Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Ο Δράκουλας των Εξαρχείων (1983)

Ο Δράκουλας των Εξαρχείων (1983)




Σκηνοθεσία: : Νίκος Ζερβός
Πρωταγωνιστές: Κωνσταντίνος, Τζίμης Πανούσης, Νικόλας Άσιμος, Τζόνι Βαβούρας, Σάκης Μπουλάς, Φέη Δαμιανάκη, Μπάμπης Δημολιάτης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Παναγιώτης Καλδής, Βαγγέλης Κοτρώνης, Σμαράγδα Κούρτη, Μαρία Κυριάκη, Γιώργος Μαργαρίτης, Χρήστος Μαργαρίτης, Ισαβέλλα Μαυράκη, Γιάννης Μιχαλάκος, Μαρία Μουχταρίδου, Δήμητρα Νεονάκη, Λίλη Πανούση, Δημήτρης Πουλικάκος, Σωτήρης Στεφανόπουλος, Μαρία Τσακαλίδου, Βάσω Τσιγαρίδα, Χρυσή Τσιούνη

Μουσική: Μουσικές Ταξιαρχίες
Διάρκεια! 87 λεπτά



Η ταινία Ο δράκουλας των Εξαρχείων είναι πολιτική-πολιτιστική σάτιρα του 1983 σε σκηνοθεσία του Νίκου Ζερβού. Παίζουν οι Κωνσταντίνος Τζούμας, Ισαβέλλα Μαυράκη, Αντώνης Καφετζόπουλος, Τζόνι Βαβούρας, Τζίμης Πανούσης και Δημήτρης Πουλικάκος.



Ο τρελός ορθοπεδικός από τα Καρπάθια Βίκτωρ Παπαδόπουλος (Κ. Τζούμας) έχει εγκατασταθεί στα Εξάρχεια μαζί με την κόρη του (Ι. Μαυράκη) και τους δύο βοηθούς του. Για να κερδίσει χρήματα κλέβει μέλη από νεκρούς μουσικούς με σκοπό να τους ξαναφέρει στη ζωή και να δημιουργήσει το καλύτερο ροκ συγκρότημα, τις Μουσικές Ταξιαρχίες με αρχηγό τον Τζίμη Πανούση. Όμως οι νεκροί, με αρχηγό το Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας (Α. Καφετζόπουλος) επαναστατούν για τις επιδρομές του στα νεκροταφεία και επιτίθενται στο σπίτι του.


Πρόκειται για πολιτικό-καλλιτεχνική σάτιρα με επιρροές από τις ταινίες τρόμου της δεκαετίας του 1960-70 όπως η Νύχτα των ζωντανών νεκρών και οι ταινίες του Τζον Γουότερς. Ο Δημήτρης Πουλικάκος εμφανίζεται σε μια ροκ διασκευή του τραγουδιού "Υπάρχω" του Στέλιου Καζαντζίδη.



Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Faster, Pussycat! Kill! Kill! (1965)

Faster, Pussycat! Kill! Kill! (1965)
Οι Αγριόγατες



Σκηνοθεσία: Russ Meyer. Σενάριο: Jack Moran , Russ Meyer
Παίζουν: Tura Satana, Haji, Lori Williams, Sue Bernard, Paul Trinka
Είδος: Action, Cult - Διάρκεια: 83 min Βαθμολογία : IMDb 6,8


Κάπου στο internet βρήκα τους υποτιθέμενους Ελληνικούς υπότιτλους αυτής της ταινίας. Όταν κάθισα να τους επεξεργαστώ, με απογοήτευση διαπίστωσα ότι επρόκειτο για σκουπίδια! Ούτε μηχανή δεν θα μετέφραζε τόσο χάλια! Μια και είχα ξεκινήσει, αποφάσισα να τους μεταφράσω από την αρχή. Η ενέργειά μου αυτή μου κόστισε μία εβδομάδα από την ζωή μου, δουλεύοντας μέρα νύχτα!
1ον. Από καμιά δεκαπενταριά υπότιτλους στο opensobtitle, μόνο ενός Γαλλικού ταίριαζαν κάπως οι χρόνοι και αποφάσισα να δουλέψω με βάση αυτόν.
2ον. Οι ηθοποιοί μιλάνε τόσο γρήγορα που είναι δύσκολο να τους καταλάβεις. Αλλά και ότι μπορέσεις να καταλάβεις, είναι απαίσια Αγγλικά που δεν βγάζεις νόημα. Σκεφτείτε ότι και οι Αγγλικοί υπότιτλοι που υπάρχουν δεν είναι απομαγνητοφώνηση των λεγομένων στα Αγγλικά, αλλά μετάφραση των Γαλλικών που είναι της κακιάς ώρας! Έπρεπε να ακούω φράση σράση και να γράφω ότι νόμιζα πως ταιριάζει στην περίπτωση, και όχι την ακριβή μετάφραση!
Για την ταινία να πω πως διαφωνώ κάθετα ακόμα και με τους επαγγελματίες ειδικούς που την χαρακτηρίζουν "Κωμωδία" Εγώ ούτε Μαύρη Κωμωδία δεν την χαρακτηρίζω. Αν ίσχυε αυτό, τότε το ¨Pulp Fiction¨ πρέπει να χαρακτηριστεί ξεκαρδιστική κωμωδία! Τελικά ο Russ Meyer, είναι πρόδρομος του Tarantino.

Τι να πούμε για τον Russ Meyer; Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Πολλοί είναι αυτοί που διαφωνούν για το πώς αντιμετωπίζει το θέμα sex, και το γυναικείο φύλο. Η παρούσα όμως ταινία είναι από τις αγαπημένες πολλών. Δεν μπόρεσε όμως να δημιουργήσει σχολή ταινιών τέτοιου είδους. Αυτό διότι οι νεαροί που θα έτρεχαν να δουν τέτοιες ταινίες, δεν θα επιθυμούσαν να φαντασιώνονται θηλυκά, τα οποία μπορεί να ήσαν ποθητά, αλλά στο τέλος θα τους έσπαγαν στο ξύλο!
Στην παρούσα ταινία μας εμφανίζονται τρία θηλυκά με πλούσια τα ελέη! Απ' όλες τους όμως δεσπόζει η φιγούρα της Tura Satana, η οποία μπορεί να δείχνει ελκυστικό κορίτσι, είναι όμως η ποιο άκαρδη απ' όλες στη οποίες και τους επιβάλλετε. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το προσωπικό της συμφέρον και για να το πετύχει δεν διστάζει ακόμα και να σκοτώσει ανθρώπους, διασκεδάζοντάς το μάλιστα! Εδώ φαίνεται και η μαεστρία του σκηνοθέτη, Όσο σε ποιο αποτρόπαιες πράξεις προβαίνει η ηρωίδα του, τόσο πιο μεγάλη ανακούφιση αισθανόμαστε όταν τελικά επέρχεται η... κάθαρση.
Για την ιστορία να πούμε ότι η αγριόγατα Tura Satana, απεβίωσε το 2011 από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 72 ετών.




Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Tirez sur le pianiste (1960)

Tirez sur le pianiste (1960)
ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΙΑΝΙΣΤΑ



92 min  -  Crime - Drama - Thriller
Σκηνοθεσίαα: François Truffaut
Με τους Charles Aznavour, Marie Dubois, Nicole Berger, κλπ

Αυτή ήταν η δεύτερη ταινία του François Truffaut, μετά το πετυχημένο, "Τα 400 Χτυπήματα". Τα σενάριο προέρχεται από τον συγγραφέα αστυνομικής παραλογοτεχνίας, David Goods. Με την ταινία αυτή θέλησε να ξεφύγει από την τυποποίηση ταινιών του στιλ "Τα 400 Χτυπήματα". Πρόκειται γiα ταινία τύπου Film Noiar, που παραπέμπει σε στοιχεία ταινιών B-movies και ασχολείται με ανθρώπους κατώτερης πνευματικής στάθμης, απατεώνες και ανεπρόκοπους. Με εξαίρεση τον κεντρικό ήρωα Edouard, που τον υποδύεται ο Charles Aznavour. Αυτός είναι ένας διάσημος πιανίστας που δίνει ρεσιτάλ πιάνου, όλα όμως έρχονται τούμπα στη ζωή του, όταν μαθαίνει ότι,την επιτυχία του την οφείλει εν μέρει στην απιστία της γυναίκας του, η οποία υπέκυψε στον εκβιασμό του ιμπρεσάριου, και προκειμένου να βοηθήσει την καριέρα του άντρα της, υπέκυψε στις ορέξεις του. Το βάρος της συνείδησής της την αναγκάζει να τα εξομολογηθεί όλα στον άντρα της. Αυτός οργισμένος αποχωρεί και εκείνη πηδάει από το παράθυρο του 5ου ορόφου και αυτοκτονεί!
Υπό το βάρος των γεγονότων, o Edouard, αλλάζει το όνομά του και πιάνει δουλειά θώ ως πιανίστας σε ένα μέτριας ποιότητας μπαρ της γειτονιάς. Εκεί σχετίζεται με την σερβιτόρα Λένα, (Marie Dubois), η οποία θέλει να τον συνεφέρει και να τον ξανακάνει διάσιμο πιανίστα. Τα αδέλφια του όμως έχουν μπλέξει με αντίπαλη συμμορία και ζητούν την βοήθειά του. Τότε συμβαίνουν απαγωγές, κυνηγητά και μπόλικο πιστολίδι. Επειδή δεν υπήρχε άνεση χρηματοδότησης για την ταινία, ο Truffaut γύρισε πολλές σκηνές στους δρόμους του Παρισιού, ενώ το σενάριο προσαρμοζόταν κάθε φορά, ανάλογα με τα δεδομένα της στιγμής. Το σινεφίλ κοινό την λάτρεψε την ταινία. Η πλατιά μάζα του κοινού όμως δεν είχε την ίδια γνώμη. Έτσι η ταινία γνώρισε παταγώδη οικονομική αποτυχία, με αποτέλεσμα ο Truffaut να καταφύγει σε πιο συμβατικές ταινίες στο μέλλον.


Στο opensubtitles, είχαν ανέβει από άγνωστο Ελληνικοί υπότιτλοι, που προέρχονταν όμως από μετάφραση Αγγλικών υποτίτλων. Πολλοί γνωρίζεται το τι μειονέκτημα υπάρχει σε τέτοια περίπτωση. Έκατσα λοιπόν και μετέφρασα τους υπότιτλους από την αρχή, από τα Γαλλικά 





Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Le roman d'un tricheur (1936)

Le roman d'un tricheur (1936)

ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΕΝΟΣ ΧΑΡΤΟΚΛΕΠΤΟΥ



Του Sacha Guitry

Το 2007 ήταν αφιερωμένο στην επέτειο των 50 χρόνων του θανάτου του του Sacha Guitry. Έγιναν διάφορες τιμητικές εκδηλώσεις που ήταν αυτονόητες για έναν άνθρωπο αυτού του πνευματικού μεγέθους και της σημαντικής του προσφοράς στην τέχνη και τα γράμματα. Ο Sacha Guitry ήταν Ρωσικής καταγωγής, γεννήθηκε το 1885 στην Αγ. Πετρούπολη, και γαλουχήθηκε σε ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον. Από νωρίς βρέθηκε στην Γαλλία όπου συνέγραψε πάνω από 120 θεατρικά έργα. Είχε επαφές με ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης, μεταξύ αυτών και της Sarah Bernhardt, την οποία θεωρούσε πνευματική του μητέρα.



Συμμετέχοντας κι εγώ στις εκδηλώσεις τιμής αυτού του σπουδαίου ανθρώπου, μετέφρασα τους υπότιτλους τις ταινίας του «Le roman d'un tricheur», της οποίας έγραψε το σενάριο, την σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε ο ίδιος. 
Είναι γεγονός πως ο Sacha Guitry προτιμούσε το θέατρο από τον κινηματογράφο. Όποτε χρειάστηκε όμως να παρουσιάσει έργο του στην οθόνη, έκανε πραγματικά αριστουργήματα. Το παρόν έργο θεωρείται το αριστούργημά του, αν και μερικοί θεωρούν ως καλλίτερό του το «Τα μαργαριτάρια του στέμματος», του 1937.
Η παρούσα ταινία του έχει κάτι από αυτές των βωβών ταινιών. Πράγματι στην ταινία μιλάει σχεδόν ολομόναχος και μιλάει και για λογαριασμό των γυναικών ηθοποιών, όπως συχνά όταν παρακολουθούμε ταινίες του βωβού κινηματογράφου στα αλλοδαπά κανάλια τηλεόρασης, όπου αντί για μεσότιτλους ακούμε έναν αφηγητή να περιγράφει την ταινία και να κάνει ότι ομιλεί για λογαριασμό των ηθοποιών. Με συνεχή flash back, μαθαίνουμε την ιστορία ενός αγοριού, που είναι υποτίθεται είναι ο ίδιος ο αφηγητής, που τον κάνει ο ίδιος ο Sacha Guitry, το οποίο έκλεψε λίγα χρήματα από το ταμείο του μαγαζιού του πατέρα του, για να αγοράσει γκαζές. Ο πατέρας εξοργίστηκε και η τιμωρία που του επέβαλε ήταν να μη φάει δείπνο εκείνο το βράδυ.


