Le Roi de Cœur (1966)

Le Roi de Cœur (1966)

 Όλοι τρελοί εκτός από μένα

 

 

Σκηνοθεσία: Philippe de Broca

Σενάριο: Daniel Boulanger

Παίζουν: Alan Bates, Geneviève Bujold, Pierre Brasseur

Η πιο αδικημένη κωμωδία των περασμένων δεκαετιών από πλευράς αξιολόγησης.
Ίσως επειδή δεν είναι Αμερικάνικη!
Θυμόμουν αρκετά το σενάριο αλλά μόνο τον Ελληνικό τίτλο. Κανέναν συντελεστή, ούτε καν ποιας εθνικότητος ήταν η ταινία. Στο διαδίκτυο που έψαξα τον Ελληνικό τίτλο δεν φωτίστηκα περισσότερο. Τότε μου ήλθε η ιδέα και έψαξα στο imdb δίνοντας τον τίτλο με λατινικά ψηφία. Και ω του θαύματος, πέτυχα!

Το έργο στα Γαλλικά λέγεται: «Ο Βασιλιάς της Καρδιάς». Μάλιστα επειδή το χαρτί της τράπουλας «Ρήγας Κούπα» στα Γαλλικά λέγεται: «Βασιλιάς Καρδιά», αυτή θα ήταν και η σωστή μετάφραση του τίτλου του έργου.
Στο διαδίκτυο μάλιστα βρήκα και Ελληνικούς υπότιτλους, αλλά όχι σωστούς. Ασφαλώς αυτό δεν οφείλεται στον Έλληνα μεταφραστή αλλά στους Αγγλικούς υπότιτλους από όπου σίγουρα μεταφράστηκαν και ήταν γραμμένοι κυριολεκτικά στο πόδι. Μια και γνωρίζω κάπως και τις τρεις γλώσσες που ακούγονται στο έργο, κάθισα και προσπάθησα να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα!
Όσο μου επέτρεπε η ηχητική ποιότητα της ταινίας.

Από συγχρονισμό άστα να πάνε! Τουλάχιστον για την κόπια που κατέχω εγώ. Ούτε ένας, μα ούτε ένας διάλογος δεν ήταν συγχρονισμένος. Κάθισα λοιπόν στο κομπιούτερ και συγχρόνισα γραμμή-γραμμή. Έτσι πιστεύω να εξυπηρετηθεί όποιος έχει την ίδια κόπια με μένα.

Για να μην τα ρίχνουμε όλα στους «κακούς» και «χαζούς» Αμερικάνους σε αντίθεση με τους «καλλιεργημένους» Ευρωπαίους, να πούμε ότι όταν προβλήθηκε η ταινία στο Παρίσι, η υποδοχή της ήταν χλιαρή και οι κριτικές την κατέτασσαν στην μετριότητα. Όταν ένα χρόνο αργότερα παρουσιάστηκε στην Νέα Υόρκη, έγινε ενθουσιωδώς αποδεκτή και παιζόταν σε κεντρικούς κινηματογράφους της πόλης για πέντε χρόνια!

Για το σενάριο να πούμε ότι μας παρουσιάζει μία Γαλλική κωμόπολη στο τέλος του 1^ου παγκόσμιου πολέμου. Οι Γερμανοί που είναι αναγκασμένοι να αποχωρίσουν θέλουν να εκδικηθούν. Παγιδεύουν λοιπόν την πόλη με εκρηκτικά τέτοιας ποσότητας που μπορούν να την τινάξουν στον αέρα. Η πρόθεσή τους όμως διαρρέει και οι κάτοικοι εγκαταλείπουν αλλόφρονες την πόλη. Ο Σκοτσέζος διοικητής ενός συμμαχικού συντάγματος, πληροφορείται τι γεγονός και αποφασίζει να στείλει ένα άνδρα για να ανακαλύψει που αποθηκεύτηκαν τα εκρηκτικά και να τα εξουδετερώσει.
Ο κλήρος πέφτει στον στρατιώτη Charles Plumpick (Alan Bates), ο οποίος έχει γεννηθεί στη Γαλλία και μιλά άπταιστα τα Γαλλικά.

