I Walked with a Zombie (1943)

I Walked with a Zombie (1943)

Περπάτησα Με Ένα Ζόμπι

 

Σκηνοθεσία: Jacques Tourneur
Σενάριο: Curt Siodmak
Φωτογραφία: J. Roy Hunt
Μοντάζ: Mark Robson
Ηθοποιοί: Frances Dee, Tom Conway, Christine Gordon

Ξεχάστε ότι ξέρατε για τα Ζόμπι του Ρομέρο.
Καμία σχέση.
Όχι μόνο δεν συναντάμε φρικιαστικά όντα να καταβροχθίζουν σάρκες ζωντανών, αλλά αντίθετα ταξιδεύουμε σε ένα ρομαντικό ονειρικό αλλά ταυτόχρονα μυστηριώδες και γεμάτο αγωνία τοπίο.

 

Πολύ μεγάλος ο Jacques Tourneur .Και εδώ κατά πολλούς έκανε μία από τις καλλίτερες ταινίες του. Ψιθυριστό αριστούργημα ονομάζεται από μερικούς αυτή η ταινία και αυτό γιατί ο Tourneur προσπαθεί να κάνει τους ηθοποιούς του να μιλάνε χαμηλόφωνα, για να μην ενοχλήσουν τη μυσταγωγία και την εύθραυστη ατμόσφαιρα της εικόνας.
Φυσικά δεν είναι ο μόνος που εμπνέεται από την Τζέην Έυρ της Μπροντέ και μας παρουσιάσει μια δικιά του εκδοχή. Το ίδιο έκανε και ο Χίτσκοκ στη Ρεβέκα του.
Στη θέση της Τζέυν έχουμε μια νεαρή νοσοκόμα, την Μπέτση, η οποία έρχεται από την πατρίδα της τον Καναδά στης Αντίλλες για να κουράρει την άρρωστη γυναίκα ενός ευρωπαίου γαιοκτήμονα. Εκεί θα έρθουν σε σύγκρουση οι πεποιθήσεις της ανάμεσα στο ορθολογικό, που πρεσβεύει η δυτική κουλτούρα της και στο μεταφυσικό, που επικρατεί στην εξωτική αυτή περιοχή. 

 

Η δυστυχής ασθενής είναι Ζόμπι, κατά την έννοια ότι είναι κατατονική, έχει ανοικτά τα μάτια της αλλά δεν φαίνεται να βλέπει τίποτα και γενικός έχει την όψη υπνοβάτη που δεν ξυπνάει ποτέ.
Για τους ντόπιους όμως και για ελάχιστους ευρωπαίους που έχουν επηρεαστεί από την ντόπια κουλτούρα, η γυναίκα έχει περιέλθει σε αυτή την κατάσταση από μαγείες Βουντού.
Η νοσοκόμα που επιμένει να θεραπεύσει την ασθενή της, όταν έχει εξαντλήσει ανεπιτυχώς όλες τις δυνατότητες που της δίνει η δυτική επιστήμη, πέφτει στον πειρασμό να δοκιμάσει και τις ντόπιες δοξασίες και οδηγεί την άρρωστη γυναίκα σε τελετή Βουντού.

 

 

Κάτι τέτοιο βέβαια δεν είναι καθόλου περίεργο ούτε και στις μέρες μας. Πόσοι από μας αλήθεια, αν και θέλουμε να θεωρούμαστε ορθολογιστές, δεν ρίχνουμε κλεφτές ματιές πότε-πότε στο ωροσκόπιό μας, δεν φτύνουμε παιδάκια για να μην τα ματιάσουμε και δεν αναζητούμε την εξ ύψους παρέμβαση όταν τα πράγματα φαίνεται να πηγαίνουν πολύ δύσκολα;
Τελικά η ταινία είναι η αποθέωση της διφορούμενης πραγματικότητας. Μέχρι το τέλος δεν μας δίδεται καμία σαφή εξήγηση για το αν υπάρχει πράγματι μαγεία Βουντού, ή αν όλα οφείλονται στα αποτελέσματα του τροπικού πυρετού και σε συμπτώσεις.

 

Η ταινία έχει παιχθεί αρκετές φορές σε διάφορα φεστιβάλ και αφιερώματα στη χώρα μας. Έχει επίσης παιχθεί και στην τηλεόραση. Ποτέ όμως δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD εδώ.
Υπήρχε λοιπόν ένα κενό υποτίτλων που ανέλαβα να το καλύψω.