Το δείπνο ήταν σούπα από μανιτάρια, τα οποία είχε συλλέξει ένας κωφάλαλος θείος. Η υπόλοιπη πολυπληθείς παθογένεια, 11 άτομα συνολικά, έφαγαν την μανιταρόσουπα, τα μανιτάρια της οποίας όπως απεδείχθη ήταν δηλητηριασμένα! Έντεκα πτώματα έπρεπε να ταφούν ως εκ τούτου. Ο μόνος που την γλύτωσε ήταν ο μικρός και όλο το χωριό έλεγε πως ο νεαρός σώθηκε διότι ήταν κλέφτης!



Ένας μακρινός συγγενής ανέλαβε να τον φροντίσει, αλλά η επιδίωξή του ήτο να φάει τα λεφτά που κληρονόμησε ο μικρός. Κάποια στιγμή το παιδί απηύδησε με το ζευγάρι των συμφεροντολόγων συγγενών, τους εγκατέλειψε χαρίζοντάς τους και τα λεφτά του και ξεκίνησε να κάνει διάφορες δουλειές. Στην αρχή πορτιέρης σε ένα ξενοδοχείο, μετά γκρουμ σε ένα ξενοδοχείο του Παρισιού, και τελικά βρέθηκε στο Μονακό όπου εργάστηκε ως οδηγός ασανσέρ στο καζίνο του Μόντε Κάρλο στην αρχή, για να μεταπηδήσει Κρουπιέρη αργότερα. Έχει ενδιαφέρον το πόσο γλαφυρά μας περιγράφει την Ζωή στο Μόντε Κάρλο και τις συνήθειες των Μονεβάσκων.



Στην αρχή εργάζεται με όρεξη ως κρουπιέρης. Όταν όμως από μία παρεξήγηση έχασε την δουλειά του, απεφάσισε να γίνει κομπιναδόρος χαρτοκλέφτης.



Απόκτησε πολλά χρήματα αλλά κάποια στιγμή, ένεκα κάποιου γεγονότος,  του μπήκε η ιδέα να γίνει τίμιος. Έπαιζε λοιπόν τίμια και όσα κέρδισε με τις απάτες σε επτά χρόνια, τα έχασε σε λίγους μήνες!

Πρόκειται λοιπόν για μία ταινία καλαίσθητη και πρωτότυπη η οποία εντυπωσίασε και τον François Truffaut.





Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

Vie privée (1962)

Vie privée (1962)
Η Ιδιωτική μου Ζωή



Σκηνοθεσία Louis Malle
με τους: Brigitte Bardot, και Marcello Mastroianni

Είναι γεγονός ότι μετά την ταινία La verite, προσπάθησαν να μας παρουσιάσουν την Brigitte Bardot ως ηθοποιό όχι μόνο όμορφη και σεξουαλικά ποθητή, αλλά και ως ταλαντούχα ηθοποιό. Προς το σκοπό αυτό επιστρατεύτηκαν ικανοί σκηνοθέτες όπως ο Louis Malle και διάσημοι συμπρωταγωνιστές της όπως ο Marcello Mastroianni.
Για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι η Brigitte δεν ανταποκρίθηκε με επιτυχία στο ρόλο που του την βάλανε να παίξει. Η διαφορά ως προς προηγούμενες εμφανίσεις της είναι πως εδώ δεν παριστάνει απλά το φιλήδονο και σεξουαλικά ανικανοποίητο θηλυκό που ψάχνει μέσω τον διαφορετικών εραστών να βρει την τέλεια ικανοποίηση. Εδώ μας εμφανίζεται ως μία κοπέλα με συναισθηματική αστάθεια η οποία ψάχνει την ψυχική της σταθερότητα αλλάζοντας διαρκώς εραστές. Μερικοί ισχυρίστηκαν ότι η ταινία αποτελεί αποτύπωση της προσωπικής της ζωής. Αυτό είναι όμως μόνο εν μέρη αλήθεια. Πράγματι η Brigitte Bardot προερχόταν από εύπορη οικογένεια και πράγματι η ομολογουμένως εντυπωσιακή ομορφιά της έκανε ανθρώπους του θεάματος να την προωθήσουν ως πρωταγωνίστρια σε ταινίες. Και είναι αλήθεια πως η δημοσιότητα που στην αρχή την κολάκευε, κατάντησε στο τέλος μαρτύριο και δεν μπορούσε να ξεμυτίσει από το σπίτι της χωρίς να ταλαιπωρείται από τους ένθερμους θαυμαστές της. Και πράγματι, οι κάθε λογής παπαράτσι και κάθε λογής σκανδαλοθήρες δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ της κάνανε τον βίο αβίωτο, αλλά μέχρι εκεί. Η ταινία στο τέλος γίνεται από μελοδραματική καθαρά δραματική θέλοντας να μας παρουσίαση την ηρωίδα Ζιλ ,(Brigitte Bardot ), να έχει δραματικό τέλος κυνηγημένη από τους παπαράτσι!
Για να πω και την προσωπική μου γνώμη, η ταινία δεν προσπαθεί τόσο να μας προβάλει τα προσόντα της Brigitte Bardot, αλλά κυρίως να καυτηριάσει την συμπεριφορά των διαφόρων δήθεν δημοσιογράφων που δεν διστάζουν να πατήσουν επί πτωμάτων προκειμένου να εξασφαλίσουν μια δημοσιογραφική επιτυχία. Τέτοιους ανθρώπους τους ζούμε καθημερινά και στις τηλεοράσεις μας. Όταν κάπου γίνει κάποιο ατύχημα, οι αγωνία τους είναι μήπως και δεν υπάρχουν αρκετά θύματα για να είναι η παρουσίαση του συμβάντος εντυπωσιακή! Το θράσος τους είναι τέτοιο, που είναι ικανοί να πλησιάσουν τραγικούς γονείς που έχασαν τα παιδιά τους στο ατύχημα και να τους ρωτήσουν αναιδώς: «Πως αισθάνεστε τώρα που χάσατε τα παιδιά σας;»
Ε, αυτούς τους εξοργιστικούς τύπους μας παρουσιάζει οι ταινία Οι τύποι αυτοί οι είναι σε θέση να φωτογραφίσουν το πρόσωπο που κυνηγάνε ακόμα και μέσα στην τουαλέτα, να επιστρατεύουν ακόμα και ελικόπτερα, να χρησιμοποιήσουνε ισχυρότατους τηλεφακούς για να συλλάβουν το θύμα τους σε ανύποπτη στάση της ιδιωτικής του ζωής.
Οι αλήθεια είναι ότι με τους υπότιτλους αυτούς ασχολήθηκα διότι πολλοί θαυμαστές της Brigitte Bardot με παρακίνησαν. Δεν μπορώ να πω όμως ότι η ταινία αυτή δεν μου θύμισε τα νιάτα μου και πως μάλιστα τώρα κατάλαβα αρκετά καλά τα νοήματά της. 





Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Viva Maria! (1965)

Viva Maria! (1965)



120 λεπτά – Adventure - Comedy – Romance
Σκηνοθεσία και σενάριο: Louis Malle
Με τις  Brigitte Bardot και Jeanne Moreau

Μετά την ταινία της «La vérité», η Brigitte Bardot νομίσαμε ότι θα μας δείξει και ποιοτικότερες ταινίες από αυτές που την παρουσίαζαν σαν αχόρταγο σεξουαλικά θηλυκό το οποίο επεδείκνυε σε κάθε ευκαιρία τα κάλλη του. Κάτι το τολμηρό για την εποχή εκείνη. Το τι ακλούθησε δεν φάνηκε να επιβεβαιώνει και πολύ αυτή την αναμονή. Μία από τις σημαντικές της ταινίες που ακλούθησαν ήτο και η «Viva Maria» Ίσως φανώ αιρετικός και δυσαρεστήσω τους θαυμαστές της Brigitte Bardot, αλλά θα πω την δική μου γνώμη για την ταινία. Το σημαντικότερο επίτευγμα της ταινίας ήταν το ότι επετεύχθη μια συνεργασία με τα ιερά τέρατα της εποχής, τις Brigitte Bardot και Jeanne Moreau! Επίσης έχουμε και τον σημαντικό Louis Malle, ο οποίος έγραψε το σενάριο και σκηνοθέτησε την ταινία. Αλλά μέχρι εκεί!
Ξεκινώντας η ταινία μας δίνει την εντύπωση ότι θα δούμε κάτι το ενδιαφέρον και σημαντικό. Βλέπουμε έναν Ιρλανδό επαναστάτη ο οποίος με την βοήθεια της κορούλας του της Μαρίας, επιδίδεται σε σαμποτάζ εναντίων των Άγγλων μέχρι που η ταυτότητά του γίνεται γνωστή. Οα Άγγλοι τον επικηρύσσουν και αυτός για να ξεφύγει φεύγει μαζί με την κόρη του για άλλες υπό Βρετανική κατοχή χώρες όπου συνεχίζουν την επαναστατική τους δραστηριότητα. Πρώτα στο Γιβραλτάρ και κατόπιν στην Νότια Αμερική. Εν τω μεταξύ η κόρη ενηλικιώθηκε και έγινε η... Brigitte Bardot!
Σε μια επιχείρηση σαμποτάζ που προσπαθούσαν να ανατινάξουν μία γέφυρα, ο πατέρας γίνεται αντιληπτός από τους Άγγλους φρουρούς οι οποίοι και τον πυροβολούν θανάσιμα! Μόνη της πια η Μαρία, μεταμφιεσμένη σε αγόρι συνεχίζει μονάχη την επαναστατική της δραστηριότητα. Οι Άγγλοι ψάχνουν και κυνηγούν έναν νεαρό τρομοκράτη. Δηλαδή έτσι νομίζουν. Η Μαρία για να τους ξεφύγει πηδάει σε κινούμενα τρένα και τρέχει επάνω στις στέγες τους!



Και εδώ θα κάνω την πρώτη μου παρατήρηση. Η χαδιάρα και ναζιάρα γατούλα, η Brigitte Bardot, δεν πείθει καθόλου ως τρομοκράτησα και κορίτσι της παρανομίας. Ακόμα και όταν τρέχει την στέγη του τραίνου δείχνει πολύ αδέξια και νομίζεις πως όπου να ‘ναι θα γκρεμοτσακιστεί!
Τελικά για να διαφύγει από του διώκτες της τρυπώνει σε ένα καραβάνι περιοδεύοντος θιάσου, που είναι κάτι μεταξύ τσίρκου και βαριετέ. Εκεί γνωρίζεται με μια συνονόματή της Μαρία (Jeanne Moreau), η οποία είναι η τραγουδίστρια του θιάσου και η οποία της προτείνει να συνεργαστούν και να γίνει η παρτενέρ της. Τελικά οι δύο Μαρίες εμφανίζονται και τραγουδάνε μαζί.


Και εδώ μια παρατήρηση. Από μια κοπέλα που υποτίθεται μεγάλωσε και έζησε στην παρανομία, θα περίμενες να είναι πιο αποφασιστική στο νέο της ξεκίνημα ως θεατρίνα. Αντίθετα, Μας παρουσιάζεται σα δειλή και φοβισμένη αρσακειάδα! Τελικά χάρη στην αδεξιότητά της, ανακαλύπτουν επί σκηνής τυχαία το στριπτίζ και γίνεται χαμός. Τελικά το καραβάνι φεύγει από την Αγγλοκρατούμενη χώρα κα πηγαίνει σε μία γειτονική όπου επικρατεί στυγνή δικτατορία. Και εκεί ξεσηκώνουν τον ανδρικό πληθυσμό με το στριπτίζ, το χορό και τα τραγούδια τους. Σαν βεντέτες πια ασκούν επιρροή στον πληθυσμό. Κάποτε θα απηυδήσουν από την σκληρότητα και την βίαιη συμπεριφορά των δικτατόρων και εκμεταλλευόμενες την επιρροή τους στον πληθυσμό, θα τους υποκινήσουν να κάνουν επανάσταση. Αυτές τίθενται επικεφαλείς της επανάστασης



Μιλάμε για επανάσταση οπερέτα! Οι σχετικές ταινίες «Χοντρού-Λιγνού» σε παρόμοια θέματα ήσαν πιο σοβαροφανείς! Μέχρι και τον Ταρζάν μας κάνει η Brigitte Bardot, πηδώντας από κλήματόσχοινο σε κληματάσχοινο!



Τελικά η επανάσταση επικρατεί και οι ηρωίδες μας έχοντας εκπληρώσει τον σκοπό τους, επιστρέφουν στην Ευρώπη όπου και παρουσιάζουν σε μιούζικαλ της περιπέτειές τους
 Δεν θέλω να φανώ κακός με την συγκεκριμένη ταινία, εξάλλου με αυτές της ταινίες ανδρωθήκαμε. Ούτε και μετανοώ που τις παρακολούθησα. Απλά τώρα έχω μια διαφορετική κριτική ματιά από την τότε εποχή.