Φθάνοντας ο Charles στη εγκαταλελειμμένη πόλη, γίνεται αντιληπτός από την οπισθοφυλακή των Γερμανών που τον καταδιώκουν. Κυνηγημένος αυτός καταφεύγει σε ένα άσυλο ψυχοπαθών όπου οι αρμόδιοι έφυγαν για να σωθούν και άφησαν τους τροφίμους στην τύχη τους. Ο Charles στρώνεται σε ένα τραπέζι και κάνει ότι παίζει δήθεν χαρτιά με άλλους τροφίμους για να γλυτώσει από τον έλεγχο των Γερμανών. «Ποιος είσαι εσύ!» Ρωτάνε αυτοί έναν από τους παίκτες. «Ο Άσος σπαθί!» Απαντά αυτός. «Εσύ;» Ρωτούν τον διπλανό. «Ο Βαλές Καρό!» Τους απαντά. «Και εσύ;» Ρωτούν τον Charles. «Ο Ρίγας Κούπα!» απαντά αυτός

 «Πάμε να φύγουμε. Εδώ είναι όλοι τους τρελοί!» λένε οι Γερμανοί. Οι Τρελοί όμως εκστασιάζονται με τον Charles. «¨Ώστε εσείς είστε μεγαλειότατε;» των ρωτούν. «Ο Βασιλιάς επέστρεψε!» Φωνάζουν. Ο Charles το βάζει στα πόδια για να γλυτώσει κι απ’ αυτούς.

Φεύγοντας αφήνει όμως τις πόρτες ανοικτές. Οι τρόφιμοι ξεχύνονται έξω και καταλαμβάνουν κυριολεκτικά την έρημη πόλη. Ανοίγουν μάλιστα τις πόρτες των κλουβιών που ανήκουν σε κάποιο τσίρκο και τα θηρία ξεχύνονται στους δρόμους!

Αυτοανακηρύσσονται Δούκες, Δούκισσες, Στρατηγοί, Γιατροί, Μπαρμπέρηδες, Ιερείς, Καμπαρετζούδες κλπ.

 

 

Ώσπου να καταλάβει ο Charles περί τίνος πρόκειται, νομίζει ότι έχει να κάνει απλά με περίεργους και ιδιόρρυθμους κατοίκους. Πολλές κωμικές, σπαρταριστές καταστάσεις συμβαίνουν στο διάστημα αυτό. Όταν καταλάβει περί τίνος πρόκειται, αποφασίζει να πάει με τα νερά τους για να τον βοηθήσουν στην έρευνά του. Αυτοί τον «στέφουν» βασιλιά και του βρίσκουν και νύφη για να έχουν βασίλισσα! Πρόκειται για μία γλυκιά και συμπαθητική κοπελίτσα; από το σινάφι τους Το ρόλο της κοπέλας παίζει η Καναδέζα Geneviève Bujold. Αυτή που αργότερα γνωρίσαμε στο πλευρό του Richard Burton στην ταινία: «Η Άννα των 1000 Ημερών.» 

 

 

Στην αρχή τα ανέχεται όλα αυτά ο Charles προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του. Αργότερα όμως φαίνεται να τον προσελκύει η αφέλεια και η γλυκύτητα της κοπέλας. Η ώρα της εκρήξεις πλησιάζει και η αγωνία του Charles φθάνει στο κατακόρυφο. Τελικά όταν έχει πεισθεί ότι δεν γίνεται τίποτα και τόσο αυτός όσο και οι συμπαθείς τρελοί είναι καταδικασμένοι, ανέλπιστα, τη τελευταία κυριολεκτικά στιγμή βρίσκει την λύση του μυστηρίου και οι πόλη με πους «ιδιόρρυθμους» κατοίκους της σώζεται!

Το συμμαχικό στράτευμα εισέρχεται θριαμβευτικά στην πόλη. Μα κάποτε οι γιορτές και τα πανηγύρια τελειώνουν. Ο Charles με τους λοιπούς στρατιώτες αναχωρεί για το μέτωπο, ενώ οι αρχές επιστρέφουν στην πόλη και η κυριαρχία των συμπαθών τροφίμων του ψυχιατρείου λαμβάνει τέλος.

Τότε ο Charles αντιμετωπίζει το εξής φιλοσοφικό δίλλημα. Είναι προτιμότερο να θεωρείσαι λογικός και να ανήκεις σε μια ομάδα ανθρώπων που είναι έτοιμοι να σφάξουν και να σφαγούν ή είναι προτιμότερο να ανήκεις στην ομάδα των συμπαθών ανθρώπων που ζουν στον κόσμο τους και που οι υπόλοιποι του αποκαλούν τρελούς.

Τελικά αποφασίζει ότι είναι προτιμότερο το δεύτερο. Την κοπανάει λοιπόν από τον στρατό και πάει να κλειστεί αυτόβουλος στο ίδρυμα. Για να γίνει αποδεκτός εκεί εμφανίζεται έτσι:

 

 

Τους υπότιτλους μετέφρασα και συνχρόνισα για την συγκεκριμένη κόπια που έχω: