre-de-Cubzac της Γαλλίας και μεγάλωσε στην Marseille όπου και ανακάλυψε την αγάπη του για την Θάλασσα. Σε ηλικία 23 ετών αποφοίτησε από την ναυτική σχολή και κατετάγη στο Γαλλικό Ναυτικό όπου και παρέμεινε μέχρι το 1950. Εγκατέλειψε το Γαλλικό Ναυτικό με τον βαθμό του Πλοιάρχου. Λόγω ενός σοβαρού αυτοκινητιστικού ατυχήματος το 1936 δεν μπόρεσε να πραγματοποίηση το παιδικό του όνειρο να γίνει Πιλότος. Το 1937 παντρεύτηκε την Simone Melchior και απέκτησαν δυο γιους τον Jean-Michel και τον Philippe.

Την ίδια χρονιά κατασκεύασε την πρώτη θήκη για μηχανές λήψεως της εποχής και δημιούργησε την πρώτη του ταινία. Στη διάρκεια του Β Παγκόσμιου πολέμου έκανε κατασκοπία σε βυθισμένα εχθρικά πλοία που είχαν βυθιστεί στην μεσόγειο κινηματογραφώντας τον εξοπλισμό τους για λογαριασμό του γαλλικού ναυτικού.

Το ανήσυχο πνεύμα του δεν σταμάτησε να εξερευνά και να ανακαλύπτει νέα πράγματα, έτσι μαζί με τον Emile Gagnan ολοκλήρωσαν την κατασκευή του πρώτου ρυθμιστή “Aqualung” που είχε σχεδιάσει o άλλος μεγάλος πατέρας της κατάδυσης ο Hans Haas. Συνέχισε με πάμπολλες κατασκευές όπως τα υποβρύχια Scooter, ερευνητικά υποβρύχια, θήκες για φωτογραφικές μηχανές που μπορούσαν να φωτογραφίσουν σε πολύ μεγάλα βάθη.

Το 1950 παρέλαβε από τον γνωστό Ιρλανδό επιχειρηματία Guinness ένα παλαιό ναρκαλιευτικό σκάφος το οποίον ο Cousteau μετασκεύασε σε ερευνητικό πλοίο που γνωρίζει όλη η ανθρωπότητα το “Calypso”. Με το “Calypso” ταξίδεψε σε όλες τις θάλασσες του πλανήτη στην Ανταρκτική και στον Αμαζόνιο, ερευνώντας και καταγράφοντας την υποβρύχια ζωή προσφέροντας στην ανθρωπότητα γνώση όσο κανείς άλλος. Ο Jacques-Yves Cousteau με τα φανταστικά υποβρύχια ντοκιμαντέρ έγινε το ποιο αναγνωρίσιμο άτομο στον κόσμο. Στα ταξίδια του φιλοξενούσε πάντα διάσημους επιστήμονες δίνοντας την ευκαιρία να τροφοδοτούν την ανθρωπότητα με ανακαλύψεις και στοιχεία που μέχρι τότε πολλά ήταν άγνωστα.

Στενά συνδεδεμένος με το οικολογικό σύστημα εξέδιδε κραυγές αγωνίας για την υπερεκμετάλλευση της φύσης από τον άνθρωπο.

Το 1956 ο Cousteau βραβεύτηκε στις Κάννες με τον χρυσό φοίνικα για την ταινία του “Le Monde du Silence” (Ο κόσμος της Σιωπής).

Το 1965 βραβεύτηκε με Oscar για το καλύτερο ντοκιμαντέρ “Le Monde sans Soleil” (Κόσμος χωρίς ήλιο).

Από το 1957 και μέχρι 1989 ήταν επικεφαλής στο Ωκεανογραφικό Μουσείο του Μονακό.

Το 1974 ο Cousteau μαζί με τους δυο γιους του Jean-Michel και Philippe ίδρυσε στις ΗΠΑ και αργότερα στην Γαλλία το ίδρυμα που φέρει το όνομα του με σκοπό την να στηρίζει παγκοσμίως την προστασία του περιβάλλοντος.

Το 1988 έγινε μέλος της Γαλλικής ακαδημίας με την αναγγελία “O ΑΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΝΑΙ ΑΓΑΘΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤIΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ “

Ο μεγάλος Cousteau δεν δίστασε να εναντιωθεί ακόμα και στην πατρίδα του την Γαλλία, όταν η Γαλλία ξεκίνησε τις ατομικές δοκιμές στα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού Muruoa

Το 1960 χάριν στους αγώνες και τις διαμαρτυρίες του, ανάγκασε την Γαλλική Κυβέρνηση να αναθεωρήσει την απόφαση που είχε πάρει, να ρίχνει τα ατομικά απόβλητα των εργοστασίων στην Μεσόγειο. Όμως οι δραστηριότητες του Cousteau δεν σταματούν εδώ, έπεισε με τις ομιλίες του στα ηνωμένα Έθνη (UNO) να ανακηρύξουν την ανταρκτική ως προστατευόμενη περιοχή.

Ποιος άραγε μπορεί να ξεχάσει τις 5.000.000 υπογραφές που κατέθεσε το 1992 στο παγκόσμιο συνέδριο του Rio de Janeiro για την προστασία του περιβάλλοντος διεκδικώντας με αυτόν τον τρόπο “Τα δικαιώματα των μελλοντικών γενεών”.

Στις 25.06.1997 o Jacques-Yves Cousteau έφυγε για πάντα σε ηλικία 87 ετών παίρνοντας στην ιστορία αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο έργο που θα εμπνέει τις επόμενες γενιές

Jacques-Yves Cousteau, το έργο σου, με δίδαξε να αγαπώ και να σέβομαι την θάλασσα”.


Χρήστος Ευθυμίου