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

La Vérité (1960)

La Vérité (1960)
Η ΑΛΗΘΕΙΑ


122 λεπτά  -  Drama
Σκηνοθεσία Henri-Georges Clouzot
Με την Brigitte Bardot


Την Brigitte Bardo μας την πρωτοπαρουσιάζανε σαν μία σέξι, ξανθή, χυμώδη νεαρά που με την απελευθερωμένη στάση της στα ζητήματα του sex ξεσήκωνε τον ανδρικό πληθυσμό και σκανδάλιζε τους πουριτανούς. Σύσσωμα τα μέσα ενημέρωσης αβαντζάριζαν αυτή της την εικόνα και όταν την καθιερώσανε στις μάζες,  πέσανε σαν κανίβαλοι να την κριτικάρουν και να την παρουσιάζουνε ως ατάλαντη νεαρά που το μόνο της προσόν ήτο η ικανότητα να δείχνει τα κάλλη της.  Βέβαια για όποιον είχε κριτική ματιά καταλάβαινε πως η κοπέλα αυτή σηματοδοτούσε κάτι παραπάνω. Την απαρχή μιας νέας εποχής στο θέμα «σεξουαλική απελευθέρωση». Πράγματι, μέχρι τότε οι χαρακτήρες γυναικών που ενσάρκωνε η Brigitte Bardot, ήταν για τον συντηρητικό κινηματόγραφο απλά πορνίδια, γυναίκες fatαλ και παραδείγματα προς αποφυγή. Πρώτη φορά μας παρουσιάζεται ηρωίδα σε έργα που να ερμηνεύει ρόλους των κατακριτέων μέχρι τότε γυναικών και να διεκδικεί το δικαίωμα να γίνεται αποδεκτή με αυτή της την συμπεριφορά της από την κοινωνία.
Κάποτε η εικόνα που έπλασαν γι αυτήν τα μέσα ενημέρωσης κούρασαν τόσο την ίδια όσο και το περιβάλλον της, Θέλησαν λοιπόν να την βάλουν να πρωταγωνιστήσει σα μία δραματική ταινία για να αποδείξουν ότι διέθετε και ταλέντο υποκριτικής εκτός από σεξ-απίλ. Διάλεξαν τότε ένα σοβαρό σκηνοθέτη που είχε γίνει θρύλος με ταινίες του όπως «Το Κοράκι», «Το Μεροκάματο Του Τρόμου», «Οι Διαβολογυναίκες» και άλλα. Αυτός ήταν ο Georges Clouzot.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι ο Clouzot που ήθελε να γυρίσει μια δραματική ταινία, προέβλεψε το υποκριτικό  ταλέντο της Bardot στα δράματα και την επέλεξε για τον ρόλο! Δύσκολα το πιστεύω! Το σενάριο το έγραψε ο ίδιος και ως παρτενέρ της επιλέγει ένας ικανότατος ηθοποιός του θεάτρου, ο Sami Frey, ο οποίος υποδύεται τον Ζιλμπέρ Τελιέ, τον τελευταίο εραστή της και πρώην αρραβωνιαστικό της αδελφής της. Η ίδια υποδύεται την Ντομινίκ, ένα όμορφο και σεξουαλικά απελευθερωμένο κορίτσι που λόγω του χαρακτήρα της είναι το μαύρο πρόβατο της οικογένειάς της.



 Αντίθετα, η αδελφή της η Αννή είναι το καλό κορίτσι, το επιμελές και ταλαντούχο στην μουσική. Στον κύκλο της γνώρισε και συνδέθηκε με τον εξίσου ταλαντούχο νεαρό μουσικό, τον Ζιλμπέρ. Αυτός όταν θα γνωρίσει την Ντομινίκ, την αδελφή της Αννή, θα νιώσει μια ακαταμάχητη έλξη γι αυτήν και θα την πολιορκεί συνεχώς. Αυτή τελικά του δίνεται νομίζοντας πως έτσι θα τον καλμάρει και θα την αφήσει ήσυχη. Στην πραγματικότητα όμως μετά από αυτό τον ερωτεύεται και είναι πρόθυμη να παρατήσει τον συνήθη τρόπο ζωής της και να του αφιερωθεί.



Αντίθετα αυτός έχοντας προφανώς εκτονωθεί μαζί της βρίσκει κάθε δικαιολογημένη ή μη ευκαιρία για να καυγαδίζει μαζί της. Στο τέλος μετά από μία σκηνή ζηλοτυπίας την εγκαταλείπει και ξαναγυρίζει στην Αννή προγραμματίζοντας να την παντρευτεί.
Η Ντομινίκ πέφτει σε κατάθλιψη, προμηθεύεται ένα όπλο και σκοπεύει να αυτοκτονήσει. Φίλος της την συμβουλεύει πως για να έχει αξία μια αυτοκτονία πρέπει να γίνεται ενώπιον αυτού που είναι υπεύθυνος για την αυτοκτονία της. Πράγματι, αυτή επισκέπτεται τον Ζιλμπέρ μα σκοπό να αυτοκτονήσει μπροστά του. Αυτός νομίζοντας ότι πιθανόν θα την αποτρέψει, της φέρεται με σκαιότητα για να την κάνει να πιστέψει πως δεν είναι ο άνθρωπος που αξίζει να αυτοκτονήσει γι αυτόν. Της μιλά υποτιμητικά λέγοντάς της ότι ποτέ δεν την αγάπησε και η παρουσία της του προκαλεί εμετό! Αυτή τότε τα παίρνει, κατά τα κοινώς λεγόμενα, στο κρανίο και ενώ έχει στραμμένο το πιστόλι της προς το κεφάλι της, το στρέφει με οργή κατά του Ζιλμπέρ και το αδειάζει επάνω του! 



Συνειδητοποιώντας τι έκανε στρέφει το πιστόλι προς τον εαυτό της και αποπειράται να αυτοκτονήσει. Το πιστόλι όμως είναι πια άδειο και δεν της μένει άλλη επιλογή από το να αυτοκτονήσει με το γκάζι. Την προλαβαίνουν όμως και παρ’ ότι είναι σε κωματώδη κατάσταση, την σώζουν. Έτσι παραπέμπεται σε δίκη για την δολοφονία του Ζιλμπέρ!
Και εδώ βρίσκουμε όλη την ουσία της ταινίας. Ενώ το νομικό καθεστώς προβλέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικά τα εγκλήματα εν βρασμό ψυχής και ερωτικού πάθους από τις εν ψυχρό δολοφονίες, Το δικαστικό κατεστημένο και η μικροαστική κοινωνία δεν εννοεί να συμβιβαστεί με την ιδέα πως ένα άτομο αυτής της ηθικής υπόστασης θα μπορέσει να κάνει χρήσει τον όποιων ευεργετημάτων προβλέπει ο νόμος για την περίπτωσή της. Άδικα προσπαθεί ο δικηγόρος της να πείσει το δικαστήριο πως ανεξάρτητα από το όποιο ηθικό υπόβαθρο της κοπέλας, αυτή ενήργησε εν βρασμό ψυχής και συνέπεια ερωτικού πάθους. Σύσσωμη η κατηγορούσα αρχή την ειρωνεύεται, την προπηλακίζει και της πετάει κατάμουτρα ότι είναι ψεύτρα, πως ποτέ δεν αγάπησε τον Ζιλμπέρ και τα περί αυτοκτονίας είναι θέατρο από μέρους της, διότι προέβλεψε πως θα την προλαβαίνανε.
Τελικά η Ντομινίκ θα καταφέρει με δραματικό τρόπο να πείσει το δικαστήριο ότι η αλήθεια είναι αυτή που υποστήρζε και επέμενε.
Στην παρούσα ταινία η Brigitte Bardot δεν αποβλέπει να αποδημήσει την εικόνα της που την έκανε γνωστή στο κοινό. Εξακολουθεί να υποδύεται το φιλήδονο, σεξουαλικά απελευθερωμένο θηλυκό. Αυτό που θέλει να πείσει είναι το ότι αν ο νόμος προβλέπει διαφορετική αντιμετώπιση για φόνο εκ προμελέτης από τους φόνους εξ αμελείας, εν βρασμό ψυχής,  εξ ερωτικού πάθους, τότε πρέπει να εφαρμόζεται ανεξάρτητα αν η δράστης είναι καλόγρια ή γυναίκα ελαφρών ηθών.

