Die Nibelungen 1966-1967
Μέρος Πρώτο: Siegfried
Μέρος Δεύτερο: Kriemhilds Rache
Αν
σας ενδιαφέρει μόνο να γνωρίσετε τον Γερμανικό και γενικότερα τον
βορειοευρωπαϊκό θρύλο των Νιμπελούγκεν αλλά δεν έχετε καμία διάθεση να μπλέξετε
με προπολεμικά ασπρόμαυρα βουβά έργα, τότε η ταινία σε δύο μέρη: το πρώτο το 1966 και το δεύτερο το 1967 είναι αυτό που
σας χρειάζεται. Πράγματι από την δεκαετία του πενήντα είχαν βολιδοσκοπήσει τον Fritz Lang αν ήτο διευθετημένος να ξανασκηνοθετήσει
πάλι μια ταινία με θέμα τον θρύλο των Νιμπελούγκεν. Αυτός δεν φάνηκε πρόθυμος
για κάτι τέτοιο διότι υπεστήριζε ότι σε τέτοια περίπτωση δεν θα είχε τίποτε νέο
να προσθέσει. Τελικά επιλέγει ο Harald Reinl ο οποίος
κατά το πρότυπα του Fritz Lang γύρισε την ταινία σε
δύο μέρη. Το πρώτο μέρος που ονομάστηκε «Ζίγκφριντ» το 1966 κα ι το δεύτερο
μέρος το 1967 με τον τίτλο «Η Εκδίκηση της Κρίμχιλντ». Πρωταγωνιστής στο ρόλο
του Ζίγκφριντ επελέγη ο τρίτος ολυμπιονίκης του 1964 στην σφύρα, ο Uwe Beyer, ο οποίος δεν είχε καμία πείρα σχετικά με την υποκριτική.
Ως Κρίμχιλντ
επελέγη η Maria Marlow, η
οποία μπορεί να ήταν μια όμορφη ξανθιά, απείχε όμως πολύ από την εικόνα της
παραμυθένιας ξανθιάς με τις χρυσές κοτσίδες που μας παρουσίασε η ταινία του
1924. Αυτός που δίνει ρέστα είναι ο Siegfried
Wischnewski στο ρόλο του αντιπαθούς Χάγεν. Γενικά το όλο εγχείρημα κόστισε
περί το 8 εκατομμύρια μάρκα, ποσό ρεκόρ για την μεταπολεμική Γερμανία. Το κοινό
όμως ανταποκρίθηκε ανάλογα και γέμισε ασφυκτικά τις αίθουσες όπου προβάλλετο.
Αγνόησαν τους κριτικούς πού όχι μόνο δεν το παίνεσαν αλλά το αντιμετώπισαν
αδιάφορα στην καλλίτερη περίπτωση, συχνά το καυτηρίαζαν και το ειρωνευοντουσαν.
Θα το επαναλάβω. Μην περιμένετε από τις
ταινίες αυτές να δείτε τίποτε σκηνοθετικά αριστουργήματα. Για να γνωρίσετε όμως
τον μύθο των Νιμπελούγκεν είναι κάτι το άνετο και ξεκούραστο. Το περιεχόμενο
των ταινιών ανταποκρίνεται σχεδόν
ολοκληρωτικά με το περιεχόμενο αυτών του 1924. Οι σημαντικότερες διαφορές και
συμπληρώσεις είναι οι εξής:
Ο Ζίκφριντ δεν πέφτει τυχαία πάνω στον δράκο,
αλλά ξεκινά με σκοπό να τον σκοτώσει και
να καρπωθεί τον αμύθητο θησαυρό του οπίου ο δράκος είναι φύλακας. Κατά τα λοιπά
τον σκοτώνει, λούζεται με το αίμα του και γίνεται άτρωτος εκτός από το επίμαχο
σημείο που του κώλυσε ένα φύλο δέντρου. Αντιμετωπίζει και νικά τον βασιλιά των
νάνων Άλμπεριχ,
του αποσπά τον μαγικό φιλέ που τον κάνει αόρατο, όχι όμως και να του δίνει την
ικανότητα να παίρνει όπια μορφή θέλει. Ανάμεσα στα πολύτιμα αντικείμενα του
θησαυρού υπάρχει και το δαχτυλίδι των
Νιμπελούγεν που όπως του εξήγησε ο νάνος Άλμπεριχ, η βασίλισσα της
Ισλανδίας Μπρουνχίλντε η οποία ήταν μια Βαλκιρία (Βαλκηρίες ήσαν κάτι κατώτερες
θεότητες), καταδικάστηκε από τον θεό Βοτάν σε αιώνια ύπνο διότι ενώ της είχε
αναθέσει να φυλάει τον θησαυρό των Νιμπελούγκεν, αυτήν την πείρε ο ύπνος με
αποτέλεσμα μα της τον κλέψουν. Από τον ύπνο δε θα συνέλθει παρά μόνο όταν
βρεθεί κάποιος που θα βρει το δαχτυλίδι και θα της το φορέσει. Τότε ο Ζιγκφριντ
αποφασίζει να πάει μέχρι την Ισλανδία και να ξυπνήσει την βασίλισσα από τον
αιώνιο ύπνο της
Πράγματι
φθάνει στην Ισλανδία και φορά το δαχτυλίδι σιν Μπρουνχίλντε και καταφέρνει να
την ξυπνήσει.