Οι υπάρχοντες Αγγλικοί υπότιτλοι της παρούσας που ταινίας είναι σκουπίδια και πολύ περιληπτικοί. Το ίδιο οι Ισπανικοί και Πορτογαλικοί που είναι ακριβής μετάφραση των
Αγγλικών. Αναγκάστηκα λοιπόν να χρησιμοποιήσω τους Ιταλικούς που είναι ακριβής μεταφορά των λεγομένων στα Γαλλικά.  Ιταλικά όμως δεν γνωρίζω. Έτσι χρησιμοποίησα τους χρόνους των Ιταλικών και μετέφρασα τα Γαλλικά σχεδόν εξ ακοής. Δεν μπορώ να εγγυηθώ το αποτέλεσμα, εγγυώμαι όμως ότι είναι πολύ καλλίτεροι από το να είχε μεταφράσει ο οποιοσδήποτε τους Αγγλικούς.






Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

It's a Gift (1934)

It's a Gift (1934)


68 λεπτά  -  Κωμωδία
Σκινοθεσία: Norman McLeod
Με τον W.C. Fields
Ελληνικοί υπότιτλοι μεταφρασμένοι απο μένα

Ο W.C. Fields υπήρξε από τους σημαντικότερους κωμικούς της εποχής του και αυτή πρόκειται για την αρτιότερη κωμωδία του. Μπορεί να μη διαθέτει τον ρεαλισμό των ταινιών του όπως το Neverfive a suckr an even break (1941 ), ή την αξεπέραστη μικρού μήκους ταινία The fatal glass of beer (1933), αλλά είναι το μόνο ωστόσο ολοκληρωμένο του έργο.
Παρά το γεγονός ότι αποτελεί συρραφή από σκηνές παλαιοτέρων μικρών βουβών ταινιών και από νούμερα του καμπαρέ, είναι η μόνη που έχει μια υποτυπώδη πλοκή, έστω και ως ταινία μέτριου μήκους. (68 λεπτά).
Εδώ παριστάνει τον Χάρολντ Μπάισονετ, έναν καλοκάγαθο αφελή και γκαφατζή οικογενειάρχη και παντοπώλη, ο οποίος έχει αγανακτήσει από την καταπίεση που υφίσταται από την οικογένειά του, καθώς και από την συμπεριφορά των ιδιόρρυθμων πελατών του. Ονειρεύεται να κάνει την επανάστασή του. Να ξεφορτωθεί το μπακάλικο και να γίνει καλλιεργητής πορτοκαλιών στην Καλιφόρνια. Κάποτε πεθαίνει ένας συγγενής του και του αφήνει μια μικρή κληρονομιά. Με τα χρήματα αυτής της κληρονομιάς καθώς και με αυτά που συγκέντρωσε από την πώληση του μπακάλικού του, αγοράζει μια έκταση στην Καλιφόρνια και θεωρεί ότι αλλάζει σελίδα στην ζωή του γενόμενος από μπακάλης, πορτοκαλλιεργητής.
Ο νεαρός όμως που εργάζεται στο μεσιτικό γραφείο όπου έγινε η αγορά και ο οποίος αγαπά την κόρη του και τον βλέπει σαν μέλλοντα πεθερό του, τον ειδοποιεί ότι η έκταση που αγόρασε δεν έχει καμία σχέση με ότι παρουσιάζει το προσπέκτους και είναι τελείως ακατάλληλη για πορτοκαλεώνας. Είναι δε πρόθυμος να μεσολαβήσει για να του επιστραφούν τα λεφτά του. Ο Χάρολντ όμως δεν τον πιστεύει και νομίζει πως ο νεαρός θέλει να τον ξεγελάσει. Επιμένει και ξεκινά με το αυτοκίνητό του να μετακομίσει με ολόκληρη την οικογένειά του στην Καλιφόρνια. Τελικά μετά από πολλές κωμικές περιπέτειες φθάνουν την γη που ονειρευόταν που τελικά διαπιστώνει πως δεν είναι η γη της επαγγελίας, αλλά κρανίου τόπος! Η γυναίκα του του ζητά να φύγουν αμέσως και επειδή αυτός το σκέπτεται τον εγκαταλείπει. Τελικά το «Αμερικανικό Όνειρο» κάνει το θαύμα του. Κάποιοι που αγοράσανε την διπλανή έκταση για να την κάνουν ιππόδρομο διαπιστώνουν ότι η φάρμα του Χάρολντ τους είναι απαραίτητη για να κάνουν το έργο που θέλουνε. Αυτός για πρώτη φορά στη ζωή του φέρεται έξυπνα. Αντιλαμβανόμενος το πόσο απαραίτητη είναι οι έκτασή του στους κατασκευαστές του ιπποδρόμου τους εκβιάζει και ζητά εκτός από υπερβολικά χρήματα, να του αγοράσουν και έναν εύφορο πορτοκαλεώνα. Τελικά τα αιτήματά του γίνονται αποδεκτά και το «Αμερικανικό Όνειρο» θριαμβεύει με όλη του την μεγαλοπρέπεια!






Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

Ye ban ge sheng (1937)

Ye ban ge sheng (1937)
Song at Midnight
Εναλλακτικός τίτλος:
Το Φάντασμα της Όπερας της Σαγκάης


Fantasy, Horror
Σκηνοθέτης ο Weibang Ma-Xu
Με τους: Menghe Gu, Ping Hu, Shan Jin, κ.α.

Το μυθιστόρημα τουGaston Lerux, «Το Φάντασμα της Όπερας», έχει αρκετές φορές μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Μία από τις πιο επιτυχημένες μεταφορές του ήταν αυτή του Κινέζου σκηνοθέτη Weibang Ma-Xu το 1937. Ο Weibang Ma-Xu στην αρχή ξεκίνησε ως σχεδιαστής τίτλων, σκηνογράφος, ηθοποιός και στο τέλος ασχολήθηκε με την σκηνοθεσία. Αυτή ήταν η δεύτερη ομιλούσα ταινία του.
Η σκοτεινή και μυστηριακή ατμόσφαιρα της ταινίας γίνεται αντιληπτή από την αρχή όταν ένας περιοδεύον θίασος όπερας φθάνει σε ένα εγκαταλελειμμένο θέατρο σε μια κωμόπολη. Στο θέατρο αυτό πριν από δέκα χρόνια είχε βρει τραγικό θάνατο ένας διάσημος τραγουδιστής-ηθοποιός της όπερας, ο Σονγ Ντάπινγκ. Ο Θρύλος θέλει ο άνθρωπος αυτός να έχει στοιχειώσει και να τριγυρνά στο εγκαταλελειμμένο θέατρο.
            Ο θίασος ξεκινάει να κάνει πρόβα σε ένα νέο έργο που έχει σχέση με την ιστορία της περιοχής. Ο νεαρός πρωταγωνιστής του θιάσου όμως, αν και είναι ικανότατος τραγουδιστής, δεν τα πάει καλά στην πρόβα. Ζητά να μείνει μόνος του και να ασκηθεί με την ησυχία του. Πράγματι, μένει μόνος και ξεκινά να τραγουδά. Και τότε ακούγεται μια ωραία και απαλή φωνή να τραγουδά μαζί του σαν να θέλει να τον διορθώσει και να τον διδάξει! Τι συμβαίνει; Είναι αλήθεια τα περί φαντάσματος. Τελικά ο άγνωστος εμφανίζεται με καλυμμένο το πρόσωπο και διαβεβαιώνει τον νεαρό ότι είναι κανονικός άνθρωπος και όχι κανένα φάντασμα. Του διηγείται την ιστορία του, για το πώς κατέληξε να βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση.
Ο άνθρωπος αυτός ήταν κάποτε ο διάσημος τραγουδιστής της όπερας, ο Σονγκ Ντάπινγκ. Ο άνθρωπος αυτός «τόλμησε» να αγαπήσει και να αγαπηθεί από την κόρη ενός φεουδάρχη. Ένας άλλος νεαρός φεουδάρχης που είχε βλέψεις για την ίδια νεαρά, ξεσήκωσε τον πατέρα της ότι η κόρη του σχετίζεται με κάποιον επαναστάτη. Αυτός δίνει εντολή και τον συλλαμβάνουν και τον βασανίζουν. Η νεαρή λυπάται αλλά αυξάνεται ο θαυμασμός της προς τον αγαπημένο της. Τότε ο νεαρός φεουδάρχης νομίζοντας ότι θα δώσει τέλος σε αυτό το ειδύλλιο, περιχύνει στο πρόσωπο του ερωτικού του αντίζηλου καυστικό οξύ! Το αποτέλεσμα είναι τραγικό. Ο Σονγκ παραμορφώνεται φρικτά και δεν τολμά να αντικρίσει άνθρωπο. Βάζει κάποιον κοινό γνωστό να ενημερώσει την κοπέλα πως πέθανε! Το αναπάντεχο αυτό νέο κάνει την κοπέλα να χάσει το λογικά της. Άβουλη περιφέρεται σαν ξωτικό. Ο Σονγκ το μόνο που βρίσκει να κάνει είναι να πηγαίνει κάθε βράδυ κάτω από το παράθυρό της και να της τραγουδά, χωρίς να εμφανίζεται, για να την παρηγορεί. Η κοπέλα το αντιλαμβάνεται αυτό σαν φωνή του αγαπημένου της από τον άλλο κόσμο!
Ο Σονγκ κάνει μια συμφωνία με τον νεαρό ηθοποιό. Αναλαμβάνει να του διδάξει όλα όσα γνωρίζει για την τέχνη, και αυτός σε αντάλλαγμα αναλαμβάνει να εμφανίζεται και να τραγουδά ενώπιων της κοπέλας. Πράγματι, ο νεαρός ανταποκρίνεται στην επιθυμία του Σονγκ, αλλά η κοπέλα μέσα στον δικό της κόσμο που ζει νομίζει ότι ο αγαπημένος της επέστρεψε.
      Ο Σονγκ έχει βαθύτερες βλέψεις για τον νεαρό. Θέλει να τον καταστήσει διάδοχό του και να τον ρίξει στην αγάλια της αγαπημένης του, ελπίζοντας πως έτσι θα την παρηγορήσει. Πικραίνεται και οργίζεται όμως όταν αντιλαμβάνεται πως ο νεαρός διατηρεί σχέση με μία συνάδελφό του.
Αυτό που κάνει να διαφέρει η μεταφορά του μυθιστορήματος αυτού σε αυτή την ταινία σε σχέση με άλλες μεταφορές, είναι ότι το υποτιθέμενο φάντασμα δεν είναι κάποια σκοτεινή και απειλητική φιγούρα, αλλά μία ευγενική και καλοπροαίρετη ύπαρξη. Δεν παίρνει δε υπό την προστασία του νεαρή πρωταγωνίστρια της όπερας, αλλά νεαρό πρωταγωνιστή.
      Τα σκηνικά είναι ιδιαίτερα επιτυχημένα, η δε χρήση φωτός και σκιών είναι βαθύτατα επηρεασμένη από τον Γερμανικό εξπρεσιονισμό.
      Πάντως επειδή δεν έχει γίνει καμία σπουδαία αποκατάσταση της ταινίας, μην περιμένετε να την βρείτε σε πολύ σπουδαία κατάσταση Δείξτε κατανόηση και παρηγορηθείτε με το ότι αποκτήσατε εμπειρία σχετικά με τις Κινέζικες ταινίες της δεκαετίας του 30. Οι δε συλλέκτες σπάνιων ταινιών να είναι υπερήφανοι που απέκτησαν αυτή την ταινία στην συλλογή τους. Προς τον σκοπό αυτό μετέφρασα, από τα Αγγλικά βεβαίως, τους υπότιτλους αυτής ταινίας.