Αυτή
τον ερωτεύεται και θέλει να τον κρατήσει εκεί για πάντα. Αυτός για να την
ξεφορτωθεί της λέει ότι θα επιστρέψει. Όταν κάποτε ο Ζίγκφριντ ξαναέφθασε στην
Ισλανδία με σκοπό να συμπαρασταθεί τον βασιλιά της Βουργουνδίας Γκούντα που την
ήθελε να την παντρευτεί, αυτή νόμισε ότι επέστρεψε γι αυτήν και απογοητεύτηκε
πολύ όταν έμαθε τον σκοπό της επιστροφής του.
Κατά
τα άλλα η ταινία κυλάει όπως και αυτή του 1924 και τελειώνει με την Κρίμχιλντ
να ορκίζεται πάνω από τον νεκρό άντρα της εκδίκηση.
Στο δεύτερο μέρος της ταινίας μαθαίνουμε ότι όταν
ο Ζίγκφριντ δολοφονήθηκε, η Κρίμχιλντ ήταν ήδη έγγειος και σε λίγο γέννησε το
παιδί του. Τότε αυτή αποφάσισε να αποσυρθεί την πατρίδα του νεκρού άντρα της
και να αναθρέψει το παιδί της διαποτίζοντας το με την ιδέα ότι κάποια μέρα έπρεπε να εκδικηθεί
τον φόνο του πατέρα του. Ο Χάγκεν που δεν ήθελε κάτι τέτοιο πείθει τον βασιλιά
Γκούντα να απαγάγουν το παιδί και να το δώσουν να μεγαλώσει σε μοναστήρι.
Στήνει λοιπόν ενέδρα στην Κρίμχιλντ ενώ αυτή ταξιδεύει προς το Ξάντεν για να
της απαγάγει το παιδί της. Επάνω όμως στην διαμάχη το παιδί σκοτώνεται!
Απαρηγόρητη η Κρίμχιλντ νιώθει να έχασε τα πάντα. Τότε εμφανίζετε αντιπροσωπεία
του βασιλιά των Ούννων Αττίλα και της προτείνει να δεχτεί να γίνει σύζυγος του τρομερού
βασιλιά.
Η Κρίμχιλντ έχοντας απογοητευτεί από την
στάση της οικογένειάς της και έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού της την εκδίκηση
δέχεται και γίνεται βασίλισσα των Ούννων στο πλευρό του Αττίλα.
Κάποτε γεννιέται ένα αγόρι που θα είναι και ο
διάδοχος του Αττίλα. Στα τρία του χρόνια το παιδί πρέπει να βαπτιστεί. Τότε η
Κρίμχιλντ ζητά από τον Αττίλα να καλέσουν τα αδέλφια και όλους τους συγγενείς
της για την βάπτιση. Οι Βουργουδοί δέχονται την πρόσκληση αλλά καταφθάνουν στην
χώρα των Ούννων συνοδεία ισχυρότατης φρουράς. Η Κρίμχιλντ ζητά τότε από τον
Αττίλα να δολοφονήσουν τον Χάγκεν. Αυτός αρνείται διότι θεωρεί ότι οι
επισκέπτες είναι κάτι το ιερό.
Τότε αυτή στρέφεται προς τον αδελφό του
Αττίλα ο οποίος της έχει αδυναμία και του ζητά να αψηφήσει τον αδελφό του και
να σκοτώσει τον Χάγκεν.
Αυτός του ορμά να τον σκοτώσει αλλά στην
μονομαχία ο Χάγκεν σκοτώνει τον αδελφό του βασιλιά.
Τα παρακάτω συμβαίνουν όπως και στην ταινία
του 1924. Στο γενίκευμα της διαμάχης το παιδί σκοτώνεται Μετά από μια άγρια
σφαγή η Κρίμχιντ καταφέρνει να πάρει την εκδίκησή της. Εδώ όμως φαίνεται να
χάνει και η ίδια την ζωή της.
Τους υπότιτλους των δύο αυτών ταινιών τους μετέφρασα εγώ.