Η ταινία με ελληνικούς υπότιτλους:
https://www.youtube.com/watch?v=MVHz4nLm6Ps






Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Destry Rides Again (1939)

Destry Rides Again (1939)
Σαρξ Και Διάβολος



94 λεπτά, Comedy, Western
Σκηνοθεσία: George Marshall
Marlene Dietrich ως Frenchy
James Stewart ως Tom Destry Jr.
Mischa Auer ως Boris
Charles Winninger ως Washington Dimsdale
Μετάφραση υποτίτλων από εμένα

Ενώ θεωρείται ως ένα από τα καλλίτερα προπολεμικά Western, στην Ελλάδα δεν κυκλοφόρησε ποτέ ούτε ως DVD ούτε ως VHS. Ως ταινία κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Σαρξ Και Διάβολος», καμία όμως σχέση δεν έχει με την ταινία του 1926 με την Γκρέτα Γκάρμπο.
Είναι μια δημιουργία του παλαίμαχου, σκηνοθέτη George Marshall που υπογράφει μια από τις καλύτερες ταινίες του. Είναι κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του σπουδαίου συγγραφέα ιστοριών γουέστερν, Max Brand. Γνώρισε τρεις κινηματογραφικές μεταφορές. Το 1932 γίνεται η πρώτη κινηματογραφική μεταφορά με πρωταγωνιστή τον θρυλικό Tom Mix.  Επτά χρόνια αργότερα (1939), την σκυτάλη παίρνει ο James Stewart και το 1954 ένας μεγάλος πρωταγωνιστής των ταινιών γουέστερν, ο Audie Murphy. Να σημειωθεί ακόμη ότι το 1959, ο Andy Griffith ανέβασε την ομώνυμη παράσταση (πρωταγωνιστώντας κιόλας) στο Μπρόντγουεη, με πολύ μεγάλη επιτυχία! Το 1964, έγινε τηλεοπτική μεταφορά του έργου από το κανάλι του ABC. Το 1966, το φιλμ του 1939 μπήκε  στην ταινιοθήκη του Κογκρέσου, σαν αναγνώριση της συμβολής του στην πολιτιστική κληρονομιά της Αμερικής.
Σε μια πόλη της άγριας δύσης, απατεώνες δολοφόνοι κυριάρχου κερνώντας τους αφελείς κατοίκους ποτά ώστε να κάνουν τα στραβά μάτια. Μεγάλος τέτοιος κακοποιός είναι ο ιδιοκτήτης του σαλούν και χαρτοκλέφτης Κεντ (Brian Donlevy), ο οποίος έχει και την συμπαράσταση του δημάρχου! Σαν δόλωμα χρησιμοποιεί την Φρένση (Marlene Dietrich), μεγάλη ντίβα που τραγουδά, χορεύει και αναστατώνει τον ανδρικό πληθυσμό.

Ο Κεντ την έχει εκπαιδεύσει ώστε με διάφορα τεχνάσματα να αποσπά την προσοχή των συμπαικτών του στο πόκερ, έτσι ώστε να τους εξαπατά και να κερδίζει μέχρι και ακίνητες περιουσίες. Ο σερίφης που κάτι κατάλαβε και θέλησα να διερευνήσει το γεγονός, το πλήρωσε με την ζωή του!

Η συμμορία του Κεντ τον καθάρισε. Στον κόσμο είπαν ότι αναχώρησε εσπευσμένα για κάποια σοβαρή υπόθεση και ο δήμαρχος διόρισε ως νέο σερίφη τον μπεκρή της πόλης, τον Washington Dimsdale (Charles Winninger), θεωρώντας ότι θα τον έχει του χεριού του. Ο Washington όμως, προτού ξεπέσει σε πότη, ήταν βοηθός του Ντέστρι, ενός σερίφη επιτυχημένου κυνηγού παρανόμων τον οποίο αυτοί σκότωσαν μπαμπέσικα πυροβολώντας τον πισώπλατα. Ο Ντέστι όμως είχε έναν γιο που λέγεται πως τον είχε εκπαιδεύσει ο ίδιος και ήταν το ίδιο ικανός με τον πατέρα του. Ο Washington τον κάλεσε να έλθει να γίνει βοηθός του και να μπορέσουν να βάλουν σε τάξη την άναρχη πόλη. Έτσι θα διέσχιζε πάλι την πόλη ιππεύονταν, ένας Ντέστρι!

Ο Ντέστρι ο νεότερος δέχτηκε αλλά όταν όμως έφθασε στην πόλη ο μεν Washington απογοητεύτηκε, οι δε ψευτοπαλληκαράδες της πόλης σκάσανε στα γέλια. Αιτία ο ιδιορρυθμίες του Ντέστρι: Προτιμούσε να πίνει γάλα παρά ουίσκι και δεν οπλοφορούσε διότι ήταν κατά των όπλων! Πίστευε ότι η τάξη και η ηρεμία θα επικρατήσουν μόνο με την εφαρμογή του νόμου και όχι με πιστολίδι. Έκανε την έρευνά του και κατάλαβε πως ο προηγούμενος σερίφης είχε δολοφονηθεί. Για να μπορέσει να τεκμηριώσει όμως κάτι τέτοιο έπρεπε να βρει το πτώμα. Προς τούτο άρχισε να διαδίδει ότι πλησιάζει στην ανακάλυψη του πτώματος δολοφονημένου σερίφη. Ο Κεντ θορυβείται και στέλνει ένα μέλος της συμμορίας να μετακινήσει το πτώμα. Ο Ντέστρι όμως είχε βάλει να παρακολουθούν όλα τα μέλη της συμμορίας και έτσι συνέλαβαν στα πράσα τον παράνομο αυτόν να μεταφέρει το πτώμα. Τον φυλακίσανε και για να ηρεμήσουν οι υπόλοιποι της συμμορίες, ο Ντέστρι ζήτησε και καλά από τον δήμαρχο να αναλάβει τον ρόλο του δικαστή. Στην πραγματικότητα είχε ζητήσει να έλθει ομοσπονδιακός δικαστής. Κάποτε η συμμορία κατάλαβε το τι πρόκειται να γίνει και επιτέθηκε στη φυλακή. Σκότωσαν τον σερίφη τον Washington, απελευθέρωσαν τον κρατούμενο και πήγαν και ταμπουρώθηκαν στο σαλούν. Στο σημείο αυτό μας παρουσιάζουν μια μετάλλαξη της Frenchy. Η κοπέλα αηδιασμένη με τον κακοποιό Κεντ και γοητευμένη με τους ραφινάτους τρόπους του Ντάστρι αλλάζει στρατόπεδο και παρακινεί της γυναίκες να ξεσηκωθούν εναντίων των κακοποιών.

Προσπαθώντας μάλιστα να προστατέψει τον Ντέστρι, έφαγε η ίδια την σφαίρα που προοριζόταν γι αυτόν και με τον θάνατό της του έσωσε την ζωή!
Δεν γνωρίζω ποιο ήταν το αρχικό στόρι, αλλά ήταν συνηθισμένη απαίτηση  από τους Σταρ της εποχής να μη παίζουν τον ρόλο του κακού ή τουλάχιστον όχι μέχρι το τέλος!
Γενικά η ταινία είχε όλα όσα οι θεατές της εποχής εκείνης επιθυμούσαν. Κωμικά στοιχεία, δράσει, δραματικές καταστάσεις και το κυριότερο: Ενώ στην αρχή επικρατεί το κακό και το άδικο, τελικά επέρχεται η κάθαρση και το καλό κατατροπώνει στο τέλος το κακό.